03.01.2016
Η Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου, μια από τις σημαντικές μορφές της ελληνικής δημοσιογραφίας, μιλάει για το βιβλίο που εξέδωσε για τη θρυλική βασίλισσα της Ελλάδας. «Συμπεριέλαβα όλα όσα έμαθα και μπορούσα να τεκμηριώσω» λέει
ΑΠΟ ΤΟΝ
Παναγιώτη ΛιάκοΗ κυρία Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου είναι μια από τις σημαντικές μορφές της ελληνικής δημοσιογραφίας. Το πρώτο έντονο αποτύπωμά της στον Τύπο το άφησε το 1966, όταν πήγε να καλύψει δημοσιογραφικά το χάος του εμπόλεμου Βιετνάμ. Εκτοτε δεν έχει περάσει ούτε στιγμή που να μην έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών με τα ρεπορτάζ, τις αποκλειστικές συνεντεύξεις ξένων ηγετών και τα χρονογραφήματά της - ειδικά αυτά της εφημερίδας «Εστία», στην οποία αρθρογραφεί σήμερα. Στο πλούσιο βιογραφικό της περιλαμβάνονται ένα διδακτορικό στην Ιστορία, πολλές βραβεύσεις για το δημοσιογραφικό αλλά και συγγραφικό έργο της, κείμενα θεατρικών έργων και ουκ ολίγα βιβλία. Η συνέντευξη που παραχώρησε στην «κυριακάτικη δημοκρατία» έγινε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου της από τις εκδόσεις Φερενίκη. Το βιβλίο τιτλοφορείται «Φρειδερίκη - Η αμφιλεγόμενη βασίλισσα» και πραγματεύεται τον βίο της μητέρας του έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου.
Στην παρουσίαση του βιβλίου είπατε ότι η βιογραφία της Φρειδερίκης δεν ήταν και τόσο εύκολη υπόθεση. Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε;
Είναι ένα πρόσωπο που, όπως εξήγησα, έχει δύο όψεις: η καλή Φρειδερίκη και η όχι και τόσο καλή. Ηταν πολύ δύσκολο να καταπιαστεί κάποιος με μια τόσο έντονη προσωπικότητα, διότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ζήσει αυτή τη γυναίκα και είναι η οικογένειά της. Εγώ δεν την είδα την οικογένεια. Δεν πήγα να τους ρωτήσω. Βέβαια, τους ξέρω και με ξέρουν. Και τη Σοφία και τον Κωνσταντίνο. Τους έχω δει πολλές φορές. Τον Κωνσταντίνο περισσότερο. Από τη Σοφία έχω πάρει συνέντευξη, όταν ήταν βασίλισσα. Είχα πάει στην Ισπανία γι' αυτόν τον λόγο. Ομως, παρά ταύτα δεν πήγα να τους ζητήσω βοήθεια για τη συγγραφή του βιβλίου. Μπορεί να μην ήθελαν να ασχοληθώ με τη μητέρα τους. Εγώ τουλάχιστον δεν θα ήθελα ένας ξένος να γράψει για τη δική μου. Αρα, υπό αυτήν την άποψη ήταν δύσκολη υπόθεση, διότι έγραφα για μια προσωπικότητα που επηρέασε τη χώρα και της οποίας πολλοί συγγενείς βρίσκονται εν ζωή. Πρέπει να προσέχεις για να αποφύγεις τα λάθη, τις υπερβολές και τη μεροληψία. Δεν θα ήταν ωραίο να έρθουν κάποια στιγμή οι συγγενείς του προσώπου και να σου πουν «τι είναι αυτές οι ανοησίες που έγραψες».
