ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ...ΕΜΕΙΝΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ

Σήμερα ξεκινάω από μια παλιά ταινία με τον Δημήτρη Χόρν που είδα 
για ακόμα μια φορά χθές.






Ήταν ταμίας σε τράπεζα και έγινε πλούσιος για λίγο από λογιστικό λάθος
και στο τέλος μπήκε σε ένα καράβι και πήγε στην Αμερική να βρεί την τύχη του.
Πάνε πολλά χρόνια όταν πήγαμε στον Πειραιά να αποχαιρετήσουμε τον θείο
που έφευγε με τον "ειδικό ναύλο δια μετανάστας" για την Αμερική για να βρεί
την τύχη του και αυτός αφού προηγήθηκε προξενιό δι΄αλληλογραφίας με την Ελληνοαμερικάνα μετέπειτα σύζυγό του.
Μια φωτογραφία και μπόλικο σπρώξιμο από την οικογένειά του και η ημέρα
αναχώρησης έφτασε.
"΄Αντε παιδί μου να σώσεις και τα αδέρφια σου..." του είπαν οι γονείς
και "μην μας ξεχνάς θείο..." τα ανήψια που δεν είχαν και πολλά χρόνια διαφορά
με τον θείο.
Και δώστου κλάμα και σπαραγμός και έφυγε το πλοίο και έκανε ημέρες να φτάσει
και έφτασε και έγινε ο γάμος για να πάρει και την πράσινη κάρτα και να πιάσει
δουλειά.
Άφθονες οι θέσεις εργασίας για δουλειές καθαριότητας...λάντζας....φορτώματος
ξεφορτώματος και δεν χρειαζότανε να ξέρει και γλώσσα.
Τα βασικά θα τα μάθαινε...
Προόδευσε όμως και αυτός όπως οι περισσότεροι Έλληνες στην Γη της Επαγγελίας
που μάζευες τα δολάρια από τον δρόμο όπως έλεγαν στην Πατρίδα τότε.
Έκανε και παιδιά που πήραν τον δρόμο τους και δεν ήθελαν και πολλά με
την πατρίδα του πατέρα τους.
Έγιναν επιχειρηματίες...επιστήμονες με μεγάλα σπίτια και οικιακές βοηθούς
και έβαλαν και μια γυναίκα να προσέχει τους γονείς τους που τους έβλεπαν
συνήθως παραμονές Χριστουγέννων.
Ήρθε το μαντάτο πρίν από ημέρες και μάλιστα με παραπομπή στο
γραφείο κηδειών της Πολιτείας των ΗΠΑ που διέμενε ο θείος μέσω ιντερνετ.
Έγραφε το όνομα και το επώνυμο του θανόντος την ηλικία (πληρέστατος ημερών) πού γεννήθηκε με το Greece
στο τέλος...και ανέφερε όλα τα μέλη της οικογένειας που ζούσαν ή όχι.
Όποιος ήθελε να τον αποχαιρετίσει θα πήγαινε στο Funeral 5-8 το απόγευμα.
Και όσοι ήταν μακριά θα έστελναν...mail στο γραφείο κηδειών για συλληπητήρια.
Μάθαμε ότι στην κηδεία δεν ήταν παραπάνω από δέκα νοματαίοι .





Αντί μνημοσύνου απλά θυμήθηκα την ημέρα που έφευγε στο λιμάνι
του Πειραιά και το υπερωκεάνειο Βασίλισσα Φρειδερίκη να σφυράει βιαστικά
και τον θείο να υπόσχεται...." θα τα ξαναπούμε..."





Δεν τα ξαναείπαμε.....
Πίσω στα παλιά