ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ : " ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ και ΤΟ ΚΡΑΣΙ " .

Στα βήματα του Μύθου . Άνθη ευωδιαστά από το πλούσιο περιβόλι της αστείρευτης μυθολογίας μας , σχετικά με την προέλευση και την ονομασία ζώων και φυτών .

Ιστορίες , που πριν δεκάδες αιώνες έπλασε το Ελληνικό πνεύμα , φωτεινοί δρόμοι που οδήγησαν στον πολιτισμό και την πρόοδο την ανθρωπότητα .

ΤΟ ΑΜΠΕΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΣΙ .

Γιά το πως βρέθηκε το πλατύφυλλο αμπέλι και το μυρωδάτο κρασί , πολλά λέγονται κι' ο καθένας απ' τους αρχαίους συγγραφείς είχε δικιά του γνώμη . Κι' όχι οι περγαμηνές μόνο , αλλά κι' οι πόλεις διαφωνούσαν . Ο Θεόπομπος , υποστηρίζει πως η φανέρωση έγινε στις όχθες του Αλφειού , οι Βοιωτοί παίρναν όρκο πως ήταν θρέμμα της δικής τους γης , ο Ελλάνικος το παρουσίαζε σαν Αιγυπτιακό προιόν , ενώ άλλοι - όπως ο Φιλωνίδης - θέλαν τ' αμπέλι να πρωτανθίζει στα παράλια της Ερυθράς θάλασσας , στις ινδίες , στην Αιθιοπία , την Τύρο , παντού .

Η γόνιμη Ελληνική φαντασία , στόλισε με πλούσια περιστατικά την εμφάνισή της στην πατρίδα μας .

Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος , τοποθετεί το γεγονός λίγο μετά τον κατακλυσμό , την τρομερή εκείνη καταστροφή απ' την οποία γλύτωσαν η Πύρρα κι' ο Δευκαλίων . Το ζευγάρι αυτό , λοιπόν , οι μόνοι που'χαν μείνει στον αφανισμένο πλανήτη μας , απόχτησε γιό - τον Ορεσθέα - που'ζησε στην Αιτωλία η - κατά τον Παυσανία - στη χώρα των Οζολών Λοκρών , τη σημερινή Δωρίδα .

'Ενα πρωί , λέει ο μύθος , ο δούλος του Ορεσθέα , ξύπνησε άρον -άρον , τον Αφέντη του πανικόβλητος και καταταραγμένος , λέγοντάς του τρέμοντας , πως η σκύλα τους ..γέννησε ..ένα...ξύλο ..

Ο Ορεσθέας τα 'χασε , δεν μπορούσε να πιστέψει κάτι τέτοιο , φοβήθηκε πως ο δούλος έχασε τα λογικά του , τον ξαναρώτησε , κι' ο δούλος φέρνοντας το ξύλο που γέννησε η σκύλα του το 'δειξε λέγοντάς του : Μα το Διόνυσο , να αυτό το κομμάτι ξύλου !!

Κακό σημάδι , ω..Θεοί και περιμένω γιό !! Θάψτο ...εξαφάνισέ το , θάψτο και χώστο βαθειά στη γη , ..όσο..μπορείς πιό βαθειά , πολύ-πολύ βαθειά...

Έτσι κι' έγινε , ο πιστός υπηρέτης , έσκαψε , άνοιξε μεγάλο λάκκο κι'έριξε μέσα το θεϊκό φκιασίδι . Σε λίγο όμως , στο μέρος εκείνο υψώθηκε κλαρί ζηλευτό , βαρυφορτωμένο καρπούς όμορφους , με μαύρες γυαλιστερές ρόγες . Ξανάτρεξε ο δούλος ...

...Αφέντη ...αφέντη ..εκείνο που χαντακώσαμε έβγαλε..φύλλα , φύλλα και..καρπούς !! Τάχασε ο Ορεσθέας , καρπόυς ; τι..καρπούς ; ρώτησε το δούλο , ο δούλος απάντησε ..τρέμοντας ..δεν ξέρω , δεν ..ξέρω πως τους λένε , κι' ούτε ξαναντίκρυσα στη ζωή μου τέτοιους ξανά , να...δες ..

Ο Ορεσθέας , που μόλις χθες είχε αποχτήσει γιό , θεώρησε τον καρπό αυτό δώρο των Θεών γιά τον ερχομό του γιού του , το φυτό αυτό πρέπει να' ναι μαγικό ,είπε , να 'ναι μαγεμένο !!! Πρέπει ...Το παιδί μου θα το βαφτίσω...Φύτιο , ναι..Φύτιο ! Όμορφο , πολύ όμορφο όνομα , σκεφτόμουν να το πω ..Οινέα .. α..θα λέμε το νιόβγαλτο κλαρί έτσι...Οίνη ! Κι' όταν γεννηθεί ο ...εγγονός μου τον ονοματίζουμε ...Οινέα .

Σ' ανάμνηση όλων αυτών , ο Ορεσθέας βάφτισε Φύτιο το γιό του , Οίνη το αμπέλι και Οινέα τον εγγονό του .

Ο..Σέρβιος όμως , τα ..μολογάει αλλοιώτικα , αν και δεν ξεφεύγει απ' τον τόπο που αναφέραμε...

Αλλά...στο ..επόμενο..

ΣΗΜ : Το παραπάνω κείμενο είναι μιά ..ελαφρά διασκευή του κειμένου μιάς ομότιτλης ραδιοφωνικής εκπομπης του Γιώργου Καψάλη , στο ραδιόφωνο της ΥΕΝΕΔ , το 1969 .

Καλό σας βράδυ .....Κ.-