Αβολες αλήθειες αφαιρέσατε από το βιβλίο;
Οχι. Ολα όσα έμαθα και μπορούσα να τεκμηριώσω τα συμπεριέλαβα στην έκδοση. Καθόσον ξέρετε, η Φρειδερίκη είχε κατηγορηθεί ακόμα και για απιστία προς τον σύζυγό της. Και αυτό το έβαλα στη βιογραφία της. Εγώ προσωπικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτές οι μομφές δεν ευσταθούν. Απλά της άρεσε να γοητεύει ισχυρούς άνδρες, την κολάκευε αυτό. Φυσικά, με το βιβλίο μου δεν είχα σκοπό ούτε να αγιοποιήσω τη Φρειδερίκη και να δημιουργήσω μια εικόνα για το πρόσωπο που δεν θα ήταν ακριβής.
Τι νιώσατε για εκείνη συλλέγοντας πληροφορίες για τον βίο της;
Εμένα δεν μου είναι συμπαθής. Τη βασίλισσα Ολγα τη συμπαθώ πολύ. Αντιθέτως αντιπαθώ τη βασίλισσα Σοφία, όχι της Ισπανίας, αλλά την αδελφή του Κάιζερ, που ήταν μια γυναίκα στυγνή, ξερή.
Μπορείτε να μας πείτε ένα από τα βασικά ελαττώματα της Φρειδερίκης;
Το ισχυρό σημείο της ήταν ταυτόχρονα και η αδυναμία της. Ηταν μεν έξυπνη γυναίκα αλλά λάτρευε να επιδεικνύει την εξυπνάδα της. Οι άνθρωποι συνήθως δεν το αντέχουν αυτό το πράγμα. Εγώ προσωπικά δεν εγκρίνω κάποιος να κομπάζει για την εξυπνάδα του υπονοώντας ότι όλοι οι άλλοι δεν είναι τόσο ευφυείς όσο εκείνος. Για να είμαι δίκαιη όμως, πρέπει να σημειώσω ότι η αλαζονεία της ήταν εν μέρει δικαιολογημένη. Γνώριζε πράγματα και έβλεπε πολύ μπροστά. Στο δικό της το βιβλίο (σ.σ.: «Μέτρον κατανοήσεως», έκδοση του 1971) προτού καν γίνει η Κοινή Αγορά έλεγε ότι «τώρα η Ευρώπη έχει την ευκαιρία να ενωθεί, να ισχυροποιηθεί ώστε να μη διαλυθεί από σκέψεις ανθρώπων που προτίθενται να μας βάλουν σε τραγωδίες και αιματοχυσίες, όπως αυτές του Α' και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
Τον Καραμανλή εκείνη τον όρισε διάδοχο του Παπάγου και αρχηγό της συντηρητικής παράταξης;
Μαζί με τον Παύλο. Ολα τα συζητούσαν μαζί, αλλά εκείνος κατέληγε σε αποφάσεις. Είναι λάθος να θεωρούμε ότι κυβερνούσε η Φρειδερίκη, διότι έτσι παραγνωρίζουμε την προσωπικότητα του Παύλου. Για να το πούμε κι αυτό, είχαν βγάλει τη φήμη ακόμα και ότι είχε ερωτικές σχέσεις με τον Καραμανλή!
Είχαν;
Οχι μόνο δεν είχαν προσωπικές σχέσεις, αλλά και δεν χώνευε ο ένας τον άλλον. Αυτό, όμως, δεν είχε σχέση με την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που έδωσε ο θρόνος στον Καραμανλή. Οταν πέθανε ο Παπάγος, υπήρχαν δύο αντιπρόεδροι στον Εθνικό Συναγερμό: Ο Κανελλόπουλος και ο Στεφανόπουλος. Αν προέκρινε ο βασιλεύς τον έναν από τους δύο, τότε το κόμμα θα ερχόταν σε δεινή θέση. Εκείνος που δεν θα γινόταν πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να συνεννοηθεί με τον ανταγωνιστή και αρχηγό του. Ο Κανελλόπουλος σαφέστατα ήταν ένας μορφωμένος άνθρωπος, φιλόσοφος, εξαιρετικός καθηγητής. Αλλά το ζήτημα ήταν αν μπορούσε να γίνει ένας στιβαρός αρχηγός του κράτους και της παράταξης. Ο Καραμανλής ήταν μεν νέος αλλά μπορούσε να επιδείξει έργο σε τρία υπουργεία, τα οποία είχε κατά καιρούς αναλάβει.
Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος έκανε ό,τι του έλεγε η Φρειδερίκη ή ακολουθούσε τη δική του, ανεξάρτητη πορεία;
Πρώτα και κύρια: Ο Κωνσταντίνος δεν είχε τη στόφα του Παύλου. Ο Παύλος ήταν ήπιος, λογικός, γαλήνιος. Θαύμαζε και αγαπούσε τη Φρειδερίκη για τη ζωντάνια της και τον ενθουσιασμό της, αλλά ταυτόχρονα την καλμάριζε. Δεν αποφάσιζε εκείνη για τα ζητήματα του κράτους και του θρόνου. Ο Παύλος συζητούσε τα πάντα μαζί της αλλά τις αποφάσεις τις λάμβανε εκείνος, αφού συνυπολόγιζε όλα τα δεδομένα και αξιολογούσε τις απόψεις όλων. Ο Παύλος ήταν ένας εξαιρετικά μορφωμένος άνθρωπος - κάτι που δεν είναι ο Κωνσταντίνος.
«Θεωρώ εντελώς απίθανη την περίπτωση ν ακάνει νέο κόμμα ο Κωνσταντίνος»
Περιγράψατε τις αρετές του Παύλου σε αντιδιαστολή με τον χαρακτήρα του Κωνσταντίνου. Γιατί αυτό;
Διότι είναι σημαντικό. Μια από τις βασικότερες διαφορές του Παύλου με τον Κωνσταντίνο είναι στη μόρφωση. Πάρτε για παράδειγμα όσα ανέφερε ο Κωνσταντίνος στο τρίτομο με την αυτοβιογραφία του, που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Λέει: «Ο πατέρας μου μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και ρουμανικά. Εγώ, ενώ έμεινα τέσσερα χρόνια στην Ιταλία, δεν έμαθα λέξη ιταλικά»! Και για ποια γλώσσα μιλάμε τώρα; Για τα ιταλικά, τα οποία κατά κοινή ομολογία είναι εύκολα! Επίσης πρέπει να υπενθυμιστεί και η 13η Δεκεμβρίου. Ο Κωνσταντίνος την έκανε με παιδαριώδη τρόπο. Αν θέλεις να κάνεις κάτι τέτοιο και να ρίξεις τη χούντα, δεν το κάνεις με τη γυναίκα σου έγκυο και με τη... μαμά σου μαζί. Με αυτόν τον τρόπο εκθέτεις σε κινδύνους και τα προσφιλή σου πρόσωπα.
Πρόσφατα έχει εκδηλωθεί από τα ΜΜΕ ενδιαφέρον για τη βασιλική οικογένεια. Θεωρείτε ότι είναι πιθανόν να επανακάμψει με οποιονδήποτε τρόπο - έστω και με τη δημιουργία κόμματος;
Οχι. Δεν το θεωρώ σε καμία περίπτωση πιθανό. Οι εκδόσεις βιβλίων και η αρθρογραφία αφορούν την Ιστορία.
