ΘΥΜΑΜΑΙ....

Ξαναδιαβάζοντας την αφήγηση του αξέχαστου αγαπημένου φίλου , του Αλέκου Κωστάκη , γιά τη θειά Ξάφω , ο νούς μου ..κόλλησε στο..τσίμπημα της μάνας του , ήταν ένα ...μέσο..καλμαρίσματος των παιδικών μας ζευζεκιών , που ήταν...ευρέως ..διαδεδομένο και συχνότατα εφαρμοζόμενο απ' τις μανάδες μας , στις όμορφες εκείνες εποχές...
Ασυμμάζευτος ο νούς , με γύρισε και μένα μερικές..δεκαετίες πίσω , και μου..πρόβαλε , σα..κινηματογραφική..ταινία , μιά απολύτως..ίδια σκηνή...
Δούλευα στην Τράπεζα τότε , δεκαετία του 60 , σχόλαγα και φυσικά πήγαινα πεινασμένος στο σπίτι γιά φαγητό , εκεί βέβαια με περίμενε η μάνα μου η σχωρεμένη , με μόνιμη ..συντροφιά , κάθε μέρα , τη σχωρεμένη την Γκομοζοκατερίνη , έτσι για να μου..ανοίγει η όρεξη , ε..τι να γίνει αφού η μάνα μου τόθελε...
Κάποια μέρα λοιπόν είχα δώσει..παραγγελιά γιά φαγητό , αρνάκι με πιλάφι , αλλά ξέρετε όχι το...πρωτευουσιάνικο..πιλάφι , σουρωμένο , χώρια , αλλά μέσα στην κατσαρόλα μαζί με το κρέας , ήταν ένα φαγητό που μου άρεσε υπερβολικά .
Όσο πέρναγε η ώρα και πλησίαζε το σχόλασμα λοιπόν , το μυαλό μου ..έτρεχε στο..αρνάκι με το πιλάφι , με μπόλικο..πιπεράκι και..αλατάκι , σχολάσαμε , και χωρίς καμιά καθυστέρηση ...σφαίρα γιά το..πιλάφι...
Στο σπίτι όμως με περίμενε..έξτρα..έκπληξη , εκτός απ' την Κατερίνη ήταν και ΄5-6 ..καλόγριες , μάλλον απ' τη Βαρνάκοβα , που βρέθηκαν στο Λιδορίκι κι΄η σχωρεμένη η μάνα μου τις κάλεσε γιά φαγητό , τα συνήθιζε βλέπεις κάτι τέτοια η μάνα μου , μαπίνοντας στο σπίτι αντίκρυσα την..ομήγυρη , απο..τρώγουσα , χαιρέτισα κι' έκατσα να φάω , όχι και μέ..μεγάλη-μεγάλη..διάθεση , περίμενα λοιπόν , πεινασμένος αλλά και με λαχτάρα γιά το...φαγητό μου , οπότε μου φέρνει η μάνα μου ένα..πιατάκι , με λίγο ρυζάκι , αλλά κρέας ..γιόκ ...
Εμένα βέβαια με κάψαν τα..κρεμμύδια , αλλά με πρόλαβε η μάνα μου λέγοντας εις επήκοον όλων :....κρεατάκι δε..σούβαλα , εσύ το αρνί δεν το...τρως...
Επαναστατημένος εγώ...ετοιμαζόμουνα να...προβώ σε..έντονη..διαμαρτυρία , οπότε η μάνα μου εφήρμοσε την..αλάνθαστη..τακτική της...τσιμπιάς , όπως ήταν δίπλα μου μου...σήκωσε το πόδι με μιά στριφτή..τσιμπιά , και προλαβαίνοντάς με , γύρισε στις καλόγριες λέγοντας , ε...καμιά φορά με τα χίλια ζόρια να φάει μιά μπουκιά..αρνάκι , κι' αυτό...σπάνια...και με την ομιλία της κάλυψε και τη..μικροκραυγή που έβγαλα απ' το τσίμπημα ...
Το ωραίο όμως είναι πως εμ' δεν μου κράτησε φαγητό , με..δούλευε κι από πάνω , λέγοντας στην ..ομήγυρη , μπα...ούτε που το..γλωσσιάζει τ' αρνί , με το ζόρι , κι αν θα φάει μιά μπουκιά....δεν ξέρτε τι τραβάω...
Α..ρε μάνα , πόσες και πόσες φορές έδωσες το φαί μου αλλού , και καλά έκανες , είχες μεγάλη καρδιά......

Καλό σας βράδυ αδέρφια , καλό ξημέρωμα.........Κ.-