Η..πιό δύσκολη στιγμή , η ώρα του..αποχωρισμού , η Ζεκοκούλα , της Κατερίνης , φεύγει γιά τη μακρινή ..Αργεντινή , μακριά..απουσία κι' ο πόνος..απερίγραπτος , σκηνή ..αρχαίας τραγωδίας η στιγμή του..αποχωρισμού , Βιολέτα Ζέκιου , Παπαιαννομήτραινα , η έρμη η μάνα , η θειά Κατερίνη , η Κούλα , η Μαρία Μπήλιου , της κρατάει τρυφερά το χέρι , πίσω η Γιαννίτσα Ζέκιου , αδερφική φίλη , ο Γιώργος Ζέκιος , ο Θανάσης Μπήλιος και η Αγγελική ( Κικούλα ) Καψάλη , η μάνα μου , σε μιά αναμνηστική φωτογραφία στο..ηρώον μας , ο μικρός είναι ο ανιψιός μου , Θανάσης Ζέκιος , του Χαράλαμπου .
...Υπέροχη βραδιά η αποψινή αδέρφια , με γύρισε πενήντα πέντε χρόνια πίσω , με ταξείδεψε νοσταλγικά στη δεκαετία του '50 , εντεκάχρονο παιδί , τότε , έζησα από κοντά σκληρούς αποχωρισμούς , είδα μάτια μανάδων να προσπαθούν να..κλάψουν και να μην έχουν πιά δάκρυα , έννοιωσα το βουβό πόνο , της κόρης που αποχαιρετάει γονιούς , συγγενείς κι΄αγαπημένους φίλους , κι' αποχαιρέτησα και γω , αγαπημένα πρόσωπα , που ..έφευγαν γιά την ξενητειά , ποιός τοξερε για πόσο..
Η παραπάνω φωτογραφία είναι ένα ενθύμιο μιάς τέτοιας στιγμής , μιά αγαπημένη μας φίλη , η Ζεκοκούλα , έφευγε γιά μακριά , γιά την Αργεντινή , έφευγε μιά Λιδορικιώτισσα λεβεντοκόρη , που η μάνα μου την αγάπαγε σαν κόρη της , και τ' άξιζε η Κούλα , η Κούλα με το ..απέραντο χαμόγελο και την υπέροχη καρδιά , δεν ξανάδα , εγώ τουλάχιστον , την Κούλα από τότε , και ήταν το σωτήριον έτος..1954..
Απόψε όμως η τύχη μ΄αποζημίωσε , γνώρισα δυό ..υπέροχες γυναίκες , την κόρη και την εγγονή της , κι 'έννοιωσα σαν να 'βλεπα την παλιά αγαπημένη φίλη μας την Κούλα , και πράγματι στα μάτια της Μαρίνας και της Βασιλικής , της εγγόνας που έχει και τ' όνομά της , εγώ ..έβλεπα την Κούλα , κι'έννοιωσα ΄μεγάλη , απερίγραπτη χαρά , λες και είδα ένα πολύ αγαπημένο δικό μου άνθρωπό...
Η αποψινή δημοσίευση της φωτογραφίας , είναι αφιερωμένη εξαιρετικά στα αγαπημένα πρόσωπα της Κούλας , αλλά περισσότερο στην ίδια την Κούλα , που ακόμα τη θυμόμαστε και την αγαπάμε...
Καλό σας βράδυ .....Κ.-
2 comments:
Τίποτα τυχαίο τελικά!Σήμερα ένιωθα την έντονη επιθυμία να... ξυπνήσω αναμνήσεις. Μου είχε μείνει μια γλυκιά γεύση από την προηγούμενη βραδιά. Είχαμε το γάμο του ανιψιού μος! Του εγγονού του Γεωργίου Ζέκιου, ξάδερφος της μητερας μου,και της αδερφικής της φίλης, της Γιαννίτσας! Καμάρωσα το σόι μου! Λεβεντόσοο! Είχα την ευκαιρία να τους δω απο κοντά, ευκαιρία σπάνια για εμένα! Εκει γνώρισα κι ενα συμπαθέστατο κύριο που σήμερα ψάχνοντας να βρω ενθύμια και γράφοντας απλά ΛΙΔΩΡΙΚΙ μας έδωσε απέραντι χαρά και τιμή φιλοξενόντας μας στη σελιδα του χωριού μας!
Δε θα σας κρύψω πως αυτή τη στιγμή που γράφω κλαίω. Κλαίω γιατί δυστυχώς αυτή η μάνα, η Ζεκοκούλα, και η γιαγιά η Κατερίνη έχουν φύγει. Κλαίω γιατί γυρνάνε στο μυαλό μου εικόνες του δικού σας παρελθόν, που είχανε φροντίσει αυτές οι δυο υπέροχες γυναίκες να μου διηγηθούν. Κλαίω όμως και από χαρά και περηφάνια για αυτές!
Κύριε Κώστα σας ευχαριστώ πολύ κι εύχομαι να σας ξαναδώ σύντομα!
Αγαπητή μου Μαρίνα σ' ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια , και χαίρομαι ειλικρινά που γνώρισα την οικογένεια της αγαπημένης μας παλιάς φίλης της..Ζεκοκούλας (έτσι τη λέγαμε !!), ακόμα χαίρομαι πολύ-πολύ που θεωρείς το Λιδορίκι χωριό σου , είναι πολύ όμορφο αυτό , δεν μένει τώρα πιά , παρά να το ..γνωρίσετε οικογενειακώς.
Γιά τα αγαπημένα πρόσωπα που έχουν φύγει , δεν έχω και πολλά να πώ , όλοι νοιώθουμε την έλλειψή τους , οι άνθρωποι όμως ..πεθαίνουν μόνο όταν τους..ξεχνάμε , γι' αυτό " Ποτέ μην ..λησμονήσεις ..."κάνε τον κόπο και μπες στη σελίδα και θα ..καταλάβεις , είναι η ..ταπεινή μου..έμμετρη άποψη, ταιριάζει στην περίπτωση , και στην αφιερώνω .
Χαιρετισμούς και στην υπόλοιπη οικογένειά σου από ένα παλιό καλό φίλο της μητέρας σου και της γιαγιάς σου .
Φιλικά ΚώσταςΚαψάλης
Post a Comment