Η «φανέλα του στρατιώτη», η εξόρμηση στην Κόνιτσα και η ιστορία με τον καρδιοκατακτητή της CIA
Μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου:
Οιωνός στην Εκκλησία: «Μια Κυριακή πρωί, λίγους μήνες μετά τον γάμο της, η Φρειδερίκη μαζί με τον Παύλο και τον Γεώργιο Β' μεταβαίνουν, ως συνήθως, στη Μητρόπολη για να παρακολουθήσουν τη λειτουργία. Οπως όλοι οι πιστοί στις ορθόδοξες εκκλησίες, οι βασιλείς
παραμένουν και αυτοί ορθοί. Ενα μονό κάθισμα υπάρχει, που συμβολίζει
τον βασιλικό θρόνο και που παραμένει κενό πίσω από τον Γεώργιο. Η Φρειδερίκη
όμως βρίσκεται στην αρχή της πρώτης εγκυμοσύνης της. Η κατάστασή της δεν έχει
ακόμα αναγγελθεί επισήμως. Σε κάποια στιγμή η νεαρή μέλλουσα μητέρα νιώθει
δυσφορία και ζάλη. Από φόβο μήπως λιποθυμήσει, πλησιάζει τον Γεώργιο και του
ζητάει να καθίσει στο ίδιο κάθισμα. Ο Γεώργιος φυσικά παραμερίζει και η
Φρειδερίκη κάθεται για πρώτη φορά στον... βασιλικό θρόνο! Σημαδιακό επεισόδιο
για μελλοντικές εξελίξεις στη ζωή της Φρειδερίκης; Ετσι πάντως γίνεται γνωστό
ότι η πριγκίπισσα του διαδόχου περιμένει το πρώτο της παιδί!»
Το ΟΧΙ μιας βασίλισσας: «Η Φρειδερίκη κινητοποιείται αμέσως. Για να βοηθήσει τον μαχόμενο στρατό, δημιουργεί τη "Φανέλα του στρατιώτη", μια εθελοντική οργάνωση που συγκεντρώνει ρούχα, φάρμακα και οτιδήποτε άλλο είναι χρήσιμο στους στρατιώτες. Από τη "Φανέλα του στρατιώτη" αποστέλλονται στο μέτωπο 270.000 δέματα. Η Φρειδερίκη ζει κι αυτή τις νίκες που σημειώνει ο Ελληνικός Στρατός στην Αλβανία, τη συγκινεί ο ηρωισμός των γυναικών της Ηπείρου που σκαρφαλώνουν στα βουνά για να μεταφέρουν τροφοδοσίες για τους στρατιώτες. Μαζί με την κουνιάδα της, την πριγκίπισσα Αικατερίνη, επισκέπτεται τα νοσοκομεία με τους τραυματίες και ακούει τις ιστορίες τους. Ο λαός αυτός, που έχει τόση περηφάνια, τόση αντοχή στον πόνο, τόση δύναμη ώστε να γελοιοποιεί τον Μουσολίνι και τις μεραρχίες του, είναι λαός ξεχωριστός, που τον αισθάνεται δικό της και θέλει να τον βοηθήσει με όσες δυνατότητες διαθέτει. Ολα αυτά τα συναισθήματα που νιώθει και όλα αυτά που βλέπει όσο διαρκούν οι μάχες και οι νίκες του Ελληνικού Στρατού στην Αλβανία τα γράφει η Φρειδερίκη σε μια πολυσέλιδη επιστολή που στέλνει στους γονείς της και στην οποία προσπαθεί να τους εξηγήσει τη στάση της Ελλάδας. [...] Ο Ερνέστος Αύγουστος Γ' του Ανόβερου, που οι τέσσερις γιοι του πολεμούν για να κατακτήσει το Ράιχ ολόκληρη την Ευρώπη, αιφνιδιάζεται όταν η θυγατέρα του παίρνει ευθέως θέση εναντίον της Γερμανίας!»
Η θρυλική εξόρμηση στην Κόνιτσα: «Από την Πρέβεζα παραλαμβάνει τη Φρειδερίκη και τη συνοδεία της ο στρατηγός διοικητής της Ηπείρου και μεταβαίνουν οδικώς στα Ιωάννινα.
-Θέλω να πάω στην Κόνιτσα, του δηλώνει Φρειδερίκη.
-Αποκλείεται, της ξεκόβει ο στρατηγός. Υπάρχει ακόμη μεγάλος κίνδυνος. Οι δρόμοι είναι κλειστοί και μέχρι τώρα δεν έχει περάσει κανένα αυτοκίνητο.
