ENAΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ..ΘΥΜΑΤΑΙ..

" ΓΝΗΣΙΑ ΦΥΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Η ΔΩΡΙΔΑ " .

Ψάχνοντας , αγαπημένοι μου φίλοι , την εφημερίδα " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " του Γιώργου Καψάλη , βρήκα , στο φύλλο 29 του Απριλίου 1984 , μιά επιστολή του Φιλόλογου καθηγητού , Δημ.Αποστολόπουλου , που υπηρέτησε στο Γυμνάσιό μας στη δεκαετία του 1950 , διαβάστε την .

" Στο Λιδωρίκι απεσπάσθην ως καθηγητής Φιλόλογος , από Λαμίαν , επί διετίαν το 1955-56 από κακότητα ενός επιθεωρητού . Τον πρώτο χρόνο πέρασα άσχημα από οικονομικής πλευράς και από το κρύο και στερήσεις , πλην όμως προσεπάθησα να πλησιάσω τους Λιδωρικιώτες και να γίνω απλός και μετριόφρων ώστε να με αγαπήσουν . Έκαμα μύριες ομιλίες εθνικές ως και γιά την Κύπρο . Βρήκα μαθητάς και μαθητρίας έχοντας έφεσιν γιά τα γράμματα , τους οποίους αγάπησα σαν καλός παιδαγωγός και υπεστήριξα εις το σχολείον .
Υπήρξα λίαν επιεικής και έβλεπα την Δωρίδα ως την γνήσια φυλή της Ελλαδος . Οι συνάδελφοί μου , από φόβο , δεν με έβλεπαν απόλυτα ως φίλον , μήπως δυσαρεστήσσωσιν τον επιθεωρητήν καο μερικοί ήσαν λίγο καχύποπτοι εναντίον μου . Οι μαθηταί και μαθήτριες όμως με ελάτρευαν . Συνεργάτη μου πρώτον είχα τον Μαθηματικό κ.Δημ. Μπούγαλη . Στα δύο αυτά χρόνια διαπίστωσα και την φτώχια των Λιδωρικιωτών , αλλά και τις ευγενικές των παραδόσεις με τα αγνά έθιμά των .
Γύρισα όλα τα χωριά του Λιδωρικιού και εγνώρισα τους χωρικούς .οι οποίοι 'ησαν περισσότερο φιλόξενοι από τους Λιδωρικιώτας . Εθαύμασα τους μαθητάς , που κατά τον χειμώνα μελετούσαν με το χιόνι κάτωθι πουρναριών και με αυταπάρνησιν .Δεν θα ξεχάσω την ευγενή μαθήτριά μου Δήμητρα Αθαν. Τσίγκα η οποία εξείχε από καλωσύνην και ευγένειαν από πολλές άλλες , ως και τον μαθητήν μου Κουτσούκον και την Καγκάλου .
Το Λιδωρίκι , μπορεί να είναι φτωχό , αλλά πλούσιο σε μυαλά των νέων , οι οποίοι προχώρησαν αργότερα ις όλους τους κοινωνικούς τομείς και επιστήμας . Νοιώθω υποχρεωμένος στον βιβλιοπώλη Βασίλη Καραμήτσο και τον τότε Πρόεδρο Πανάγο , που μου έκαναν πλούσια τραπέζια και τον Γυμναστή Παπανδρέου . Βέβαια ευχαριστώ όλους όσοι συμπαραστάθηκαν εις τας δυσκόλους στιγμάς του σχολείου , ως ο καθηγητής Ζούκος . Ευχαριστώ τον ιερέα Κοράκη , τον επιστάτη μας τότε , Δρόσον .
Η συγκίνησίς μου είναι μεγάλη , όταν ακούω γιά το Λιδωρίκι και την Δωρίδα και νοσταλγώ την περιοχήν εκείνη την άγονον , αλλά την άξια στοργής από μέρους όλων των Κυβερνώντων . Αν και φθίνει η ύπαιθρος , όμως θα ρθεί καιρός να ξαναζωντανέψει , γιατί εκεί υπάρχει ο καθαρός αέρας , ο γνήσιος επαρχιώτης και ο αγνός Έλλην .
Δημήτριος Ηλία Αποστολόπουλος
Γυμνασιάρχης Συνταξιούχος . "

Τι να πώ , πως να σχολιάσω αγαπημένοι μου φίλοι αυτό το γράμμα , τον θυμάμαι καλά-καλά τον Δημήτριο Αποστολόπουλο , τον Φιλόλογο , όπως και τους καθηγητές που αναφέρει , δεν τον είχα καθηγητή , αλλά θυμάμαι πολύ καλά και τη φυσιογνωμία του , είχε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τον αξέχαστο ηθοποιό Ορέστη Μακρή , μόνο που ο καθηγητής μας ήταν αρκετά πιό κοντός . Κύριο χαρακτηριστικό στοιχείο του ήταν η βαρειά του προφορά , φυσικό βέβαια , γιατί αν θυμάμαι καλά , ήταν από κάποιο χωριό της Φθιώτιδας , κάπου εκεί γύρω απ' τη Λαμία , γνήσιος Ρουμελιώτης , και η συνηθισμένη του φράση , όταν απευθυνόταν σε μας τους μαθητές ήταν : " ..άϊντι ουρέ..καζιακλαράδις.." , τώρα τι σήμαινε αυτό ..κανένας μας δεν το 'μαθε . Δεν ξέρω αν βρίσκεται στη ζωή , μακάρι να βρίσκεται και να 'ναι πάντα καλά , πάντως έδωσε κι' αυτός , κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες , τον αγώνα του γιά να μάθουν τα παιδιά της Δωρίδας μιά..γκούτσα ..γράμματα , αν πάλι έχει φύγει απ' τη ζωή ας είναι..αναπαυμένος , ο καλός μας ..μπάρμπα ..Μήτσος , έτσι τον έλεγαν οι μαθητές του...τον θυμόμαστε με αγάπη.....Κ.-