ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…

 

   Η βρύση στο Σερεντέλη , σε στυλ…Αλβανιζέ , όπως άλλωστε και όλες μας οι βρύσες , με την όμορφη αλλά..τελείως..εγκαταλειμμένη πλατεία και τον γεροπλάτανό της , ένα απ’ τα πιό γραφικά κομμάτια του χωριού μας , σε πλήρη , κι’ αυτό ..εγκατάλειψη…

   Καλημέρα Λιδορικιώτες …

Καλημέρα  Greece , United States , Cyprus , United Arab Emirates , Australia , Switzerland , Germany , Denmark , καλημέρα Λιδορίκι  , Athens , Thessaloniki , Patrai , Iraklion , Chalandri , Larisa , Sparti , Volos , Nicosia , Kastoria , Ioannina , New York , Kozani , Kavala , Kallithea , Libertyville , Khalkis , Ostermundigen , Nea Ionia , Tripolis , Pirgos , Copenhagen , Nea Smirni , Adelaide , Florina , Larnax , Chicago , Navplion , Cologne , Dubayy , Mokena , Nikaia , Xanthi , καλημέρα σε όλους τους χωριανούς και φίλους σ’ ολόκληρο τον κόσμο , να είστε καλά και να θυμάστε το χωριό μας …

  Ο Κατρέλης , η παλιά..νερομάνα τ’ Βαρ’σιού , με τα..κοτερά της..ξεχασμένη κι’ αυτή….

 

        ΤΕΤΑΡΤΗ  ΣΗΜΕΡΑ 13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

· Μνήμη μαρτύρων Στρατοθίκου , Ερμύλου , Αθανασίου και Παχωμίου.

         ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ …

532 : «Στάση του Νίκα» στην Κωνσταντινούπολη, κατά του Ιουστινιανού Α' , από τους "Πράσινους" και τους "Βένετους". Στις ταραχές κάηκε ο Ιερός Ναός του Θεού Σοφίας του Κωνσταντίνου Α' Μέγα οι μεγάλες στοές, μέχρι την "Αγορά του Κωνσταντίνου" και πολλά σπίτια πλουσίων. Οι στρατηγοί Βελισάριος και Μούνδος σκότωσαν 30.000 στασιαστές μέσα στο Ιπποδρόμιο .

1801 : Κατά τη διάρκεια επίσημης τελετής στην Κέρκυρα, γίνεται η έπαρση της σημαίας της «Ανεξάρτητης Επτανήσου Πολιτείας» .

1847: Στο χορό που έγινε στα Ανάκτορα, ο βασιλιάς 'Οθωνας μίλισε επιτιμητικά στον πρεσβευτή της Τουρκίας Μουσούρο, που ήταν 'Ελληνας στην καταγωγή, επειδή είχε αρνηθεί να θεωρήση το διαβατήριο του υπασπιστή του Τάσου Καρατάσου, - που ήθελε να επισκεφθή την Κωνσταντινούπολη με το αιτιολογικό ότι είχε αναμειχθεί σε επαναστατικές ενέργειες περά από τα ελληνικά σύνορα (Κρήτη). Ακολούθησαν επεισόδια με την Τουρκία, τα οποία έμειναν γνωστά ως "Μουσουρικά".

1955 : Το ιστιοφόρο «Άγιος Γεώργιος» μεταφέρει από την Ελεύθερη Ελλάδα στην Πάφο , πολεμικό υλικό για την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ .

  Η  βρύση του Αντώνη , αυτή…γλύτωσε , ευτυχώς , μέχρι στιγμής απ’ τις…μαντρο..καλλιτεχνικές μανίες των εκσυγχρονιστών μας..

   Η περιοχή του Αντώνη , με την όμορφη πλατείτσα και τον γεροπλάτανό της , ήταν από παλιά ..΄” εξοχικό “ ..στέκι , προπολεμικά αλλά και μεταπολεμικά , κάτι που προλάβαμε και μεις , με τα παλιά ..μαγαζιά , μη ξεχνάμε και το περίφημο..χοροδιδασκαλείο του..Φάσα , με τις…αλτάνες καιτις..ματζουράνες , και όλες τις εις…ανες , που έδιναν τη δική τους ..νότα στην προπολεμική Λιδορικιώτικη ζωή .