-Μπορούμε να πάμε με τα μουλάρια, επιμένει η Φρειδερίκη. Ο στρατηγός παραμένει ανένδοτος και αποχωρεί από τα Ιωάννινα επειδή του έχει ανατεθεί άλλη αποστολή. Η Φρειδερίκη τότε πείθει τον υποστράτηγο αρχηγό του Επιτελείου να πραγματοποιήσει τον σκοπό της. Ο δρόμος για την Κόνιτσα είναι δύσβατος. Οι γέφυρες του ποταμού Αώου έχουν ανατιναχθεί. Χρειάζεται να ακολουθήσουν την όχθη του ποταμού μέχρι να βρουν ρηχοτοπιά για να περάσουν απέναντι, όπου έχουν ειδοποιηθεί να τους περιμένουν δύο στρατιωτικά αυτοκίνητα που τους μεταφέρουν στην Κόνιτσα. Η Φρειδερίκη μεταβαίνει στην έδρα του Επιτελείου. Σε ένα ράντσο είναι ξαπλωμένος ο Κωνσταντίνος Δόβας με τραύματα σε όλο του το σώμα. Νοσοκομεία δεν υπάρχουν για τους τραυματίες. Οι κάτοικοι τους περιποιούνται όπως - όπως στα σπίτια τους με γιατροσόφια της ανάγκης. [...] Αυτή η θαρραλέα επίσκεψη στην Κόνιτσα θα μείνει αξέχαστη όχι μόνο στη Φρειδερίκη. Αποτελεί σταθμό στη ζωή της ίδιας αλλά και στη ζωή όσων γνώρισαν από κοντά αυτή την εμπειρία και είδαν μια βασίλισσα να αψηφά τον κίνδυνο για να εμψυχώσει με την παρουσία της τους αγωνιστές που υπερασπίζονται τον τόπο. [...] Η Φρειδερίκη βρίσκεται στο απόγειο της δημοτικότητάς της. Αλλά συγχρόνως γίνεται στόχος του μίσους των κομμουνιστών».
Μόνη με τον αρχηγό της CIA
«Η βασίλισσα και ο αρχηγός της CIA μένουν μόνοι και συζητούν επί μία ώρα. Ενας από τους βοηθούς του Dulles χτυπάει την πόρτα του γραφείου για να αναφέρει κάτι στον προϊστάμενό του. Δεν παίρνει απάντηση. Ξαναχτυπάει. Τίποτε και πάλι. Ανήσυχος μήπως συνέβη κάτι απρόοπτο, μισανοίγει την πόρτα και βλέπει ότι δεν βρίσκεται κανείς στο γραφείο!
Ενώ κοιτάζει με απορία γύρω του, ανοίγει μια κρυφή πόρτα και εμφανίζονται η Φρειδερίκη με τον Dulles. Η εντύπωση που σχηματίζει ο βοηθός είναι ότι υπάρχει ακαταστασία στην ενδυμασία τους, στοιχείο που παραπέμπει τουλάχιστον σε προχωρημένες περιπτύξεις! Ως γυναίκα είναι φυσιολογικό να κολακεύεται η Φρειδερίκη, όταν προκαλεί τον θαυμασμό των ανδρών. Από μικρή όμως είναι τόσο αυστηρά προσηλωμένη στη θρησκεία και την ηθική, ώστε φαίνεται τερατώδες να έχει εξωσυζυγικές σχέσεις, δεδομένου μάλιστα ότι είναι πάντα ερωτευμένη με τον Παύλο. Παραμένει ωστόσο μυστήριο αυτή η επίσκεψη της βασίλισσας στο γραφείο του καρδιοκατακτητή αρχηγού της CIA το 1958. Επιπολαιότητα της Φρειδερίκης;»
dimokratianews.ge
No comments:
Post a Comment