ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΧΩΡΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ...

Λιγοστεύουμε αδέρφια , λιγοστεύουμε , με θλίψη κι' απογοήτευση βλέπουμε κάθε τόσο , να φεύγουν αγαπημένα πρόσωπα , άνθρωποι διπλανοί μας , αγαπημένοι συντροφιά μας στην καθημερινότητά μας , στη..Λιδορικιώτικη ζωή , και φτωχαίνει η ζωή μας...

Δεν είναι ανάγκη αδέρφια , νάσαι κάθε μέρα μαζί με κάποιον άνθρωπο γιά να τον θεωρείς κοντά σου , δικό σου , υπάρχουν κάποια ..αόρατα πράγματα , κάποιες..ασθήσεις ..άγνωστες που σε συνταιριάζουν με ανθρώπους που μπορεί και να μην έχεις κανένα..ορατό κοινό στοιχείο , είναι κι' αυτό μιά απ' τις ομορφιές της ζωής ...

Το τελευταίο δεκαήμερο , χάσαμε δυό αγαπημένους χωριανούς , η μάλλον μιά χωριανή κι' ένα χωριανό , τους αξέχαστους , γιά μας , Κρυσταλλία Υφαντή , Κσταλία όπως την ξέραμε και τη λέγαμε..εξαπανέκαθεν , και τον αγαπημένο φίλο και χωριανό τον Βασίλη Κρικέλα . Το τι σήμαινε ο καθένας γιά τον ..καθένα μας , ας το κρατήσουμε ..μυστικό , αυτό που μετράει περισσότερο αυτή τη στιγμή είναι το ότι χάσαμε δυό ωραίους Λιδορικιώτες και φυσικά λιγοστέψαμε κατά..δύο .

Η θειά..Κσταλία , γιά λόγους υγείας είχε χρόνια νάρθει στο χωριό μας , πιστεύω όμως ακράδαντα , πως ή ψυχή της ήταν πάντα εδώ , στο χωριό μας , στο Λιδορίκι μας , τη θυμάμαι , παιδάκι ακόμα , εκεί στον Ψαλά , με το μοδιστράδικό της , ατελιέ της εποχής , να μαθαίνει τα κοριτσάκια απ' τα χωριά την τέχνη , θα μπορούσαμε να πούμε χωρίς , κυριολεκτικά , υπερβολή , πως η θειά Κσταλία , ήταν η Λιδορικιώτισσα ..Κοκό Σανέλ , της τότε , της όμορφης Λιδορικιώτικης ζωής , που τόσο νοσταλγούμε ..

Ωραίοι οικογενειάρχες , με τον αξέχαστο μπάρμπα Ανδρέα , ανάστησαν , ανάθρεψαν τέσσερα παιδιά , τρεις γιούς και μιά κόρη , με τον καλύτερο δυνατό τρόπο , με αγώνα σκληρό , τα δύσκολα εκείνα χρόνια , η θειά Κσταλία με τη βελόνα κι' ο μπάρμπα Ανδρέας στο σιδεράδικο , και πέτυχαν το πιό δύσκολο ,έφκιαξαν καλά παιδιά , τα σπούδασαν , τα μεγάλωσαν σωστά και τα καμάρωσαν..Καλοτάξειδη κι' αναπευμένη θειά Κσταλία , θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη...

Έφυγε όμως κι ο φίλος ο Βασίλης ο Κρικέλας , ωραίος Λιδορικιώτης , αφανής ήρωας , οικογενειάρχης , δουλευτής , ήσυχος , καλοίσκιωτος άνθρωπος , πάλαιψε , αγωνίστηκε μεγάλωσε δυό παιδιά , και περπάταγε περήφανα στο Λιδορικιώτικο ...δρόμο , η καλημέρα του είχε γιά μας αξία , ήταν αυθεντική , αφκιασίδωτη , γιάτί ο αξέχστος φίλος , ήταν αυθεντικός , αφκιασίδωτος , μέ μιά..μόνο όψη κι αύτή καλή-καλή ...

Θα μας λείψεις φίλε , στ' αλήθεια θα μας λείψεις , αλλά ...εδώ γύρω θάσαι πάντα , στηναγορά , στο καφενείο , στα πράματα , κι'όσο δεν σε ξεχνάμε , θάσαι κοντά μας , ανάμεσά μας με το γνωστό ..χαμόγελό σου...καλοτάξειδος ..φίλε...

Το ελάχιστο που θα μπορούσαμε κα κάνουμε γιά τους δυό αγαπημένους ανθρώπους που έφυγαν είναι ένα λουλούδι από ..Λιδορικιώτικη αυλή , με την αγάπη μας , για το...ταξείδι...

To λουλούδι αυτό είναι γνήσιο Λιδορικιώτικο , από μιά αγαπημένη πανέμορφη ..Γυφτομαχαλιώτικη αυλή , άμποτε να σας δροσίζει πάντα .....