   Άρχων του..Αντώνη , στη μεταπολεμική περίοδο , ήταν  ένας , μοναδικός και..αδιαφιλονίκητος , ο αξέχαστος Λούης , Ηλίας Κούστας , κατά..κόσμον , που άφησε εποχή , τώρα το παλιό μαγαζί , ανακαινισμένο τέλεια και με το χώρο διαμορφωμένο στα ..νεανικά σύγχρονα πρότυπα , είνα μιά ..όαση , ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες , ηρεμίας..ησυχίας και..δροσιάς ..και το διαχειρίζεται ο εγγονός του μπάρμπα Λιά , ο γιος του Νίκου ..

   Κλείστε τα..μάτια , αδέρφια , κι’ ονειρευτείτε τον παλιό καλό ..Λιδορικιώτικο..καιρό..

XOΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟΝ Ο..." ΑΝΤΩΝΗΣ " ..

 

ΠΑΛΙΑ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ........

 

  Υπό τον..πλάτανον του Αντώνη , 8  Αυγούστου  1931 , μιά νεανική Λιδορικιωτοπαρέα , απολαμβάνει το..ποτό της , τρίτος απ ‘ αριστερά ο Γ.Πέτρου , Τσάρος..

   Όλα τά 'χε το προπολεμικό Λιδορίκι , μπορούσε να λείπει το..χοροδιδασκαλείο ; φυσικά και όχι , αφού η χρυσή νεολαία της εποχής , " ψόφαγε " να μάθει κάθε τι μοντέρνο , που ερχόταν συνήθως απ' την Αθήνα . Καθένας , και καθεμιά που ερχόταν απ΄την πρωτεύουσα και τύχαινε να ξέρει ευρωπαικό χορό , καθόταν και μάθαινε και τους άλλους .

    Κι ήταν τόση η δίψα , τόσο το ενδιαφέρον των νέων μας γιά τους χορούς αυτούς , ώστε στο τέλος το " ψώνιο " αυτό το εκμεταλλεύτηκαν και διάφοροι " περιοδεύοντες χοροδιδάσκαλοι " , οι οποίοι με τσουχτερή αμοιβή κι εκμεταλλευόμενοι τη δίψα των νέων , δίδασκαν ταγκό , βαλς , φοξ αγγλαί και άλλους " Ευρωπαικούς " χορούς .
   Ένας τέτοιος λοιπόν χοροδιδάσκαλος , που κάθε καλοκαίρι ερχόταν στο Λιδορίκι και δίδασκε χορό , ήταν κι' ο διαβόητος Τσακνιάς από τη Λαμία , ο οποίος έστηνε το χοροδιδασκαλείο του στο επάνω πάτωμα του Φάσσα , όπου σήμερα το σπίτι του Θύμιου του Δούκα , στον Αντώνη . ( Πριν το κάψιμο ήταν μεγαλύτερο κι' η αίθουσα αρκετά μεγάλη ) .
   Ο Τσακνιάς ήταν πανέξυπνος και τρομερός στα ψέματα . Έλεγε πως είχε δίπλωμα διδασκαλίας χορών από την Ακαδημία της...Βιέννης , ήξερε , έλεγε , 209 χορούς (!!!) κι είχε χρηματίσει και χοροδιδάσκαλος στην αυλή του Αιγύπτιου μονάρχη Φουάτ ( πατέρα του Φαρούκ ).
   Μαζί του είχε κι' ένα αγαθό γεροντάκι , που έπαιζε σε μιά ξεχαρβαλωμένη πιανόλα τη " Ριρίκα " , την "Κομπαρσίτα " , τα " Κ ύματα του Δουνάβεως " και κάνα δυό-τρία άλλα τραγουδάκια της εποχής . Το γερόντιο αυτό ο Τσακνιάς το παρουσίαζε σαν πατέρα της πρώτης χορεύτριας του Φουάτ και σαν παλιό αρχιμαέστρο της ανακτορικής μπάντας του Καίρου .
   Καμιά φορά , αντί γιά πιανόλα έφερνε μιά λατέρνα , στην οποία είχε περασμένα πεντέξι τραγουδάκια του χορού , κι ο τέως αρχιμαέστρος του Καίρου αντί της μπαγκέτας γύριζε τη μανιβέλα , γιά να χορεύουν οι μαθητευόμενοι .
   Κι' έβλεπες τότε μιά απίθανη κι αξέχαστη εικόνα :
Στη μέση ο Τσακνιάς , να καθοδηγεί τους ...άγαρμπους χορευτές του και να προσπαθεί - φιλότιμα ομολογουμένως - να " λύσει " τα πόδια και τα κορμιά των " Βουκολίσκων " και.." αγροτοποιμενοπαίδων ", που έπασχαν από χρόνια αγκύλωση , εξαιτίας της παντελούς έλλειψης κάθε χορευτικής εξάσκησης .
   Στήν άκρη ο γερομαέστρος να γυρίζει κουρασμένος τη μανιβέλα της λατέρνας με τό 'να χέρι και με τ' άλλο να χτυπάει το ρυθμό με καστανιέτες , και , ένα γύρο , οι χορευτές ( άλλοι επιδεκτικοί μαθήσεως κι άλλοι ..αρκούδες και ..σταφυλοπατητάδες ) να προσπαθούν να σύρουν τα κανιά τους στους ήχους του " Ντεστίνο " και της " Πλεγκάρια " , ενώ ο Φάσσας να μην προλαβαίνει να κουβαλάει γλυκά και ποτά !
   Εικόνα , δηλαδή , γιά γέλια και γιά κλάματα , απόρροια μιάς ανόητης και άκαιρης τάσης εξευρωπαισμού και μιμητικού κοσμοπολιτισμού , που , δυστυχώς , δεν την συναντούσες μονάχα στο χωριό μας , αλλά και στην Ελλάδα ολόκληρη , εκείνο τον καιρό .
   Τα μαθήματα δίνονταν χωριστά γιά τους άντρες και χωριστά γιά τις γυναίκες , εκτός κι' αν οι γυναίκες συνοδεύονταν από συγγενείς τους . Φυσικά στο χοροδιδασκαλείο έρχονταν μόνον αυτές των ξένων , των δημοσίων υπαλλήλων , μερικές ντόπιες της " κεντρικής εμπορικής οδού " και ελάχιστες της " ανώτερης τάξης " .
   Από την αργατιά και την τσοπανούρα , τη βαριά κι ανόθευτη , ο Τσακνιάς δεν είχε ουτ' ένα - σερνικό η θηλυκό - μαθητή . Όλοι προέρχονταν από την μοντερνίζουσα νεολαία και την " ανώτερη τάξη " , που την αποτελούσαν ξένοι και ντόπιοι , δημ.υπάλληλοι , συνταξιούχοι , μερικοί νεαροί έμποροι και δυό-τρεις ελληνοαμερικάνοι .
   Οι άλλοι , την αίθουσα αυτή της " βλαχοευρωπαικής " Τερψιχόρης , τη θεωρούσαν .." π' ταναριό " και τη συνέδεαν με τις .." Αλτάνες " και τις " Ματζουράνες " του Φάσσα . ( Οι παλιότεροι καταλαβαίνουν τι θέλω να πω , οι νεώτεροι , ας ρωτήσουν να μάθουν γι' αυτές τις ιέρειες της πανδήμου Αφροδίτης , που κρύβονταν κάτω απ' τα λουλοδο...ψευδώνυμα ).
   Λίγα χρόνια πριν από τον πόλεμο , ο Τσακνιάς όμως , θέλοντας να εντυπωσιάσει τους μαθητές του και να τους εισαγάγει στα προκεχωρημένα χορευτικά πράγματα , άρχισε να τους διδάσκει κι ένα καινούριο χορό , ο οποίος έκανε θραύση στην " αποβλαχοποιούμενη " Αθήνα ( που έκρυβε σαν ένοχη , τα τσαρούχια της , τη φουστανέλα η τη νησιώτικη βράκα της και φόραγε φαρδιά , 33 πόντων , παντελόνια , ψαθάκι , γραβάτα και δίχρωμα σκαρπίνια ).
   Ο χορός αυτός λοιπόν , λεγόταν ΛΑΜΠΕΘ ΓΟΥΩΚ κι ήταν τόσο γελοίος που δεν λέγεται . Αλλά και ο στίχος του δεν πηγαινε πίσω σε ασυναρτησία και γελοιότητα .
   Οι χορευτές έμπαιναν στη σειρά κυκλικά , κι ο ένας πίσω απ' τον άλλο , έκαναν μερικά βήματα μπροστά , σταματούσαν απότομα κι' ύστερα σήκωναν ψηλά το χέρι , σαν το μαθητή που ξέρει το μάθημα , ύψωναν τον δείκτη και φώναζαν όλοι μαζί : " όι "....
   Αυτό συνεχιζόταν κάμποσες φορές , δηλαδή ..." γύρω - γύρω όλοι , στη μέση ο Μανώλης " , σα να λέμε , κι ο εξευτελισμός κι η γελοιοποίηση των χορευτών δεν περιγράφεται , καθώς - ελλείψει δίσκου - τραγουδούσαν όλοι τους ανόητους στίχους του τραγουδιού , που έλεγε :
                   " Συνταγή στους χορευτάς
                     μπρος για λίγο περπατάς
                     και φωνάζεις όι...κλπ.

