Το δημοτικό μας τραγούδι , βγαλμένο απ' την ψυχή του λαού μας , ζυμωμένο με τους καυμούς , τις ελπίδες και τους πόθους του , είναι το καλύτερο του κόσμου και η ωραιότερη πνευματική μας κληρονομιά . Με τον προγονικό , ακατάλυτο λόγο του , μας δένει με τη ζωή των πατέρων μας και μας κάνει να κρατάμε ψηλά και τη δική μας πατρίδα .
Οι αγώνες των Ελλήνων γιά τη ζωή και το θάνατο γιά την ειρήνη και τη λευτεριά τους , είναι από τους μεγαλύτερους στην ιστορία τους κι ο αξεπέραστος από όλους , στ΄θηκε εκείνος , που άρχισε απ' το 1453 κι' έφτασε ως την Επανάσταση του 1821 , που έλαμψε και θάμπωσε τον κόσμο με την παλληκαριά και τη θυσία . Και τούτον τον αγώνα ξεχωριστά , έκανε ο λαός μας ποίηση . Τα τετρακόσια χρόνια της απαίσιας μαύρης σκλαβιάς , τραγούδησαν πιό πολύ τα στόματα των σκλάβων .
Το Ελληνόπουλο που δεν μπορούσε να ζει με σκυμένο κεφάλι , που δεν το χωρούσαν το χωριό και η πόλη , σκότωνε τον Τούρκο που τον βασάνιζε , και γιά να κρεμάσει την κρεμάλα η το σούβλισμα , ανέβαινε στο βουνό . Εκεί , όταν δεν έκανε πόλεμο , και όταν γυμναζόταν , η ψυχή του γύρευε το τραγιούδι και το χορό . Και τραγουδούσε την παλληκαριά , τους πόθους , τον πόνο , την αγάπη , τη φύση , το έθνος του , μα περισσότερο απ' όλα την πίκρα της σκλαβιάς , τη λευτεριά του .
Τα τραγούδια αυτά που τα έφτιαχνε μόνο του , αντιλαλούσαν από τις κορυφές των βουνών σε ολάκερο το υπόδουλο γένος , θέριευαν την πίστη και κρατούσαν ακοίμητη την ελπίδα . Τραγούδια όμως έφτιαχνε κι' ο λαός , γιατί κι' αυτός είχε τους ίδιους πόθους που τους τραγουδούσε μυστικά . Η κλεφτουριά , με το σπαθί , τυο καρυοφίλι και τα τραγούδια της , είχε απόφασή της να χαρίσει στην Ελλάδα τη λευτεριά .
Τα δημοτικά μας τραγούδια έγιναν η ψυχή του λαού μας , το φως στη συνείδησή του , το πνεύμα του , η δύναμή του . Χωρίς τα τραγούδια , μπορεί να μην ήταν τόσο μεγάλος . Γιά τούτο , εκείνος που θέλει να νοιώσει την Επανάσταση του 1821 , πρέπει να διαβάσει μαζί με την ιστορία και τα κλέφτοκα τραγούδια . Τότε θα γνωρίσει την Ελλάδα .
Τα δημοτικά μας τραγούδια , έχουν ποιητ'ή το λαό μας , είναι τεχνικά , επικολυρικά , έχουν δική τους σύνθεση , απλή αφήγηση , γλωσσική πλαστουργία , ανθρώπινο μεγαλείο .
Τα δημοτικά μας τραγούδια , όπως κι' αν λέγονται , Μωραίτικα , Κολοκοτρωνέικα , Ρουμελιώτικα και σ' όποιο είδος κι' αν ανήκουν , Ακριτικά , του πολέμου της ξενητειάς , της αγάπης , του σπιτιού , του θανάτου , παραλογές , λιανοτράγουδα κ.α θα είναι πάντα , η ψυχή των Ελλήνων , η καρδιά των Ελλήνων .
No comments:
Post a Comment