10.000.000 ΦΤΩΧΟΔΙΑΒΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΜΙΖΕΡΙΑΣ

 

 

Καλωσορίσατε στις «αμερικανικές φτωχογειτονιές»... στα εδάφη όπου μέχρι πρότινος στεγαζόταν το αμερικανικό όνειρο. Σήμερα εκεί στεγάζεται το τέλος της παιδικής αθωότητας, αφού σχεδόν 10.000.000 παιδιά ζουν και περιπλανώνται στις πολιτείες της μιζέριας made in USA -κατά κύριο λόγο τόπο διαμονής της εργατικής τάξης-, απόρροια της πολυετούς οικονομικής κρίσης.

Το νούμερο των φτωχών παιδιών έχει αυξηθεί κατά 1.600.000 μέσα σε έναν χρόνο, δεδομένου ότι το 2010 τα παιδιά που κατοικούσαν σε υποβαθμισμένες συνοικίες και αναξιοπρεπείς κατοικίες ήταν λίγο περισσότερα από 8.000.000. Αν λάβουμε δε υπόψη ότι το 2000 6.300.000 παιδιά ζούσαν υπό συνθήκες μεγάλης φτώχειας, όπως διαπιστώνει η έκθεση του ιδρύματος Annie E. Casey, τότε η αύξηση υπολογίζεται στο 25%.

Αμερικανικό παράδοξο την εποχή του άκρατου εκσυγχρονισμού στην αλλοτινή γη της Επαγγελίας;

Τα τρία τέταρτα αυτών των παιδιών ζουν σε αυτές τις περιοχές παρόλο που ο ένας εκ των δύο γονέων εργάζεται - κάτι που μοιάζει να υπογραμμίζει το πλήγμα που δέχτηκε η αμερικανική οικονομία την περίοδο 2007-2009.

Αν και υπάρχουν ενδείξεις για ανάκαμψη στην αγορά εργασίας, στις πωλήσεις των σπιτιών και στη Γουολ Στριτ, «η ύφεση έχει καθυστερήσει την πρόοδο που επιτεύχθηκε τη δεκαετία του ’90, όταν μειώθηκε η φτώχεια» διασαφηνίζει ο Ρόμπερτ Σάμπσον, καθηγητής Κοινωνικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και επικεφαλής του Προγράμματος Κοινωνικών Επιστημών στο Radcliffe Institute for Advanced Study.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η έρευνα χαρακτηρίζει κοινότητες μεγάλης φτώχειας τις περιοχές εκείνες όπου το 30% του πληθυσμού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και μια τετραμελής οικογένεια ζει με εισόδημα 22.314 δολάρια και κάτω.

Οσο για τις πολιτείες με τα μεγαλύτερα ποσοστά παιδιών που ζουν σε φτωχές συνοικίες; Μισισίπι, Νέο Μεξικό, Λουιζιάνα, Τέξας και Αριζόνα.

Την ίδια ώρα στο Ντιτρόιτ, στο Κλίβλαντ, στο Μαϊάμι, στο Μιλγουόκι, στο Φρέσνο και στην Ατλάντα έχουν καταγραφεί τα υψηλότερα ποσοστά παιδιών που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης.

Συμπέρασμα; Οι πολιτείες της μιζέριας δεν μοιάζουν πια αποκλειστικό προνόμιο των κρατών της Νοτίου Αμερικής, όπως η Βραζιλία και η Αργεντινή.

Δήμητρα Αθανασοπούλου