ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ : ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ ( Β.')

     ΑΠ' ΤΟ  " ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ  ΤΙΥ  ΩΚΕΑΝΟΥ "

Είχαμε τον κήπο στην άκρη της θάλασσας .

Απ' τα παράθυρα γλυστρούσε ο ουρανός

κι η μητέρα καθισμένη

στο χαμηλό σκαμνί

κεντούσε τους αγρούς της Άνοιξης

με τ' ανοιχτά κατώφλια των άσπρων σπιτιών

με τα όνειρα των πελαργών στην αχυρένια στέγη

γραμμένη στη γλαυκή διαφάνεια .

 

Εσύ δεν είχες έλθει ακόμη.

Κυττούσα τη δ΄θση και σ' έβλεπα

- μιά δόδινη ανταύγεια στα μαλλιά σου -

ένα μειδίαμα σκιάς στη θάλασσα .

               ( Απόσπασμα )

Άψογος ο παραδοσιακός του στίχος όπως είναι και ο ελεύθερος , απαλλαγμένος από συμβιβασμούς με την καθαρεύουσα , στάθηκε στην προσεγμένη δημοτική γλώσσα που από τότε , ποτέ δεν την απαρνήθηκε .

Η ποίησή του βαθύτατα λυρική , με πρωτότυπη σύλληψη , και μ' ένα τόνο εσωτερικής μουσικότητας , με λαικό Ελληνικό υπόβαθρο , είναι μιά παρουσία τιμητική με την καταξίωσή της στον Ευρωπαικό χώρο , αναγνωρισμένη και μεταφρασμένη σε πολλές γλώσσες του κόσμου . Η συλλογή του " Σονάτα του σεληνόφωτος " πήρε το πρώτο κρατικό βραβείο το 1956 , το μέγα Διεθνές Βραβείο ποίησης της Μπιενάλλε της Κνοκ στα 1972 και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης τον ανακήρυξε τιμητικά διδάκτορα το 1975 .

Πολλά τραγούδια γράφτηκαν πάνω σε στίχους του , με αρχή τον " Επιτάφιο " που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης , και σημείωσε εξαιρετική επιτυχία , στη συνέχεια συνεργάστηκε και με άλλους συνθέτες , πάντα με εξαιρετική επιτυχία .