ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ..ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

..Κλέψαμε αδέρφια , τον τίτλο από μιά πολύ παλιά Αμερικάνικη , εξαιρετική κινηματογραφική ταινία , αλλά ήταν..απαραίτητο , υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις ..περηφάνεια που είσαι άνθρωπος , όπως υπάρχουν επίσης και στιγμές που...ντρέπεσαι...
Τούτη την εποχή , της..αρπαχτής , της..μίζας κι' όοοολων των..σχετικών , αισθάνεσαι ..χαμένος , κάπου στη ζούγκλα , στην..έρημο , σε ξένο τόπο πάντως , κατά κανόνα , πλην...κάποιων φωτεινών , λαμπερών..εξαιρέσεων , κι' αυτές οι λίγες..εξαιρέσεις σε κάνουν ν' ανασαίνεις..να παίρνεις κουράγιο , να..προχωράς , πιστεύοντας πως δεν χάθηκαν όλα , δεν έγιναν όλα...ίσιωμα , και...χούμα , πούλεγε κι' ο σχωρεμένος ο μπάρμπα Μαλάμος ..
Μέσα στην...πολιτιστικο..κοινωνική..καλοκαιριάτικη ...Σαχάρα , μέσα στα τόσα και τόσα που ακούμε και βλέπουμε καθημερινά , και μας μαυρίζουν την ψυχή , εκεί που η απογοήτευση , η πίκρα και η απόγνωση σε φτάνει στην ...απόγνωση , στην..άρνηση των ..πάντων , νά 'σου και ξεπετάγεται , από κει που δεν το περίμενες ποτέ , απ' το...ΠΟΥΘΕΝΑ ..που λένε , μιά τόση ..δα αχτίδα φως , μιά τόση ..δα ελπίδα , και σου δίνει το φιλί της ..ζωής και σε ξαναζωντανεύει...κι' ανασταίνεσαι ..κυριολεκτικά , γίνεται το...θαύμα της ζωής !! γιατί ..ας λένε , ότι θέλουν κάποιοι , θαύματα γίνονται..αλλά απ' τον ...Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο , ναι αδέρφια , αν το θελήσουμε μπορούμε να κάνουμε...θαύματα..απλά, καθημερινά..χειροπιαστά...
Ένα..χαμόγελο , μιά καλή κουβέντα , το άπλωμα , το ..απλό , του..χεριού , εκείνο το...τονωτικό..χτύπημα στην πλάτη , μπορούν να κάνουν το θαύμα τους , κι' ακόμα κάτι..μικρο..ανθρώπινες χειρονομίες όλο ..αγάπη και..ζεστασιά , ανασταίνου , καμιά φορά , τον νεκρωμένο..ψυχικά συνάνθρωπό μας , το φίλο , τον γείτονά μας , το..συγγενή μας , τον..περαστικό , τον..οποιοδήποτε , ας..δώσουμε λίγα..ελάχιστα , αδέρφια , και σίγουρα θα μας..επιστραφούν ..πολλαπλάσια !!
Μιά τέτοια υπέροχη , θαυματουργή στιγμή , φίλοι μου , έζησα κι' εγώ την περασμένη βδομάδα , μιά στιγμή ..ανεπανάληπτη , μοναδική , και συνάμα ..απλή ανθρώπινη ..συγκλονιστικά..ανθρώπινη ...
Χτύπησε η πόρτα κάποια στιγμή , άνοιξε η γυναίκα μου κι' ακουσα μιά..γνώριμη φωνή , να ρωτάει , Καψαλαίικο δεν είναι εδώ ; πήγα κι' εγώ κι'αντίκρυσα ένα πρόσωπο που ..έλαμπε από αυθορμητισμό και ..χαρά , χαρά ...ολοκάθαρη , ολοφάνερη , γνήσια , αφκιασίδωτη , κι' ένα χαμόγελο..απέραντοοοο , συγκλονιστικό , η καρδιά μου φτερούγισε , ήταν ένας αγαπημένος φίλος απ' την παλιά καλή Λιδορικιώτικη εποχή , παρότι..Αγλαβ'στιώτης , ο Βασίλης ο Καλλιαντέρης , ο αγροφύλακας , και η συναισθηματική...απογείωση , ήρθε όταν μας εξήγησε τι τον έκανε να χτυπήσει την πόρτα μας , ακούστε το αξίζει :...μωρέ πέρναγα κι' κάτι μέσπρωξε να χτυπήσω , λέω κάποιος θα 'ναι απ' τ'ς ...Καψαλαίους , να δω τι κάν'νε , είναι καλά ; μίλαγε με μιά λάμψη στα μάτια κι' έννοιωθες να σου δίνει μες τη χούφτα την ίδια του την ψυχή , την ..καρδιά του , κι' απευθυνόμενος στη γυναίκα μου , που προφανώς δεν γνώριζε , ξερ'ς κυρά Μαρία , μπορεί να περάσαν τα χρόνια να χαθήκαμε , αλλά πάντα ρώταγα και ρωτάω γιά τς Καψαλαίους , όταν έρχομαι στο Λιδορίκι , τς..αγαπάμε και μας..αγαπάνε...
Κι' έτσι ακριβώς είναι , κι' ακόμα περισσότερα θα μπορούσε να πει κανείς , δεν έκατσε ούτε γιά ένα ..καφέ ο παλιός καλό μας φίλος ο Βασίλης , του προτείναμε και μας απάντησε : ωρέ τι καφέ...πήρα τέτοια χαρά π' είναι σα νάφαγα τ' κόσμου τα γλυκά...
Μας χαιρέτισε ο αγαπημένος φίλος , με το..απέραντο χαμόγελό του , και την αγάπη του και μας άφησε την υπέροχη καρδιά του , κι' ήταν το πολυτιμότερο δώρο μας για το φετεινό...καλοκαίρι , το κρατάμε σαν φυλαχτό....
Νάσαι καλά φίλε Βασίλη , έκανες κι' εσύ , άθελά σου ίσως , το θαύμα της ζωής....ανάστησες , τόνωσες , την πίστη στον άνθρωπο...