Πάνε χρόνια , πολλά χρόνια , αγαπημένοι μας φίλοι , που στο χωριό μας οι αποκριάτικες εκδηλώσεις , αποτελούν είδος όχι..υπό εξαφάνιση , αλλά…εξαφανισθέν ..
Βέβαια , οργανωμένες , απ’ την Κοινότητα η τον Δήμο μας , εκδηλώσεις , δεν νομίζουμε πως είχαμε ποτέ , μεταπολεμικά τουλάχιστον , και ότι γινόταν οφειλόταν στην..” φιλοτιμία “ μερικών αλησμόνητων χωριανών μας , που φυσικό ήταν κάποτε να..φύγουν , αποτέλεσμα ; αυτό φυσικά που βλέπουμε και ..ζούμε , ένα απόλυτο…τίποτα…
Μεγάλο ποσοστό ..συμμετοχής στην εξέλιξη αυτή έχει και η αλλαγή τρόπου ζωής μας , αλλάγή ..ενδιαφερόντων των νέων και διατί να το κρύψωμεν άλλωστε , και η αλλαγή..μορφής των μαγαζιών μας , που παλιά φιλοξενούσαν τα..όργανα και ήταν τα στέκια των..γλεντιών , γιατί όλες , παλιά τουλάχιστον , οι εκδηλώσεις κατέληγαν σε..γλέντια , μετα..οργάνων , φυσικά..
Σήμερα όμως πέστε μου σε ποιό Λιδορικιώτικο μαγαζί θα μπορούσαν να παίξουν όργανα ; φυσικά σε..κανένα , τα παλιά καφενεία , με τη διαρύθμιση του χώρου που είχαν μπορούσαν κάλλιστα να ..εκπληρώσουν αυτό το σκοπό , το ίδιο και κάνα δυό ταβέρνες , τα σημερινά όμως αντίστοιχα μαγαζιά , έχουν αλλάξει..μορφή , αλλά κυρίως , φοβόμαστε , νοοτροπία , στόχους και..φιλοσοφία…
Εκείνο όμως που …χάθηκε , και είναι και το κυριότερο , είναι το γιορταστικό ..πνεύμα , το πνεύμα..σύμπνοιας και κοινωνικής συνοχής , το συγγενικό , φιλικό ακόμα και..γειτονικό…δέσιμο , των χωριανών , προσωπικά μου λείπει περισσότερο από κάθε τι άλλο..
Μου λείπει η θέα των παιδιών , που πηγαινόφερναν , όλες τις γιορτάδες , αλλά ειδικά την Κυριακή της Τυρινής , τις πιατέλες με τις πίτες , τυλιγμένες προσεχτικά με ‘κείνες τις πανέμορφες μπλε και κόκκινες καρώ πετσέτες , που μπορεί να ήταν φκιαγμένες από ..φτηνό ύφασμα , είχαν όμως μιά περίεργη..ομορφιά , χώρια δε απ’ τη…συναισθηματική αξία , ήταν , όχι απλά πέντε κομμάτια ..πίτας , όχι , ήταν κάτι πολύ-πολύ περισσότερο , πολύ-πολύ πιό..πολύτιμο , ήταν αυτή η ίδια η ανθρώπινη αγάπη , η έννοια γιά το συγγενή , το φίλο , το γείτονα , το χωριανό , γιά τον ..πλησίον , όπως λέμε …
Νοσταλγικά τα θυμόμαστε όλα αυτά τώρα , αλλά μόνοι μας τ΄αφήσαμε να …ξεφτίσουν , αντικαταστήσαμε , με ..ευκολία ασυνήθιστη , τις ..ζωντανές εκείνες καρώ πετσέτες , και τις γυάλινες πιατέλες , που ήταν ..ποτισμένες με ανθρωπιά κι’ αγάπη , με τα ..πλαστικά ..υποκατάστατά τους , αντικαταστήσαμε το βαθύ ..συναίσθημα με τη…ρηχή μας βόλεψη , μάλιστα , αντικαταστήσαμε τη…Βασίλισσα με την…υπηρέτριά της…τόσο ..μυαλό είχαμε …
