Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΩΡΙΔΑΣ : Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 21 ' ( Δ.')

Ο Κιουταχής μετά το Μεσολόγγι , πλημμύρισε τη Δωρίδα και γιά να ξεμπερδεύει μ'αυτή , αποφασίζει να χτυπήσει τα ορεινά παό Πενταγιού και πάνω . Γίνεται μάχη στην Πενταγιού ( 30-7-1826 ) και οι Τούρκοι αποδιώχνονται προς το ποτάμι Κόκκινος και πιάνουν του Σκορδά το Χάνι . Ο Σκαλτσάς ροβολάει από Βοστινίτσα και Γρανίτσα με τα παλληκάρια του και πέφτοντας σαν το γεράκι στις κότες , τους πετσοκόβει . Γιόμισε το ποτάμι από κουφάρια και λαβωμένους .
Όππως είπαμε όμως οι Έλληνες ήταν λίγοι και χωρίς βόλια ...

" Ανάρια ..ανάρια τα ριχναν οι Κλέφτες τα τουφέκια
κι'ήταν οι μαύροι λιγοστοί , κι' ήταν οι μαύροι λίγοι
πέντ' 'εξη οχτώ νομάτοι
και 'κείνοι..λαβωμένοι "
...όπως λέει και το τραγούδι .

Ο Σαφάκας προσκύνησε κι' ο Σκαλτσάς μη μπορώντας να κάνει τίποτα , έφυγε απροσκύνητος προς το Μωριά . Η Δωρίδα είναι πάλι σκλαβωμένη , αλλά αυτ'ός όμως ήταν ο σφαδασμός του θεριού .
Το 1827 η Κυβέρνηση διορίζει τον Καραισκάκη αρχιστράτηγο όλης της Στερεάς κι η Δωρίδα ζώνεται πάλι στ' άρματα . Έρχονται όμως πάλι 5.000 Τούρκοι απ' το Καρπενήσι , γίνονται άγριες μάχες στην Οξυά , Αβόρανη και Τέρνοβα με τον Κίτσο Τζαβέλλα .
Το 1828 , το Μάη , νέα επιδρομή των Τούρκων στα χωριά Αγιαθυμιά , Βοτνιχώρα , και Πέντε Όρια και νέα φυγή στις αποκλείστρες , στο Κάριο ( μεταξύ Συκιάς και Λευκαδιτιού ) , και στα Βαρδούσια . Φτάνουν και εκεί οι Τούρκοι , αλλά οι σπηλιές είναι απάτητες και οι Έλληνες αμύνονταν ακόμα και με λιθάρια !
Η Επανάσταση όμως έχει ..κριθεί , και η λευτεριά του Γένους είχε κερδηθεί . Οι Ευρωπαίοι είδαν ότι η Τουρκία δεν ήταν πιά Αυτοκρατορία αλλά ένα πτώμα που δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα , έτσι στις 6 Ιουλίου 1827 υπόγραψαν τη συνθήκη του Λονδίνου αναγνωρίζοντας την ανεξαρτησία της Ελλάδας . Οι Τούρκοι όμως δεν αναγνώρισαν τη συνθήκη αυτήπαρά μόνο το Σεπτέμβριο του 1829 . Μάλιστα μερικοί δεν ήθελαν να το βάλουν κάτω και στις 25 Σεπτεμβρίου 1829 ο Δημ .Υψηλάντης δίνει την τελευταία μάχη του ιερού αγώνα στην Πέτρα της Κωπαίδας . Οι Τούρκοι νικήθηκαν και πάραπολλοί πνίγηκαν στα έλη της , τότε , λίμνης Κωπαίδας . Την ίδια μέρα στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου , πάνω απ' το σημερινό χωριό , Υψηλάντης , υπογράφτηκε συμφωνία ν' αποχωρήσουν οι Τούρκοι . Έτσι κι 'έγινε , οι τελευταίοι Τούρκοι έφυγαν προς τη Λαμία , όπου λίγο πιό έξω ήταν τα σύνορα της ελεύθερης πιά Ελλάδας .
Έτσι λευτερώθηκε λοιπόν η Δωρίδα κι' η πατρίδα μας , γιά καλύτερη όμως ένημέρωσή σας απ' το επόμενο θα αναφερθούμε λεπτομερέστερα στους αγώνε που έγιναν στη Δωρίδα , αλλά και στη γύρω περιοχή , με σχετική χρονολογική σειρά ., ξεκινώντας με τις " ΜΑΧΕΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ " .

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ......