ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ...ΤΟ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ

Εν Αθήναις...το πιστοποιητικό

 "Υπεβλήθη, υπό της Αστυνομίας, μήνυσις, κατά του δημάρχου Καλλιθέας Ι. Γάλλου, διότι προσέλαβεν ως υπάλληλον εις τον Δήμον, άνευ πιστοποιητικού νομιμοφροσύνης, την […] ετών 20."

29-Ι-1967 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τα πιστοποιητικά εντάχθηκαν στα «Έκτακτα Μέτρα». 
Τα Έκτακτα Μέτρα ήταν ένα σύνολο θεσμών που είχαν στόχο τον έλεγχο και τον αποκλεισμό από το δημόσιο βίο όσων ήταν ύποπτοι για συνεργασία με τους αντάρτες και αργότερα όσων έδειχναν συμπάθεια προς την κομμουνιστική ιδεολογία. (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

Δεν υπήρχε περίπτωση να προσληφθεί κάποιος στο Δημόσιο εκείνα τα χρόνια χωρίς πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.
Ακόμα και για να βγάλει διαβατήριο και να μεταναστεύσει.
Εφευρέθηκε μετά τον Εμφύλιο για να μην μπορούν οι αριστεροί να διορίζονται στο Δημόσιο να εισέρχονται στις στρατιωτικές σχολές κ.λ.π.
Ο φόβος φύλαγε τα έρημα μετά τον αλληλοσκοτωμό ...
Έβλεπες στην γειτονιά μορφωμένα παιδιά να μην μπορούν να προχωρήσουν
στην ζωή τους γιατί ο πατέρας τους ήταν με τα φυσεκλίκια στο κάτω
μέρος της πλατείας Κολιάτσου σύνορο τότε στον ανταρτοπόλεμο ή εμφύλιο
όπως τον είπαν αργότερα για να ηρεμήσουν τα πάθη.
Με την Χούντα δεν το συζητάω....το πιστοποιητικό αυτό ήταν το νούμερο ένα
προσόν με την διαφορά ότι είχαν προσθέσει και αυτούς που ανήκαν 
και στα άλλα κόμματα.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι που παρελάμβαναν τα δικαιολογητικά για κάποια
υπόθεση μπορούσαν να ζητήσουν και πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.
Καταργήθηκε αυτό το χαρτί το 1974 όταν το ΚΚΕ έπαψε να είναι 
στην παρανομία και νομιμοποιήθηκε.
Αυτό όμως δεν εμπόδισε τις επόμενες Κυβερνήσεις να κάνουν προσλήψεις
με κομματικά κριτήρια κάτι που δεν απείχε πολύ από το πιστοποιητικό
κοινωνικών φρονημάτων.
Στις ημέρες μας ακόμα και η αριστερά ως Κυβέρνηση ακολουθεί
τα ίδια μέτρα και σταθμά με τους προηγούμενους.
Γυρίζοντας στα παλιά πάλι....
Τότε ο Ενωμοτάρχης της Χωροφυλακής στο χωριό στον αστυνομικό σταθμό
ήταν ο ανώτατος άρχων.
΄Εδινε λοιπόν και αυτός πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων...
Ένα από αυτά έγραφε...
" Προσελθών εις το καφενείον της πλατείας φορούσε δαχτυλίδιον
με ερυθράν πέτραν..."

Για γέλια αλλά και για κλάμματα....δυστυχώς.

Πίσω στα παλιά