Έβαλα λοιπόν την τσοπανόκαπα , κι' άρχισε η ξενάγηση , με πήγαν να δω το ψ'μοτύρι , πως βράζει σαν ασβέτης , είδα κι' όλα τα τσοπάνικα ..σύνεργα , πήγα και στ' λούστρα , που ποτίζονται τα ζωντανά , πέρασε η ώρα , κάτσαμε πήραμε μιά μπουκιά , ήπιαμε και το κρασάκι μας , και πήρα το δρόμο της επιστροφής , φχαριστημένος , που έζησα έστω και γιά λίγο την τσοπάνικη ζωή , αλλά και την ομορφιά της καλής συντροφιάς και της φιλοξενίας ....
Γυρνώντας , ήμουνα πιό...καλμαρισμένος , τώρα ήξερα το δρόμο και που θα βρεθώ , βέβαια καθυστέρησα πολύ , έφτασα αργά στο Λιδορίκι , η γυναίκα μου είχε ανησυχήσει , και με το δίκιο της , αλλά είπε και το..απίθανο όταν έφτασα , καλά δεν μπορούσες να πάρεις ένα τηλέφωνο πως θ' αργήσεις ;
...Βέβαια όταν της εξήγησα περί...." Κόκκινου..Χούμα "...κατάλαβε και...ανακάλεσε....
Οι λίγες ώρες αδέρφια που πέρασα με τους αγαπημένους χωριανούς και φίλους , η ζεστασιά που έννοιωσα και η απέραντη χαρά κι' ευχαρίστηση , με δεδομένη τη λαχτάρα που είχα πάντα να γνωρίσω και να ζήσω , έστω και γιά λίγο , την τσοπάνικη ζωή , μαζί με όλη την ομορφιά και τη γαλήνη που έννοιωσα εκεί πάνω , καθ' οδόν , μετουσιώθηκαν , με την αναμενόμενη , ποιητική..αδεία , υπερβολή και την απαραίτητη ωραιοποίηση , σε μιά σειρά εικόνων , ήχων , λόγων , ένα τραγούδι , λες , στην ομορφιά της ανθρώπινης επικοινωνίας , της άδολης και αφκιασίδωτης , της αγνής , σ' αυτή που όλοι προσφέρουν χωρις να περιμένουν κάτι , η απέραντη χαρά της προσφοράς , στο μεγαλείο της...όσο υπάρχουν άνθρωποι , υπάρχει πάντα και..ελπίδα..
Όλα λοιπόν όσα έννοιωσα εκεί ψηλά στη Γκιώνα , με την υπέροχη παρέα απλών ανθρώπων , συμπυκνώθηκαν σε λίγα λόγια , ασήμαντα ίσως , αλλά γιά μένα..πολύτιμα...
Η λούστρα στο " Κόκκινο Χούμα " και μιά Λιδορικιώτικη παρέα , Κωστοπαναγιωταίοι , Βουλγαραίοι , Πετραίοι , Σουρμελαίοι , μιά Ανάληψη στη στρούγκα του μπάρμπα Χαράλαμπου του Μαργέλλου - Αρπάλη .
Β Ο Υ Κ Ο Λ Ι Κ Ο.....
Πότε θανάρθει η άνοιξη ,
θανάρθει..καλοκαίρι ,
να περπατήσω τα βουνά ,
ψηλά στις ..κορφοράχες..
να πιώ νερό στα δίστρατα ,
χιονόνερο στις βίγλες
να σιγαρμέξω ευωδιές ,
στα δροσερά λειβάδια ,
κι' ανάλαφρα να κοιμηθώ
στων ελατιών τον ίσκιο...
Να σιγοκλαίει η πέρδικα ,
ν' αγκομαχάει ..ο κούκος ,
κι' ο σταυραητός..περήφανα
να ψηλοαγναντεύει ,
τις στράτες , τ' αγριορούμανα ,
και τις...κοντοραχούλες .
Να πάρω τον ανήφορο
στον έλατο , να φτάσω ,
διαβαίνοντας τις Κορομπλιές ,
Κακόνι και Σπιθάρια ,
πουν' τα Τσιανταίικα μαντριά
κι' οι στρούγκες των Φουσκαίων ,
και να κονέψω , απόγιομα ,
στο Κόκκινο το Χούμα...
Πούχουν μαντριά , ο Τρόχαλος ,
ο Αβγός , κι' ο Αντρεούλας ,
κι' αντάμα να καθήσουμε
στου κονακιού τ' απόσκιο...
- Σίμπα Αντρεούλα τη φωτιά ,
φέρε μας γιοματάρι ,
το κοντοσούφλι γύρναγε ,
μην τύχει και μας...πάρει ...
- Φέρ' το καρβέλι , το τυρί ,
κοσμάρ και ψιμοτύρι ,
και πιάσε κάνα..παλιακό
του τραπεζιού..τραγούδι ...
- Και συ ορέ Μήτσο Τρόχαλε ,
λάλα και τη...φλογέρα ,
και ρίξε με τον ..παλιογκρά
πεντ' έξι στον αγέρα....
ν' ανασαλέψουν τα...σκυλιά
ν' αρχίσουν ν' αλιχτάνε ,
να μαζωχτούνε τ' άγρια
του λόγγου όλα τα ζλάπια ,
να καμαρώσουν ..λεβεντιές
πως πίνουν και..γλεντάνε
να μη χορταίν' τα μάτια τους
να μας ..κρυφοκοιτάνε.........K .-
Λιδορίκι ( Γκιώνα ) 02 05 06
No comments:
Post a Comment