    Και καλά οι νεαροί , αλλά και οι ηλικιωμένοι ; Άνθρωποι σοβαροί - κατά τεκμήριο - να στροβιλίζονται ηλίθια και να χορεύουν το αρλουμποειδές αυτό ..κορδάκισμα ;
    Τότε , που έβλεπα αυτά τα πράγματα , λόγω ηλικίας , γελούσα . Δεν καταλάβαινα την κατάπτωση , το σουσουδισμό , την γελοιοποίηση και την αποβλάκωση , που , με χορούς σαν το " Λάμπεθ Γουώκ "και τραγούδια γλυκανάλατα , μ' αφάνταστα αφελή και παιδαριώδη στίχο , μ' εύκολες , και στερεότυπες ομοιοκαταληξίες , που τις συναντούσες τις ίδιες σχεδόν σε κάθε τραγούδι ( έλα, κοπέλα , καραμέλα , φιλιά , αγκαλιά , πουλιά , λουλούδια , τραγούδια , κλπ. κλπ .) αλλοτριωνόταν μιά σημαντική μερίδα του λαού μας , ιδίως της ανώτερης τάξης .
    Ο νεαρός Λιδορικιώτης - κι ο κάθε Λιδορικιώτης της αγοράς - του φαινόταν η μάλλον νόμιζε , πως , χορεύοντας Λάμπεθ Γουώκ , εκπολιτιζόταν , γινόταν σπουδαίος , Ευρωπαίος , ξεχώριζε , έμπαινε κι αυτός στην ανώτερη αστική τάξη και δεν καταλάβαινε ο δυστυχής , πως , μ' όλα αυτά τα καραγκιοζηλίκια , γινόταν μιά μαιμού καταγέλαστη που μόνο τον οίκτο προκαλούσε .
   Δυό βήματα παραπέρα , η ιστορική βρύση του Αντώνη , με τον χιλιόχρονο πλάτανο , απέναντι η Πλέσιβα με τα χιλιάδες γίδια της , πιό κει τα Βαρδούσια , από πάνω η περήφανη Γκιώνα , τα κυπροκούδουνα , τα περδικολαλήματα στο Κοτρώνι τ' αηδονοτράγουδα από πάνω στο ρουμάνι , οι φωνές των κατάκοπων χωριανών , που γύριζαν με βαρυφορτωμένα τα ζα τους τον καρα-ανήφορο του Κούστη , απ' τα χωράφια και τ' αμπέλια τους , και στου Φάσσα το καφωδείο από πάνω ο τέως...μαέστρος της μπάντας του...Νείλου να γυρίζει το μαρκούτσι της λατέρνας , ο Τσακνιάς να δίνει οδηγίες κι οι Λιδορικιώτες να φέρνουν γύρω-γύρω , χορεύοντας και τραγουδώντας το Λάμπεθ Γουώκ !! Να κλάψεις , να γελάσεις η ν' ανακράξεις :
                  " Ο κ...λος μας βρακί δεν έχει ,
                    κι η...... μας , λουλούδια θέλει ;...."

   Το υπέροχο αυτό κομμάτι , είναι του αξέχαστου φίλου Αλέκου Κωστάκη , Καφτανιαλέκου , και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα " Λιδωρίκι " του Γιώργου Καψάλη , το 1982 , και είναι μιά...μαγνητική..τομογραφία της τότε Λιδορικιώτικης ζωής .

 

Καλό σας μεσημέρι , να περνάτε καλά….Κ.-