Θα ‘ταν πολύ χρήσιμο , αν ήταν βέβαια ..μπορετό , έτσι αθέατοι να περιδιαβούμε τα ..σπίτια ολωνών μας , και μάλιστα τις μέρες των γιορτάδων , εκεί να ..δείτε , το πόσο Ελληνικοπαραδοσιακά περνάμε , Χριστουγεννιάτικο παραδοσιακό..μενού (!) με ..Κινέζικα φαγητά , σούσι..μούσι κλπ , είναι βλέπεις του..συρμού , τα ‘φκιαχνε κάθε τόσο κι’ θειά ..Ζαφείρα , κι’ η θειά..Παγώνα , και τα ‘χαμε..συνηθίσει , την δε..Πρωτοχρονιά ; α..εκεί σούπερ παραδοσιακό το μενού , φιλέ..μινιόν , αλά..κρεμ , μ’σκάρ ..καστανου..βιρυκουκου..πουρτουκαλάτου , μάλιστα , αδέρφια , χρονιάρα μέρα και οι κυρίες μας , ..μαιμουδίζοντας , φκιάχνουν αυτά τα ..ανούσια , αλλά.. πολύ ..κυκλοφορούντα τελευταίως , φαγητά (;) που κανένας , μα..κανένας , δεν τα..φχαριστιέται , κανένας δεν τα θέλει και όμως όλοι τα φκιάχνουν , όχι γιά να τα ,,φάνε , όοοχι , απλά γιά να πουν την άλλη μέρα στο γραφείο η στις φίλες της , πως ..ξερεις χθες έφκιαξα κάτι φαγητά..μα κάτι φαγητά …μούρλια !!! Οι καλεσμένοι βέβαια οι..έρμοι , νοσταλγούσαν τα..δίπιτα με απ’ όλα…αλλά βλέπεις τα κατά συνθήκην ..ψεύδη ….
Α…ξεχάσαμε ν’ αναφέρουμε , πως τις συνταγές αυτές , δεν τις βρήκανε απ’ την..πάσα μία , τυχούσα , όοοοχι , τους τις έδωσε η…Βαλασώ ( Βασίλω τ’ βαφτίσαν..) απ’ τ’ν..Άνω…Ραχούλα , κι’ η ..Πέγκυ (…λέγεμε…Παγώνα ..) απ’ του…Πέρα Γαρδ΄κάκι ..κουσμουπουλίτ’κα…πράματα δηλαδήςςςςς , κι μι…τ’ βούλα , π’λένι…
Προσωπικά , αν θέλετε να σας εκμυστηρευτώ , και τι δεν θα ‘εδινα , να χτύπαγε κάποια στιγμή η πόρτα του σπιτιού μας , κι’ αντί του…ντελιβερτζή , με τις..πίτσες και τα…χαμπουργκέρια και το..γνωστό ψεύτικο …χαμόγελο , να ‘βλεπα δυό παιδάκια , κάποιου φίλου , κάποιου συγγενούς , κάποιου ..γνωστού τέλος πάντων , ντυμένα μασκαράκια , με αναψοκοκκινισμένα , απ’ το κρύο , μαγουλάκια , και να κρατάνε ένα κομματάκι ..αγάπης , είτε..τυρόπιτα το ..λένε , είτε..λαχανόπιτα , όπως κι’ αν το λένε , τέλος πάντων , τυλιγμένο σε μιά παλιά , φτηνή , καρώ..ξεθωριασμένη μπλε ..πετσέτα , που θα σκόρπαγε ευωδιά…αγάπης και ..βασιλικού…αυτό θα μου ‘φτανε , θα ‘ταν το ομορφότερο δώρο που θα μπορούσα να πάρω….και το λέω μετά λόγου…γνώσεως…
..Φάτε μάτια…ψάρια !!!
Χρόνια πολλά αδέρφια , να ‘στε καλά…
Απ’ το Λιδορίκι με αγάπη και μπόλικη…νοσταλγία ……Κ.-
1 comment:
ΕΙΣΤΕ ΑΞΙΕΠΑΙΝΟΙ ΜΠΡΑΒΟ!
Post a Comment