Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΩΡΙΔΑΣ : Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ( Β ' ).

Η μάχη κρατούσε δυό μέρες και οι Τούρκοι , δεν έλεγαν να το βάλουν κάτω . Τότε ο Σκαλτσάς άρχισε να βάζει φωτιά , βλέποντας αυτό ο Γιουσούφ Εφέντης , γιά να γλυτώσει ύψωσε λευκή σημαία . " Η αγριότητα της μορφής του Σκαλτσά , και τα ματωμένα γιαταγάνια ήταν το καλλίτερο επιχείρημα γιά την παράδοση των Τούρκων ".
Έξαλλοι οι Έλληνες , με επικεφαλής τη σημαία του σταυρού , με σάλπιγγες , τούμπανα και καραμούζες , και ανεμίζοντας τις λερές φουστανέλλες τους διέσχισαν τρεις φορές το Λιδορίκι , πέρα -δώθε πηδώντας και χορεύοντας . Έτσι πανηγύρισαν τη νίκη τους .
Στο Μαλανδρίνο , οι Τούρκοι αμύνονταν σθεναρά από σπίτι σε σπίτι , σπεύδει και προς τα ' κει ο Σκαλτσάς και σε δυό μέρες τους πετσοκόβει . Έτσι ξεκαθάρισε η Δωρίδα απ' τους Τούρκους αλλά μόνο προσωρινά , όπως θα δούμε παρακάτω .
Όσοι Τούρκοι βρέθηκαν σε χωριά και έφεραν αντίσταση σκοτώθηκαν . Τα τοπονύμια της Δωρίδας , Τουρκόρεμε , Αγά το κοτρόνι , Τουρκόπουλο κ.α μάλλον έχουν προέλθει από σκοτωμένους Τούρκους . Οι Τούρκοι όμως ήταν πολλοί , σαν την λερναία ύδρα , ένα κεφάλι έκοβες δυό ξεφύτρωναν , οι Έλληνες λίγοι , ας μη νομιστεί όμως πως οι Τούρκοι δεν ήταν πολεμιστές , σκυλιά μαύρα ήταν , γεννημένοι και αυτοί εδώ πάπου προς πάπου , πίστευαν τον τόπο δικό τους και τους Έλληνες δικαιωματικά δούλους βτους , χαρακτηριστική είναι η κουβέντα που είπε ένας Αγάς που κρυμένος πίσω από μιά κοτρόνα τουφέκαγε .
- Γιατί ωρέ Έλληνες μας πολεμάτε ; Τι έχετε μαζί μας ; Εμείς εδώ δε γεννηθήκαμε , μαζί δε μεγαλώσαμε , τι θέλετε από μας ;
- Εμείς είμαστε Χριστιανοί και σεις Μωχαμέτηδες .
- Και γιατί δε γίνεστε και σεις ωρέ Μωχαμέτηδες να είμαστε ένα ; απαντάει ο Αγάς .
Γράφει επίσης ο Αχμέτ Ντεμπρεβίστα στις 8 Σεπτεμβρίου 1828 από την Λομποτινά :

" Κίτζο Τζαβέλα
Βοιτσά


...λέγεις ότι ο τόπος είναι Ελληνικός , ήξευρε ότι εγώ όπου έχυσα τόσον αίμα και καθώς λέγεις άλλο τόσο θέλεις χύσει και συ τότε θα φας Κραβαρι και Λιδωρίκι , πλην μη στέλνεις και μαζώνεις καρβουνιαρέους ότι αυτοί διά κάρβουνα ηξεύρουν και όχι διά ντουφέκι . Πολλά λέγεις , εγώ σου λέω σύρε από κει που ήλθες ορφανέ ότι σε λυπάμαι όπου μείνητε τρεις Σουλιώτες και θα χαθήτε ούλοι . Τόπος Ελληνικός είμαι εγώ και νησαλά θέλεις με γνωρίσει γλήγορα μωρέ Κίτζο .
Ο του Κραβάρου Ντερβέναγας
Αχμέτ Ντεμπρεβίστα ".

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ....