Την κουμπάρα μας τη Λένη ,
τη θυμάμαι από παιδί …
μέρα νύχτα να υφαίνει
στου σπιτιού της την αυλή .
Κι’ ήταν τόσο ευτυχισμένη..
η κουμπάρα μας η Λένη…
Από τόσο δα παιδάκι
μπήκε η Λένη στο χορό..
στα χωράφια , στα μανάρια ..
κι’ όλο το νοικοκυριό…
Κι’ όλη λέγανε τη Λένη
χρυσοχέρα , παινεμένη..
Πρώτη πάντα στο σχολείο ,
πάντα πρώτη στη δουλειά ,
κι' είχε πάνω απ' όλα η Λένη ,
μιά υπέροχη καρδιά...
Από μάλαμα φτιαγμένη ,
η κουμπάρα μας η Λένη…
Μεγαλώνοντας η Λένη ,
άρχισε να σιγανθίζει..
και σαν τρυφερό λουλούδι ,
γύρω να μοσχομυρίζει..
Μα ήταν πάντοτε η Λένη ,
ταπεινή και μετρημένη .
‘Ομως , πέρναγαν τα χρόνια ,
κάρπισαν τα..περιβόλια
του κορμιού της , και στον κόρφο
μοσχομύρισαν..λεμόνια…
Κι’ έμοιαζε η κουμπάρα η Λένη ,
λεμονίτσα..ανθισμένη…
Κι’όλοι στο χωριό οι νέοι ,
λαβωμένοι , ερωτευμένοι ,
παίζαν μέρα –νύχτα ζάρια…
ποιόν θε ν’ αγαπήσει η Λένη..
Μα η Λένη , η καυμένη..
είχε την καρδιά..σφιγμένη..
‘Όμως σ’ ένα πανηγύρι ,
τ’ Αι Δημητριού , στα πρωτοβρόχια
πιάστηκ’ η καρδιά της Λένης
μεσ’ του έρωτα τα βρόχια .
Άνθισε με μιάς η..Λένη
πού ‘ταν πάντοτε θλιμένη..
Αγάπησ’ ένα παλληκάρι ,
όμορφο σαν το φεγγάρι ,
και στο πρώτο το φιλί της
του ‘δωσε και την ψυχή της..
Μα ο Λιάς την ξεγελούσε ,
και μιαν άλλη αγαπούσε…
Και..συνέχισε να υφαίνει ,
η κουμπάρα μας η Λένη ,
στον παλιό τoν αργαλειό της ,
μοναχή..δυστυχισμένη..
Έμεινε για..πάντα η Λένη..
με το Λιά αρρεβωνιασμένη...
Και περνάγανε τα χρόνια ,
στραβογέρασε η Λένη ,
με το πρόσωπο σκαμένο ,
την ψυχή..χαρακωμένη..
Μιά ζωή...δυστυχισμένη ,
μπαντανία..μπαλωμένη..
Μέσ' τη μαύρη μοναξιά της ,
έχει πάντα σύντροφό της ,
αγκαλιά της μέρα-νύχτα ,
τον καλό τον..αργαλειό της .
Μέρα νύχτα πάλι υφαίνει ,
η κουμπάρα μας η..Λένη..
Κι' όταν έφτασε η ώρα ,
το ταξείδι να..κινήσει ,
μιά μονάχα επιθυμία
είχε η Λένη να ζητήσει..
Να της βάλουν στο πλευρό της
τον παλιό τον...αργαλειό της... .
Λιδορίκι 310507 . Κ .-
31.5.07
ΕΔΩ ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ ΛΙΔΟΡΙΚΙ...
Καλημέρα σας αδέρφια , καθυστερήσαμε σήμερα για το πρωινό μας μήνυμα , ας όψεται αυτό το ρημάδι το internet , όποτε θέλει έρχεται κι' όποτε θέλει..φεύγει , ΟΤΕ το...μεγαλείο σου.....
Πέμτη σήμερα , 31 ο Μάης ( πάει κι' αυτός ) Ερμείου Μάρτυρος , Πετρουλίας θυγ . απ . Πέτρου , καιρός υπέροχος και ξεκινάει μιά καινούρια όμορφη μέρα , που είναι η 151η του χρόνου , το μισοφάγαμε και το 2007 , το χωριό μας είναι μιά...κούκλα , μαζέψτε τα και ελάτε
σας περιμένουμε με πολλή πολλή αγάπη.......
Να περνάτε καλά και μη ξεχνάτε το...Λιδορικάκι μας.......
Πέμτη σήμερα , 31 ο Μάης ( πάει κι' αυτός ) Ερμείου Μάρτυρος , Πετρουλίας θυγ . απ . Πέτρου , καιρός υπέροχος και ξεκινάει μιά καινούρια όμορφη μέρα , που είναι η 151η του χρόνου , το μισοφάγαμε και το 2007 , το χωριό μας είναι μιά...κούκλα , μαζέψτε τα και ελάτε
σας περιμένουμε με πολλή πολλή αγάπη.......
Να περνάτε καλά και μη ξεχνάτε το...Λιδορικάκι μας.......
30.5.07
ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ....ΑΓΑΠΗ...
Έφυγε χθές , άδικα και πολύ νωρίς , ένας νέος άνθρωπος , μιά νέα γυναίκα όλο ζωντάνια κι' αγάπη για τη ζωή και τους ανθρώπους , έφυγε η μάνα της ζωής...η Αμαλία Καλυβίνου..
Κι' εμείς ...δακρύσαμε , πονέσαμε , ήπιαμε ακόμα ενα ποτό , ξαναδακρύσαμε και κάναμε κι'ένός λεπτού..σιγή , στη μνήμη της , ενώ θα μπορούσε με μιά στιγμή αγάπης να ήταν η Αμαλία κοντά μας , έφτανε μοναχά ενός λεπτού αγάπη γιά να κερδηθεί μιά ολόκληρη ζωή , σ' ένα λεπτό ...παίζεται φίλοι μου η ζωή , δυστυχώς...
Κάλλιο , λοιπόν , ενός λεπτού αγάπη εν ζωή , παρά ενός λεπτού σιγή μετά...θάνατον ...
Ας είσαι καλοτάξειδη , στο πρώτο , το μεγάλο ,
μα και στερνό ταξείδι σου , σε τούτη τη ζωή ,
και μοναχά συγχώρεση , δώσ' μας και τίποτ' άλλο ,
γιά όσα σου στερήσαμε , φίλοι κι' εχθροί μαζί...
Κι' εμείς ...δακρύσαμε , πονέσαμε , ήπιαμε ακόμα ενα ποτό , ξαναδακρύσαμε και κάναμε κι'ένός λεπτού..σιγή , στη μνήμη της , ενώ θα μπορούσε με μιά στιγμή αγάπης να ήταν η Αμαλία κοντά μας , έφτανε μοναχά ενός λεπτού αγάπη γιά να κερδηθεί μιά ολόκληρη ζωή , σ' ένα λεπτό ...παίζεται φίλοι μου η ζωή , δυστυχώς...
Κάλλιο , λοιπόν , ενός λεπτού αγάπη εν ζωή , παρά ενός λεπτού σιγή μετά...θάνατον ...
Ας είσαι καλοτάξειδη , στο πρώτο , το μεγάλο ,
μα και στερνό ταξείδι σου , σε τούτη τη ζωή ,
και μοναχά συγχώρεση , δώσ' μας και τίποτ' άλλο ,
γιά όσα σου στερήσαμε , φίλοι κι' εχθροί μαζί...
Η ΔΩΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ - 18ο
ΑΡΜΑΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ - Ε ' .
Ο χαλασμός και του Καλιακούδα εντάσσεται στο γενικό κατατρεγμό της κλεφτουριάς , που κορυφώθηκε στην περίοδο που τη Ρούμελη , και τη Δωρίδα φυσικά , εξουσίαζε ο Αλή πασάς .
Γράφει σχετικά ο Βλαχογιάννης :
<< ...Όσο γιά τη Ρούμελη , από τα 1783 , που διορίστηκε ο Αλής γενικός ντερβέναγας της χέρσας Ελλάδας , με το σκοπό να ξεριζώσει των Κλεφτών και των Αρματωλών τη δύναμη , που είχε πολύ ψηλά σηκώσει το κεφάλι , ποτέ δεν έπαψε εκεί πέρα να βροντάει το ντουφέκι . Είτε Κλέφτες είτε Αρματωλοί , με τη σειρά τους κατατρέχονται και ξεπατώνονται . Του Αλήπασα ο σκοπός ήτανε να βάλη στον τόπο των παλιών Αρματωλών ντερβεναγάδες Αρβανίτες , και με τη δική του δύναμη να σβύση την κατακαιμένη Κλεφτουριά . Και δεν του φτάναν τα Αρβανίτικα μπουλούκια , μα κι' η προδοσιά κι ο δόλος ήταν όπλα κι' αυτά χρήσιμα στα χέρια του . Η τραγωδία αυτού του χαλασμού , με τις τόσες αιματερές σκηνές της , είναι μεγάλη ,και δεν έπαψε από τα 1783 - 1820 , που χαλάστηκε κι' ο ίδιος ο Αλής . Αρχίζοντας το 1821 μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν όσοι ζούσαν ακόμα Κλεφταρματωλοί και ζούσαν όσοι πιστοί σ' αυτόν κι' όσοι δοκιμασμένοι στην πίστη τους . Αυτή την τραγωδία την πολύχρονη ποτέ κανείς δεν θέλησε να την παραστήσει σαν κανένα κεφάλαιο της ιστορίας σημαντικό , ούτε ψηλά ως τα σύννεφα να το σηκώσει . Από ηρωικούς χρωματισμούς κι' από περιγραφές βροντόλαλες δε θα είχε ανάγκη αυτός ο ιστορικός , αν ήθελε να περιγράψει των Κλεφταρματωλών της Χέρσας Ελλάδας το χαλασμό , ένα μοναχά αυτός θάβρισκε πρόσκομμα , τις λιγοστές ιστορικές μαρτυρίες , που δε θα φτάνανε να ζωντανέψουνε γιομάτα την τραγωδία την πολυθρήνητη , που την κλαιν τα λαικά τραγούδια >> .
Περίφημος γιά τις καταδρομές του στη Δωρίδα υπήρξε και ο από τη Βουνιχώρα Μήτρος Βλαχοθανάσης , που στ' ασκέρι του πρωτομπήκε , παλικαρόπουλο , ο Αντρούτσος , γιά να τον διαδεχθεί αργότερα , όταν περασμένος στα χρόνια ο Βλαχοθανάσης αποσύρθηκε να περάσει ήσυχα τα στερνά του χρόνια στο χωριό του . Στην περίοδο που ο Αντρούτσος κι΄ο Βλαχοθανάσης , συναρχηγοί του κλεφτικου ασκεριού , δρούσαν στην περιοχή της Δωρίδας αναφέρεται και το περιστατικό , που από στοματική παράδοση , διασώζει ο Αντρέας Καρκαβίτσας :
<< Ο δερβέναγας του μαλανδρίνου είχε καταλύσει εις Πλέσσαν , ακολουθούμενος υπό εξήκοντα και πλέον οπαδών , ότε ο προύχων του χωρίου , εμφανισθείς περίτρομος , ανήγγειλεν εις αυτόν την αιφνηδίαν άφιξιν του Ανδρίτσου . Κατά την εποχήν εκείνην ο διάσημος αρχικλέφτης περιήρχετο , ως απόλυτος κύριος ανα την Ρούμελην όλην , μη τολμώντος ουδενός ν' αντιπαραταχθεί προς αυτόν . Τα μεγάλα κατορθώματά του , η γενναιότης και η πολεμική ορμή των παλληκαρίων του , είχον αναγκάσει τους τους τούρκους ν' αναγνωρίσουσι σιωπκλώς την υπεροχήν του και να φέρωνται προς αυτόν όπως προς ένα αυτοκέφαλον σωματάρχην , διά τον οποίον δεν ίσχυον τα σουλτανικά φερμάνια . Διό ο Δερβέναγας ήδη κατεταράχθη πολύ εις την είδησιν αυτήν της παρουσίας του . Εγνώριζεν αυτόν σπεύδοντα πάντοτε προς αναζήτησιν των δερβεναγάδων , ανυπόμονον εις εκδίκησιν της δεδουλωμένης πατρίδος , άπληστον πάντοτε εις πολεμικάς δάφνας και δεν ηδύνατο να πιστεύση ότι τώρα , άνευ σοβαρού τινος λόγου , είχεν έλθη εκεί . Θέλων δει ίνα προκαταλάβη τας διαθέσεις του , περοποιούμενος αυτόν , εζήτησεν ίνα συνομιλήσωσι κατά μόνας , αναγνωρίζων δήθεν την θέσιν του .
- Σαν θέλει ας έλθει , είπεν αδιάφορα ο Ανδρίτσος .
Τω όντι ο δερβέναγας , ακολουθούμενος υπό τεσσάρων οπαδών , ενεφανίσθη μετ' ολίγον εις την οικίαν του προύχοντος Καραμπελόγιαννου , όπου ο Ανδρίτσος κατέλυε μετά του Ηλία Βιδαλιώτη και του Βλαχοθανάση . Ενώ δε ο δερβέναγας συνήπτεν ομιλίαν περί διαφόρων πραγμάτων μετά του αρχικλέφτου και ετρέπετο εις φιλικάς προς αυτόν εξομολογήσεις , οι ακόλουθοί του περιεργάζοντο από κεφαλής μέχρι ποδών μετ' ακριβείας αυτόν και τα πιστά αυτού πρωτοπαλλήκαρα , ευτυχείς διότι ηδύναντο ν' ατενίσωσιν εις αυτούς αφόβως , ως εις φίλους . Το άγριον ύφος του Ανδρίτσου και του Ηλία το μεγαλοπρεπές παράστημα εκίνουν αυτούς εις έκπληξιν , ενώ του Βλαχοθανάση η ανδρική καλλονή , η εντελής κανονικότης των μελών του όλων , οι γλαυκοί και πλήρεις σοβαρού μυστηρίου οφθαλμοί , το ευρύ ηλιοκαές μέτωπον εν αντιθέσει προς την άφθονον ξανθήν κόμην του , μόλις λευκάζουσαν πού και πού εκ της ηλικίας , έφερον αυτούς εις άμετρον συμπάθειαν και θαυμασμόν .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.........
Ο χαλασμός και του Καλιακούδα εντάσσεται στο γενικό κατατρεγμό της κλεφτουριάς , που κορυφώθηκε στην περίοδο που τη Ρούμελη , και τη Δωρίδα φυσικά , εξουσίαζε ο Αλή πασάς .
Γράφει σχετικά ο Βλαχογιάννης :
<< ...Όσο γιά τη Ρούμελη , από τα 1783 , που διορίστηκε ο Αλής γενικός ντερβέναγας της χέρσας Ελλάδας , με το σκοπό να ξεριζώσει των Κλεφτών και των Αρματωλών τη δύναμη , που είχε πολύ ψηλά σηκώσει το κεφάλι , ποτέ δεν έπαψε εκεί πέρα να βροντάει το ντουφέκι . Είτε Κλέφτες είτε Αρματωλοί , με τη σειρά τους κατατρέχονται και ξεπατώνονται . Του Αλήπασα ο σκοπός ήτανε να βάλη στον τόπο των παλιών Αρματωλών ντερβεναγάδες Αρβανίτες , και με τη δική του δύναμη να σβύση την κατακαιμένη Κλεφτουριά . Και δεν του φτάναν τα Αρβανίτικα μπουλούκια , μα κι' η προδοσιά κι ο δόλος ήταν όπλα κι' αυτά χρήσιμα στα χέρια του . Η τραγωδία αυτού του χαλασμού , με τις τόσες αιματερές σκηνές της , είναι μεγάλη ,και δεν έπαψε από τα 1783 - 1820 , που χαλάστηκε κι' ο ίδιος ο Αλής . Αρχίζοντας το 1821 μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν όσοι ζούσαν ακόμα Κλεφταρματωλοί και ζούσαν όσοι πιστοί σ' αυτόν κι' όσοι δοκιμασμένοι στην πίστη τους . Αυτή την τραγωδία την πολύχρονη ποτέ κανείς δεν θέλησε να την παραστήσει σαν κανένα κεφάλαιο της ιστορίας σημαντικό , ούτε ψηλά ως τα σύννεφα να το σηκώσει . Από ηρωικούς χρωματισμούς κι' από περιγραφές βροντόλαλες δε θα είχε ανάγκη αυτός ο ιστορικός , αν ήθελε να περιγράψει των Κλεφταρματωλών της Χέρσας Ελλάδας το χαλασμό , ένα μοναχά αυτός θάβρισκε πρόσκομμα , τις λιγοστές ιστορικές μαρτυρίες , που δε θα φτάνανε να ζωντανέψουνε γιομάτα την τραγωδία την πολυθρήνητη , που την κλαιν τα λαικά τραγούδια >> .
Περίφημος γιά τις καταδρομές του στη Δωρίδα υπήρξε και ο από τη Βουνιχώρα Μήτρος Βλαχοθανάσης , που στ' ασκέρι του πρωτομπήκε , παλικαρόπουλο , ο Αντρούτσος , γιά να τον διαδεχθεί αργότερα , όταν περασμένος στα χρόνια ο Βλαχοθανάσης αποσύρθηκε να περάσει ήσυχα τα στερνά του χρόνια στο χωριό του . Στην περίοδο που ο Αντρούτσος κι΄ο Βλαχοθανάσης , συναρχηγοί του κλεφτικου ασκεριού , δρούσαν στην περιοχή της Δωρίδας αναφέρεται και το περιστατικό , που από στοματική παράδοση , διασώζει ο Αντρέας Καρκαβίτσας :
<< Ο δερβέναγας του μαλανδρίνου είχε καταλύσει εις Πλέσσαν , ακολουθούμενος υπό εξήκοντα και πλέον οπαδών , ότε ο προύχων του χωρίου , εμφανισθείς περίτρομος , ανήγγειλεν εις αυτόν την αιφνηδίαν άφιξιν του Ανδρίτσου . Κατά την εποχήν εκείνην ο διάσημος αρχικλέφτης περιήρχετο , ως απόλυτος κύριος ανα την Ρούμελην όλην , μη τολμώντος ουδενός ν' αντιπαραταχθεί προς αυτόν . Τα μεγάλα κατορθώματά του , η γενναιότης και η πολεμική ορμή των παλληκαρίων του , είχον αναγκάσει τους τους τούρκους ν' αναγνωρίσουσι σιωπκλώς την υπεροχήν του και να φέρωνται προς αυτόν όπως προς ένα αυτοκέφαλον σωματάρχην , διά τον οποίον δεν ίσχυον τα σουλτανικά φερμάνια . Διό ο Δερβέναγας ήδη κατεταράχθη πολύ εις την είδησιν αυτήν της παρουσίας του . Εγνώριζεν αυτόν σπεύδοντα πάντοτε προς αναζήτησιν των δερβεναγάδων , ανυπόμονον εις εκδίκησιν της δεδουλωμένης πατρίδος , άπληστον πάντοτε εις πολεμικάς δάφνας και δεν ηδύνατο να πιστεύση ότι τώρα , άνευ σοβαρού τινος λόγου , είχεν έλθη εκεί . Θέλων δει ίνα προκαταλάβη τας διαθέσεις του , περοποιούμενος αυτόν , εζήτησεν ίνα συνομιλήσωσι κατά μόνας , αναγνωρίζων δήθεν την θέσιν του .
- Σαν θέλει ας έλθει , είπεν αδιάφορα ο Ανδρίτσος .
Τω όντι ο δερβέναγας , ακολουθούμενος υπό τεσσάρων οπαδών , ενεφανίσθη μετ' ολίγον εις την οικίαν του προύχοντος Καραμπελόγιαννου , όπου ο Ανδρίτσος κατέλυε μετά του Ηλία Βιδαλιώτη και του Βλαχοθανάση . Ενώ δε ο δερβέναγας συνήπτεν ομιλίαν περί διαφόρων πραγμάτων μετά του αρχικλέφτου και ετρέπετο εις φιλικάς προς αυτόν εξομολογήσεις , οι ακόλουθοί του περιεργάζοντο από κεφαλής μέχρι ποδών μετ' ακριβείας αυτόν και τα πιστά αυτού πρωτοπαλλήκαρα , ευτυχείς διότι ηδύναντο ν' ατενίσωσιν εις αυτούς αφόβως , ως εις φίλους . Το άγριον ύφος του Ανδρίτσου και του Ηλία το μεγαλοπρεπές παράστημα εκίνουν αυτούς εις έκπληξιν , ενώ του Βλαχοθανάση η ανδρική καλλονή , η εντελής κανονικότης των μελών του όλων , οι γλαυκοί και πλήρεις σοβαρού μυστηρίου οφθαλμοί , το ευρύ ηλιοκαές μέτωπον εν αντιθέσει προς την άφθονον ξανθήν κόμην του , μόλις λευκάζουσαν πού και πού εκ της ηλικίας , έφερον αυτούς εις άμετρον συμπάθειαν και θαυμασμόν .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.........
ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ.....
Κλημέρα φίλοι μας αγαπημένοι , Λιδορικιώτες και μη , Αδέρφια μας Έλληνες σε κάθε γωνιά της γης , όπου κι' αν βρίσκεστε...μιά γλυκειά ΚΑΛΗΜΕΡΑ....
Τετάρτη , σήμερα , 30 Μαίου ( πάει κι'ο Μάης ,τον φάγαμε ) , Ισαακίου ηγουμένου μονής Δαλμάτων , Ναταλίου , 150η μέρα του χρόνου...
Ο καιρός , γλυκός με λίγα συννεφάκια , πολύ λίγα , πραγματικά ανοιξιάτικος , ότι χρειάζεται γιά ..σεργιάνι , ζηλεύετε ; ελάτε , εδώ είμαστε και σας περιμένουμε με πολλή-πολλή αγάπη.....
Να περνάτε καλάαααα.......
Τετάρτη , σήμερα , 30 Μαίου ( πάει κι'ο Μάης ,τον φάγαμε ) , Ισαακίου ηγουμένου μονής Δαλμάτων , Ναταλίου , 150η μέρα του χρόνου...
Ο καιρός , γλυκός με λίγα συννεφάκια , πολύ λίγα , πραγματικά ανοιξιάτικος , ότι χρειάζεται γιά ..σεργιάνι , ζηλεύετε ; ελάτε , εδώ είμαστε και σας περιμένουμε με πολλή-πολλή αγάπη.....
Να περνάτε καλάαααα.......
29.5.07
ΕΙΔΑΜΕ..ΜΑΘΑΜΕ...ΑΚΟΥΣΑΜΕ...ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ...
Με μεγάλη μας χαρά και ικανοποίηση , διαπιστώσαμε πως καθαρίστηκε , απ' τ' αγριόχορτα , το σοκάκι , δίπλα στου Νάκου , τα τόσα άλλα όμως σοκάκια ; αυτά τι θ' απογίνουν ; καλοκαιριάζει....μήπως αύτή η...Αμιγής..Αναπτυξιακή...κλπ Επιχείριση ( !!! ) του Δήμου μας μπορεί να..οργανώσει λίγο τήν..καθαριότητα και τον ...ευπρεπισμό του χωριού μας...
Αλήθεια ο σκοπός της ιδρύσεώς της ποιός είναι...γνωρίζει κανείς....;
Ακούσαμε πως ο παιδικός μας σταθμός λειτουργεί με ΕΝΑ , όπως το διαβάζετε , με ένα μόνο παιδάκι , αν αυτό αληθεύει είναι ασφαλώς πολύ ανησυχητικό αλλά και...εξόχως αντιοικονομικό , μήπως , λέμε μήπως , τα διορισμένα μέλη του Δ.Σ ( που έχουν και...ειδικές γνώσεις ) θα πρέπει μελετήσουν το όλο θέμα ; λύσεις δεν μπορεί , θα υπάρχουν.....
Τελειώνει , όπου νάναι , και το Αλωνάκι , καιρός ήταν , το αποτέλεσμα ; θα...δείξει...πάντως δεν ξέρουμε αν θάχουμε ...πλατεία αλλά θάχουμε , σίγουρα , ένα πολύ-πολύ...ευρύχωρο...πεζοδρόμιο , αυτό δεν θέλαμε......
Είναι αλήθεια πως οι Λιδορικιώτες-Λιδορικιώτες θα πληρώνουμε σε διπλάσια , σχεδόν , τιμή το...νεράκι απ' τα άλλα χωριά του Δήμου ; αν ναι γιατί ; πολύ θα θέλαμε να μάθουμε....γιατί ακούγονται πολλά και διάφορα.....
Κάντε μιά βόλτα στο Σερεντέλη , δείτε την κατάσταση που επικρατεί εκεί , αν σας ικανοποιεί έχει καλώς , αλλοιώς...κάντε κάτι.....το ίδιο ισχύει και γιά τον Αντώνη....
Πότε , αλήθεια , θα γίνουν τα ...αποκαλυπτήρια της καινούργιας ..βρυσούλας , της Βουλωμένης που θα ..γίνει σε αντικατάσταση της ..απαίσιας εκείνης γραφικής , παλιάς , πανέμορφης , πετρόχτιστης βρυσούλας που γκρεμίστηκε γιά ...άγνωστους μέχρι στιγμής...λόγους ; περιμένουμε.....
Μήπως θα πρέπει να εξεταστεί...αρμοδίως το ενδεχόμενο το Κέντρο πρόσβασης στους Η/Υ να
λειτουργεί στην αίθουσα της Βιβλιοθήκης , μαζί μ' αυτή ; έχοντας βέβαια κάποιο μόνιμο και...συγκεκριμένο υπεύθυνο άτομο γιά την..εύρυθμη λειτουργία τους ; γιατί κακά τα ψέματα τώρα και τα δυό λειτουργούν...αλειτούργητα ...γιά σκεφτείτε το σύντροφοι , δύο σ' ένα..βολεύει...και ....συμφέρει....
Π Ρ Ο Τ Ε Ι Ν Ο Υ Μ Ε....
Να αγοραστεί , απ' το Δήμο , το σπίτι το Σφετσέικο , που είναι απέναντι απ' το Δημαρχείο , και να γίνει ΔΩΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ , τι λέτε ; θα μου πεις , τι το θέλουμε έτοιμο..κτίριο , δεν έχει...ενδιαφέρον
Να συμμετέχουν στις διάφορες Επιτροπές και στα Δ.Σ των ΝΠΔΔ του Δήμου μας και ..Λιδορικιώτες .....
ΡΩΤΑΜΕ....
Αλήθεια εκείνη η Δημοτική ..βιβλιοθήκη , ημερήσια είναι η...νυχτερινή ; γιατί όλες τις μέρες είναι ..θεόκλειστη , εκτός αν υπάγεται κι' αυτή στα νυχτερινά...πολιτιστικά κέντρα του
αείμνηστου Βαγγέλη Γιαννόπουλου...
Αλήθεια ο σκοπός της ιδρύσεώς της ποιός είναι...γνωρίζει κανείς....;
Ακούσαμε πως ο παιδικός μας σταθμός λειτουργεί με ΕΝΑ , όπως το διαβάζετε , με ένα μόνο παιδάκι , αν αυτό αληθεύει είναι ασφαλώς πολύ ανησυχητικό αλλά και...εξόχως αντιοικονομικό , μήπως , λέμε μήπως , τα διορισμένα μέλη του Δ.Σ ( που έχουν και...ειδικές γνώσεις ) θα πρέπει μελετήσουν το όλο θέμα ; λύσεις δεν μπορεί , θα υπάρχουν.....
Τελειώνει , όπου νάναι , και το Αλωνάκι , καιρός ήταν , το αποτέλεσμα ; θα...δείξει...πάντως δεν ξέρουμε αν θάχουμε ...πλατεία αλλά θάχουμε , σίγουρα , ένα πολύ-πολύ...ευρύχωρο...πεζοδρόμιο , αυτό δεν θέλαμε......
Είναι αλήθεια πως οι Λιδορικιώτες-Λιδορικιώτες θα πληρώνουμε σε διπλάσια , σχεδόν , τιμή το...νεράκι απ' τα άλλα χωριά του Δήμου ; αν ναι γιατί ; πολύ θα θέλαμε να μάθουμε....γιατί ακούγονται πολλά και διάφορα.....
Κάντε μιά βόλτα στο Σερεντέλη , δείτε την κατάσταση που επικρατεί εκεί , αν σας ικανοποιεί έχει καλώς , αλλοιώς...κάντε κάτι.....το ίδιο ισχύει και γιά τον Αντώνη....
Πότε , αλήθεια , θα γίνουν τα ...αποκαλυπτήρια της καινούργιας ..βρυσούλας , της Βουλωμένης που θα ..γίνει σε αντικατάσταση της ..απαίσιας εκείνης γραφικής , παλιάς , πανέμορφης , πετρόχτιστης βρυσούλας που γκρεμίστηκε γιά ...άγνωστους μέχρι στιγμής...λόγους ; περιμένουμε.....
Μήπως θα πρέπει να εξεταστεί...αρμοδίως το ενδεχόμενο το Κέντρο πρόσβασης στους Η/Υ να
λειτουργεί στην αίθουσα της Βιβλιοθήκης , μαζί μ' αυτή ; έχοντας βέβαια κάποιο μόνιμο και...συγκεκριμένο υπεύθυνο άτομο γιά την..εύρυθμη λειτουργία τους ; γιατί κακά τα ψέματα τώρα και τα δυό λειτουργούν...αλειτούργητα ...γιά σκεφτείτε το σύντροφοι , δύο σ' ένα..βολεύει...και ....συμφέρει....
Π Ρ Ο Τ Ε Ι Ν Ο Υ Μ Ε....
Να αγοραστεί , απ' το Δήμο , το σπίτι το Σφετσέικο , που είναι απέναντι απ' το Δημαρχείο , και να γίνει ΔΩΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ , τι λέτε ; θα μου πεις , τι το θέλουμε έτοιμο..κτίριο , δεν έχει...ενδιαφέρον
Να συμμετέχουν στις διάφορες Επιτροπές και στα Δ.Σ των ΝΠΔΔ του Δήμου μας και ..Λιδορικιώτες .....
ΡΩΤΑΜΕ....
Αλήθεια εκείνη η Δημοτική ..βιβλιοθήκη , ημερήσια είναι η...νυχτερινή ; γιατί όλες τις μέρες είναι ..θεόκλειστη , εκτός αν υπάγεται κι' αυτή στα νυχτερινά...πολιτιστικά κέντρα του
αείμνηστου Βαγγέλη Γιαννόπουλου...
ΓΙΑ...ΔΕΣ....
Γιά δες ..τριγύρω , άνθισε του κόσμου το περβόλι ,
μυριάδες τ' αγριολούλουδα , σκορπίζουν..ευωδιές...
μα συ , του κάκου , προσπαθείς , το χρυσωμένο..βόλι
να βγάλεις , μέσα απ' της καρδιάς τις άπειρες πληγές.. .
Άκου , η ανάσα τ' αγεριού πως φτερουγάει..στα φύλλα
π' ανατριχιάζουν , στ' άγγιγμα της σιωπηλής βραδυάς ,
ξυπόλυτη , βγές στη βροχή και με τ' αστέρια..μίλα ,
και θα σε νοιώσουν , είναι μιά η γλώσσα της..καρδιάς...
Γιά δες .. τ' αστέρι π' αγαπάς , το τυχερό σου αστέρι..
τι θα σου φέρει άραγε ετούτη τη βραδυά ;
ένα λουλούδι να κρατάς , με της καρδιάς το χέρι..
και θάρθουνε τη νύχτα αυτή ονείρατα...γλυκά ...
Λιδορίκι 290507 . Κ .-
μυριάδες τ' αγριολούλουδα , σκορπίζουν..ευωδιές...
μα συ , του κάκου , προσπαθείς , το χρυσωμένο..βόλι
να βγάλεις , μέσα απ' της καρδιάς τις άπειρες πληγές.. .
Άκου , η ανάσα τ' αγεριού πως φτερουγάει..στα φύλλα
π' ανατριχιάζουν , στ' άγγιγμα της σιωπηλής βραδυάς ,
ξυπόλυτη , βγές στη βροχή και με τ' αστέρια..μίλα ,
και θα σε νοιώσουν , είναι μιά η γλώσσα της..καρδιάς...
Γιά δες .. τ' αστέρι π' αγαπάς , το τυχερό σου αστέρι..
τι θα σου φέρει άραγε ετούτη τη βραδυά ;
ένα λουλούδι να κρατάς , με της καρδιάς το χέρι..
και θάρθουνε τη νύχτα αυτή ονείρατα...γλυκά ...
Λιδορίκι 290507 . Κ .-
ΕΚ..ΒΑΘΕΩΝ....
Βαθειά κι' απέραντη είναι η συγκίνησή μου , αγαπημένοι μου φίλοι , απ' το δροσερό αεράκι της αγάπης σας , πολύτιμη συντροφιά μου η σκέψη σας και μόνο , αυτή η σχέση αγάπης , που έχει αναπτυχθεί ανάμεσά μας , χωρίς να γνωριζόμαστε καν , κάτι σημαίνει , κάτι νομίζω πως μας λέει , ας τ' ακούσουμε , ίσως ..να υπάρχει ακόμα ελπίδα σε τούτο τον αδιάφορο τον γκρίζο κόσμο , αξίζει τον κόπο...
Αθήνα , Θεσσαλονίκη , Σέρρες , Κοζάνη , Πάτρα , Άμφισσα , Stuttgart , Madrid , Auckland , London , Le Mans , Amsterdam , Mansfield , Orkanger , Mexico City , Manama , Kaluga , ήταν οι πόλεις που επισκέφτηκαν χθες 28/5 την σελίδα μας , άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ μας κοιτάζουμε , ίσως , το ίδιο αστέρι στον παγκόσμιο ουρανό , από κάθε γωνιά της γης , φαίνεται πως όπου κι' αν βρίσκεσαι , σ' όποιον τόπο κι' αν ζεις , όποιον ουρανό κι΄αν κοιτάζεις τα ίδια...αστέρια βλέπεις....τα ίδια όνειρα ...βλέπεις...το ίδιο αγαπάς και..πονάς...
Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας , νάστε πάντα καλά....
Αθήνα , Θεσσαλονίκη , Σέρρες , Κοζάνη , Πάτρα , Άμφισσα , Stuttgart , Madrid , Auckland , London , Le Mans , Amsterdam , Mansfield , Orkanger , Mexico City , Manama , Kaluga , ήταν οι πόλεις που επισκέφτηκαν χθες 28/5 την σελίδα μας , άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ μας κοιτάζουμε , ίσως , το ίδιο αστέρι στον παγκόσμιο ουρανό , από κάθε γωνιά της γης , φαίνεται πως όπου κι' αν βρίσκεσαι , σ' όποιον τόπο κι' αν ζεις , όποιον ουρανό κι΄αν κοιτάζεις τα ίδια...αστέρια βλέπεις....τα ίδια όνειρα ...βλέπεις...το ίδιο αγαπάς και..πονάς...
Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας , νάστε πάντα καλά....
ΕΔΩ ΛΙΔΟΡΙΚΙ....ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...
Τρίτη φαρμακερή σήμερα , σημαδεμένη μέρα , 29 Μαίου , μέρα θλίψης γιά τον Ελληνισμό , 554 χρόνια πέρασαν απ' την μέρα που χάθηκε η Βασιλεύουσα , κι' ούτε ..μιά λέξη , μιά κουβέντα στα ..λαλήστατα κανάλια μας γιά τη μέρα αυτή που θάπρεπε νάναι χαραγμένη στη μνήμη και στην ψυχή όλων μας , ξεχνάμε εύκολα και..γρήγορα αδέρφια...ξεχνάμε...βέβαια θυμόμαστε πολύ καλά ποιά..ομάδα κέρδισε το κύπελο το 19....
Αλήθεια ...τι γράφουν άραγε τα βιβλία Ιστορίας των σχολείων μας γιά τη μέρα αυτή ;...αν βέβαια την...αναφέρουν....καν...
Ας μη βιαστούν ..κάποιοι να μας χαρακτηρίσουν....κλπ...κλπ δεν είμαστε τίποτα απ' όλα αυτά , φίλοι μου , απλοί Έλληνες είμαστε , πολύ ...απλοί και ασήμαντοι αλλά με ...μνήμη...γιά κάντε ένα κόπο και ρωτήστε κάποιον στο δρόμο γιά τη σημερινή μέρα και...πέστε μου την ..απάντηση που ..πήρατε ...
Χρόνια πολλά στις Θεοδοσίες και τους Θεοδόσιους , που γιορτάζουν σήμερα νάστε όλοι καλά αδέρφια και να περνάτε καλά , όπου κι' αν βρίσκεστε , κι' οπως είπαμε , το Λιδορίκι και ...τα μάτια σας.....αγαπάτε το.....
Αλήθεια ...τι γράφουν άραγε τα βιβλία Ιστορίας των σχολείων μας γιά τη μέρα αυτή ;...αν βέβαια την...αναφέρουν....καν...
Ας μη βιαστούν ..κάποιοι να μας χαρακτηρίσουν....κλπ...κλπ δεν είμαστε τίποτα απ' όλα αυτά , φίλοι μου , απλοί Έλληνες είμαστε , πολύ ...απλοί και ασήμαντοι αλλά με ...μνήμη...γιά κάντε ένα κόπο και ρωτήστε κάποιον στο δρόμο γιά τη σημερινή μέρα και...πέστε μου την ..απάντηση που ..πήρατε ...
Χρόνια πολλά στις Θεοδοσίες και τους Θεοδόσιους , που γιορτάζουν σήμερα νάστε όλοι καλά αδέρφια και να περνάτε καλά , όπου κι' αν βρίσκεστε , κι' οπως είπαμε , το Λιδορίκι και ...τα μάτια σας.....αγαπάτε το.....
28.5.07
Η ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΜΑΣ....
Αγαπημένοι φίλες και φίλοι - επισκέπτες της σελίδας , όλο και περισσότερο ...απλωνόμαστε , μεγαλώνει η πανέμορφη παρέα μας , καθε μέρα και κάποιοι καινούριοι φίλοι , τιμούν την ταπεινή σελίδα μας , ελπίζουμε όχι από...οίκτο , το ελπίζουμε...
Η σημερινή μας κουβεντούλα , έχει και κάποιο ιδιαίτερο σκοπό , επειδή πιστεύουμε ( είμαστε βέβαιοι ) πως σίγουρα , δεν είστε απλοί...ιστογυρολόγοι χρονο..φονιάδες , τι θα λέγατε αν , λέμε αν , συμμετείχατε πιό...ενεργά σ' αυτή τη σελίδα , τι θέλω να πω ..να μας στέλνετε σκέψεις , κομμάτια , κείμενα με γενικότερο ενδιαφέρον , ότι τέλος πάντων γράφετε , γιατί είμαστε σίγουροι , πως τόχετε το...σαράκι , κι' είναι τόσο ωραίο αυτό , και θάναι ακόμα πιό ωραίο όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας και τους προβληματισμούς μας , δεν είναι απαραίτητο να είσθε...Λιδορικιώτες , τώρα μάλιστα με την παγκοσμιοποίηση....
Γιά σκεφτείτε το...σοβαρά.....το e mail , μας , είναι kkapsalis@hotmail.com , αναμένομεν.....
Αερικό μου , μ' έχεις σκλαβώσει με τα πολύ ζεστά κι' ευγενικά σου λόγιά , στο τσάκ είμαι να το πάρω...απάνω μου , σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ , και θα συγχωρήσω την Σαββατιάτικη...κοπάνα σου , αφού κάτι μου λέει πως η στήλη θα φιλοξενήσει , σύντομα , ...συνεργασίες σου , που θάναι και πολύ-πολύ αξιόλογες , το email τόχεις , περιμένω την πρώτη...αλήθεια από πιό μέρος είσαι ; η είναι απόρρητο...προσωπικό...δεδομένο , με το τσιγκέλι να σου βγάλουμε ...δυό λόγια ...σου εύχομαι καλό βράδυ...και παρακαλώ...όχι...κοπάνες... α...ξεχάστηκα , αφού με το Βουκολικό...έφτιαξε το κέφι σου ( γιατί τόχασες ; ) τι λες να βγάλω φωτογραφίες από ένα...κοπάδι γιδοπρόβατα γιά νάχεις πάντα κέφι ; καλή νύχτα σου...
Παλιοσυμμαθητή , Β.Κ , θάναι πολύ ωραίο να συναντηθούμε μετά από τόσα χρόνια , πρέπει να το προσπαθήσουμε και να το πετύχουμε , στο χέρι μας είναι...πάντως θα περιμένω ειδοποίησή σου....
Καλωσορίζουμε με αγάπη , στην όμορφη ( ελπίζω ) παρέα μας , τους καινούριους μας φίλους απ' την Αυστραλία ...σιδεροκέφαλοι....
Καλέ μας φίλε , Ι.Β . από Θεσσαλονίκη , κατεβαίνοντας για Αθήνα κάνε μιά ...έτσι και πέρνα κι' απ' το...Λιδορίκι , ευκαιρία είναι.....
Πρός όλους τους αγαπημένους μας φίλους στέλνουμε την αγάπη μας και τις ευχές μας γιά μιά όμορφη βραδιά και μην ξεχνάμε όσοι 'ελθετε Ελλάδα να συναντηθούμε να γνωριστούμε...
Κ Α Λ Η Σ Α Σ Ν Υ Χ Τ Α .....
Η σημερινή μας κουβεντούλα , έχει και κάποιο ιδιαίτερο σκοπό , επειδή πιστεύουμε ( είμαστε βέβαιοι ) πως σίγουρα , δεν είστε απλοί...ιστογυρολόγοι χρονο..φονιάδες , τι θα λέγατε αν , λέμε αν , συμμετείχατε πιό...ενεργά σ' αυτή τη σελίδα , τι θέλω να πω ..να μας στέλνετε σκέψεις , κομμάτια , κείμενα με γενικότερο ενδιαφέρον , ότι τέλος πάντων γράφετε , γιατί είμαστε σίγουροι , πως τόχετε το...σαράκι , κι' είναι τόσο ωραίο αυτό , και θάναι ακόμα πιό ωραίο όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας και τους προβληματισμούς μας , δεν είναι απαραίτητο να είσθε...Λιδορικιώτες , τώρα μάλιστα με την παγκοσμιοποίηση....
Γιά σκεφτείτε το...σοβαρά.....το e mail , μας , είναι kkapsalis@hotmail.com , αναμένομεν.....
Αερικό μου , μ' έχεις σκλαβώσει με τα πολύ ζεστά κι' ευγενικά σου λόγιά , στο τσάκ είμαι να το πάρω...απάνω μου , σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ , και θα συγχωρήσω την Σαββατιάτικη...κοπάνα σου , αφού κάτι μου λέει πως η στήλη θα φιλοξενήσει , σύντομα , ...συνεργασίες σου , που θάναι και πολύ-πολύ αξιόλογες , το email τόχεις , περιμένω την πρώτη...αλήθεια από πιό μέρος είσαι ; η είναι απόρρητο...προσωπικό...δεδομένο , με το τσιγκέλι να σου βγάλουμε ...δυό λόγια ...σου εύχομαι καλό βράδυ...και παρακαλώ...όχι...κοπάνες... α...ξεχάστηκα , αφού με το Βουκολικό...έφτιαξε το κέφι σου ( γιατί τόχασες ; ) τι λες να βγάλω φωτογραφίες από ένα...κοπάδι γιδοπρόβατα γιά νάχεις πάντα κέφι ; καλή νύχτα σου...
Παλιοσυμμαθητή , Β.Κ , θάναι πολύ ωραίο να συναντηθούμε μετά από τόσα χρόνια , πρέπει να το προσπαθήσουμε και να το πετύχουμε , στο χέρι μας είναι...πάντως θα περιμένω ειδοποίησή σου....
Καλωσορίζουμε με αγάπη , στην όμορφη ( ελπίζω ) παρέα μας , τους καινούριους μας φίλους απ' την Αυστραλία ...σιδεροκέφαλοι....
Καλέ μας φίλε , Ι.Β . από Θεσσαλονίκη , κατεβαίνοντας για Αθήνα κάνε μιά ...έτσι και πέρνα κι' απ' το...Λιδορίκι , ευκαιρία είναι.....
Πρός όλους τους αγαπημένους μας φίλους στέλνουμε την αγάπη μας και τις ευχές μας γιά μιά όμορφη βραδιά και μην ξεχνάμε όσοι 'ελθετε Ελλάδα να συναντηθούμε να γνωριστούμε...
Κ Α Λ Η Σ Α Σ Ν Υ Χ Τ Α .....
ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ , ΜΑΓΙΚΟΣ , ΣΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ...ΝΤΥΜΕΝΟΣ.....
Συνεφιά μελαγχολική , απόβρεχο , κι' αυτή η μοσχοβολιά απ' το φρεσκοβρεγμένο χώμα...θανατηφόρα , συγκλονιστικά...μοναδική , σε μεθάει , σ' ονειροταξειδεύει , σε...στέλνει ,'οπως λέμε κι' εμείς οι ...νεότεροι , κι' όλα τριγύρω καταπράσινα , χορταίνουν τα μάτια μας ..ομορφιά .....
Καιρός λοιπόν γιά σεργιάνι , έχει τόσες ομορφιές το χωριό μας , και με όλη τη...μετριοφροσύνη που με διακρίνει ( ταπεινοφροσύνη θάλεγα !!! ) , μπορώ να πω , πως..έχουμε το πιό όμορφο χωριό στον...κόσμο ( διατί να το κρύψωμεν...άλλωστε ) , και το λέω τελείως...αντικειμενικά και...αμερόληπτα , έχει κανείς αντίρρηση ; δεν ..νομίζω...
Το σεργιάνι μου άρχισε , από που αλλού ; απ' την ( πρώην ) ονειρεμένη.. γειτονιά των...αηδονιών , τη ρεματιά , ( σκατόρεμα..το λέμε οι Λιδορικιώτες ) , με τα πανύψηλα πλατάνια , και την παλιά πετρόχτιστη βρυσούλα , που δρόσιζε τη..στεγνωμένη γλώσσα μας όταν , παιδιά τότε , λυσσάγαμε παίζοντας και βγάζοντας ...γλύνα , γιά να φτιάξουμε μπίλιες , όοοχι πως δεν είχαμε..βόλους αλλά γιατί μας άρεσαν , εξαπανέκαθεν τα...χειροποίητα πράγματα , μην πάει το μυαλό σας...αλλού...ένεκα δηλαδή , περί διά το << κουλέρ λοκάλ >> ( με προφορά παρακαλώ , μετο ανάλογο αξξξξάαααννν ) που λέμε κι' εμείς οι Γαλλοτραφείςςςςς .
Βέβαια ξέχασα να σας πω , πως απ' το ειδυλλιακό ( πραγματικά ) τοπίο , θα πρέπει να αφαιρέσετε , όπως τ' ακούτε , την πανέμορφη , γραφική βρυσούλα , γιατί...δυστυχώς προ διετίας , περίπου , την ....γκρέμισαν , ποιοί ; μα φυσικά η Δημοτική Αρχή μας , ποιός άλλος θα μπορούσε , άλλωστε , να κάνει τέτοιο έγκλημα , μόνο η νόμιμη , η εκλεγμένη...εξουσία , α..όλα κι' όλα υπεράνω ΄οοοοολλλλωωωωννν ο Νόμος .
Κατά τα άλλα όμως , το περιρρέέέέοοον περιβάλλον ( !!! ) είναι πανέμορφο και καταπράσινο , ναι μα τον...Θεό , αφού να φανταστείτε , και το νεράκι που τρέχει στο ρέμα , πράσινο.. είναι , όχι από ..φυσικού του, Θεός φυλάξει , όοοχι , ένεκα βλέπεις τα...σκουπιδάκια που ...μεταπολιτευτικά ρίχνονται , ένθεν και ένθεν , εις τας όχθας του ρεύματος , και φυσικά λόγω...καθυστέρησης της έγκρισης της εκπονηθείσεις , κατηπηγόντους , προμελέτης που θα ενετάσσετο στην οριστική μελέτη , που θα θα συνέδραμε , όλως επικουρικώς , εις το υπό μελέτην στρατηγικόν σχέδιον που θα αφορούσε αποκλειστικά , και μόνον , εις το πλάτεμα και βάθεμα της ταξικής πάλης ενάντια στην κλιμακούμενη καταπίεση της..εργοδοσίας... συγγνώμην ...λάθος...λάθος ,τι γράφω ο ...άθλιος , είδατε καμμιά φορά αυτός ο δαίμων ...του διαδικτύου τι κάνει..., πάντως σας έδωσα , ρητά και... κατηγορηματικά , με ...ελάχιστα ..λόγια να καταλάβετε ότι απλά , κανένας αρμοδιουπεύθυνος τόοοοοσα χρόνια δεν νοιάστηκε να τα μαζέψει αυτά τα σκουπιδάκια , και μην πάει το..καχύποπτο μυαλουδάκι σας , σε τίποτα ..βρωμοσκούπιδα , όοοχι , αλλοίμονο είναι όλα τους σκουπιδάκια ...διαλεχτά , ένα κι' ένα , απολύτως ...οικολογικά ..γιά να σας δώσω να ταταλάβετε : οικιακές συσκευές , λοιπή...οικοσκευή ( στρώματα , παπλώματα , κουβέρ-λή , κουβέρ..γενικώς , είδη ένδυσης και υπόδυσις , ΕΠΩΝΥΜΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ,) με λίγα λόγια δηλαδή σκουπίδια ..αξιοπρεπή , επιλέγμένα και κυρίως...επώνυμα , όχι ότι κι' ότι...
Καταγοητευμένος απ' όσα είδα , κατενθουσιασμένος , έννοιωσα την ανάγκη να απομονωθώ ( το παθαίνω τακτικά ) , να προσευχηθώ και να παρακαλέσω τον καλό μας Θεό νάχει καλά τους πεφωτισμένους Δημοτικούς μας άρχοντες που... κατάντησαν το χωριό μας....παραδεισένιο , ας είναι καλά οι άνθρωποι , ας είναι.....
Μιά και δυό λοιπόν στην εκκλησία μας , την Παναγία , έκανα το σταυρό μου και προχώρησα προς τον πρόναο , και ω... του θαύματος ...αντίκρυσα ...αυτουπρουσώπους ,το ..χειροπιαστό δείγμα της αισθητικοοικολογικοκαλλιτεχνικουπαρξιστικοσουρρεαλιστικής ...κουλτούρας της Δ.Αρχής μας , σε πρώτο λοιπόν πλάνο , φάτσα κάρτα που λέει κι..ο...λαός , κοιτάω ..και τί να δω , ανάμεσα ....σε δυό κυπαρίσια κρεμόταν , στραβοδεμένο , ένα αριστούργημα , ένα μισοσπασμένο...πλαστικό καφάσι ...οπωροκηπευτικών , και μάλιστα πράσινο , μάλιστα...καταπράσινο , οικολογικό...συγκλονίστηκα στη θέα αυτού του υπέροχου έργου , του υπέροχου δείγματος φευγατοπροχωρημένης αφαιρετικής κουλτουροτεχνοτροπίας , ένα έργο μοναδικα..μοναδικό , αν το πήγαιναν σε...μπιενάλε θάπαιρνε ...σίγουρα , δυό - τρία Όσκαρ , δύο Ροθμανς κι' ένα...Μάρλμπορο...σίγουρα....
Κοίταξε φίλε μου , σκέφτηκα οι άνθρωποι είναι...πολύ...προχωρημένοι κι' εμείς , οι βλάχοι , οι..άτεχνοι τους παραξηγήσαμε..είμαστε ασυγχώρητοι , κι' αμέσως κατάλαβα ότι στον περίβολο της εκκλησίας προφανώς ετοιμάζουν κάποια..έκθεση...αφηρημένης....μοντέρνας..τέχνης , κουρέλι ψυχικά , με τις τύψεις να με πνίγουν , έφυγα τρέχοντας , ( αφου όμως...φωτογράφησα το..έργο ) μονολογώντας...βρε μπας κι' έχουμε στο χωριό μας κανένα νέο...Πικάσσο , και δεν τόχουμε πάρει...χαμπάρι ..λες..και με.. κουρελιασμένη την καρδιά τρέχω να βρω κάποιον αρμόδιο να...ζητήσω γονατιστός ..ταπεινά συγγνώμη να..εξιλεωθώ και να τον ευχαριστήσω που με τόοοση στοργή και τόσους ..κόπους φροντίζουν γιά την καλλιτεχνική ...ενημέρωσή μαςςςςς...
Ανταμώνω λοιπόν , στη Βαθειά , τον αρμοδιουπέυθυνο , τον πλησιάζω , τον χαιρετάω με τον ...πρέποντα σεβασμό ,και με ταπεινο ύφος και βλέμμα άρχισα να του εξηγώ : ξέρεις είχα πάει στην εκκλησία και είδα μπροστά στον πρόναο...δεν πρόλαβα να αποσώσω τη φράση μου , κατάλαβε φίλε μου αμέσως τι ήθελα να του πώ..ηγέτης...γαρ...και αμέσως μου απαντάει δίνοντας ..αστραπιαία τη...λύση : αααα λες για του τηλάρου , του καφάσι πούχουμι κριμασμένου στα κυπαρίσια για τα σκουπίδια...καλά θα του μαζέψουμι...θα βάλουμι..κάδου...
Κατέρρευσα , εκ βαθέων...εκέκραξα : αααανοιξεεε ππππέεεεεετρααααα ..ναααααα κλειστώωωωωωωω........ελάτε στη θέση μου , γκρεμίστηκε το πιό όμορφο όνειρό μου ..... παιχνίδια που μας παίζει καμμιά φορά..η ...ζωή....άτιμος....καινωνία....
Κ .-
Καιρός λοιπόν γιά σεργιάνι , έχει τόσες ομορφιές το χωριό μας , και με όλη τη...μετριοφροσύνη που με διακρίνει ( ταπεινοφροσύνη θάλεγα !!! ) , μπορώ να πω , πως..έχουμε το πιό όμορφο χωριό στον...κόσμο ( διατί να το κρύψωμεν...άλλωστε ) , και το λέω τελείως...αντικειμενικά και...αμερόληπτα , έχει κανείς αντίρρηση ; δεν ..νομίζω...
Το σεργιάνι μου άρχισε , από που αλλού ; απ' την ( πρώην ) ονειρεμένη.. γειτονιά των...αηδονιών , τη ρεματιά , ( σκατόρεμα..το λέμε οι Λιδορικιώτες ) , με τα πανύψηλα πλατάνια , και την παλιά πετρόχτιστη βρυσούλα , που δρόσιζε τη..στεγνωμένη γλώσσα μας όταν , παιδιά τότε , λυσσάγαμε παίζοντας και βγάζοντας ...γλύνα , γιά να φτιάξουμε μπίλιες , όοοχι πως δεν είχαμε..βόλους αλλά γιατί μας άρεσαν , εξαπανέκαθεν τα...χειροποίητα πράγματα , μην πάει το μυαλό σας...αλλού...ένεκα δηλαδή , περί διά το << κουλέρ λοκάλ >> ( με προφορά παρακαλώ , μετο ανάλογο αξξξξάαααννν ) που λέμε κι' εμείς οι Γαλλοτραφείςςςςς .
Βέβαια ξέχασα να σας πω , πως απ' το ειδυλλιακό ( πραγματικά ) τοπίο , θα πρέπει να αφαιρέσετε , όπως τ' ακούτε , την πανέμορφη , γραφική βρυσούλα , γιατί...δυστυχώς προ διετίας , περίπου , την ....γκρέμισαν , ποιοί ; μα φυσικά η Δημοτική Αρχή μας , ποιός άλλος θα μπορούσε , άλλωστε , να κάνει τέτοιο έγκλημα , μόνο η νόμιμη , η εκλεγμένη...εξουσία , α..όλα κι' όλα υπεράνω ΄οοοοολλλλωωωωννν ο Νόμος .
Κατά τα άλλα όμως , το περιρρέέέέοοον περιβάλλον ( !!! ) είναι πανέμορφο και καταπράσινο , ναι μα τον...Θεό , αφού να φανταστείτε , και το νεράκι που τρέχει στο ρέμα , πράσινο.. είναι , όχι από ..φυσικού του, Θεός φυλάξει , όοοχι , ένεκα βλέπεις τα...σκουπιδάκια που ...μεταπολιτευτικά ρίχνονται , ένθεν και ένθεν , εις τας όχθας του ρεύματος , και φυσικά λόγω...καθυστέρησης της έγκρισης της εκπονηθείσεις , κατηπηγόντους , προμελέτης που θα ενετάσσετο στην οριστική μελέτη , που θα θα συνέδραμε , όλως επικουρικώς , εις το υπό μελέτην στρατηγικόν σχέδιον που θα αφορούσε αποκλειστικά , και μόνον , εις το πλάτεμα και βάθεμα της ταξικής πάλης ενάντια στην κλιμακούμενη καταπίεση της..εργοδοσίας... συγγνώμην ...λάθος...λάθος ,τι γράφω ο ...άθλιος , είδατε καμμιά φορά αυτός ο δαίμων ...του διαδικτύου τι κάνει..., πάντως σας έδωσα , ρητά και... κατηγορηματικά , με ...ελάχιστα ..λόγια να καταλάβετε ότι απλά , κανένας αρμοδιουπεύθυνος τόοοοοσα χρόνια δεν νοιάστηκε να τα μαζέψει αυτά τα σκουπιδάκια , και μην πάει το..καχύποπτο μυαλουδάκι σας , σε τίποτα ..βρωμοσκούπιδα , όοοχι , αλλοίμονο είναι όλα τους σκουπιδάκια ...διαλεχτά , ένα κι' ένα , απολύτως ...οικολογικά ..γιά να σας δώσω να ταταλάβετε : οικιακές συσκευές , λοιπή...οικοσκευή ( στρώματα , παπλώματα , κουβέρ-λή , κουβέρ..γενικώς , είδη ένδυσης και υπόδυσις , ΕΠΩΝΥΜΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ,) με λίγα λόγια δηλαδή σκουπίδια ..αξιοπρεπή , επιλέγμένα και κυρίως...επώνυμα , όχι ότι κι' ότι...
Καταγοητευμένος απ' όσα είδα , κατενθουσιασμένος , έννοιωσα την ανάγκη να απομονωθώ ( το παθαίνω τακτικά ) , να προσευχηθώ και να παρακαλέσω τον καλό μας Θεό νάχει καλά τους πεφωτισμένους Δημοτικούς μας άρχοντες που... κατάντησαν το χωριό μας....παραδεισένιο , ας είναι καλά οι άνθρωποι , ας είναι.....
Μιά και δυό λοιπόν στην εκκλησία μας , την Παναγία , έκανα το σταυρό μου και προχώρησα προς τον πρόναο , και ω... του θαύματος ...αντίκρυσα ...αυτουπρουσώπους ,το ..χειροπιαστό δείγμα της αισθητικοοικολογικοκαλλιτεχνικουπαρξιστικοσουρρεαλιστικής ...κουλτούρας της Δ.Αρχής μας , σε πρώτο λοιπόν πλάνο , φάτσα κάρτα που λέει κι..ο...λαός , κοιτάω ..και τί να δω , ανάμεσα ....σε δυό κυπαρίσια κρεμόταν , στραβοδεμένο , ένα αριστούργημα , ένα μισοσπασμένο...πλαστικό καφάσι ...οπωροκηπευτικών , και μάλιστα πράσινο , μάλιστα...καταπράσινο , οικολογικό...συγκλονίστηκα στη θέα αυτού του υπέροχου έργου , του υπέροχου δείγματος φευγατοπροχωρημένης αφαιρετικής κουλτουροτεχνοτροπίας , ένα έργο μοναδικα..μοναδικό , αν το πήγαιναν σε...μπιενάλε θάπαιρνε ...σίγουρα , δυό - τρία Όσκαρ , δύο Ροθμανς κι' ένα...Μάρλμπορο...σίγουρα....
Κοίταξε φίλε μου , σκέφτηκα οι άνθρωποι είναι...πολύ...προχωρημένοι κι' εμείς , οι βλάχοι , οι..άτεχνοι τους παραξηγήσαμε..είμαστε ασυγχώρητοι , κι' αμέσως κατάλαβα ότι στον περίβολο της εκκλησίας προφανώς ετοιμάζουν κάποια..έκθεση...αφηρημένης....μοντέρνας..τέχνης , κουρέλι ψυχικά , με τις τύψεις να με πνίγουν , έφυγα τρέχοντας , ( αφου όμως...φωτογράφησα το..έργο ) μονολογώντας...βρε μπας κι' έχουμε στο χωριό μας κανένα νέο...Πικάσσο , και δεν τόχουμε πάρει...χαμπάρι ..λες..και με.. κουρελιασμένη την καρδιά τρέχω να βρω κάποιον αρμόδιο να...ζητήσω γονατιστός ..ταπεινά συγγνώμη να..εξιλεωθώ και να τον ευχαριστήσω που με τόοοση στοργή και τόσους ..κόπους φροντίζουν γιά την καλλιτεχνική ...ενημέρωσή μαςςςςς...
Ανταμώνω λοιπόν , στη Βαθειά , τον αρμοδιουπέυθυνο , τον πλησιάζω , τον χαιρετάω με τον ...πρέποντα σεβασμό ,και με ταπεινο ύφος και βλέμμα άρχισα να του εξηγώ : ξέρεις είχα πάει στην εκκλησία και είδα μπροστά στον πρόναο...δεν πρόλαβα να αποσώσω τη φράση μου , κατάλαβε φίλε μου αμέσως τι ήθελα να του πώ..ηγέτης...γαρ...και αμέσως μου απαντάει δίνοντας ..αστραπιαία τη...λύση : αααα λες για του τηλάρου , του καφάσι πούχουμι κριμασμένου στα κυπαρίσια για τα σκουπίδια...καλά θα του μαζέψουμι...θα βάλουμι..κάδου...
Κατέρρευσα , εκ βαθέων...εκέκραξα : αααανοιξεεε ππππέεεεεετρααααα ..ναααααα κλειστώωωωωωωω........ελάτε στη θέση μου , γκρεμίστηκε το πιό όμορφο όνειρό μου ..... παιχνίδια που μας παίζει καμμιά φορά..η ...ζωή....άτιμος....καινωνία....
Κ .-
Β Ο Υ Κ Ο Λ Ι Κ Ο.....
Πότες θανάρθει η άνοιξη ,
θανάρθει καλοκαίρι...
να περπατήσω τα βουνά ,
ψηλά στις κορφοράχες ,
να πιώ νερό στα δίστρατα
χιονόγαλο στις..βίγλες ,
να σιγαρμέξω ευωδιές
στα δροσερά λειβάδια ,
κι' ανάλαφρα να κοιμηθώ
στων ελατιών τον ίσκιο...
Να σιγοκλαίει η πέρδικα ,
ν' αγκομαχάει ο κούκος ,
κι' ο μαυραητός περήφανος
να ψηλοαγναντεύει ,
τις στράτες . τ' αγριορούμανα
και τις κοντοραχούλες .
Να πάρω τον ανήφορο ,
στον έλατο να φτάσω ,
διαβαίνοντας τις Κορομπλιές ,
Κακόνι και Σπιθάρια ,
πουν' τα Τσιανταίικα μαντριά
κι' οι στάνες των Φουσκαίων ,
και να κονέψω απόγιομα
στο Κόκκινο το Χούμα ,
πούχουν μαντριά ο Τρόχαλος ,
ο Αβγός κι' ο Αντρεούλας ,
κι' αντάμα να καθήσουμε
στου κονακιού τ' απόσκιο...
-Σύμπ' Αντρεούλαμ' τη φωτιά
και φέρε γιοματάρι..
- Το κοντοσούφλι γύρναγε ,
μην τύχει και μας..πάρει...
- Φέρ' το καρβέλι , το τυρί ,
κοσμάρ και ψιμοτύρι ,
και πιάσε κάνα παλιακό
του τραπεζιού τραγούδι...
Και συ ορέ Μήτσο Τρόχαλε ,
λάλα και τη φλογέρα ,
και ρίξε με τον παλιογκρά
πεντέξι στον αγέρα..
ν' ανασαλέψουν τα σκυλιά
ν' αρχίσουν ν' αλιχτάνε ,
να μαζευτούνε τ' άγρια
του λόγγου όλα τα ζλάπια ,
να καμαρώσουν λεβεντιές..
πως πίνουν , πως γλεντάνε ,
να μη χορταίν' τα μάτια τους ,
να μας κρυφοκοιτάνε.....
Λιδορίκι ( Γκιώνα ) 020506. Κ .-
θανάρθει καλοκαίρι...
να περπατήσω τα βουνά ,
ψηλά στις κορφοράχες ,
να πιώ νερό στα δίστρατα
χιονόγαλο στις..βίγλες ,
να σιγαρμέξω ευωδιές
στα δροσερά λειβάδια ,
κι' ανάλαφρα να κοιμηθώ
στων ελατιών τον ίσκιο...
Να σιγοκλαίει η πέρδικα ,
ν' αγκομαχάει ο κούκος ,
κι' ο μαυραητός περήφανος
να ψηλοαγναντεύει ,
τις στράτες . τ' αγριορούμανα
και τις κοντοραχούλες .
Να πάρω τον ανήφορο ,
στον έλατο να φτάσω ,
διαβαίνοντας τις Κορομπλιές ,
Κακόνι και Σπιθάρια ,
πουν' τα Τσιανταίικα μαντριά
κι' οι στάνες των Φουσκαίων ,
και να κονέψω απόγιομα
στο Κόκκινο το Χούμα ,
πούχουν μαντριά ο Τρόχαλος ,
ο Αβγός κι' ο Αντρεούλας ,
κι' αντάμα να καθήσουμε
στου κονακιού τ' απόσκιο...
-Σύμπ' Αντρεούλαμ' τη φωτιά
και φέρε γιοματάρι..
- Το κοντοσούφλι γύρναγε ,
μην τύχει και μας..πάρει...
- Φέρ' το καρβέλι , το τυρί ,
κοσμάρ και ψιμοτύρι ,
και πιάσε κάνα παλιακό
του τραπεζιού τραγούδι...
Και συ ορέ Μήτσο Τρόχαλε ,
λάλα και τη φλογέρα ,
και ρίξε με τον παλιογκρά
πεντέξι στον αγέρα..
ν' ανασαλέψουν τα σκυλιά
ν' αρχίσουν ν' αλιχτάνε ,
να μαζευτούνε τ' άγρια
του λόγγου όλα τα ζλάπια ,
να καμαρώσουν λεβεντιές..
πως πίνουν , πως γλεντάνε ,
να μη χορταίν' τα μάτια τους ,
να μας κρυφοκοιτάνε.....
Λιδορίκι ( Γκιώνα ) 020506. Κ .-
ΥΠΟ...ΤΟΝ...ΠΛΑΤΑΝΟΝ...
Μέλι... το χθεσινό βραδάκι , γλυκειά , υπέροχη βραδιά και η ..μικρή ..Βουλή , συνεδρίασεν εκτάκτως , με περιορισμένη σύνθεση , και εξήτασεν τα..φλέγοντα και..στουρουφλίζοντα θέματα του χωριού μας , αποφάσεις...δεν ελήφθησαν ελλείψει..ομοφωνίας....
Είδαμε , όμως , με έκπληξη και μεγάλη χαρά , στα μάτια , αλλά και στα λόγια , ενός παλιού Λιδορικιώτη φίλου , που ξενητεύτηκε παιδί , έζησε πολλά χρόνια πέραν...του Ατλαντικού , σπούδασε και καταξιώθηκε επαγγελματικά , την παθιασμένη φλόγα του Έλληνα , του Λιδορικιώτη , του παιδιού που γύρισε στο σπίτι του , μετά από χρόνια , και προσπαθεί να βρει τα χαμένα όνειρα που κουβάλαγε , χρόνια και χρόνια στην ξενητειά , μέσα στην παιδική , αθώα του ψυχή , έχει αρκετά χρόνια που γύρισε κι' ακόμα....ψάχνει....άτιμη...καινωνία....
Σπίθες , φλόγες , ξεπήδαγαν απ' τα πυρωμένα του μάτια , ξεχείλιζε το πάθος του , και τι ζητούσε ; αγάπη , σύμπνοια και ομόνοια των χωριανών του , τίποτ' άλλο , ούτε διορισμούς , ούτε ρουσφέτια , ούτε κομματικές εύνοιες και ..αργομισθίες , τίποτα , απολύτως τίποτα γιά τον εαυτό του , μόνο και μόνο το καλό και την πρόοδο του χωριού του...καυμένε Τ.....πόσο μακρυά νυχτωμένος...είσαι....πολύ μακρυά....
Αγνός έφυγες , αγνός...γύρισες και ..αγνός Λιδορικιώτης...έμεινες , τι να σου πω... σε καλύπτει άραγε το παρακάτω τετράστιχο ;
<< Πάντα επιστρέφεις , στη γωνιά τη φτωχική , τη λατρεμένη ,/ να κοιμηθείς , παιδί , ξανά , κάτω απ' τη γέρικη...μουριά.../μ' αλλοίμονο..απ' όσα ήξερες παλιά , τίποτα πιά δεν απομένει ,/ μόνο στα βάθη της ψυχής , η απέραντη της...μάνας η αγκαλιά...>>
Παλιέ , καλέ μου φίλε , μην μένεις πολύ καιρό στο χωριό...κινδυνεύεις να καταστρέψεις το..όνειρο πούχεις φτιάξει και κουβαλάς χρόνια ..στην ψυχή σου , θα πληγωθείς.....άκου κι' εμένα....καθότι...παθός και...μαθός.....
Είδαμε , όμως , με έκπληξη και μεγάλη χαρά , στα μάτια , αλλά και στα λόγια , ενός παλιού Λιδορικιώτη φίλου , που ξενητεύτηκε παιδί , έζησε πολλά χρόνια πέραν...του Ατλαντικού , σπούδασε και καταξιώθηκε επαγγελματικά , την παθιασμένη φλόγα του Έλληνα , του Λιδορικιώτη , του παιδιού που γύρισε στο σπίτι του , μετά από χρόνια , και προσπαθεί να βρει τα χαμένα όνειρα που κουβάλαγε , χρόνια και χρόνια στην ξενητειά , μέσα στην παιδική , αθώα του ψυχή , έχει αρκετά χρόνια που γύρισε κι' ακόμα....ψάχνει....άτιμη...καινωνία....
Σπίθες , φλόγες , ξεπήδαγαν απ' τα πυρωμένα του μάτια , ξεχείλιζε το πάθος του , και τι ζητούσε ; αγάπη , σύμπνοια και ομόνοια των χωριανών του , τίποτ' άλλο , ούτε διορισμούς , ούτε ρουσφέτια , ούτε κομματικές εύνοιες και ..αργομισθίες , τίποτα , απολύτως τίποτα γιά τον εαυτό του , μόνο και μόνο το καλό και την πρόοδο του χωριού του...καυμένε Τ.....πόσο μακρυά νυχτωμένος...είσαι....πολύ μακρυά....
Αγνός έφυγες , αγνός...γύρισες και ..αγνός Λιδορικιώτης...έμεινες , τι να σου πω... σε καλύπτει άραγε το παρακάτω τετράστιχο ;
<< Πάντα επιστρέφεις , στη γωνιά τη φτωχική , τη λατρεμένη ,/ να κοιμηθείς , παιδί , ξανά , κάτω απ' τη γέρικη...μουριά.../μ' αλλοίμονο..απ' όσα ήξερες παλιά , τίποτα πιά δεν απομένει ,/ μόνο στα βάθη της ψυχής , η απέραντη της...μάνας η αγκαλιά...>>
Παλιέ , καλέ μου φίλε , μην μένεις πολύ καιρό στο χωριό...κινδυνεύεις να καταστρέψεις το..όνειρο πούχεις φτιάξει και κουβαλάς χρόνια ..στην ψυχή σου , θα πληγωθείς.....άκου κι' εμένα....καθότι...παθός και...μαθός.....
ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...
Καλή μέρα πατριώτες ..καλή βδομάδα...
Δευτέρα , σήμερα , 28 Μαίου , Ευτυχούς ιερομάρτυρος Επισκόπου Μελιτηνών , του Αγίου Πνεύματος , ανατολή ηλίου 7 15' , θεωρητικά και μόνο γιατί έχει τέτοια κακοκαιρία σήμερα , που φοβάμαι πως θα τοσκεφτεί πολύ ο ..ήλιος να...ξεμυτήσει..
Το ...αρνητικό της ..χθεσινής , η σημερινή μέρα , χθες έλαμπε ο ήλιος , σ' έπαιρνε η χαρά και σήμερα..σκοτεινιά , μπουμπουνηταριό , βροχή ασταμάτητη και μελαγχολία....δεν το βάζουμε όμως κάτω , ας το δούμε ..θετικά , θα ποτιστούν και τα...κήπια μας , ουδέν κακόν...αμιγές καλού....
Βέβαια τ' αηδονάκια , με τις ομπρελίτσες και τα αδιάβροχά τους εκεί...στο καθήκον , γλυκαίνουν με το τραγούδι τους την πικρή μας ζωή , κάτι είναι κι' αυτό...
Εσείς πάντως , όπου κι' αν βρίσκεστε , σ' όποια γωνιά της γης , νάχετε στο νου σα πάντα το χωριό μας , ηλιόλουστο , φωτεινό , παραδεισένιο...
Καλή μέρα και καλή βδομάδα νάχετε...γειά σας....
Δευτέρα , σήμερα , 28 Μαίου , Ευτυχούς ιερομάρτυρος Επισκόπου Μελιτηνών , του Αγίου Πνεύματος , ανατολή ηλίου 7 15' , θεωρητικά και μόνο γιατί έχει τέτοια κακοκαιρία σήμερα , που φοβάμαι πως θα τοσκεφτεί πολύ ο ..ήλιος να...ξεμυτήσει..
Το ...αρνητικό της ..χθεσινής , η σημερινή μέρα , χθες έλαμπε ο ήλιος , σ' έπαιρνε η χαρά και σήμερα..σκοτεινιά , μπουμπουνηταριό , βροχή ασταμάτητη και μελαγχολία....δεν το βάζουμε όμως κάτω , ας το δούμε ..θετικά , θα ποτιστούν και τα...κήπια μας , ουδέν κακόν...αμιγές καλού....
Βέβαια τ' αηδονάκια , με τις ομπρελίτσες και τα αδιάβροχά τους εκεί...στο καθήκον , γλυκαίνουν με το τραγούδι τους την πικρή μας ζωή , κάτι είναι κι' αυτό...
Εσείς πάντως , όπου κι' αν βρίσκεστε , σ' όποια γωνιά της γης , νάχετε στο νου σα πάντα το χωριό μας , ηλιόλουστο , φωτεινό , παραδεισένιο...
Καλή μέρα και καλή βδομάδα νάχετε...γειά σας....
27.5.07
Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ...ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΜΑΣ....
Καλό μου αερικό , οι ευχές σου έπιασαν , άρα ήταν απ' την..καρδιά σου , πράγματι σήμερα το Λιδορίκι είχε μιά υπέροχη μέρα κι' ένα ακόμα πιό όμορφο - γλυκό βραδάκι , αποτέλεσμα...να μείνουν πίσω τα...γραπτά , δεν πειράζει όμως κι' αύριο μέρα είναι ....
Ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να πέρασες κι' εσύ , και να περνάς πάντα , όμορφα , ένα αερικό έχουμε πρέπει να το...προσέχουμε , επ' ευκαιρία , χθες πήρες...απουσία....καλό σου βράδυ..
Αινιγματικέ μου φίλε Ιωάννη , διαβάζω με πολλή προσοχή τα κατά Ιωάννην...μηνύματα και σ' ευχαριστώ , όσο γιά την συμπαθέστατη...ανορθογραφία σου , νομίζω πως είναι αναπόσπαστο κομμάτι , απόλυτα συνταιριασμένο , με τα αποκρυπτογραφικά σου σχόλια , και πάλι σε ευχαριστώ και σου εύχομαι ένα όμορφο βράδυ .
Λιδορικιώτη μου , Χ.Π , δυστυχώς το βράδυ της Παρασκευής δεν είχαμε internet και η καθυστέρηση μου ανέτρεψε το πρόγραμμα , πάντως μέσα στην εβδομάδα θα εκπληρώσω την υπόσχεσή μου , θάχουμε μιά όμορφη Λιδορικιώτικη ιστορία , λίγη υπομονή...
Αγαπημένοι φίλοι , Κατερίνα και Κώστα , απ' το Norman Oklahoma , με μεγάλη χαρά έμαθα από χωριανό μας , που σας γνωρίζει , τις υπέροχες επαγγελματικές δραστηριότητες σας , καμαρώνω και εγώ γιά σας , γιατί ( δεν το κρύβω ) η μουσική είναι η μεγάλη μου αγάπη , που δυστυχώς έμεινε ...αλύτρωτη , αν το καλοκαίρι έλθετε στην πατρίδα , θάταν μεγάλη μου χαρά να σας γνωρίσω , να περνάτε καλά..και καλή αντάμωση .
Καλέ μου φίλε , Ι.Κ , δεν τα πολυκαταφέρνω με τον Η/Υ γι' αυτό και δεν κατάφερα να...αποκαταστήσω την μετρική ανωμαλία του "Περιμένοντας το χειμώνα " , δεν σου κρύβω ότι με απασχόλησε πολύ το πρόβλημα και με στενοχώρησε , αλλά πέσαμε στην αργία του τριήμερου βλέπεις , από Τρίτη θα ζητήσω σχετική...βοήθεια , για τα καλά σου λόγια σ' ευχαριστώ , νάσαι πάντα καλά .
Βαρουσιώτη ..Νοσταλγέ , μην γκρινιάζεις ..θα βάλω τις όμορφες φωτογραφίες που ζητάς , δυό χέρια έχω , τι να πρωτοκάνω , αυτό τον καιρό έχω φόρτο εργασίας φτιάχνω , βλεπεις , και το...περιβόλι μου , να τρώμε αγνά ζαρζαβατικά το καλοκαίρι , λίγο τόχεις....
Ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να πέρασες κι' εσύ , και να περνάς πάντα , όμορφα , ένα αερικό έχουμε πρέπει να το...προσέχουμε , επ' ευκαιρία , χθες πήρες...απουσία....καλό σου βράδυ..
Αινιγματικέ μου φίλε Ιωάννη , διαβάζω με πολλή προσοχή τα κατά Ιωάννην...μηνύματα και σ' ευχαριστώ , όσο γιά την συμπαθέστατη...ανορθογραφία σου , νομίζω πως είναι αναπόσπαστο κομμάτι , απόλυτα συνταιριασμένο , με τα αποκρυπτογραφικά σου σχόλια , και πάλι σε ευχαριστώ και σου εύχομαι ένα όμορφο βράδυ .
Λιδορικιώτη μου , Χ.Π , δυστυχώς το βράδυ της Παρασκευής δεν είχαμε internet και η καθυστέρηση μου ανέτρεψε το πρόγραμμα , πάντως μέσα στην εβδομάδα θα εκπληρώσω την υπόσχεσή μου , θάχουμε μιά όμορφη Λιδορικιώτικη ιστορία , λίγη υπομονή...
Αγαπημένοι φίλοι , Κατερίνα και Κώστα , απ' το Norman Oklahoma , με μεγάλη χαρά έμαθα από χωριανό μας , που σας γνωρίζει , τις υπέροχες επαγγελματικές δραστηριότητες σας , καμαρώνω και εγώ γιά σας , γιατί ( δεν το κρύβω ) η μουσική είναι η μεγάλη μου αγάπη , που δυστυχώς έμεινε ...αλύτρωτη , αν το καλοκαίρι έλθετε στην πατρίδα , θάταν μεγάλη μου χαρά να σας γνωρίσω , να περνάτε καλά..και καλή αντάμωση .
Καλέ μου φίλε , Ι.Κ , δεν τα πολυκαταφέρνω με τον Η/Υ γι' αυτό και δεν κατάφερα να...αποκαταστήσω την μετρική ανωμαλία του "Περιμένοντας το χειμώνα " , δεν σου κρύβω ότι με απασχόλησε πολύ το πρόβλημα και με στενοχώρησε , αλλά πέσαμε στην αργία του τριήμερου βλέπεις , από Τρίτη θα ζητήσω σχετική...βοήθεια , για τα καλά σου λόγια σ' ευχαριστώ , νάσαι πάντα καλά .
Βαρουσιώτη ..Νοσταλγέ , μην γκρινιάζεις ..θα βάλω τις όμορφες φωτογραφίες που ζητάς , δυό χέρια έχω , τι να πρωτοκάνω , αυτό τον καιρό έχω φόρτο εργασίας φτιάχνω , βλεπεις , και το...περιβόλι μου , να τρώμε αγνά ζαρζαβατικά το καλοκαίρι , λίγο τόχεις....
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ...ΞΥΠΝΗΜΑ...
Καλή μέρα Αδέρφια , Λιδορικιώτισσες και Λιδορικιώτες , σε κάθε γωνιά της γης , καλή μέρα και στους αγαπημένους φίλους και φίλες της σελίδας μας .
Σήμερα Κυριακή 27 Μαίου 2007 , είναι η 147η μέρα του χρόνου , Ελλαδίου ιερομάρτυρος , Ιωάννου του Ρώσου του οσίου , της Πεντηκοστής .
Η μέρα προβλέπεται ηλιόλουστη και η πρωινή εικόνα του χωριού μας είναι , χωρίς υπερβολή , μαγευτική , ονειρεμένη , τ' αηδόνια έπιασαν ήδη..δουλειά στη ρεματιά , το Λιδορίκι μας μοιάζει με καταπράσινο ..καράβι που αρμενίζει στο καταγάλανο...πέλαγο του ουρανού...κι' όσοι έχουμε την τύχη νάμαστε εδώ αυτή την εποχή ταξειδεύουμε στο..όνειρο...
Μέσα απ' την ψυχή μας , σας ευχόμαστε να περάσετε μιά όμορφη και χαρούμενη Κυριακή...
Γειά σαααααςς...
Σήμερα Κυριακή 27 Μαίου 2007 , είναι η 147η μέρα του χρόνου , Ελλαδίου ιερομάρτυρος , Ιωάννου του Ρώσου του οσίου , της Πεντηκοστής .
Η μέρα προβλέπεται ηλιόλουστη και η πρωινή εικόνα του χωριού μας είναι , χωρίς υπερβολή , μαγευτική , ονειρεμένη , τ' αηδόνια έπιασαν ήδη..δουλειά στη ρεματιά , το Λιδορίκι μας μοιάζει με καταπράσινο ..καράβι που αρμενίζει στο καταγάλανο...πέλαγο του ουρανού...κι' όσοι έχουμε την τύχη νάμαστε εδώ αυτή την εποχή ταξειδεύουμε στο..όνειρο...
Μέσα απ' την ψυχή μας , σας ευχόμαστε να περάσετε μιά όμορφη και χαρούμενη Κυριακή...
Γειά σαααααςς...
26.5.07
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ.....25....
Μαύρη νύχτα πέρασα απόψε , αγαπημένοι μου φίλοι , μαύρη κι' άραχνη , κι' όμως ξεκίνησε τόσο όμορφα η βραδιά , τόσο ωραία , είδα τις ειδήσεις μου ( από νωρίς μέχρι...αργά ) , διασκέδασα με τους παραθυράκηδες , αυτούς ντε , που βγαίνουν στα παράθυρα και μας λένε το μακρύ και το κοντό τους , γέλασα με την ψυχή μου , με τα χάλια μας , και αφού επείσθην ότι όλα βαίνουν καλώς...σκέφτηκα ότι είναι καιρός να γίνω κι' εγώ , όπως τόσοι...άλλοι , ενεργός πολίτης , πως όμως ; ουδέν απλούστερον....διαβάζοντας Δημοτικό Παλμό , ναι διαβάσατε πολύ καλά , Δημοτικό παλμό , θα ρωτήσετε , και με το δίκιο σας , καλά βρε φίλε πως σούρθε , μεσάνυχτα Παρασκευής , στο μυαλό το φάρμακο της ...ενεργητικότητας ;'ετσι στα καλά καθούμενα ; όχι φίλοι μου , τόχω διαβάσει πολλεεεεεές φορές και το εμπέδωσα , που ; μα φυσικά στον Δ.Π , το λέει πεντακάθαρα " Ενεργός πολίτης είναι ο ενημερωμένος Δημότης ", θα μπορούσα εγώ , ένας ταπεινός Δημότης , ν' αμφισβητήσω τη ρήση της Δημοτικής Αρχής ; αν είναι δυνατόν....
Έψαξα λοιπόν , τάκανα όλα άνω-κάτω και τελικά βρήκα το φάρμακό μου , ένα φύλλο του Δ.Π , το 19ο , βέβαια λίγο παλιό - του 2006 - αλλά δεν με πείραζε αρκεί νάκανε..δράση , γιά καλό όμως και γιά κακό , κοίταξα και γιά ημερομηνία λήξης , από φόβο μη και με..θερίσει , δεν είδα να λέει τίποτα σχετικό , κι' άρχισα την ...θεραπεία μου....
Έν αρχή είν'...οι φωτογραφίες του κ. Δημάρχου , φτυστός ο.. Ομάρ Σαρίφ στο Λώρενς της Αραβίας , του κ. Ανδρεουλάκου , του κ . Μπούγα και άλλες πολλές και διάφορες , και έτσι όπως έψαχνα με αγωνία , κεραυνοβολήθηκα , διαβάζοντας μέ...συγκίνηση το βαρυσήμαντο , πραγματικά ( ανυπόγραφο ) άρθρο-γλωσσολογοετυμολογική μελέτη : " Αποκαταστάθηκε μιά Ανιστόρητη Ανορθογραφία¨...
Πάγωσα , γιά κοίταξε , λέω , οι άνθρωποι κατάλαβαν τα λάθη τους , το γκρέμισμα της έρμης της βρυσούλας , το έκτρωμα-βρύση στον πλάτανο , το χάλι του Σερεντέλη , το απέραντο σκουπιδαριό , το οικοδομικό ..έκτρωμα στον κεντρικό δρόμο...και προχωράνε σε...αποκατάσταση , μπράβο τους κι' εμείς , οι άθλιοι τους είχαμε ..παρεξηγήσει ...
έννοιωσα ντροπή , η πρώτη σκέψη μου ήταν να πάω εκείνη τη στιγμή και να τους ζητήσω...συγγνώμη , έστω και ...αναδρομικά...έν τω μέσω της...νυκτός...
Το άφησα όμως γιά την άλλη...μέρα και συνέχισα τη μελέτη κι' αμέσως διαπίστωσα , με λύπη μου , πως τζάμπα πήγα τόσα χρόνια στο σχολείο και ταλαιπωρήθηκα , και τι έμαθα ; πως ανιστόρητοι είναι...συνήθως οι..άνθρωποι , μέγα λάθος , αγαπημένοι μου φίλοι , εδώ με απόφαση της Δημοτικής μας Αρχής ( και τα σκυλιά ..δεμένα ) , αποδεικνύεται περίτρανα πως ανιστόρητη μπορεί κάλλιστα να είναι και η...ανορθογραφία , όπως το διαβάζετε , προσπάθησα να επικοινωνήσω , επιτόπου..., μέ τον κ. Μπαμπινιώτη να του ζητήσω να μου επιστρέψει τα 50 e που πλήρωσα , πρόσφατα , γιά το λεξικό του , που απεδείχθη άχρηστο , αλλά το τηλεφωνό του δεν απαντούσε , ήταν βέβαια περασμένα μεσάνυχτα...
Γιά να ηρεμήσω ακολούθησα την τακτική του...μετρήματος , θα μετρήσω , σκέφτηκα προβατάκια και γιδούλες , θα καλμάρω και θα με πάρει κι' ο υπνος , που να βρώ όμως γιδοπρόβατα στα άγρια ..μεσάνυχτα , και τότε μούρθε η φαεινή...ιδέα , δεν μετράω καλύτερα φωτογραφίες απ' τον Δ.Π ; έψαξα , βρήκα καμμιά δεκαριά φύλλα κι' άρχισα τη..θεραπεία ....
Είχα φτάσει στις 118 , έννοιωθα ήδη αρκετά χαλαρωμένος , ας ρίξω , σκέφτηκα , μιά ματιά και τότε ..κεραυνοβολήθηκα ( γιά δεύτερη φορά ) , λαβάτωσα ο άνθρωπος , τότε μόνο κατάλαβα γιατί όλα πήγαιναν ( και πηγαίνουν ) στραβά , τόσα χρόνια σ' αυτό τον τόπο , ναι φίλοι μου , η Δ.Α βρήκε την αιτία της ..χρόνιας και διαρκούς...κακοδαιμονίας μας , και ποιά ήταν ; μα φυσικά αυτό το τρισάθλιο < ο> όμικρον , που ποιός ξέρει ποιοί ...κακόβουλοι εχθροί του Λιδορικιού , τόβαλλαν στ' όνομα του , αντί του < Ω > , δημιουργώντας ανεπανόρθωτες βλάβες στο πολιτικοκοινωνικοοικονομικοθρησκευτικο ( ωχ..μπερδέυτηκε η γλώσσα μου ) σύστημα διακυβέρνησης του Δήμου μας με τις ...γνωστές ολέθριες..επιπτώσεις , ας είναι καλά οι άνθρωποι γιά τη ..διάγνωση και τη ..θεραπεία ..φυσικά...
Φαντάσου , φίλε μου , ένα τόσο δα γραμματάκι , ένα κουλουράκι , μιά σταλίτσα και μας παιδεύει , εξ απ' ανέκαθεν , που λένε κι' οι γραμματιζούμενοι , ματαξαναταράχτηκα , αλλά στη σκέψη ότι το..κακό τώρα πιά..ξορκίστηκε , καλμάρησα και κοιτάζοντας το ρολόι που έλεγε 2 και 12 ( πρωί γαρ ) , πήρα τον Δ.Π να ρίξω μιά ματιά να ζαλιστώ , μήπως και κοιμηθώ .
Απάνω που άρχιζα να γλαρώνω , ώωωπα ..να και η χαριστική βολή , τρίτωσε το κακό , τι βλέπαν τα μάτια μου , δεν το πίστευα , τρελλάθηκα διαβάζοντας πως 1200-1300 χρόνια πρίν μας έλεγαν Λιμοδωριείς και..Λιμολιδορικιώτες , άκουσον...άκουσον φίλε μου ρεζιλίκια , άντε τώρα , μετά από αυτό το σοκ να κοιμηθώ , φανταζόμουνα τον εαυτό μου να περνάω στην πλατεία Κολωνακίου , και να με φωνάζουν από απέναντι εεεε Λιμολιδορικιώτη ...ελάτε στη θέση μου , αμ τομ άλλο ; σκεφτόμουνα τα παιδιά μου , τότε το 800 μ.χ , να πηγαίνουν στο σχολείο και να τα βρίζουν οι συμμαθητές τους , να τα λένε Λιμολιδορικιωτάκια και Λιμοδωριείς , οποία εντροπή και καταισχύνη , κάλλιο νάμπαινα σαράντα οργιές μεσ' τη γης , πούλεγε κι' ή μακαρίτισσα η μάνα μου , τι την ήθελα τέτοια ζωή ...μαύρη και σκότεινη....
Προσπάθησα να ηρεμήσω , έκανα βαθειές εισπνοές , έκανα προσευχές , και τι δεν έκανα μα το μυαλό μου εκεί...στους Λιμολιδορικιώτες , 'οπως λέμε τώρα μερικούς...λιμοκοντόρους ..μεγάλη η προσβολή , ευτυχώς Θεέ μου , που βρέθηκαν αυτοί οι άγιοι άνθρωποι και αποκατέστησαν την αξιοπρέπειά μας , την υπόληψή μας , θα μπορούμε να περπατάμε στο δρόμο με το κεφάλι ψηλά , τέρμα τα ρεζιλίκια και οι ντροπές , μιά καινούργια ζωή αρχίζει για μας πιά , μιά ζωή χωρίς όμικρον και παραμύθια , μιά υπέροχη ζωή με Ω-μέγα .
Ήρεμος πιά , ανακουφισμένος , μετά από τόσα που τράβηξα , Παρασκευόβραδο , έπεσα να κοιμηθώ , όοοοχι τώρα δεν θα μετρήσω φωτογραφίες , θα πιώ 2-3 βάλιουμ των 20 ( διά πάσα ενδεχόμενον ) και καλό μου ύπνο....όσο για το όνομα του χωριού μας , θα το συζητήσουμε μιά άλλη μέρα...
Τι νύχτα κι' αυτή Θεέ μου.......
Έψαξα λοιπόν , τάκανα όλα άνω-κάτω και τελικά βρήκα το φάρμακό μου , ένα φύλλο του Δ.Π , το 19ο , βέβαια λίγο παλιό - του 2006 - αλλά δεν με πείραζε αρκεί νάκανε..δράση , γιά καλό όμως και γιά κακό , κοίταξα και γιά ημερομηνία λήξης , από φόβο μη και με..θερίσει , δεν είδα να λέει τίποτα σχετικό , κι' άρχισα την ...θεραπεία μου....
Έν αρχή είν'...οι φωτογραφίες του κ. Δημάρχου , φτυστός ο.. Ομάρ Σαρίφ στο Λώρενς της Αραβίας , του κ. Ανδρεουλάκου , του κ . Μπούγα και άλλες πολλές και διάφορες , και έτσι όπως έψαχνα με αγωνία , κεραυνοβολήθηκα , διαβάζοντας μέ...συγκίνηση το βαρυσήμαντο , πραγματικά ( ανυπόγραφο ) άρθρο-γλωσσολογοετυμολογική μελέτη : " Αποκαταστάθηκε μιά Ανιστόρητη Ανορθογραφία¨...
Πάγωσα , γιά κοίταξε , λέω , οι άνθρωποι κατάλαβαν τα λάθη τους , το γκρέμισμα της έρμης της βρυσούλας , το έκτρωμα-βρύση στον πλάτανο , το χάλι του Σερεντέλη , το απέραντο σκουπιδαριό , το οικοδομικό ..έκτρωμα στον κεντρικό δρόμο...και προχωράνε σε...αποκατάσταση , μπράβο τους κι' εμείς , οι άθλιοι τους είχαμε ..παρεξηγήσει ...
έννοιωσα ντροπή , η πρώτη σκέψη μου ήταν να πάω εκείνη τη στιγμή και να τους ζητήσω...συγγνώμη , έστω και ...αναδρομικά...έν τω μέσω της...νυκτός...
Το άφησα όμως γιά την άλλη...μέρα και συνέχισα τη μελέτη κι' αμέσως διαπίστωσα , με λύπη μου , πως τζάμπα πήγα τόσα χρόνια στο σχολείο και ταλαιπωρήθηκα , και τι έμαθα ; πως ανιστόρητοι είναι...συνήθως οι..άνθρωποι , μέγα λάθος , αγαπημένοι μου φίλοι , εδώ με απόφαση της Δημοτικής μας Αρχής ( και τα σκυλιά ..δεμένα ) , αποδεικνύεται περίτρανα πως ανιστόρητη μπορεί κάλλιστα να είναι και η...ανορθογραφία , όπως το διαβάζετε , προσπάθησα να επικοινωνήσω , επιτόπου..., μέ τον κ. Μπαμπινιώτη να του ζητήσω να μου επιστρέψει τα 50 e που πλήρωσα , πρόσφατα , γιά το λεξικό του , που απεδείχθη άχρηστο , αλλά το τηλεφωνό του δεν απαντούσε , ήταν βέβαια περασμένα μεσάνυχτα...
Γιά να ηρεμήσω ακολούθησα την τακτική του...μετρήματος , θα μετρήσω , σκέφτηκα προβατάκια και γιδούλες , θα καλμάρω και θα με πάρει κι' ο υπνος , που να βρώ όμως γιδοπρόβατα στα άγρια ..μεσάνυχτα , και τότε μούρθε η φαεινή...ιδέα , δεν μετράω καλύτερα φωτογραφίες απ' τον Δ.Π ; έψαξα , βρήκα καμμιά δεκαριά φύλλα κι' άρχισα τη..θεραπεία ....
Είχα φτάσει στις 118 , έννοιωθα ήδη αρκετά χαλαρωμένος , ας ρίξω , σκέφτηκα , μιά ματιά και τότε ..κεραυνοβολήθηκα ( γιά δεύτερη φορά ) , λαβάτωσα ο άνθρωπος , τότε μόνο κατάλαβα γιατί όλα πήγαιναν ( και πηγαίνουν ) στραβά , τόσα χρόνια σ' αυτό τον τόπο , ναι φίλοι μου , η Δ.Α βρήκε την αιτία της ..χρόνιας και διαρκούς...κακοδαιμονίας μας , και ποιά ήταν ; μα φυσικά αυτό το τρισάθλιο < ο> όμικρον , που ποιός ξέρει ποιοί ...κακόβουλοι εχθροί του Λιδορικιού , τόβαλλαν στ' όνομα του , αντί του < Ω > , δημιουργώντας ανεπανόρθωτες βλάβες στο πολιτικοκοινωνικοοικονομικοθρησκευτικο ( ωχ..μπερδέυτηκε η γλώσσα μου ) σύστημα διακυβέρνησης του Δήμου μας με τις ...γνωστές ολέθριες..επιπτώσεις , ας είναι καλά οι άνθρωποι γιά τη ..διάγνωση και τη ..θεραπεία ..φυσικά...
Φαντάσου , φίλε μου , ένα τόσο δα γραμματάκι , ένα κουλουράκι , μιά σταλίτσα και μας παιδεύει , εξ απ' ανέκαθεν , που λένε κι' οι γραμματιζούμενοι , ματαξαναταράχτηκα , αλλά στη σκέψη ότι το..κακό τώρα πιά..ξορκίστηκε , καλμάρησα και κοιτάζοντας το ρολόι που έλεγε 2 και 12 ( πρωί γαρ ) , πήρα τον Δ.Π να ρίξω μιά ματιά να ζαλιστώ , μήπως και κοιμηθώ .
Απάνω που άρχιζα να γλαρώνω , ώωωπα ..να και η χαριστική βολή , τρίτωσε το κακό , τι βλέπαν τα μάτια μου , δεν το πίστευα , τρελλάθηκα διαβάζοντας πως 1200-1300 χρόνια πρίν μας έλεγαν Λιμοδωριείς και..Λιμολιδορικιώτες , άκουσον...άκουσον φίλε μου ρεζιλίκια , άντε τώρα , μετά από αυτό το σοκ να κοιμηθώ , φανταζόμουνα τον εαυτό μου να περνάω στην πλατεία Κολωνακίου , και να με φωνάζουν από απέναντι εεεε Λιμολιδορικιώτη ...ελάτε στη θέση μου , αμ τομ άλλο ; σκεφτόμουνα τα παιδιά μου , τότε το 800 μ.χ , να πηγαίνουν στο σχολείο και να τα βρίζουν οι συμμαθητές τους , να τα λένε Λιμολιδορικιωτάκια και Λιμοδωριείς , οποία εντροπή και καταισχύνη , κάλλιο νάμπαινα σαράντα οργιές μεσ' τη γης , πούλεγε κι' ή μακαρίτισσα η μάνα μου , τι την ήθελα τέτοια ζωή ...μαύρη και σκότεινη....
Προσπάθησα να ηρεμήσω , έκανα βαθειές εισπνοές , έκανα προσευχές , και τι δεν έκανα μα το μυαλό μου εκεί...στους Λιμολιδορικιώτες , 'οπως λέμε τώρα μερικούς...λιμοκοντόρους ..μεγάλη η προσβολή , ευτυχώς Θεέ μου , που βρέθηκαν αυτοί οι άγιοι άνθρωποι και αποκατέστησαν την αξιοπρέπειά μας , την υπόληψή μας , θα μπορούμε να περπατάμε στο δρόμο με το κεφάλι ψηλά , τέρμα τα ρεζιλίκια και οι ντροπές , μιά καινούργια ζωή αρχίζει για μας πιά , μιά ζωή χωρίς όμικρον και παραμύθια , μιά υπέροχη ζωή με Ω-μέγα .
Ήρεμος πιά , ανακουφισμένος , μετά από τόσα που τράβηξα , Παρασκευόβραδο , έπεσα να κοιμηθώ , όοοοχι τώρα δεν θα μετρήσω φωτογραφίες , θα πιώ 2-3 βάλιουμ των 20 ( διά πάσα ενδεχόμενον ) και καλό μου ύπνο....όσο για το όνομα του χωριού μας , θα το συζητήσουμε μιά άλλη μέρα...
Τι νύχτα κι' αυτή Θεέ μου.......
ΕΔΩ...ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ...ΛΙΔΟΡΙΚΙ...
Καλή σας μέρα , αδέρφια ..
Σάββατο σήμερα , 26 Μαίου 2007 , 146η μέρα του χρόνου , και τί μέρα...πανέμορφη .
Κάρπου και Αλφαίου , εκ των 70 απίστων , Αλεξάνδρου - Ψυχοσάββατο .
Ο τόπος , γύρω , καταπράσινος ..μοσχοβολάει και τ'αηδόνια στη ρεματιά άρχισαν την πρωινή τους συναυλία , χαρά θεού...πάρτε μιά βαθειά ανάσα , ψηλά το κεφάλι , αρχίζει μιά καινούργια μέρα , μιά ελπίδα γεννιέται...Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α Α Α Α ...στην Αθήνα , στο Ηράκλειο , στη Στουτγκάρδη , στο Southfield και σ' όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες 'οπου κι' αν βρίσκονται...
Σάββατο σήμερα , 26 Μαίου 2007 , 146η μέρα του χρόνου , και τί μέρα...πανέμορφη .
Κάρπου και Αλφαίου , εκ των 70 απίστων , Αλεξάνδρου - Ψυχοσάββατο .
Ο τόπος , γύρω , καταπράσινος ..μοσχοβολάει και τ'αηδόνια στη ρεματιά άρχισαν την πρωινή τους συναυλία , χαρά θεού...πάρτε μιά βαθειά ανάσα , ψηλά το κεφάλι , αρχίζει μιά καινούργια μέρα , μιά ελπίδα γεννιέται...Κ Α Λ Η Μ Ε Ρ Α Α Α Α ...στην Αθήνα , στο Ηράκλειο , στη Στουτγκάρδη , στο Southfield και σ' όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες 'οπου κι' αν βρίσκονται...
25.5.07
Σ Υ Γ Γ Ν Ω Μ Η....
Αγαπημένοι μας , φίλες και φίλοι , σας ζητάμε συγγνώμη γιατί ο ...δαίμων του..διαδικτύου έβαλε την...ουρίτσα του στο " Περιμένοντας το χειμώνα..." και λόγω του προκαθορισμένου ( κατά ..πλάτος ) χώρου , αλλοίωσε μετρικά κάποιους στίχους .
Είμαστε βέβαιοι πως το ένστικτό σας θα σας οδηγήσει στο σωστό..αποτέλεσμα .
Και πάλι σας ζητάμε συγγνώμη , ευχαριστούμε.... Κ.-
ΣΗΜ: αν σας ενδιαφέρει το " Περιμένοντας τον..χειμώνα " μπορείτε να το δείτε σε ...καλύτερη κατάσταση , στην άλλη μας σελίδα " Με..μισόκλειστα μάτια... " στη Δ/νση : kkapsalis.blogspot .com ευχαριστώ.....
Είμαστε βέβαιοι πως το ένστικτό σας θα σας οδηγήσει στο σωστό..αποτέλεσμα .
Και πάλι σας ζητάμε συγγνώμη , ευχαριστούμε.... Κ.-
ΣΗΜ: αν σας ενδιαφέρει το " Περιμένοντας τον..χειμώνα " μπορείτε να το δείτε σε ...καλύτερη κατάσταση , στην άλλη μας σελίδα " Με..μισόκλειστα μάτια... " στη Δ/νση : kkapsalis.blogspot .com ευχαριστώ.....
ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ...ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ.....
Γέρνει η ζωή στην αγκαλιά του Οκτώβρη αποσταμένη , φθινοπωριάζει , /
τα φύλλα , κίτρινα , σωριάζονται νεκρά , κάτω στων δέντρων τα ριζά , /
τ’ όνειρο του καλοκαιριού , έωλο , μακρυνό , μέρα τη μέρα ξεθωριάζει , /
κι’ όλα προσμένουν , φοβισμένα , τα σημάδια του χειμώνα , σιωπηλά . /
Πέρα , στο δάσος με τις κουμαριές , δάκρυα κρυσταλλένια , της δροσιάς /
της πρωινής , πολύτιμα πετράδια , παίζουνε με τις πρώτες ηλιαχτίδες , /
αστραφτερά διαμάντια ,σκορπισμένα , στην νοτισμένη αγκαλιά της καταχνιάς /
που απλώνεται , σκεπάζοντας της γερασμένης λίμνης τις βαθειές ρυτίδες . /
Τα ξωτικά του Βαρδουσιού , αποκαμωμένα , σέρνουνε το στερνό χορό ,/ στου Βασιλιά χειμώνα το γκριζόχρωμο παλάτι , θλιβερά , λαβατωμένα , /
καθώς σκορπάει , το φως της μέρας , πυρωμένο , του ήλιου το σπαθί το λαμπερό , /
σκίζοντας , λες , θριαμβευτικά , τα μαύρα σύννεφα πουν’ μαζεμένα . /
Πέρα μακριά , που σμίγει η γη κι’ ο ουρανός , στον τελειωμό της λίμνης ,/
ο ποιητής , τυφλός προφήτης , του κόσμου τα μελλούμενα αγναντεύει /
στο σκουριασμένο θρόνο της ζωής , απομεινάρια θλιβερά , μιάς μνήμης /
που ξεθωριάζει διαρκώς , καθώς , του Σείριου το ευλογημένο φως θεριεύει…./
Λιδορίκι Φθινόπωρο 2006 . Κ.-
τα φύλλα , κίτρινα , σωριάζονται νεκρά , κάτω στων δέντρων τα ριζά , /
τ’ όνειρο του καλοκαιριού , έωλο , μακρυνό , μέρα τη μέρα ξεθωριάζει , /
κι’ όλα προσμένουν , φοβισμένα , τα σημάδια του χειμώνα , σιωπηλά . /
Πέρα , στο δάσος με τις κουμαριές , δάκρυα κρυσταλλένια , της δροσιάς /
της πρωινής , πολύτιμα πετράδια , παίζουνε με τις πρώτες ηλιαχτίδες , /
αστραφτερά διαμάντια ,σκορπισμένα , στην νοτισμένη αγκαλιά της καταχνιάς /
που απλώνεται , σκεπάζοντας της γερασμένης λίμνης τις βαθειές ρυτίδες . /
Τα ξωτικά του Βαρδουσιού , αποκαμωμένα , σέρνουνε το στερνό χορό ,/ στου Βασιλιά χειμώνα το γκριζόχρωμο παλάτι , θλιβερά , λαβατωμένα , /
καθώς σκορπάει , το φως της μέρας , πυρωμένο , του ήλιου το σπαθί το λαμπερό , /
σκίζοντας , λες , θριαμβευτικά , τα μαύρα σύννεφα πουν’ μαζεμένα . /
Πέρα μακριά , που σμίγει η γη κι’ ο ουρανός , στον τελειωμό της λίμνης ,/
ο ποιητής , τυφλός προφήτης , του κόσμου τα μελλούμενα αγναντεύει /
στο σκουριασμένο θρόνο της ζωής , απομεινάρια θλιβερά , μιάς μνήμης /
που ξεθωριάζει διαρκώς , καθώς , του Σείριου το ευλογημένο φως θεριεύει…./
Λιδορίκι Φθινόπωρο 2006 . Κ.-
ΕΔΩ ΛΙΔΟΡΙΚΙ....ΕΔΩ ΛΙΔΟΡΙΚΙ....
Καλή μέρα φίλοι μας αγαπημένοι , αδέρφια της διασποράς σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης , ξεκινήστε την όμορφη Μαγιάτικη μέρα σας μ' ένα ..κάποιο...χαμόγελο , η ζωή είναι πάντα ωραία...
Παρασκευή , λοιπόν , σήμερα 25 Mαίου , Γ' εύρεση Τιμίας κεφαλής Ι. Προδρόμου , η ανατολή του ήλιου...ανεβλήθη , λόγω...συννεφιάς , που θα πάει όμως , θα καλοκαιριάσει ....
Μελαγχολικός , φίλοι μου , ο καιρός , η καταχνιά μισοκρύβει την ομορφιά της γαληνεμένης λίμνης ,κι' είναι ωραίο να περιμένεις ...να περιμένεις την πρώτη ηλιαχτίδα να φανεί , ακόμα κι' αν το ξέρεις πως περιμένεις...μάταια , πάντα υπάρχει...ελπίδα....
Μελαγχολική η ατμόσφαιρα , γαλήνη , νοσταλγία και...στοχασμός....
Μέσα βαθειά απ' την ψυχή μας , ευχόμαστε νάναι η μέρα σας καλύτερη απ' τη χθεσινή , πιό 'ομορφη , πιό φωτεινή πιό χαρούμενη...χαμογελάστε....
Παρασκευή , λοιπόν , σήμερα 25 Mαίου , Γ' εύρεση Τιμίας κεφαλής Ι. Προδρόμου , η ανατολή του ήλιου...ανεβλήθη , λόγω...συννεφιάς , που θα πάει όμως , θα καλοκαιριάσει ....
Μελαγχολικός , φίλοι μου , ο καιρός , η καταχνιά μισοκρύβει την ομορφιά της γαληνεμένης λίμνης ,κι' είναι ωραίο να περιμένεις ...να περιμένεις την πρώτη ηλιαχτίδα να φανεί , ακόμα κι' αν το ξέρεις πως περιμένεις...μάταια , πάντα υπάρχει...ελπίδα....
Μελαγχολική η ατμόσφαιρα , γαλήνη , νοσταλγία και...στοχασμός....
Μέσα βαθειά απ' την ψυχή μας , ευχόμαστε νάναι η μέρα σας καλύτερη απ' τη χθεσινή , πιό 'ομορφη , πιό φωτεινή πιό χαρούμενη...χαμογελάστε....
24.5.07
Η..ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΜΑΣ...
Απ' τα βάθη της καρδιάς μου , σ' ευχαριστώ Αερικό μου γιά τις ευχές σου , καθώς και όλους τους αγαπημένους - άγνωστους φίλους , αυτή η υπέροχη και ιδιότυπη παρέα μας , γιά μένα τουλάχιστον , είναι πολύτιμη , είναι πιά...κομμάτι απ' τη ζωή μου , σας ευχαριστώ πολύ....και μιά και έρχεται το καλοκαίρι τολμώ να κάνω μιά πρόταση .
Άν έρθετε στην πατρίδα γιά διακοπές , θα ήταν ( το πιστεύω στ' αλήθεια ) υπέροχο να βρεθούμε και να γνωριστούμε , τι λέτε ; στο χέρι μας είναι....όπως είναι και ευκαιρία να δούμε αν είμαστε όπως...μας...φανταζόμαστε , βέβαια πολλές φορές η πραγματικότητα...σκοτώνει τα..όνειρα , λέτε......
Άν έρθετε στην πατρίδα γιά διακοπές , θα ήταν ( το πιστεύω στ' αλήθεια ) υπέροχο να βρεθούμε και να γνωριστούμε , τι λέτε ; στο χέρι μας είναι....όπως είναι και ευκαιρία να δούμε αν είμαστε όπως...μας...φανταζόμαστε , βέβαια πολλές φορές η πραγματικότητα...σκοτώνει τα..όνειρα , λέτε......
ΜΑ...Σ ' ΑΓΑΠΩ....
Δεν έχεις τίποτα απ’όσα ονειρευόμουνα ,
ξανθά μαλλιά , πράσινα μάτια , η γαλανά .
Δεν είσ’εκείνη που τις νύχτες , σαν κοιμόμουνα ,
μαζί σου μ’έπαιρνες , ταξείδια μακρινά..
Δεν είσ’ ο έρωτας εκείνος , ο παράφορος ,
σαν καταιγίδα , που σαρώνει την καρδιά ,
μα είσαι της αύρας τ' απαλό σιγοψυθίρισμα ,
που μου δροσίζει τη ζωή κάθε βραδιά .
Δεν έχεις χείλια κοραλλένια , κρινοδάχτυλα ,
ούτε του κύκνου , τον πανέμορφο λαιμό ,
μα είναι γεμάτη η ψυχή σου ροδοπέταλα ,
και δεν θα πάψω να σου λέω , πως σ’αγαπώ .
ξανθά μαλλιά , πράσινα μάτια , η γαλανά .
Δεν είσ’εκείνη που τις νύχτες , σαν κοιμόμουνα ,
μαζί σου μ’έπαιρνες , ταξείδια μακρινά..
Δεν είσ’ ο έρωτας εκείνος , ο παράφορος ,
σαν καταιγίδα , που σαρώνει την καρδιά ,
μα είσαι της αύρας τ' απαλό σιγοψυθίρισμα ,
που μου δροσίζει τη ζωή κάθε βραδιά .
Δεν έχεις χείλια κοραλλένια , κρινοδάχτυλα ,
ούτε του κύκνου , τον πανέμορφο λαιμό ,
μα είναι γεμάτη η ψυχή σου ροδοπέταλα ,
και δεν θα πάψω να σου λέω , πως σ’αγαπώ .
Ε Ρ Ω Τ Ι Κ Ο...
Το ν' αγαπάς είναι...καυμός ,
να σ' αγαπούν βαρειά ευθύνη ,
μ' αν σ' αγαπούν και αγαπάς ,
τότε δεν πρέπει να ρωτάς ,
στον έρωτα τα πιό πολλά
ποιός παίρνει και ποιός δίνει...
Η αγάπη είναι φυλακή μα και παράδεισος ,
χρυσό κλουβί , που την καρδιά σου μέσα κλείνει ,
μ' αν στη ζωή καμμιά φορά , όλα αλλάξουν ξαφνικά...
πικρό φαρμάκι , γιά να πιείς ...σου δίνει...
Τις πονεμένες σου πλήγές ,
απ' τις αγάπες τις παλιές ,
με μιάν αγάπη προσπαθείς να κλείσεις ,
μα είναι δύσκολο πολύ ,
να διαγράψεις μιά ζωή
κι' απ' την αρχή την ίδια
να την ξαναζήσεις ....
Η αγάπη είναι φυλακή , μα και παράδεισος..
χρυσό κλουβί , που την καρδιά σου μέσα κλείνει ,
μ' αν στη ζωή καμμιά φορά , όλα αλλάξουν ξαφνικά..
τότε..πικρό φαρμάκι για να πιείς...σου δίνει...
Γύρω σου ρίξε μιά ματιά ,
υπάρχει τόση..ομορφιά ..
μα δεν την βλέπεις
δεν την νοιώθεις ,
δεν σε νοιάζει ,
κι' αν όλα γύρω ειν' φωτεινά
κι' ο ήλιος λάμπει από ψηλά ,
γιά σένα πάντα..σκοτεινιάζει...
Λιδορίκι Χειμώνας 2005. Κ.-
να σ' αγαπούν βαρειά ευθύνη ,
μ' αν σ' αγαπούν και αγαπάς ,
τότε δεν πρέπει να ρωτάς ,
στον έρωτα τα πιό πολλά
ποιός παίρνει και ποιός δίνει...
Η αγάπη είναι φυλακή μα και παράδεισος ,
χρυσό κλουβί , που την καρδιά σου μέσα κλείνει ,
μ' αν στη ζωή καμμιά φορά , όλα αλλάξουν ξαφνικά...
πικρό φαρμάκι , γιά να πιείς ...σου δίνει...
Τις πονεμένες σου πλήγές ,
απ' τις αγάπες τις παλιές ,
με μιάν αγάπη προσπαθείς να κλείσεις ,
μα είναι δύσκολο πολύ ,
να διαγράψεις μιά ζωή
κι' απ' την αρχή την ίδια
να την ξαναζήσεις ....
Η αγάπη είναι φυλακή , μα και παράδεισος..
χρυσό κλουβί , που την καρδιά σου μέσα κλείνει ,
μ' αν στη ζωή καμμιά φορά , όλα αλλάξουν ξαφνικά..
τότε..πικρό φαρμάκι για να πιείς...σου δίνει...
Γύρω σου ρίξε μιά ματιά ,
υπάρχει τόση..ομορφιά ..
μα δεν την βλέπεις
δεν την νοιώθεις ,
δεν σε νοιάζει ,
κι' αν όλα γύρω ειν' φωτεινά
κι' ο ήλιος λάμπει από ψηλά ,
γιά σένα πάντα..σκοτεινιάζει...
Λιδορίκι Χειμώνας 2005. Κ.-
Η ΔΩΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ - 17ο
ΑΡΜΑΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ Δ ' .
Το τραγούδι του Καλιακούδα - λέει ο Αποστολάκης - αρχίζει με τον πόθο του ποιητή να ήτανε πουλί , να μπορούσε να πετάξει , ψηλά στο Θιάκι , γιά ν' ακούσει τα μοιρολόγια της Λούκαινας . Το μοτίβο , γνωστό και πολυμεταχειρισμένο , μπαίνει γιά να θεμελιώσει την ένωση του ποιητή με το θέμα του τραγουδιού του . Η συνέχιση πάλι γίνεται με το συνηθισμένο μοτίβο της ξενητειάς η ερωτικό , όπου η μητέρα , η γυναίκα , η αρραβωνιαστικιά , ανήσυχη γιά τον ξενητεμένο δικό της , ρωτάει τους διαβάτες , τα πλοία , τα πουλιά , κάθε τι τέλος που ταξειδεύει , να μάθη την τύχη του ξενητεμένου της .Σ' άλλη παραλλαγή , τελειώνει το τραγούδι με το συνηθισμένο παράπονο της γυναίκας που δεν άκουσε τα λόγια της ο άντρας της παρά πήγε και έμπλεξε σε πόλεμο και σκοτώθηκε . Το παράπονο της γυναίκας είναι πλάγιος τρόπος να ειπωθεί και το περιστατικό του θανάτου .
Και στο ένα και στ'άλλο τραγούδι το πένθος και το κλάμα ξεκαθαρίζει στο τέλος σε παινέματα και σε ύμνο του σκοτωμένου >> .
<< Με το σύντομο μοιρολόγι της γυναίκας του Καλιακούδα - γράφει ο Κώστας Ρωμαίος - μαθαίνουμε χρήσιμες πληροφορίες . Προπάντων αποχτούμε εμπειρία γιά το μέτρο παλληκαριάς και τόλμης , με το οποίο ζύγιζε την αρετή του άντρα της η ίδια η γυναίκα του . Γιατί αληθινά , μέσα από το μοιρολόγι της απελπισμένης γυναίκας προβάλλει , έμμεσα αλλά καθαρά , το εγκώμιο της τόλμης του . Φανερώνει , στο βάθος , τον θαυμασμό της σε ένα τέτοιον άντρα , και ας μη πειθάρχησε ποτέ του εκείνος στους γυναικείους φόβους της και στις φρόνιμες συμβουλές της . Η συνομιλία της φρόνιμης Ανδρομάχης με τον ανυποχώρητο Έκτορα , όπως έγινε πάνω στο κάστρο της Τροίας , δεν ήταν η μοναδική . Πάντοτε μιά φρόνιμη γυναίκα συμβουλεύει , προφητεύοντας άθελά της ένα βέβαιο σκοτωμό >> .
Ό Καλιακούδας πήρε μέρος με τον Αντρούτσο και στη σύγκρουση του καπετάνιου του και του Κατσώνη με Τούρκους και Φραντσέζους συο Πόρτο Κάγιο και διέσχισε το Μωριά , από κει ως τη Βοστίτσα με το ασκέρι που απόμεινε , γιά να συνεχίσει τον αγώνα του στη Δωρίδα .
Η πληροφορία του Γ.Αντωνόπουλου , σε βιογραφία του Ζαχαριά , ότι σκοτώθηκε στην πορεία εκείνη είναι λαθεμένη . Κι' ας έρθουμε τώρα , ολοκληρώνοντας γιά τον Καλιακούδα , στο τραγούδι του Α. Ιατρίδη , που είναι το παρακάτω :
Ένας αετός εκάθονταν , ψηλά 'ς τη Γαβρολίμνη ,
μοιρολογούσε κ' έλεγε , πικρό τραγο'υδι λέγει .
Γράφη ο Σάκκος μιά γραφή , στέλλει του Καλλιακούδα .
-Υγειαίς και χαιρετίσματα , προς ' σένα Καλλιακούδα ,
τώμου να ιδής το γράμμα μου , και λάβης τη γραφή μου ,
να μάσης τα μπουλούκια σου κι' όλον τον ταιφά σου .
Ν' αύγης κατά Μαλάματα , πάνω ' ς τη Γαυρολίμνη .
Με τον πασσά του Νέπαχτου , και με τον Μουσελίμη .
Σαράντα μέρες πόλεμο , και ' ξήντα ' μερονύχτια .
Κι' ο Δασκαλάκης ' φώναξεν από το μετερίζι :
-Άιτε Λουκά μ' να φύγωμε , 'ς την Πρέβεζα να πάμε ,
κι' ο Μέτσε - Μπόνος έρχεται , με τριάντα δυό χιλιάδες .
Μπουλούκ-μπασάδες δώδεκα , κι' ατός του παληκάρι ,
κι' ο Κλλιακούδας 'ρέκαξε , σαν άλογο βαρβάτο .
- Σαν έρθη καλώς έρχεται , κανένα δεν φοβούμε ,
σαράντα πέντε σκότωσα , όλους μπουλούκ-μπασάδες .-
Λύσε Λουκά μου τα παιδιά απόλυσ' τα μπεγόμπλα ,
σωροί κωφάρια Κοναργιά , ς' του Σάκκου το ταμπούρι .
Σωροί κωφάρια αρβανιτιά , 'μπρισθά 'ς του Κλλιακούδα .
Κι' οι άπιστοι συντρόφοι του , οι Τουρκοαρβανίταις ,
έρριξαν και τον σκότωσαν , μεσ' από το ταμπούρι .
Κι' ο Δασκαλάκης 'πρόφθασε , του πήρε το κεφάλι ,
κι' οι αρβανίταις τα σκυλιά του κόψανε το χέρι .
Το πήραν και το πήγανε , 'ς τα Γιάννενα 'ς τη χώρα .
Όλοι φλωριά τους κέρασαν , άλλοι τρία και πέντε ,
κι' Αλή- Πασάς ο άπιστος , δίνει σαπάντα πέντε .
Ετούτος είν 'ο κερατάς , είπεν , ο Καλλιακούδας ;
Που κίρτισε τ' ασκέρι μου
κι' όλους τους τσαρκαντσίδες .
Σ υ ν ε χ ι ζ ε τ α ι......
Το τραγούδι του Καλιακούδα - λέει ο Αποστολάκης - αρχίζει με τον πόθο του ποιητή να ήτανε πουλί , να μπορούσε να πετάξει , ψηλά στο Θιάκι , γιά ν' ακούσει τα μοιρολόγια της Λούκαινας . Το μοτίβο , γνωστό και πολυμεταχειρισμένο , μπαίνει γιά να θεμελιώσει την ένωση του ποιητή με το θέμα του τραγουδιού του . Η συνέχιση πάλι γίνεται με το συνηθισμένο μοτίβο της ξενητειάς η ερωτικό , όπου η μητέρα , η γυναίκα , η αρραβωνιαστικιά , ανήσυχη γιά τον ξενητεμένο δικό της , ρωτάει τους διαβάτες , τα πλοία , τα πουλιά , κάθε τι τέλος που ταξειδεύει , να μάθη την τύχη του ξενητεμένου της .Σ' άλλη παραλλαγή , τελειώνει το τραγούδι με το συνηθισμένο παράπονο της γυναίκας που δεν άκουσε τα λόγια της ο άντρας της παρά πήγε και έμπλεξε σε πόλεμο και σκοτώθηκε . Το παράπονο της γυναίκας είναι πλάγιος τρόπος να ειπωθεί και το περιστατικό του θανάτου .
Και στο ένα και στ'άλλο τραγούδι το πένθος και το κλάμα ξεκαθαρίζει στο τέλος σε παινέματα και σε ύμνο του σκοτωμένου >> .
<< Με το σύντομο μοιρολόγι της γυναίκας του Καλιακούδα - γράφει ο Κώστας Ρωμαίος - μαθαίνουμε χρήσιμες πληροφορίες . Προπάντων αποχτούμε εμπειρία γιά το μέτρο παλληκαριάς και τόλμης , με το οποίο ζύγιζε την αρετή του άντρα της η ίδια η γυναίκα του . Γιατί αληθινά , μέσα από το μοιρολόγι της απελπισμένης γυναίκας προβάλλει , έμμεσα αλλά καθαρά , το εγκώμιο της τόλμης του . Φανερώνει , στο βάθος , τον θαυμασμό της σε ένα τέτοιον άντρα , και ας μη πειθάρχησε ποτέ του εκείνος στους γυναικείους φόβους της και στις φρόνιμες συμβουλές της . Η συνομιλία της φρόνιμης Ανδρομάχης με τον ανυποχώρητο Έκτορα , όπως έγινε πάνω στο κάστρο της Τροίας , δεν ήταν η μοναδική . Πάντοτε μιά φρόνιμη γυναίκα συμβουλεύει , προφητεύοντας άθελά της ένα βέβαιο σκοτωμό >> .
Ό Καλιακούδας πήρε μέρος με τον Αντρούτσο και στη σύγκρουση του καπετάνιου του και του Κατσώνη με Τούρκους και Φραντσέζους συο Πόρτο Κάγιο και διέσχισε το Μωριά , από κει ως τη Βοστίτσα με το ασκέρι που απόμεινε , γιά να συνεχίσει τον αγώνα του στη Δωρίδα .
Η πληροφορία του Γ.Αντωνόπουλου , σε βιογραφία του Ζαχαριά , ότι σκοτώθηκε στην πορεία εκείνη είναι λαθεμένη . Κι' ας έρθουμε τώρα , ολοκληρώνοντας γιά τον Καλιακούδα , στο τραγούδι του Α. Ιατρίδη , που είναι το παρακάτω :
Ένας αετός εκάθονταν , ψηλά 'ς τη Γαβρολίμνη ,
μοιρολογούσε κ' έλεγε , πικρό τραγο'υδι λέγει .
Γράφη ο Σάκκος μιά γραφή , στέλλει του Καλλιακούδα .
-Υγειαίς και χαιρετίσματα , προς ' σένα Καλλιακούδα ,
τώμου να ιδής το γράμμα μου , και λάβης τη γραφή μου ,
να μάσης τα μπουλούκια σου κι' όλον τον ταιφά σου .
Ν' αύγης κατά Μαλάματα , πάνω ' ς τη Γαυρολίμνη .
Με τον πασσά του Νέπαχτου , και με τον Μουσελίμη .
Σαράντα μέρες πόλεμο , και ' ξήντα ' μερονύχτια .
Κι' ο Δασκαλάκης ' φώναξεν από το μετερίζι :
-Άιτε Λουκά μ' να φύγωμε , 'ς την Πρέβεζα να πάμε ,
κι' ο Μέτσε - Μπόνος έρχεται , με τριάντα δυό χιλιάδες .
Μπουλούκ-μπασάδες δώδεκα , κι' ατός του παληκάρι ,
κι' ο Κλλιακούδας 'ρέκαξε , σαν άλογο βαρβάτο .
- Σαν έρθη καλώς έρχεται , κανένα δεν φοβούμε ,
σαράντα πέντε σκότωσα , όλους μπουλούκ-μπασάδες .-
Λύσε Λουκά μου τα παιδιά απόλυσ' τα μπεγόμπλα ,
σωροί κωφάρια Κοναργιά , ς' του Σάκκου το ταμπούρι .
Σωροί κωφάρια αρβανιτιά , 'μπρισθά 'ς του Κλλιακούδα .
Κι' οι άπιστοι συντρόφοι του , οι Τουρκοαρβανίταις ,
έρριξαν και τον σκότωσαν , μεσ' από το ταμπούρι .
Κι' ο Δασκαλάκης 'πρόφθασε , του πήρε το κεφάλι ,
κι' οι αρβανίταις τα σκυλιά του κόψανε το χέρι .
Το πήραν και το πήγανε , 'ς τα Γιάννενα 'ς τη χώρα .
Όλοι φλωριά τους κέρασαν , άλλοι τρία και πέντε ,
κι' Αλή- Πασάς ο άπιστος , δίνει σαπάντα πέντε .
Ετούτος είν 'ο κερατάς , είπεν , ο Καλλιακούδας ;
Που κίρτισε τ' ασκέρι μου
κι' όλους τους τσαρκαντσίδες .
Σ υ ν ε χ ι ζ ε τ α ι......
23.5.07
Α Υ Τ Ο Γ Ν Ω Σ Ι Α.....
Πως να σ’αντέξει , βρε καρδιά μου , το κορμί ,
έτσι , όπως είσαι εσύ φτιαγμένη ,
πονάς , λυπάσαι , αγαπάς , μα ούτε στιγμη ,
δεν σε θυμάμαι νάσαι ευτυχισμένη .
Σε έρημους δρόμους , πάντα μόνη περπατάς ,
και στου ονείρου , τα πελάγη ταξιδεύεις ,
όλοι τριγύρω σου γελούν , μα εσύ πονάς ,
αχ βρε καρδιά μου , πάψε πια να με παιδεύεις .
Του κόσμου οι πίκρες , μια δικιά σου ενοχή ,
κι’όλα τα δάκρυα των παιδιών , δικό σου δάκρυ ,
ζεις , βρε καρδιά μου , σε μια λάθος εποχή ,
σ’’ενα δικό σου κόσμο ζεις , σε κάποια άκρη . Κ .-
έτσι , όπως είσαι εσύ φτιαγμένη ,
πονάς , λυπάσαι , αγαπάς , μα ούτε στιγμη ,
δεν σε θυμάμαι νάσαι ευτυχισμένη .
Σε έρημους δρόμους , πάντα μόνη περπατάς ,
και στου ονείρου , τα πελάγη ταξιδεύεις ,
όλοι τριγύρω σου γελούν , μα εσύ πονάς ,
αχ βρε καρδιά μου , πάψε πια να με παιδεύεις .
Του κόσμου οι πίκρες , μια δικιά σου ενοχή ,
κι’όλα τα δάκρυα των παιδιών , δικό σου δάκρυ ,
ζεις , βρε καρδιά μου , σε μια λάθος εποχή ,
σ’’ενα δικό σου κόσμο ζεις , σε κάποια άκρη . Κ .-
Ο Ν Ε Ι Ρ Ι Κ Ο......
Βγες , στα περβόλια , στους αγρούς ,
κι’ασ’την ψυχή σου ν’ανασάνει ,
πιό πάνω απ’τους εφτά ουρανούς σε φτάνει ,
το αιθέριο άρωμα , που βγαίνει απ’τους ανθούς .
Πιές κρύο νερό , ξαπόστασε , αφουγκράσου
των ελατιών τ’αχνό σιγοψυθίρισμα ,
κι’εκεί , παραδομένος στης βραδιάς το γλυκογύρισμα ,
από το ρόδινο λαιμό των αστεριών , κρεμάσου .
Πάρ’τη ζωή σου , μακριά απ’τη ρουτίνα ,
κι’ασ’τους καυμούς της πόλης , στους πολλούς ,
στις λαγκαδιές και στα ρουμάνια σαν θ’ακούς
τ’αηδόνι , να σου γλυκοκελαιδάει κι’η καρδερίνα .
Αγάπα τα μικρά , φτωχά , τ’ασήμαντα ,
τη σιωπή της ερημιάς σου , ερωτέψου ,
πόσο μικρή είν’ηζωή σου , τάχα , σκέψου
στ’απέραντα , του κόσμου σου τα σύμπαντα .
Κοίτα τον ήλιο το πρωί , κατάματα ,
κάν’την ευχή σου , κι’ότι θέλεις ζήτα ,
κι’όλα , θαρθούν στο μαξιλάρι σου τη νύχτα ,
των μαγεμένων σου αστεριών τα τάματα . - K.-
κι’ασ’την ψυχή σου ν’ανασάνει ,
πιό πάνω απ’τους εφτά ουρανούς σε φτάνει ,
το αιθέριο άρωμα , που βγαίνει απ’τους ανθούς .
Πιές κρύο νερό , ξαπόστασε , αφουγκράσου
των ελατιών τ’αχνό σιγοψυθίρισμα ,
κι’εκεί , παραδομένος στης βραδιάς το γλυκογύρισμα ,
από το ρόδινο λαιμό των αστεριών , κρεμάσου .
Πάρ’τη ζωή σου , μακριά απ’τη ρουτίνα ,
κι’ασ’τους καυμούς της πόλης , στους πολλούς ,
στις λαγκαδιές και στα ρουμάνια σαν θ’ακούς
τ’αηδόνι , να σου γλυκοκελαιδάει κι’η καρδερίνα .
Αγάπα τα μικρά , φτωχά , τ’ασήμαντα ,
τη σιωπή της ερημιάς σου , ερωτέψου ,
πόσο μικρή είν’ηζωή σου , τάχα , σκέψου
στ’απέραντα , του κόσμου σου τα σύμπαντα .
Κοίτα τον ήλιο το πρωί , κατάματα ,
κάν’την ευχή σου , κι’ότι θέλεις ζήτα ,
κι’όλα , θαρθούν στο μαξιλάρι σου τη νύχτα ,
των μαγεμένων σου αστεριών τα τάματα . - K.-
Ζ Η Λ Ε Υ Ω ....
Ζηλεύω , αυτούς που μπόρεσαν , να φτάσουν ως το τέρμα ,
που πάλαιψαν , και νίκησαν ,την ίδια τη ζωή τους ,
αυτούς , που μεσ’το αίμα τους , είχαν το θείο σπέρμα ,
κι έδωσαν, φεύγοντας σεμνά , σκοπό στην ύπαρξή τους .
Αυτούς ζηλεύω , που ήτανε οι εκλεκτοί της μοίρας ,
σε κάθε προσκλητήριο , που δήλωναν , παρόντες
σεμνά , ανυστερόβουλα , μετ’όπλο ανά χείρας ,
στων λάφυρων τη...μοιρασιά , περήφανα απόντες .
Τιμή και δόξα πρέπει τους , όχι γι’αυτά που δώσαν,
ούτε για όσα στερήθηκαν , στην ταπεινή ζωή τους ,
μα γιατι δεν υπέκυψαν , ποτέ τους δεν προδώσαν ,
για δόξες και για αργύρια , την ακριβή τιμή τους .- Κ.
που πάλαιψαν , και νίκησαν ,την ίδια τη ζωή τους ,
αυτούς , που μεσ’το αίμα τους , είχαν το θείο σπέρμα ,
κι έδωσαν, φεύγοντας σεμνά , σκοπό στην ύπαρξή τους .
Αυτούς ζηλεύω , που ήτανε οι εκλεκτοί της μοίρας ,
σε κάθε προσκλητήριο , που δήλωναν , παρόντες
σεμνά , ανυστερόβουλα , μετ’όπλο ανά χείρας ,
στων λάφυρων τη...μοιρασιά , περήφανα απόντες .
Τιμή και δόξα πρέπει τους , όχι γι’αυτά που δώσαν,
ούτε για όσα στερήθηκαν , στην ταπεινή ζωή τους ,
μα γιατι δεν υπέκυψαν , ποτέ τους δεν προδώσαν ,
για δόξες και για αργύρια , την ακριβή τιμή τους .- Κ.
ΤΟ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ.....
Αδέρφια Λιδορικιώτες , στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο , ΚΑΛΗ..ΜΕΡΑΑΑΑΑ .
Σήμερα Τετάρτη , 23 Μαίου 2007 , Μιχαήλ Επισκόπου Συνάδων , Συνεσίου Κύπρου και είναι η 143η ημέρα του χρόνου , η ανατολή του ήλιου θα γινόταν ...απ' τον Παλιόραγκο στις 7 15΄ αν φυσικά...δεν υπήρχε...συννεφιά .
Δεν πειράζει όμως και με συννεφιά το χωριό μας είναι πανέμορφο και καταπράσινο , κλείστε τα μάτια σας γιά λίγο , ονειρευτείτε και ...ταξειδέψτε στα σοκάκια του χωριού μας , νοιώστε τις ευωδιές της ευλογημένης γης μας , οι μοσχομολόγες είναι ολάνθιστες και το φρεσκοβρεγμένο , απ' το σιγόβροχο , χώμα..μοσχοβολάει , πάρτε μιά βαθειά ανάσα απ' το Λιδορικιώτικο αέρα και ξεκινήστε μιά καινούργια όμορφη μέρα...γειά σας.....
Σήμερα Τετάρτη , 23 Μαίου 2007 , Μιχαήλ Επισκόπου Συνάδων , Συνεσίου Κύπρου και είναι η 143η ημέρα του χρόνου , η ανατολή του ήλιου θα γινόταν ...απ' τον Παλιόραγκο στις 7 15΄ αν φυσικά...δεν υπήρχε...συννεφιά .
Δεν πειράζει όμως και με συννεφιά το χωριό μας είναι πανέμορφο και καταπράσινο , κλείστε τα μάτια σας γιά λίγο , ονειρευτείτε και ...ταξειδέψτε στα σοκάκια του χωριού μας , νοιώστε τις ευωδιές της ευλογημένης γης μας , οι μοσχομολόγες είναι ολάνθιστες και το φρεσκοβρεγμένο , απ' το σιγόβροχο , χώμα..μοσχοβολάει , πάρτε μιά βαθειά ανάσα απ' το Λιδορικιώτικο αέρα και ξεκινήστε μιά καινούργια όμορφη μέρα...γειά σας.....
22.5.07
ΕΚ...ΒΑΘΕΩΝ...
Καλό μου αερικό , σήμερα πήρα το πιό όμορφο δώρο γιά τη χθεσινή μου γιορτή , τα συγκινητικά σου λόγια , σ' ευχαριστώ... με ένα..κάποιο...δάκρυ...
Γιά την ιστορία σου αναφέρω , ότι αν θέλεις μπορεις να μπείς και στην άλλη μου σελίδα , ( ΜΕ..ΜΙΣΟΚΛΕΙΣΤΑ..ΜΑΤΙΑ..) .που είναι αυστηρώς ...ακατάλληλη γιά...πεζούς , αφορά μόνο τους...ονειροταξειδευτές...η διεύθυνση είναι : kkapsalis.blogspot.com. Σ' ευχαριστώ , θερμά , και πάλι , με συγκίνησες....
Η ταπεινή αυτή σελίδα , καλέ μου φίλε η φίλη Ι.Κ , είναι πολύ..νεότερή μου , δεν έχει κλείσει ακόμα ούτε...εξάμηνο , κι' αν είσαι απ' τα μέρη μας , με μεγάλη χαρά θα φιλοξενήσει δημιουργίες - συνεργασίες δικές σου αλλά και άλλων , φίλων - αναγνωστών, αναμένομεν....
Αγαπημένοι φίλοι , απ' το Νόρμαν , τη Στουτγάρδη , το Λονδίνο , το Λιθροδόντα , την Κίνα ,την Αυστραλία , το Μεξικό , την Αφρική...και απανταχού της γης , γράψτε μας γιά την εκεί ζωή σας , στείλτε μας φωτογραφίες από εκδηλώσεις και γιορτές , αδέρφια είμαστε....
Απόψε , αγαπητέ μου Κώστα Π.. απ' το Σικάγο , είναι βραδυά..εξομολογήσεων , ανοίγουμε τις...καρδιές μας , οι γκρίνιες και τα...παράπονα δεν έχουν θέση , έχουμε καιρό μπροστά μας να τα λέμε...χρόνια σου ΠΟΛΛΑΑΑΑΑ .
Γιά την ιστορία σου αναφέρω , ότι αν θέλεις μπορεις να μπείς και στην άλλη μου σελίδα , ( ΜΕ..ΜΙΣΟΚΛΕΙΣΤΑ..ΜΑΤΙΑ..) .που είναι αυστηρώς ...ακατάλληλη γιά...πεζούς , αφορά μόνο τους...ονειροταξειδευτές...η διεύθυνση είναι : kkapsalis.blogspot.com. Σ' ευχαριστώ , θερμά , και πάλι , με συγκίνησες....
Η ταπεινή αυτή σελίδα , καλέ μου φίλε η φίλη Ι.Κ , είναι πολύ..νεότερή μου , δεν έχει κλείσει ακόμα ούτε...εξάμηνο , κι' αν είσαι απ' τα μέρη μας , με μεγάλη χαρά θα φιλοξενήσει δημιουργίες - συνεργασίες δικές σου αλλά και άλλων , φίλων - αναγνωστών, αναμένομεν....
Αγαπημένοι φίλοι , απ' το Νόρμαν , τη Στουτγάρδη , το Λονδίνο , το Λιθροδόντα , την Κίνα ,την Αυστραλία , το Μεξικό , την Αφρική...και απανταχού της γης , γράψτε μας γιά την εκεί ζωή σας , στείλτε μας φωτογραφίες από εκδηλώσεις και γιορτές , αδέρφια είμαστε....
Απόψε , αγαπητέ μου Κώστα Π.. απ' το Σικάγο , είναι βραδυά..εξομολογήσεων , ανοίγουμε τις...καρδιές μας , οι γκρίνιες και τα...παράπονα δεν έχουν θέση , έχουμε καιρό μπροστά μας να τα λέμε...χρόνια σου ΠΟΛΛΑΑΑΑΑ .
ΕΝΑ...ΚΑΠΟΙΟ...ΔΑΚΡΥ...
Τούτο το δάκρυ , το φτωχό μου , το Μαγιάτικο ,
που κύλησε , στο φως του φεγγαριού ,το χρυσωμένο ,
ήταν το πιο’ μορφό μου δώρο , το γιορτιάτικο
από ένα άγνωστο , θλιμένο αερικό , αγαπημένο .
Χανόμαστε οι άνθρωποι , στ’ ατέλειωτα τα πέλαγα ,
πλούτο και δόξα κυνηγώντας , μεγαλεία.. να γνωρίσουμε ,
κι’ όμως δυό λέξεις φτάνουν , απ’ της γης τα πέρατα ,
δυό λέξεις τρυφερές , για να μας κάνουν να δακρύσουμε….
Λιδορίκι 22 05 07 .
που κύλησε , στο φως του φεγγαριού ,το χρυσωμένο ,
ήταν το πιο’ μορφό μου δώρο , το γιορτιάτικο
από ένα άγνωστο , θλιμένο αερικό , αγαπημένο .
Χανόμαστε οι άνθρωποι , στ’ ατέλειωτα τα πέλαγα ,
πλούτο και δόξα κυνηγώντας , μεγαλεία.. να γνωρίσουμε ,
κι’ όμως δυό λέξεις φτάνουν , απ’ της γης τα πέρατα ,
δυό λέξεις τρυφερές , για να μας κάνουν να δακρύσουμε….
Λιδορίκι 22 05 07 .
Η ΔΩΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ - 16 ο
ΑΡΜΑΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ Γ ' .
Την περιγραφή των τελευταίων στιγμών του Καλιακούδα , με ελάχιστες διαφορές , περιγράφει και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης :
<< Ο εκ Δωρίδος αρματολός Λουκάς Καλιακούδας εφονεύθη , ωσ γνωστόν , εν τη μάχη της Καβρολίμνης . Ο πιστός αυτού συναγωνιστής και φίλος Σάκος , ο εξ Ακαρνανίας , κατά παραγγελίαν του θνήσκοντος αρχηγού απέκοψε την κεφαλήν και μόνος απομείνας εν μέσω των πολεμίων , περιετύλιξεν αυτήν εντός τησ φουστανέλλας και υπεχώρει μαχόμενος διά της δεξιάς χειρός προς τους επιτιθεμένους μαχητάς του Μήτσου Μπόνου . Άλλ ' η κεφαλή ολισθαίνουσα εκ του βάρους και του σχήματος κατέπιπτε πολλάκις και τότε εξήπτετο έρις περί αλώσεως αυτής ένθεν μεν αντιποιουμένων πάντων των Αλβανών , ένθεν δε μόνου του Σάκου . Τοιυοτοτρόπως διέσωσεν αυτήν πολλάκις , αλλ' επί τέλους πληρωθείς εν τη ατελευτήτω πάλη και μη δυνάμενος πλέον ν' ανακτήση το πολύαθλον γέρας , εκτραπέν υπό των εχθρικών λακτισμάτων πέραν του κύκλου ον διέγραψεν το ξίφος , επέπεσε μανιωδώς κατά των πολεμίων και εφονεύθη καθ ' ην στιγμήν έψαυε διά των δακτύλων την κόμην του Καλιακούδα >> .
Ο Νικόλαος Κασομούλης σημειώνει πως ο Καλιακούδας ήταν πρωτοπαλίκαρο του Αντρούτσου , άκληρος ( δεν είχε παιδιά ) , γεννήθηκε το 1760 και σκοτώθηκε το 1804 , ενώ ο από το Παλαιοκάτουνο της Δωρίδος Αθανάσιος Λιδωρίκης , σφραγιδοφύλακας του Αλή πασά και μετά την απελευθέρωση πολιτικός , γράφει στ' απομνημονεύματά του :
<< Κατά την εποχήν εκείνην ( εννοεί γύρω στα 1788 ) ήτο γενικός καπιτάνος της επαρχίας Δωρίδος και Κραββάρων ο Λουκάς Καλιακούδας . Ο Αλής απεφασίσας ίνα καταστρέψει πάντας τους εις τον αρματωλικόν βίον επιδιδομένους , έστειλεν τον Δερβέναγαν Μέτσα - Μπόνον ( εκ Τεπελενίου ) προς εξόντωσιν και του Καλιακούδα , όστις ενωθείς μετά του Αλβανού ληστού Σάχου , κατέφυγεν εις Καβρολίμνην , όπου γενομένου φονικού πολέμου , καθ ' ον έπεσαν πολλοί Τούρκοι εφονεύθη και ο Καλιακούδας . Ο θείος μου Κοτρότσης πληγωθείς κατά την μάχην εκείνην εις τον πόδα κατέφυγεν εις την Ιθάκην , όπου έμεινε η οικογένεια του Καλιακούδα , διά να νοσηλευθή . Ο δε Δασκαλάκης τεθείς επί κεφαλής του εναπομείναντος σώματος του Καλιακούδα ελεηλάτει >> .
Ο Φωριέλ , που πρώτος κατέγραψε δημοτικό τραγούδι γιά τον Καλιακούδα , γράφει και κείνος πως ήταν πρωτοπαλίκαρο του Αντρούτσου και πως μετά το θάνατο του καπετάνιου του συνέχισε τον αγώνα << και γενναίως επολέμησε κατά των πολιτοφυλακών των Τούρκων και των Αλβανών >> . Στη συνέχεια παρουσιάζει το τραγούδι :
Να ήμουν πουλί να πέταγα , να πήγαινα του ψήλου ,
ν' αγνάντευα προς την Φραγκιάν , την έρημην Ιθάκην ,
να άκουγα την Λούκαιναν , του Λούκα τη γυναίκα ,
πως κλαίει , πως μυριολογά , ωσάν παπί μαδιέται ,
Σαν των κοράκων τα φτερά έχει την φορεσιάν της .
Στα παραθύρια κάθεται , τα πέλαγ' αγναντεύει ,
κι' όσα καράβια κι' αν περνούν , όλα τα ερωτάει .
<< Βαρκούλες , καραβάκια μου , χρυσά μου περγαντίνια , αυτού που πάτε κι' έρχεσθε στο έρημον τον Βάλτον , μην είδατε τον άνδρα μου , τον Λούκαν Καλιακούδαν ; >>
<< Ημείς ψες τον αφήσαμεν πέρα συο Γαυρολίμι , είχαν αρνιά και έψαιναν , κριάρια σουβλισμένα είχαν και πέντε μπέηδαις , ταις σούβλαις να γυρίζουν >> .
Πριν προχωρήσουμε στην παραλλαγή του Ιατρίδη , που νομίζω πως ιστορικά είναι η πληρέστερη και σ'άλλα θέματα σχετικά με τη δράση του Κλιακούδα , θα παρουσιάσουμε δύο απόψεις σχετικές με το τραγούδι αυτό , του Γιάννη Αποστολάκη και του Κώστα Ρωμαίου .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι......
Την περιγραφή των τελευταίων στιγμών του Καλιακούδα , με ελάχιστες διαφορές , περιγράφει και ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης :
<< Ο εκ Δωρίδος αρματολός Λουκάς Καλιακούδας εφονεύθη , ωσ γνωστόν , εν τη μάχη της Καβρολίμνης . Ο πιστός αυτού συναγωνιστής και φίλος Σάκος , ο εξ Ακαρνανίας , κατά παραγγελίαν του θνήσκοντος αρχηγού απέκοψε την κεφαλήν και μόνος απομείνας εν μέσω των πολεμίων , περιετύλιξεν αυτήν εντός τησ φουστανέλλας και υπεχώρει μαχόμενος διά της δεξιάς χειρός προς τους επιτιθεμένους μαχητάς του Μήτσου Μπόνου . Άλλ ' η κεφαλή ολισθαίνουσα εκ του βάρους και του σχήματος κατέπιπτε πολλάκις και τότε εξήπτετο έρις περί αλώσεως αυτής ένθεν μεν αντιποιουμένων πάντων των Αλβανών , ένθεν δε μόνου του Σάκου . Τοιυοτοτρόπως διέσωσεν αυτήν πολλάκις , αλλ' επί τέλους πληρωθείς εν τη ατελευτήτω πάλη και μη δυνάμενος πλέον ν' ανακτήση το πολύαθλον γέρας , εκτραπέν υπό των εχθρικών λακτισμάτων πέραν του κύκλου ον διέγραψεν το ξίφος , επέπεσε μανιωδώς κατά των πολεμίων και εφονεύθη καθ ' ην στιγμήν έψαυε διά των δακτύλων την κόμην του Καλιακούδα >> .
Ο Νικόλαος Κασομούλης σημειώνει πως ο Καλιακούδας ήταν πρωτοπαλίκαρο του Αντρούτσου , άκληρος ( δεν είχε παιδιά ) , γεννήθηκε το 1760 και σκοτώθηκε το 1804 , ενώ ο από το Παλαιοκάτουνο της Δωρίδος Αθανάσιος Λιδωρίκης , σφραγιδοφύλακας του Αλή πασά και μετά την απελευθέρωση πολιτικός , γράφει στ' απομνημονεύματά του :
<< Κατά την εποχήν εκείνην ( εννοεί γύρω στα 1788 ) ήτο γενικός καπιτάνος της επαρχίας Δωρίδος και Κραββάρων ο Λουκάς Καλιακούδας . Ο Αλής απεφασίσας ίνα καταστρέψει πάντας τους εις τον αρματωλικόν βίον επιδιδομένους , έστειλεν τον Δερβέναγαν Μέτσα - Μπόνον ( εκ Τεπελενίου ) προς εξόντωσιν και του Καλιακούδα , όστις ενωθείς μετά του Αλβανού ληστού Σάχου , κατέφυγεν εις Καβρολίμνην , όπου γενομένου φονικού πολέμου , καθ ' ον έπεσαν πολλοί Τούρκοι εφονεύθη και ο Καλιακούδας . Ο θείος μου Κοτρότσης πληγωθείς κατά την μάχην εκείνην εις τον πόδα κατέφυγεν εις την Ιθάκην , όπου έμεινε η οικογένεια του Καλιακούδα , διά να νοσηλευθή . Ο δε Δασκαλάκης τεθείς επί κεφαλής του εναπομείναντος σώματος του Καλιακούδα ελεηλάτει >> .
Ο Φωριέλ , που πρώτος κατέγραψε δημοτικό τραγούδι γιά τον Καλιακούδα , γράφει και κείνος πως ήταν πρωτοπαλίκαρο του Αντρούτσου και πως μετά το θάνατο του καπετάνιου του συνέχισε τον αγώνα << και γενναίως επολέμησε κατά των πολιτοφυλακών των Τούρκων και των Αλβανών >> . Στη συνέχεια παρουσιάζει το τραγούδι :
Να ήμουν πουλί να πέταγα , να πήγαινα του ψήλου ,
ν' αγνάντευα προς την Φραγκιάν , την έρημην Ιθάκην ,
να άκουγα την Λούκαιναν , του Λούκα τη γυναίκα ,
πως κλαίει , πως μυριολογά , ωσάν παπί μαδιέται ,
Σαν των κοράκων τα φτερά έχει την φορεσιάν της .
Στα παραθύρια κάθεται , τα πέλαγ' αγναντεύει ,
κι' όσα καράβια κι' αν περνούν , όλα τα ερωτάει .
<< Βαρκούλες , καραβάκια μου , χρυσά μου περγαντίνια , αυτού που πάτε κι' έρχεσθε στο έρημον τον Βάλτον , μην είδατε τον άνδρα μου , τον Λούκαν Καλιακούδαν ; >>
<< Ημείς ψες τον αφήσαμεν πέρα συο Γαυρολίμι , είχαν αρνιά και έψαιναν , κριάρια σουβλισμένα είχαν και πέντε μπέηδαις , ταις σούβλαις να γυρίζουν >> .
Πριν προχωρήσουμε στην παραλλαγή του Ιατρίδη , που νομίζω πως ιστορικά είναι η πληρέστερη και σ'άλλα θέματα σχετικά με τη δράση του Κλιακούδα , θα παρουσιάσουμε δύο απόψεις σχετικές με το τραγούδι αυτό , του Γιάννη Αποστολάκη και του Κώστα Ρωμαίου .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι......
21.5.07
ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΟΥ....ΠΑΛΜΟΥ....
Πραγματικό περιβόλι ο Δημοτικός μας Παλμός , ( η..φωτοεφημερίδα του Δήμου μας ντε ) ας είναι καλά οι άνθρωποι , πολύ μας διασκεδάζουν με τα γραφόμενά τους , άσε που μαθαίνεις κι’ ένα σωρό πράγματα :
π.χ . γνωρίζατε πως όταν σε Δημοτικές εκλογές κατεβαίνουν δυό συνδυσμοί ο πλειοψηφίσας λέγεται < Επιτυχών > και ο μειοψηφίσας < Επιλαχών > ; προφανώς ‘όχι ,είδατε , μόνο στον Λιδορικιώτικο Παλμό μπορείς να βρεις τέτοια. μαργαριτάρια
α…δεν θέλω αντιρρήσεις : Τεύχος 24ο Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2007 , όπως ακριβώς το διαβάζετε , κύριε….Μπαμπινιώτηηηηηηη…..
Θα μου πεις στα Ελληνικά δεν..τα πολυκαταφέρνουν , Αγγλοτραφείς όντες , στα Εγγλέζικα όμως…σκίζουν , αφού τις πασχαλιάτικες ευχές μας τις δίνουν στα Αγγλικά και μάλιστα άπταιστα : Best Easter Wishes , απευθυνόμενοι ( προφανώς ) στα …Αγγλόφωνα χωριά της περιοχής , Plessa , Μaladrino , Strouza , Koniako , Trividi , κλπ , καιρός φίλοι μας να μάθουμε ..Εγγλέζικα , να αναβαθμιστούμε…νάχουν οι άνθρωποι …κάποιον να..συνεννοούνται , δεν νομίζετε…
Βέβαια και στο ..φωτορεπορτάζ σκίζουν , πολλές φωτογραφίες βρε παιδί μου , ούτε φωτοάλμπουμ νάτανε , με πρώτους το Δήμαρχο και τον κ Ανδρεουλάκο , χωρίς να έχουν παράπονο και οι άλλοι , πολιτευτές , πρόεδροι , αντιπρόεδροι ,κλπ , λιβάνι , φίλοι μας πολύ ..λιβάνι , πνιγόμαστε …
Α… παρά λίγο να το ξεχάσουμε , το ξέρατε πως ο Δήμος μας έχει « Αμιγή , μάλιστα , Αμιγή Δημοτική Αναπτυξιακή Επιχείρηση » ; να που το μάθατε , Αμιγή φίλοι μου , εντελώς τελείως Αμιγή , χωρίς μύγες δηλαδή και άλλα …ζωύφια η...τρωκτικά..και τι κάνει αυτή η επιχείρηση ; δεν νομίζουμε ότι ξέρει κανείς , αλλά τι μας νοιάζει , αφου είναι...αμιγής τ’ άλλα όλα ..περισσεύουν , να και το Δ.Σ : Πρόεδρος , Χρ. Καραμπίνης , αναπλ. Στρούζας Ιωάν. Δημοτικοί Σύμβουλοι « επιτυχόντος » συνδυασμού , βεβαίως-βεβαίως , μέλος Αθ. Κοκμοτός , αναπλ. Χρ.Σκαλτσώνης του…επιτυχόντος , Παπαλεξίου Ηλίας , αναπλ. Δημ .Παπακωνσταντίνου , Δημ .Σύμβουλοι Ε Π Ι Λ Α Χ Ο Ν Τ Ο Σ , όπως το διαβάζετε , συνδυασμού , Γκόλφης Νικόλαος , αναπλ . Αρβανίτης Δημ , Κούτρας Γεώργιος ( δημότης , μέλος Δ.Σ, ο οποίος έχει ΓΝΩΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΊΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗΣ με αναπλ. Υφαντή Δημ. Ο οποίος μάλλον δεν έχει σχετικές με το αντικείμενο..γνώσεις , περιβόλι φίλοι μου …περιβόλι …
Ο προαναφεθείς κ . Νικ. Γκόλφης είναι φαίνεται…πολυπράγμων , γιατί είναι σε δυό- τρία Δ.Σ , δεν έχουμε την τιμή να τον γνωρίζουμε , ρωτήσαμε για να μάθουμε κάτι γι’ αυτόν και το μόνο που μάθαμε είναι ότι δουλεύει στο τυροκομείο του Αναγνωστόπουλου , αυτά , περί ..γνώσεων ουδέν..νεότερον …
Σύντροφοι ,καταλάβετέ το , στους Λιδορικιώτες απευθύνεστε όχι σε….Γκανέζους….. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ : στο επόμενο φύλλο του Παλμού γίνετε λίγο πιο…αναλυτικοί , δώστε μας περισσότερα στοιχεία για τις…ειδικές γνώσεις , τα πτυχία , τα προσόντα γενικά όλων αυτών των μελών που…εκλέχτηκαν , να ξέρουμε τι είναι αυτοί οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις ..τύχες μας και τα...λεφτά μας , αλλά κυρίως μας ..καίει να μάθουμε περισσότερα για τις δραστηριότητες της…Αμιγούς...έτσι…για να γελάσει λίγο το χειλάκι των…παρδαλών…εριφίων..λυπηθείτε τα τα κακόμοιρα..
Παράδεισος , πραγματικός ο Δήμος μας φίλοι μας , έργα , έργα , έργα , και πολλές πολλές φωτογραφίες , δεν υπάρχει φύλλο του Παλμού που να μην έχει και από 5-6 φωτογραφίες του Δήμαρχου , του κ . Ανδρεουλάκου και όλων των σχετικών η ασχέτων , οικογενειακό το..περιβάλλον , μια ωραία…ατμόσφαιρα που έλεγε κι’ ο μακαρίτης ο Ντίνος Ηλιόπουλος , βέβαια για το χάλι του χωριού μας , που είναι μια μόνιμη…απέραντη χωματερή , πουθενά δεν λέει ο έρμος ο ..Παλμός , όπως δεν λέει
για το χάλι πούχει ο Σερεντέλης , ο Αντώνης , το γεφυράκι στο σκατόρεμα , το ρέμα απ’ το Βαρούσι μέχρι τη λίμνη , τα σοκάκια μας πούναι χορταριασμένα και βρώμικα ,
ο κεντρικός δρόμος που είναι γεμάτος σκουπίδια ( διαρκώς ) , το οικοδομικό έκτρωμα ( ο σιδεριάς ) που βρίσκεται , χρόνια τώρα , στον κεντρικό δρόμο , φάτσα κάρτα που λένε, και που όλοι το συζητάνε αλλά και κανένας δεν κάνει τίποτα , ακόμα θα πρέπει νομίζουμε να δώσετε κάποια απάντηση σε κάποιο δημοσίευμα της « ΩΡΑΣ ΤΗΣ ΦΩΚΙΔΑΣ » κλπ κλπ….
Τελειώνουμε με μιά ερώτηση : αληθεύει πως οι Λιδορικιώτες πληρώνουμε πολύ πιο ακριβά το νερό από τους Μαλαντρινιώτες , Πλεσιώτες και Πενταπολίτες ;
Αν ναι , ρωτάμε Γ Ι Α Τ Ι ;
Σκεφτήκατε άραγε το ενδεχόμενο της προσφυγής των ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ…ΟΠΟΥ ΔΕΙ…για σκεφτείτε το….
Υ.Γ : Ο τίτλος του σχολίου μας δεν έχει καμμιά σχέση με τον παραπλήσιο τίτλο ενός παλιότερου δίσκου του Σαββόπουλου " Το περιβόλι του....", έτσι προς αποφυγήν...παρεξηγήσεων...
π.χ . γνωρίζατε πως όταν σε Δημοτικές εκλογές κατεβαίνουν δυό συνδυσμοί ο πλειοψηφίσας λέγεται < Επιτυχών > και ο μειοψηφίσας < Επιλαχών > ; προφανώς ‘όχι ,είδατε , μόνο στον Λιδορικιώτικο Παλμό μπορείς να βρεις τέτοια. μαργαριτάρια
α…δεν θέλω αντιρρήσεις : Τεύχος 24ο Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2007 , όπως ακριβώς το διαβάζετε , κύριε….Μπαμπινιώτηηηηηηη…..
Θα μου πεις στα Ελληνικά δεν..τα πολυκαταφέρνουν , Αγγλοτραφείς όντες , στα Εγγλέζικα όμως…σκίζουν , αφού τις πασχαλιάτικες ευχές μας τις δίνουν στα Αγγλικά και μάλιστα άπταιστα : Best Easter Wishes , απευθυνόμενοι ( προφανώς ) στα …Αγγλόφωνα χωριά της περιοχής , Plessa , Μaladrino , Strouza , Koniako , Trividi , κλπ , καιρός φίλοι μας να μάθουμε ..Εγγλέζικα , να αναβαθμιστούμε…νάχουν οι άνθρωποι …κάποιον να..συνεννοούνται , δεν νομίζετε…
Βέβαια και στο ..φωτορεπορτάζ σκίζουν , πολλές φωτογραφίες βρε παιδί μου , ούτε φωτοάλμπουμ νάτανε , με πρώτους το Δήμαρχο και τον κ Ανδρεουλάκο , χωρίς να έχουν παράπονο και οι άλλοι , πολιτευτές , πρόεδροι , αντιπρόεδροι ,κλπ , λιβάνι , φίλοι μας πολύ ..λιβάνι , πνιγόμαστε …
Α… παρά λίγο να το ξεχάσουμε , το ξέρατε πως ο Δήμος μας έχει « Αμιγή , μάλιστα , Αμιγή Δημοτική Αναπτυξιακή Επιχείρηση » ; να που το μάθατε , Αμιγή φίλοι μου , εντελώς τελείως Αμιγή , χωρίς μύγες δηλαδή και άλλα …ζωύφια η...τρωκτικά..και τι κάνει αυτή η επιχείρηση ; δεν νομίζουμε ότι ξέρει κανείς , αλλά τι μας νοιάζει , αφου είναι...αμιγής τ’ άλλα όλα ..περισσεύουν , να και το Δ.Σ : Πρόεδρος , Χρ. Καραμπίνης , αναπλ. Στρούζας Ιωάν. Δημοτικοί Σύμβουλοι « επιτυχόντος » συνδυασμού , βεβαίως-βεβαίως , μέλος Αθ. Κοκμοτός , αναπλ. Χρ.Σκαλτσώνης του…επιτυχόντος , Παπαλεξίου Ηλίας , αναπλ. Δημ .Παπακωνσταντίνου , Δημ .Σύμβουλοι Ε Π Ι Λ Α Χ Ο Ν Τ Ο Σ , όπως το διαβάζετε , συνδυασμού , Γκόλφης Νικόλαος , αναπλ . Αρβανίτης Δημ , Κούτρας Γεώργιος ( δημότης , μέλος Δ.Σ, ο οποίος έχει ΓΝΩΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΊΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗΣ με αναπλ. Υφαντή Δημ. Ο οποίος μάλλον δεν έχει σχετικές με το αντικείμενο..γνώσεις , περιβόλι φίλοι μου …περιβόλι …
Ο προαναφεθείς κ . Νικ. Γκόλφης είναι φαίνεται…πολυπράγμων , γιατί είναι σε δυό- τρία Δ.Σ , δεν έχουμε την τιμή να τον γνωρίζουμε , ρωτήσαμε για να μάθουμε κάτι γι’ αυτόν και το μόνο που μάθαμε είναι ότι δουλεύει στο τυροκομείο του Αναγνωστόπουλου , αυτά , περί ..γνώσεων ουδέν..νεότερον …
Σύντροφοι ,καταλάβετέ το , στους Λιδορικιώτες απευθύνεστε όχι σε….Γκανέζους….. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ : στο επόμενο φύλλο του Παλμού γίνετε λίγο πιο…αναλυτικοί , δώστε μας περισσότερα στοιχεία για τις…ειδικές γνώσεις , τα πτυχία , τα προσόντα γενικά όλων αυτών των μελών που…εκλέχτηκαν , να ξέρουμε τι είναι αυτοί οι άνθρωποι που διαχειρίζονται τις ..τύχες μας και τα...λεφτά μας , αλλά κυρίως μας ..καίει να μάθουμε περισσότερα για τις δραστηριότητες της…Αμιγούς...έτσι…για να γελάσει λίγο το χειλάκι των…παρδαλών…εριφίων..λυπηθείτε τα τα κακόμοιρα..
Παράδεισος , πραγματικός ο Δήμος μας φίλοι μας , έργα , έργα , έργα , και πολλές πολλές φωτογραφίες , δεν υπάρχει φύλλο του Παλμού που να μην έχει και από 5-6 φωτογραφίες του Δήμαρχου , του κ . Ανδρεουλάκου και όλων των σχετικών η ασχέτων , οικογενειακό το..περιβάλλον , μια ωραία…ατμόσφαιρα που έλεγε κι’ ο μακαρίτης ο Ντίνος Ηλιόπουλος , βέβαια για το χάλι του χωριού μας , που είναι μια μόνιμη…απέραντη χωματερή , πουθενά δεν λέει ο έρμος ο ..Παλμός , όπως δεν λέει
για το χάλι πούχει ο Σερεντέλης , ο Αντώνης , το γεφυράκι στο σκατόρεμα , το ρέμα απ’ το Βαρούσι μέχρι τη λίμνη , τα σοκάκια μας πούναι χορταριασμένα και βρώμικα ,
ο κεντρικός δρόμος που είναι γεμάτος σκουπίδια ( διαρκώς ) , το οικοδομικό έκτρωμα ( ο σιδεριάς ) που βρίσκεται , χρόνια τώρα , στον κεντρικό δρόμο , φάτσα κάρτα που λένε, και που όλοι το συζητάνε αλλά και κανένας δεν κάνει τίποτα , ακόμα θα πρέπει νομίζουμε να δώσετε κάποια απάντηση σε κάποιο δημοσίευμα της « ΩΡΑΣ ΤΗΣ ΦΩΚΙΔΑΣ » κλπ κλπ….
Τελειώνουμε με μιά ερώτηση : αληθεύει πως οι Λιδορικιώτες πληρώνουμε πολύ πιο ακριβά το νερό από τους Μαλαντρινιώτες , Πλεσιώτες και Πενταπολίτες ;
Αν ναι , ρωτάμε Γ Ι Α Τ Ι ;
Σκεφτήκατε άραγε το ενδεχόμενο της προσφυγής των ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ…ΟΠΟΥ ΔΕΙ…για σκεφτείτε το….
Υ.Γ : Ο τίτλος του σχολίου μας δεν έχει καμμιά σχέση με τον παραπλήσιο τίτλο ενός παλιότερου δίσκου του Σαββόπουλου " Το περιβόλι του....", έτσι προς αποφυγήν...παρεξηγήσεων...
ΠΙΚΡΗ...ΑΝΟΙΞΗ....
Δεν πρόφταινα της άνοιξης
να κόψω ένα λουλούδι ,
με προσπερνάγαν οι καιροί
λες κι' ήμουν μισερός ,
ακόμα και του αηδονιού
το θεικό..τραγούδι ,
μέσα βαθειά μου φώλιαζε
σκοπός...λυπητερός .
Κάθε που ο Μάης έρχεται ,
πικρό μαράζει φέρνει ,
να λησμονήσω προσπαθώ ,
μ' αυτός με..παρασέρνει ,
κι' ενώ τριγύρω ανθοβολούν
χιλιόχρωμα ..λουλούδια ,
εμένα η ψυχή μου...τραγουδάει ,
τα πιό πικρά τραγούδια .
Κάλλιο , μην έρχετ' άνοιξη ,
τα δέντρα μην..ανθίζουν ,
τ' αηδόνια να μην κελαιδούν
κάτω στις ρεματιές ,
κι' αυτές του κόσμου οι ομορφιές
να μη την βασανίζουν ,
την πονεμένη μου καρδιά
πούχει..λαβωματιές...
Λιδορίκι 010506 Κ.-
να κόψω ένα λουλούδι ,
με προσπερνάγαν οι καιροί
λες κι' ήμουν μισερός ,
ακόμα και του αηδονιού
το θεικό..τραγούδι ,
μέσα βαθειά μου φώλιαζε
σκοπός...λυπητερός .
Κάθε που ο Μάης έρχεται ,
πικρό μαράζει φέρνει ,
να λησμονήσω προσπαθώ ,
μ' αυτός με..παρασέρνει ,
κι' ενώ τριγύρω ανθοβολούν
χιλιόχρωμα ..λουλούδια ,
εμένα η ψυχή μου...τραγουδάει ,
τα πιό πικρά τραγούδια .
Κάλλιο , μην έρχετ' άνοιξη ,
τα δέντρα μην..ανθίζουν ,
τ' αηδόνια να μην κελαιδούν
κάτω στις ρεματιές ,
κι' αυτές του κόσμου οι ομορφιές
να μη την βασανίζουν ,
την πονεμένη μου καρδιά
πούχει..λαβωματιές...
Λιδορίκι 010506 Κ.-
Δ Ε Η Σ Η...
Ανοίγω το παράθυρο χαράματα ,
με βαλαντώνει τ’ αηδονιού η λαλιά ,
Θεέ μου, σου κάνω χίλια τάματα ,
γύρνα με πάλι , πίσω , στα παλιά .
Κρατάω την αγκαλιά μου ολάνοιχτη ,
κάθε πουλί κυνηγημένο να χωθεί ,
κι’ είν’ η μπουκιά μου πάντα ανάγγιχτη
νάβρει ο πεινασμένος , να γευτεί
Tους φίλους όλους τους συγχώρεσα ,
τώρ’ απομένει μοναχά ο εχθρός ,
χρόνια το προσπαθώ , μα δεν το μπόρεσα ,
γιατ’είν’ αυτός , ο ίδιος μου ο..εαυτός .
με βαλαντώνει τ’ αηδονιού η λαλιά ,
Θεέ μου, σου κάνω χίλια τάματα ,
γύρνα με πάλι , πίσω , στα παλιά .
Κρατάω την αγκαλιά μου ολάνοιχτη ,
κάθε πουλί κυνηγημένο να χωθεί ,
κι’ είν’ η μπουκιά μου πάντα ανάγγιχτη
νάβρει ο πεινασμένος , να γευτεί
Tους φίλους όλους τους συγχώρεσα ,
τώρ’ απομένει μοναχά ο εχθρός ,
χρόνια το προσπαθώ , μα δεν το μπόρεσα ,
γιατ’είν’ αυτός , ο ίδιος μου ο..εαυτός .
Η ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΜΑΣ.....
Καλοί μας φίλοι Κατερίνα και Κώστα , απ' το NORMAN της OKLAHOMA , δεν ξέρετε τη χαρά που πήρα όταν χθές , Κυριακή 20/5 , με βρήκε η μητέρα σας και τα είπαμε , στο χωριό μας φυσικά και είπαμε μπόλικα , με την οικογένεια της μητέρας σας μας συνδέει μιά παλιά , δυνατή και ζεστή φιλία , και θα χαρώ πολύ να σας γνωρίσω , γιατί με συγκίνησε το γεγονός ότι αγαπάτε το χωριό μας , μου φτάνει αυτό και λέει πολλά .
Εύχομαι να είστε πάντα καλά και περιμένω μήνυμά σας , καλή αντάμωση...
Αερικό μου , μούλειψες , γιατί τόση απουσία ; μήπως εμποδίζουν την εμφάνισή σου οι...βροχές ; που θα πάει θα καλοκαιριάσει...
Νυχτερινέ επισκέπτη απ' τη Στουτγκάρδη , κάτι μου λέει πως είσαι Βαρουσιώτης , μα απ' όπου και νάσαι πρέπει ν' αγαπάς το Λιδορίκι , κι' αυτό είναι υπεραρκετό , αγάπα το γιατί το αξίζει....
Έχεις απόλυτο δίκιο φίλε Μ.Κ , μέχρι τώρα λέγαμε πως ο εν λόγω Σύλλογος ήταν της..πλάκας τώρα πιά , σύμφωνα με την ..πρότασή σου , θα λέμε ότι είναι της...πλακέτας...καλόοοοοο...
Απαντώντας σε ερωτήματα φίλων-αναγνωστών μας , επαναλαμβάνουμε ότι οι...αναγνώστες μας δεν έχουν καμμιά , μα καμμιά οικονομική υποχρέωση , το μόνο που θέλουμε από σας είναι να αγαπάτε ..παθιασμένα το χωριό μας ...( κι' εμάς..λιγάκι...) .
Εύχομαι να είστε πάντα καλά και περιμένω μήνυμά σας , καλή αντάμωση...
Αερικό μου , μούλειψες , γιατί τόση απουσία ; μήπως εμποδίζουν την εμφάνισή σου οι...βροχές ; που θα πάει θα καλοκαιριάσει...
Νυχτερινέ επισκέπτη απ' τη Στουτγκάρδη , κάτι μου λέει πως είσαι Βαρουσιώτης , μα απ' όπου και νάσαι πρέπει ν' αγαπάς το Λιδορίκι , κι' αυτό είναι υπεραρκετό , αγάπα το γιατί το αξίζει....
Έχεις απόλυτο δίκιο φίλε Μ.Κ , μέχρι τώρα λέγαμε πως ο εν λόγω Σύλλογος ήταν της..πλάκας τώρα πιά , σύμφωνα με την ..πρότασή σου , θα λέμε ότι είναι της...πλακέτας...καλόοοοοο...
Απαντώντας σε ερωτήματα φίλων-αναγνωστών μας , επαναλαμβάνουμε ότι οι...αναγνώστες μας δεν έχουν καμμιά , μα καμμιά οικονομική υποχρέωση , το μόνο που θέλουμε από σας είναι να αγαπάτε ..παθιασμένα το χωριό μας ...( κι' εμάς..λιγάκι...) .
19.5.07
ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ...ΣΤΟ ΛΙΔΩΡΙΚΙ...
Σκληρή μονομαχία στο EL - STROYGA , μονομάχοι : Γιώργος Ε . Καψάλης και Δημήτριος Βούλγαρης ( Τσελεμεντές ) , μάρτυρες : Τάκης Στρούζας , Ηλίας Κωστοποναγιώτου , Γιώργος Σπ. Καψάλης και Αθαν. Μοναχογιός , υπάλ . ΑΤΕ , πίσω η Ζωίτσα Δούκα και μπροστά , μάλλον , ο μικρός Γιαννάκης του μπαρμπα Χαράλαμπου .
Πάλι στη στρούγκα του μπαρμπα Χαράλαμπου , της Αναλήψεως του 1955 , πρώτη στο χορό η λυγερόκορμη Κρίνα Σουρμελή , Πανάγου μετά , ο Δημ . Βούλγαρης ( Τσελεμεντές ) , ο ....οικοδεσπότης , Χαράλ. Μαργέλλος , ο Βασ. Καραμήτσος και οι Γιώργος Ε . Καψάλης και Θανάσης Παλαιολόγου ...γιαουρτοασπροπροσώπως....
Ένα μικρό...αντιπροσωπευτικό δείγμα των παρευρεθέντων στην ανεπανάληπτη...δεξίωση της Αναλήψεως , στην στρούγκα του μπαρμπα Χαράλαμπου Μαργέλλου πάνω στην Γκιώνα το σωτήριον έτος ...1955 , από αριστερά : Γιώργος Αρβανίτης , Δημ . Καφέτσης ( Κοντοκράς ) , Παλούκης ( ; ) ( Λαναράς ) , Δημ . Βούλγαρης , Αθ. Μοναχογιός και Γιώργος Καψάλης , καθισμένα μπροστά δυό , απ' τα πολλά παιδιά του οικοδεσπότη...ΜΙΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΤΣΟΠΑΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΥ , ΔΥΣΤΥΧΩΣ , ΤΗΝ ΑΦΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ...ΞΕΘΩΡΙΑΣΕ.....ΕΣΒΥΣΕ...
Περίεργη ράτσα εμείς οι Λιδορικιώτες ( όσοι έχουμε απομείνει ) , όλοι κόβουμε...φλέβες γιά την παράδοση , όλα τα θέλουμε ...παραδοσιακά , αν και είναι αμφίβολο αν γνωρίζουμε όλοι μας τον ορισμό της , αλλά αλήθεια τι ακριβώς είναι η παράδοση ; μήπως είναι αυτό που κάνουν μερικοί νεοφτηνοκουλτουριάρηδες που , γιά φτηνή κατανάλωση , μιλάνε στα διάφορα τζερτζελοπανήγυρα , μισοτρώγοντας τα φωνήεντα μιμούμενοι , δήθεν , τους ..παλιότερους ; η μήπως είναι παράδοση το να στρογγυλοκάθεσαι στον πλάτανο ( απορώ πως δεν έχει ξεραθεί μ' αυτά που ακούει και βλέπει ) παραγγέλνοντας..δανατά : βάρα νιά τικίλα η ιένα μαρτίν...μι πάγου....
Όχι καλοί μας φίλοι , αυτή δεν είναι παραδοσιακή συμπεριφορά είναι απλώς ( λίαν επιεικώς ) θλιβερή κατάντια , ρεζιλίκι , αλλά ας δούμε τι λένε τα..κιτάπια γιά την π α ρ ά δ ο σ η : κάθε τι που μεταδίδεται προφορικά από γενιά σε γενιά και ο πληθυντικός της , π α ρ α δ ό σ ε ι ς : συνήθειες , ηθικές αντιλήψεις , αρχές καθιερωμένες .
Παράδοση , φίλοι μας , είναι το άρωμα , η υπέροχη γεύση του παρελθόντος , η μυρωδιά των ασβεστωμένων πεζοδρομίων και των αυλών , τις γιορτές και τα Σαβατοκύριακα , η ευωδιά της μοσχομολόχας με το κυδώνι το γλυκό , πούφτιαχνε η μάνα στην παραστιά , κι' ακόμα η ευωδιά της τραχανόπιτας , της λαχανόπιτας και των σαρμάδων , που πλημμύριζε τις γειτονιές μας τις Κυριακές τα μεσημέρια , είναι η υπέροχη μελωδία , απ' τα κουδούνια και τα κύπρια των κοπαδιών καθώς γυρνούν το σούρουπο κι' ο τρυφερός χαιρετισμός του χωριανού που σου προσφέρει την καρδιά του , ολάνοιχτη , μ' ένα χαμόγελο , με μιά κουβέντα , κι' ακόμα ο απόηχος του αργαλειού και το γλυκό τραγούδι των κοριτσιών που κάνουν όνειρα , υφαίνοντας τη ζωή τους , η παράδοση είναι πάντα ζωντανή , είναι διαρκώς ανάμεσά μας , μέσα στην ψυχή μας , μέσα στο.. αίμα μας , είναι η ίδια μας η ζωή...η βαρειά κληρονομιά των προγόνων μας , ένας πραγματικός θησαυρός....
Γι' αυτό το θησαυρό λοιπόν που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας εμείς τι κάναμε ; τι κάνουμε ; γιά να τον διατηρήσουμε και να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας ; στα εγγόνια μας ; τι ; απολύτως τίποτα και ξέρετε γιατί ; γιατί το θέμα δεν...πουλάει , δεν φέρνει...ψήφους και κέρδος , βέβαια κάποτε- πότε όταν μας βολεύει , την ξεθάβουμε , την έρμη την παράδοση , την ξεσκονίζουμε , την ψευτογυαλίζουμε , την στήνουμε κάπου όρθια , φωτογραφιζόμαστε μαζί της ( παλιά μας τέχνη... κόσκινο ) και την ...ξαναθάβουμε μέχρι να την ...ξαναχρειαστούμε ....κατά τα άλλα κοβόμαστε γιά το Λαογραφικό Μουσείο , λες κι' αυτό θα ...ζωντανέψει την παράδοσή μας πούναι νεκρή...από χρόνια , κούνια που μας κούναγε....α..δεν ξέρουμε ίσως η κατασκέυή του παρουσιάζει ...ξεχωριστό ..ενδιαφέρον...ίσως ,
βλέπεις μερικά θέματα είναι πολύ λεπτά....
Θα μας πει όμως , και με το δίκιο του , κάποιος αναγνώστης μας , προς τι όλη αυτή η παραδοσολογία ; προς τι Σαβατιάτικα ; η απάντηση είναι απλούστατη , από νοσταλγία και μόνο , και ξέρετε γιατί ; γιατί προχθές ήταν της Αναλήψεως , και όλοι γνωρίζουμε τι ήταν η γιορτή αυτή γιά τους τσοπάνηδες και την περιοχή μας γενικότερα . 'Ολο το χωριό ήταν στο πόδι τέτοια μέρα , οι τσοπάνηδες καλούσαν φίλους , γνωστούς και συγγενείς στις στρούγκες τους , πάνω στα βουνά , όπου μέσα στην ανοιξιάτικη ομορφιά και την θερμή φιλοξενία των τσελιγκάδων μας γίνονταν ονειρεμένα , αξέχαστα γλέντια , Π Α Ρ Α Δ Ο Σ Ι Α Κ Α , άνιφ τικίλας κι μαρτνιού ουν δη ροκς , αλλά με σούβλα , πίτες , ψιμοτύρια , γιαούρτια και ζυμωτό ψωμί , μα πάνω απ' όλα με Α Γ Α Π Η και αλληλοεκτίμηση . ( ειδη δυστυχώς... υπό...εξαφάνισιν...).
Είμαστε και μεις απ' τους τυχερούς που ζήσαμε τέτοιες όμορφες στιγμές , που γευτήκαμε την υπέροχη , την άδολη και Α Ν Ι Δ Ι Ο Τ Ε Λ Η φιλοξενία των χωριανών μας αυτή τη μέρα και αξίζει να σας μεταφέρουμε με την αφήγησή μας , εστω και..νοερά , γιά λίγο στην υπέροχη ατμόσφαιρα αυτών των πολύ-πολύ ανθρώπινων συνάξεων όπως είναι χαραγμένη - ανεξίτηλα - στο...σκληρό δίσκο της νεανικής μας ( τότε ) καρδιάς , αυθεντικά και αφτιασίδωτα...σε πολύ - πολυ λίγες μέρες όμως ....
Μέχρι τότε ...βελευτείτε με μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες από μιά Ανάληψη - αξέχαστη - στη στρούγκα του αξέχαστου μπάρμπα Χαράλαμπου Μαργέλλου ( Αρπάλη ) που τον θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη....
Περίεργη ράτσα εμείς οι Λιδορικιώτες ( όσοι έχουμε απομείνει ) , όλοι κόβουμε...φλέβες γιά την παράδοση , όλα τα θέλουμε ...παραδοσιακά , αν και είναι αμφίβολο αν γνωρίζουμε όλοι μας τον ορισμό της , αλλά αλήθεια τι ακριβώς είναι η παράδοση ; μήπως είναι αυτό που κάνουν μερικοί νεοφτηνοκουλτουριάρηδες που , γιά φτηνή κατανάλωση , μιλάνε στα διάφορα τζερτζελοπανήγυρα , μισοτρώγοντας τα φωνήεντα μιμούμενοι , δήθεν , τους ..παλιότερους ; η μήπως είναι παράδοση το να στρογγυλοκάθεσαι στον πλάτανο ( απορώ πως δεν έχει ξεραθεί μ' αυτά που ακούει και βλέπει ) παραγγέλνοντας..δανατά : βάρα νιά τικίλα η ιένα μαρτίν...μι πάγου....
Όχι καλοί μας φίλοι , αυτή δεν είναι παραδοσιακή συμπεριφορά είναι απλώς ( λίαν επιεικώς ) θλιβερή κατάντια , ρεζιλίκι , αλλά ας δούμε τι λένε τα..κιτάπια γιά την π α ρ ά δ ο σ η : κάθε τι που μεταδίδεται προφορικά από γενιά σε γενιά και ο πληθυντικός της , π α ρ α δ ό σ ε ι ς : συνήθειες , ηθικές αντιλήψεις , αρχές καθιερωμένες .
Παράδοση , φίλοι μας , είναι το άρωμα , η υπέροχη γεύση του παρελθόντος , η μυρωδιά των ασβεστωμένων πεζοδρομίων και των αυλών , τις γιορτές και τα Σαβατοκύριακα , η ευωδιά της μοσχομολόχας με το κυδώνι το γλυκό , πούφτιαχνε η μάνα στην παραστιά , κι' ακόμα η ευωδιά της τραχανόπιτας , της λαχανόπιτας και των σαρμάδων , που πλημμύριζε τις γειτονιές μας τις Κυριακές τα μεσημέρια , είναι η υπέροχη μελωδία , απ' τα κουδούνια και τα κύπρια των κοπαδιών καθώς γυρνούν το σούρουπο κι' ο τρυφερός χαιρετισμός του χωριανού που σου προσφέρει την καρδιά του , ολάνοιχτη , μ' ένα χαμόγελο , με μιά κουβέντα , κι' ακόμα ο απόηχος του αργαλειού και το γλυκό τραγούδι των κοριτσιών που κάνουν όνειρα , υφαίνοντας τη ζωή τους , η παράδοση είναι πάντα ζωντανή , είναι διαρκώς ανάμεσά μας , μέσα στην ψυχή μας , μέσα στο.. αίμα μας , είναι η ίδια μας η ζωή...η βαρειά κληρονομιά των προγόνων μας , ένας πραγματικός θησαυρός....
Γι' αυτό το θησαυρό λοιπόν που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας εμείς τι κάναμε ; τι κάνουμε ; γιά να τον διατηρήσουμε και να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας ; στα εγγόνια μας ; τι ; απολύτως τίποτα και ξέρετε γιατί ; γιατί το θέμα δεν...πουλάει , δεν φέρνει...ψήφους και κέρδος , βέβαια κάποτε- πότε όταν μας βολεύει , την ξεθάβουμε , την έρμη την παράδοση , την ξεσκονίζουμε , την ψευτογυαλίζουμε , την στήνουμε κάπου όρθια , φωτογραφιζόμαστε μαζί της ( παλιά μας τέχνη... κόσκινο ) και την ...ξαναθάβουμε μέχρι να την ...ξαναχρειαστούμε ....κατά τα άλλα κοβόμαστε γιά το Λαογραφικό Μουσείο , λες κι' αυτό θα ...ζωντανέψει την παράδοσή μας πούναι νεκρή...από χρόνια , κούνια που μας κούναγε....α..δεν ξέρουμε ίσως η κατασκέυή του παρουσιάζει ...ξεχωριστό ..ενδιαφέρον...ίσως ,
βλέπεις μερικά θέματα είναι πολύ λεπτά....
Θα μας πει όμως , και με το δίκιο του , κάποιος αναγνώστης μας , προς τι όλη αυτή η παραδοσολογία ; προς τι Σαβατιάτικα ; η απάντηση είναι απλούστατη , από νοσταλγία και μόνο , και ξέρετε γιατί ; γιατί προχθές ήταν της Αναλήψεως , και όλοι γνωρίζουμε τι ήταν η γιορτή αυτή γιά τους τσοπάνηδες και την περιοχή μας γενικότερα . 'Ολο το χωριό ήταν στο πόδι τέτοια μέρα , οι τσοπάνηδες καλούσαν φίλους , γνωστούς και συγγενείς στις στρούγκες τους , πάνω στα βουνά , όπου μέσα στην ανοιξιάτικη ομορφιά και την θερμή φιλοξενία των τσελιγκάδων μας γίνονταν ονειρεμένα , αξέχαστα γλέντια , Π Α Ρ Α Δ Ο Σ Ι Α Κ Α , άνιφ τικίλας κι μαρτνιού ουν δη ροκς , αλλά με σούβλα , πίτες , ψιμοτύρια , γιαούρτια και ζυμωτό ψωμί , μα πάνω απ' όλα με Α Γ Α Π Η και αλληλοεκτίμηση . ( ειδη δυστυχώς... υπό...εξαφάνισιν...).
Είμαστε και μεις απ' τους τυχερούς που ζήσαμε τέτοιες όμορφες στιγμές , που γευτήκαμε την υπέροχη , την άδολη και Α Ν Ι Δ Ι Ο Τ Ε Λ Η φιλοξενία των χωριανών μας αυτή τη μέρα και αξίζει να σας μεταφέρουμε με την αφήγησή μας , εστω και..νοερά , γιά λίγο στην υπέροχη ατμόσφαιρα αυτών των πολύ-πολύ ανθρώπινων συνάξεων όπως είναι χαραγμένη - ανεξίτηλα - στο...σκληρό δίσκο της νεανικής μας ( τότε ) καρδιάς , αυθεντικά και αφτιασίδωτα...σε πολύ - πολυ λίγες μέρες όμως ....
Μέχρι τότε ...βελευτείτε με μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες από μιά Ανάληψη - αξέχαστη - στη στρούγκα του αξέχαστου μπάρμπα Χαράλαμπου Μαργέλλου ( Αρπάλη ) που τον θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη....
17.5.07
Ο ΧΑΡΟΣ...ΣΤΙΣ ΠΛΑΓΙΕΣ ΤΗΣ...ΓΚΙΩΝΑΣ....
Μιά ιστορία απόλυτα αληθινή , αυθεντικά μεταφερμένη σ' εμάς απ' τις γενιές που πέρασαν και έφυγαν αφήνοντάς μας αυτό το θησαυρό που σήμερα απολαμβάνουμε .
Πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα , δύσκολα ίσως χρόνια γιά όσους έζησαν τότε , γιά μας όμως ονειρεμένα , αφού τα βλέπουμε όπως τις παλιές , πανέμορφες ασπρόμαυρες φωτογραφίες , με τις σπάνιες κορνίζες , που στολίζουν τα πατρικά μας σπίτια , κλείστε λοιπόν τα μάτια κι' ονειρευτείτε , αν υπάρχει κι' ένα ποτηράκι...κόκκινο κρασί ακόμα καλύτερα , τα όνειρά σας θάχουν περισσότερο....χρώμα ...
Την εποχή εκείνη λοιπόν ένας Λιδορικιώτης μεγαλονοικοκύρης , ο Μπαζές , είχε φέρει στο χωριό μας , στη δούλεψή του , ένα μαύρο , κατάμαυρο , κατράμι , που ήταν γενικών καθηκόντων , σκούπα δηλαδή , ο άνθρωπος γιά όλες τις δουλειές .
Ο μαύρος λοιπόν , πήγαινε φαί στους εργάτες , στα πρόβατα , στα χωράφια αλλά κυρίως πήγαινε τα άλογα πέρα στο Λευκαδιώτικο , πάνω απ' την Παπαντή , στα γουρνόπρασα όπως λένε το μέρος , τα βόλευε , τα άφηνε και γύρναγε στο χωριό γιά άλλες δουλειές , μιά μέρα όμως έχασε το δρόμο , στριφογύρναγε , μα αντί να ' ρθεί προς Λιδορίκι ξεμάκραινε . Στα γύρω βέβαια χωριά δεν είχε ακόμα μαθευτεί η ύπαρξη μαύρου στο Λιδορίκι , και είναι αμφίβολο αν γνώριζαν οι πατριώτες μας ότι υπάρχουν και ...μαύροι άνθρωποι , από που να το μάθουν .
Την ίδια περίπου ώρα που ο έρμος ο μαύρος βολόδερνε προσπαθώντας να βρει το δρόμο γιά το Λιδορίκι , δυό Λευκαδιώτες τσοπάνηδες ο Τσιόλας , Μήτσος Ζαχαρής κατά κόσμον , κι' άλλος ένας γύρναγαν στο χωριό απ' τα πράματα , περπάτησαν παρέα μέχρι που χώρισαν οι δρόμοι τους κι' ο καθένας τράβηξε το δικό του . Ο Τσιόλας λοιπόν καθώς περπάταγε αμέριμνος είδε από μακρυά νάρχεται καταπάνω του καταιδρωμένος , χειρονομώντας και φωνάζοντας ο ...χάρος αυτοπροσώπως , κατάμαυρος σωστό δαιμονικό , τάχασε , κοπήκαν τα γόνατά του , τον έπιασε τρεμούλα , λαβάτωσε ο άνθρωπος είδε το χάρο με τα μάτια του που λένε . Τι να κάνει ο έρμος ; κατατρομαγμένος τόβαλε στα ποδάρια για το χωριό , ενώ πίσω του ο φουκαράς ο μαύρος προσπαθούσε απεγνωσμένα , με χειρονομίες και φωνές , με τα λίγα Ελληνικά που ήξερε , να δώσει στον Τσιόλα να καταλάβει πως έχει χαθεί και ζητάει βοήθεια .
Ο Τσιόλας απ' την πλευρά του πιστεύοντας πως τον κυνηγάει ο...μαυροχάρος να τον πάρει , κάπου βρήκε μονοπάτι , έκοψε δρόμο , γιά να γλυτώσει απ' το..χάρο , κι' απάνω στην απόγνωσή του βλέπει από μακρυά το φίλο του που πριν από λίγο ήταν παρέα , πήρε ανάσα , ξεθάρρεψε λίγο και άρχισε τις φωνές , σώσε με αδερφέ , σώσε με , με φέρνει ο χάρος κατά πόδας , τουν είδα ου ίδιους...αυτουπρουσώπους , σώσι μι . Πάγωσε ο καυμένος ο τσοπάνης βλέποντας το φίλο του σ' αυτά τα χάλια , κατακόκκινο , ιδρωμένο , σε έξαλλη κατάσταση , τι είναι ρε Μήτσο τι ναι αυτά που λες , τι συμβαίνει , τι έπαθες ; τον ρωτάει , ο Τσιόλας όμως τα ίδια , σώσε με φίλε σώσε με , μέχει πάρει ο χάρος κατά πόδας , βόηθα με , χάνομαι...
Μέχρι να καταλάβει ο τσοπάνης τι γίνεται , φάνηκε κι' ο μαύρος ο ταλαίπωρος φωνάζοντας κι' αυτός τα δικά του , και ποιός να τον καταλάβει , έφτασε λοιπόν ο Τσιόλας κοντά στο φίλο του , αναθάρρεψε , κρύφτηκε πίσω του κι'άρχισε , λαχανιασμένος όπως ήταν και με την ψυχή στα δόντια , να λέει τι τον βρήκε , πλησίασε εν τω μεταξύ κι' ο τρυγώνης ο μαύρος , σε ...μαύρα χάλια κι' αυτός , και προσπαθούσε να τους δώσει να καταλάβουν , εύκολο ήταν ; πως θέλει βοήθεια γιά να γυρίσει στο Λιδορίκι και πως έχει χαθεί , απ' την άλλη ο Τσιόλας κρυμένος πίσω απ' το φίλο του , τρέμοντας , σπαρταρώντας κυριολεκτικά , ρώταγε το μαύρο :
τι είσαι συ ωρέ ; τι μείγμα άνθρωπος είσαι ; τι θες από μένα ;γιατί με κυνηγάς , τι θες ; δεν είσαι ο μαυροχάρος ; τι είσαι ; τι θες ;
Λέγοντας ο ένας , λέγοντας ο άλλος η κατάσταση άρχισε να...μαλακώνει , να εκτονώνεται , χάρος και Τσιόλας άρχισαν να καλμάρουν , σ' αυτό βοήθησε κι' η αναφορά του μαύρου στ' αφεντικό του , Μπαζε , Μπαζέ , Λιδορίκι και επί τέλους ηρεμώντας είδαν πιό ψύχραιμα τα πράγματα κι' ο μαυροχάρος αποδείχθηκε πως δεν ήταν παρά ένας ταλαίπωρος εργάτης πούχε χαθεί και ζητούσε μοναχά βοήθεια κι' όχι την...ψυχή του .
Αφού τα είπαν και δόθηκαν οι...αμοιβαίες εξηγήσεις , έγιναν και φίλοι Λευκαδιώτες και ..μαυροχάρος , το περιστατικό όμως έμεινε στην Λοιδορικιώτικη ίστορία κι' έφτασε , με τις σχετικές φυσικά ..τροποποιήσεις και ..βελτιώσεις , μέχρι σήμερα και την απολαμβάνουμε κι' εμείς....
Πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα , δύσκολα ίσως χρόνια γιά όσους έζησαν τότε , γιά μας όμως ονειρεμένα , αφού τα βλέπουμε όπως τις παλιές , πανέμορφες ασπρόμαυρες φωτογραφίες , με τις σπάνιες κορνίζες , που στολίζουν τα πατρικά μας σπίτια , κλείστε λοιπόν τα μάτια κι' ονειρευτείτε , αν υπάρχει κι' ένα ποτηράκι...κόκκινο κρασί ακόμα καλύτερα , τα όνειρά σας θάχουν περισσότερο....χρώμα ...
Την εποχή εκείνη λοιπόν ένας Λιδορικιώτης μεγαλονοικοκύρης , ο Μπαζές , είχε φέρει στο χωριό μας , στη δούλεψή του , ένα μαύρο , κατάμαυρο , κατράμι , που ήταν γενικών καθηκόντων , σκούπα δηλαδή , ο άνθρωπος γιά όλες τις δουλειές .
Ο μαύρος λοιπόν , πήγαινε φαί στους εργάτες , στα πρόβατα , στα χωράφια αλλά κυρίως πήγαινε τα άλογα πέρα στο Λευκαδιώτικο , πάνω απ' την Παπαντή , στα γουρνόπρασα όπως λένε το μέρος , τα βόλευε , τα άφηνε και γύρναγε στο χωριό γιά άλλες δουλειές , μιά μέρα όμως έχασε το δρόμο , στριφογύρναγε , μα αντί να ' ρθεί προς Λιδορίκι ξεμάκραινε . Στα γύρω βέβαια χωριά δεν είχε ακόμα μαθευτεί η ύπαρξη μαύρου στο Λιδορίκι , και είναι αμφίβολο αν γνώριζαν οι πατριώτες μας ότι υπάρχουν και ...μαύροι άνθρωποι , από που να το μάθουν .
Την ίδια περίπου ώρα που ο έρμος ο μαύρος βολόδερνε προσπαθώντας να βρει το δρόμο γιά το Λιδορίκι , δυό Λευκαδιώτες τσοπάνηδες ο Τσιόλας , Μήτσος Ζαχαρής κατά κόσμον , κι' άλλος ένας γύρναγαν στο χωριό απ' τα πράματα , περπάτησαν παρέα μέχρι που χώρισαν οι δρόμοι τους κι' ο καθένας τράβηξε το δικό του . Ο Τσιόλας λοιπόν καθώς περπάταγε αμέριμνος είδε από μακρυά νάρχεται καταπάνω του καταιδρωμένος , χειρονομώντας και φωνάζοντας ο ...χάρος αυτοπροσώπως , κατάμαυρος σωστό δαιμονικό , τάχασε , κοπήκαν τα γόνατά του , τον έπιασε τρεμούλα , λαβάτωσε ο άνθρωπος είδε το χάρο με τα μάτια του που λένε . Τι να κάνει ο έρμος ; κατατρομαγμένος τόβαλε στα ποδάρια για το χωριό , ενώ πίσω του ο φουκαράς ο μαύρος προσπαθούσε απεγνωσμένα , με χειρονομίες και φωνές , με τα λίγα Ελληνικά που ήξερε , να δώσει στον Τσιόλα να καταλάβει πως έχει χαθεί και ζητάει βοήθεια .
Ο Τσιόλας απ' την πλευρά του πιστεύοντας πως τον κυνηγάει ο...μαυροχάρος να τον πάρει , κάπου βρήκε μονοπάτι , έκοψε δρόμο , γιά να γλυτώσει απ' το..χάρο , κι' απάνω στην απόγνωσή του βλέπει από μακρυά το φίλο του που πριν από λίγο ήταν παρέα , πήρε ανάσα , ξεθάρρεψε λίγο και άρχισε τις φωνές , σώσε με αδερφέ , σώσε με , με φέρνει ο χάρος κατά πόδας , τουν είδα ου ίδιους...αυτουπρουσώπους , σώσι μι . Πάγωσε ο καυμένος ο τσοπάνης βλέποντας το φίλο του σ' αυτά τα χάλια , κατακόκκινο , ιδρωμένο , σε έξαλλη κατάσταση , τι είναι ρε Μήτσο τι ναι αυτά που λες , τι συμβαίνει , τι έπαθες ; τον ρωτάει , ο Τσιόλας όμως τα ίδια , σώσε με φίλε σώσε με , μέχει πάρει ο χάρος κατά πόδας , βόηθα με , χάνομαι...
Μέχρι να καταλάβει ο τσοπάνης τι γίνεται , φάνηκε κι' ο μαύρος ο ταλαίπωρος φωνάζοντας κι' αυτός τα δικά του , και ποιός να τον καταλάβει , έφτασε λοιπόν ο Τσιόλας κοντά στο φίλο του , αναθάρρεψε , κρύφτηκε πίσω του κι'άρχισε , λαχανιασμένος όπως ήταν και με την ψυχή στα δόντια , να λέει τι τον βρήκε , πλησίασε εν τω μεταξύ κι' ο τρυγώνης ο μαύρος , σε ...μαύρα χάλια κι' αυτός , και προσπαθούσε να τους δώσει να καταλάβουν , εύκολο ήταν ; πως θέλει βοήθεια γιά να γυρίσει στο Λιδορίκι και πως έχει χαθεί , απ' την άλλη ο Τσιόλας κρυμένος πίσω απ' το φίλο του , τρέμοντας , σπαρταρώντας κυριολεκτικά , ρώταγε το μαύρο :
τι είσαι συ ωρέ ; τι μείγμα άνθρωπος είσαι ; τι θες από μένα ;γιατί με κυνηγάς , τι θες ; δεν είσαι ο μαυροχάρος ; τι είσαι ; τι θες ;
Λέγοντας ο ένας , λέγοντας ο άλλος η κατάσταση άρχισε να...μαλακώνει , να εκτονώνεται , χάρος και Τσιόλας άρχισαν να καλμάρουν , σ' αυτό βοήθησε κι' η αναφορά του μαύρου στ' αφεντικό του , Μπαζε , Μπαζέ , Λιδορίκι και επί τέλους ηρεμώντας είδαν πιό ψύχραιμα τα πράγματα κι' ο μαυροχάρος αποδείχθηκε πως δεν ήταν παρά ένας ταλαίπωρος εργάτης πούχε χαθεί και ζητούσε μοναχά βοήθεια κι' όχι την...ψυχή του .
Αφού τα είπαν και δόθηκαν οι...αμοιβαίες εξηγήσεις , έγιναν και φίλοι Λευκαδιώτες και ..μαυροχάρος , το περιστατικό όμως έμεινε στην Λοιδορικιώτικη ίστορία κι' έφτασε , με τις σχετικές φυσικά ..τροποποιήσεις και ..βελτιώσεις , μέχρι σήμερα και την απολαμβάνουμε κι' εμείς....
16.5.07
Η ΔΩΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚOΚΡΑΤΙΑ - ΜΕΡΟΣ 15ο
ΑΡΜΑΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ . Β ' .
Επαναλαμβάνοντας , σε άλλο σημείο ,όσα καταγράφουν ο Φωριέλ και ο Σάθας , σχετικά με τη μονομαχία του με το φίλο του Σουλειμάνη και το θάνατο και των δύο σ' αυτή , γράφει πως ο Μηλιόνης << ήκμασε περί τα μέσα της παρελθούσης εκατονταετηρίδος >> , δηλαδή το 18ο αιώνα , όπως γράφει και ο Σάθας ,ο οποίος είναι κατηγορηματικός γιά τη Δωρική καταγωγή του . << Ο Χρήστος Μηλιόνης - λέει - κατήγετο εκ Δωρίδος , τούτο επληροφορήθην από Δωριείς , αγνοούντες όμως την ιδιαιτέραν αυτού πατρίδα >> .
Το γεγονός της μονομαχίας Μηλιόνη - Σουλειμάνη ,αλλά και την γενικότερη δράση του Μηλιόνη , αξιοποίησε λογοτεχνικά ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο ομώνυμο μεγάλο διήγημά του , πρωτοδημοσιευμένο το 1885 στο περιοδικό << Εστία >> , όπου ο συγγραφέας επισημαίνει την ανόθευτη λεβεντιά , την μπέσα , την ανιδιοτέλεια , το πάθος της λευτεριάς που χαρακτηρίζει τον κλέφτη γενικότερα....<< Ο Χρήστος Μηλιόνης - λέει ο Γιώργος Βαλέτας - είναι έργο καταπληχτικά πρώιμης ωριμότητας κι' επιτυχίας >> . Ωστόσο ο Γ. Βαλέτας , μας δίνει μιά γενικότερη θεώρησή του , γράφοντας :
<< Ο Χρήστος Μηλιόνης μας δίνει το χρονικό της Τουρκοκρατίας μέσ' απ τόν ηρωισμό και το μεγαλείο της , μέσ' απ' το βαθύτερο δραματισμό της με τις άγριες και φρικιαστικές αντιθέσεις της ( Τούρκοι δυνάστες και προδότες Ρωμιοί απ' τη μιά , όπως ο απαίσιος Καμπόσος κι' ο Αρβανίτης βλάμης του Μηλιόνη Σουλειμάν , ο Μαυρομάτης , η γριά Κυπαρισού , κι' απ' την άλλη δυνατοί άνθρωποι και παλληκάρια , όπως ο Κώστας , ο πατέρας της κλεμμένης κόρης , ο άφθαστος στην ανθρωπιά και στο ηρωικό μεγαλείο του Μηλιόνης , η ηρωίδα της ελληνικής αγνότητας Βασίλω , κι ' ανάμεσά τους τα δυστυχισμένα θύματα , όπως η δοκιμασμένη μάννα , η μαύρη σκλάβα του Χαλήλαγα Φατμά , που ζη τραγικά μέσα στη μοίρα της , δουλεύοντας σαν κατάδικη σ' όλη τη ζωή μέσα στο χαρέμι του δυνάστη και τέλος πληρώνει με την ίδια της τη ζωή την απόδραση της Βασίλως απ' τον πύργο και βρίσκει τραγικό θάνατο με το ρίξιμό της μέσα στο πηγάδι - η αγριότητα κι' η ανθρωπιά , η βία και ο ηρωισμός στη δραματική τους σύγκρουση . Αν εξετάσει κανείς βαθύτερα το έργο απ' την πλευρά της σκοποθεσίας του , θα διαπιστώσει καθαρά πως ο συγγραφέας δεν διάλεξε τυχαία το θρύλο του Χρήστου Μηλιόνη . Τόσο η μορφή , η παραγνωρισμένη , του μεγάλου οπλαρχηγού , μιά μορφή γεμάτη υψηλοφροσύνη , ευγένεια ψυχής και ανυπέρβλητο ηρωισμό , όσο και η ιστορία του με τις τόσες δραματικές της συγκρούσεις , και τα διδάγματα που αυτές μας δίνουν , τραβηξαν τον Παπαδιαμάντη , που σαν μεγάλος τεχνίτης ήξερε να διαλέγει τα θέματά του . Με το μακρόπνοο αυτό διήγημά του , που είναι μιά ηρωικλη ραψωδία , ένας υψηλός ύμνος της Κλεφτουριάς , ο συγγραφέας θέλησε να μας δώσει το ψυχικό υπόβαθρο της σκλαβιάς , ριζωμένης στην αδικία και στην αβάσταχτη αυθαιρεσία , και μέσα σ' αυτό το υπόστρωμα ναβγάλει τις αντιστασιακές δυνάμεις του νέου Ελληνισμού , που με το αίμα τους άνοιξαν το δρόμο της λευτεριάς >> .
Ας δούμε , όμως , και την προοπτική του λαικού ποιητή στο ποίημα του Μηλιόνη , σαν αισθητική και ιδεολογική κατάκτηση .
<< Χαρακτηριστικό είναι το τραγούδι του Μηλιόνη - γράφει ο Γιάννης Αποστολάκης - αν και έχει σχετικά αρκετές λεπτομέρειες τόπου και χρόνου , που το κάνουν να μοιάζει με ιστορία , ωστόσο κι' αυτό το τραγούδι θεμελιώνεται όχι στην ακολουθία των περιστατικών παρά στην παρουσίαση του ανυπόταχτου αρματωλού , στη σύλληψη δηλαδή του ανθρώπου . Η ανησυχία του ποιητή στην αρχή του τραγουδιού γίνεται παρευθύς και δική μας με τις λεπτομέρειες της αποκοτιάς του αρματωλού , που ιστορίζουνται ευθύς ύστερα , φλέγεται η ψυχή μας - άπειρα μάτια έχουν ανοίξει και λαχταρούν την παρουσίαση του ανυπόταχτου και απόκοτου αρματωλού , η συνάντηση καθώς και η μονομαχία δικαιώνουν και αποκορυφώνουν τη λαχτάρα μας γιά τον άνθρωπο >> .
Και ο Γιώργος Λαμπρινός , που αποκαλεί τον Μηλιόνη τον << πιό ξακουστό αρματολό την περίοδο εκείνη ( γύρω στα 1750 ) >> , σημειώνει πως << το τραγούδι είναι από τα περιφημότερα αρματολικά κι' ο λαός μας ( προ παντός της Θεσσαλίας ) τόσωσε ως τα σήμερα στο στόμα του ολοζώντανο , μαζί με τους θρύλους γιά τη ζωή και τη δράση του ξακουσμένου αρματολού . Ύμνος στη λεβεντιά - να το τραγούδι του Μηλιόνη . Το μίσος γιά τον καταχτητή κι' η περηφάνια , του επιβάλλουν ν' απαντήσει στο κάλεσμα του βασιληά και των αγάδων πως δεν προσκυνάει Τούρκους όσο ζει . Είναι λεβέντης λοιπόν γιατί δεν σκύβει το κεφάλι στους τύραννους και στυλώνει ορθό το κορμί του γιά να πολεμήσει μαζί τους . Το νόημα της λεβεντιάς δε στέκει στον αέρα , μα ξεπηδάει από την πάλη μ' έναν εχθρό - τον τούρκο τύραννο . Η πάλη τούτη δεν έχει άπλα καθολική , είναι στενή , πολύ προσωπική , μα τι σημαίνει ! Από τη σύνθεση ενός πλήθους με προσωπικά στοιχεία , θα ξεπηδήσει αύριο η συνειδητή ομαδική δράση ολάκερου του λαού . Γιά την ώρα , ο λαός ετούτος τραγουδάει τους προσωπικούς του ήρωες και ξαίρει περίλαμπρα πως να τους τραγουδήσει >> .
Άλλος σπουδαίος Κλέφτης , από τη Δωρίδα , είναι ο Λουκάς Καλιακούδας που δεν φαίνεται να διατέλεσε αρματολός , ιδιότητα που του αποδίδει ο Βαλαωρίτης λαθεμένα . Ο Α. Ιατρίδης γράφει πως πατρίδα του ήταν κάποιο κεφαλιχώρι κοντά στη Βιστρινίτσα και σημειώνει γιά τη δράση και το θάνατό του : << Πολεμούντος πολλάκις του λησταρματολού Λουκά Καλιακούδα και νικώντος τας απείρους ορδάς του Αλή , τυράννου της Ηπείρου , κατασφάξαντος δε και πλήθος τουρκών εν τω τελευταίω μάλιστα τούτω πολέμω , άνωθεν της εν Ναυπάκτω Γαυρολίμνης , μεθ ' ων και τον υπεραγαπώμενον υπό του τυράννου τούτου πρώτον των των δορυφόρων του , Πάσιον Κολώνιαν , ον μετακόμισαν και έθαψαν εις Μεσολόγγιον . Οι δε Τούρκοι αλβανοί οπαδοί που βλέποντες την τοσαύτην φθοράν των ομοθρήσκων των , παρά του ατρομήτου τούτου ανδρός , εγένοντο μανιώδεις , διά πυροβολήσαντες επιβούλως εκ των οπισθίων , τον εφόνευσαν . Εις δε των συντρόφων αυτού Δασκαλάκης τούνομα , κόψας την κεφαλήν , έδειξεν αυτήν κρυφίως τω συνοπαδώ αυτού Σάκκω , ούτος δε διατάξας άραβά τινα Καραγιάννην ίνα μείνη εντός του πύργου μετ' άλλων τινών κλεπτών , εξήλθε νύκτωρ μετά των λοιπών , και ωχυρώδη εν άλλη ασφαλεί τινί θέσει εις αντίστασιν . Το δε πρωί , δόντες πίστιν οι Τούρκοι εις τους λόγους του Άραβος βεβαιούντος ανακωχήν όπλων , ( μπέσα γιά μπέσα ) επλησίασαν περί τον πύργον , ότε ο Άραψ βαλλών πυρ εις δύο καδίσκους πλήρεις πυρίτιδος , κατέστρεψε πλείστους των Τούρκων , συγκαταστραφείς και ούτος μετά των λοιπών συντρόφων του . Όσοι δε των Τούρκων εσώθησαν , εζήτησαν μετά σπουδής το σώμα του Καλιακούδα , όπερ ευρόντες κεκαλυμμένον υπό σωρόν χαρτίων των φυσεκίων , μόλις εγνώρισαν ως εκ του σημείου επι της δεξιάς χειρός του ονόματος αυτού , κόψαντες δε αυτήν παρουσίασαν τω τυράννω εις Ιωάννινα , ην δε το έτος 1805 >> .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.......
Επαναλαμβάνοντας , σε άλλο σημείο ,όσα καταγράφουν ο Φωριέλ και ο Σάθας , σχετικά με τη μονομαχία του με το φίλο του Σουλειμάνη και το θάνατο και των δύο σ' αυτή , γράφει πως ο Μηλιόνης << ήκμασε περί τα μέσα της παρελθούσης εκατονταετηρίδος >> , δηλαδή το 18ο αιώνα , όπως γράφει και ο Σάθας ,ο οποίος είναι κατηγορηματικός γιά τη Δωρική καταγωγή του . << Ο Χρήστος Μηλιόνης - λέει - κατήγετο εκ Δωρίδος , τούτο επληροφορήθην από Δωριείς , αγνοούντες όμως την ιδιαιτέραν αυτού πατρίδα >> .
Το γεγονός της μονομαχίας Μηλιόνη - Σουλειμάνη ,αλλά και την γενικότερη δράση του Μηλιόνη , αξιοποίησε λογοτεχνικά ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο ομώνυμο μεγάλο διήγημά του , πρωτοδημοσιευμένο το 1885 στο περιοδικό << Εστία >> , όπου ο συγγραφέας επισημαίνει την ανόθευτη λεβεντιά , την μπέσα , την ανιδιοτέλεια , το πάθος της λευτεριάς που χαρακτηρίζει τον κλέφτη γενικότερα....<< Ο Χρήστος Μηλιόνης - λέει ο Γιώργος Βαλέτας - είναι έργο καταπληχτικά πρώιμης ωριμότητας κι' επιτυχίας >> . Ωστόσο ο Γ. Βαλέτας , μας δίνει μιά γενικότερη θεώρησή του , γράφοντας :
<< Ο Χρήστος Μηλιόνης μας δίνει το χρονικό της Τουρκοκρατίας μέσ' απ τόν ηρωισμό και το μεγαλείο της , μέσ' απ' το βαθύτερο δραματισμό της με τις άγριες και φρικιαστικές αντιθέσεις της ( Τούρκοι δυνάστες και προδότες Ρωμιοί απ' τη μιά , όπως ο απαίσιος Καμπόσος κι' ο Αρβανίτης βλάμης του Μηλιόνη Σουλειμάν , ο Μαυρομάτης , η γριά Κυπαρισού , κι' απ' την άλλη δυνατοί άνθρωποι και παλληκάρια , όπως ο Κώστας , ο πατέρας της κλεμμένης κόρης , ο άφθαστος στην ανθρωπιά και στο ηρωικό μεγαλείο του Μηλιόνης , η ηρωίδα της ελληνικής αγνότητας Βασίλω , κι ' ανάμεσά τους τα δυστυχισμένα θύματα , όπως η δοκιμασμένη μάννα , η μαύρη σκλάβα του Χαλήλαγα Φατμά , που ζη τραγικά μέσα στη μοίρα της , δουλεύοντας σαν κατάδικη σ' όλη τη ζωή μέσα στο χαρέμι του δυνάστη και τέλος πληρώνει με την ίδια της τη ζωή την απόδραση της Βασίλως απ' τον πύργο και βρίσκει τραγικό θάνατο με το ρίξιμό της μέσα στο πηγάδι - η αγριότητα κι' η ανθρωπιά , η βία και ο ηρωισμός στη δραματική τους σύγκρουση . Αν εξετάσει κανείς βαθύτερα το έργο απ' την πλευρά της σκοποθεσίας του , θα διαπιστώσει καθαρά πως ο συγγραφέας δεν διάλεξε τυχαία το θρύλο του Χρήστου Μηλιόνη . Τόσο η μορφή , η παραγνωρισμένη , του μεγάλου οπλαρχηγού , μιά μορφή γεμάτη υψηλοφροσύνη , ευγένεια ψυχής και ανυπέρβλητο ηρωισμό , όσο και η ιστορία του με τις τόσες δραματικές της συγκρούσεις , και τα διδάγματα που αυτές μας δίνουν , τραβηξαν τον Παπαδιαμάντη , που σαν μεγάλος τεχνίτης ήξερε να διαλέγει τα θέματά του . Με το μακρόπνοο αυτό διήγημά του , που είναι μιά ηρωικλη ραψωδία , ένας υψηλός ύμνος της Κλεφτουριάς , ο συγγραφέας θέλησε να μας δώσει το ψυχικό υπόβαθρο της σκλαβιάς , ριζωμένης στην αδικία και στην αβάσταχτη αυθαιρεσία , και μέσα σ' αυτό το υπόστρωμα ναβγάλει τις αντιστασιακές δυνάμεις του νέου Ελληνισμού , που με το αίμα τους άνοιξαν το δρόμο της λευτεριάς >> .
Ας δούμε , όμως , και την προοπτική του λαικού ποιητή στο ποίημα του Μηλιόνη , σαν αισθητική και ιδεολογική κατάκτηση .
<< Χαρακτηριστικό είναι το τραγούδι του Μηλιόνη - γράφει ο Γιάννης Αποστολάκης - αν και έχει σχετικά αρκετές λεπτομέρειες τόπου και χρόνου , που το κάνουν να μοιάζει με ιστορία , ωστόσο κι' αυτό το τραγούδι θεμελιώνεται όχι στην ακολουθία των περιστατικών παρά στην παρουσίαση του ανυπόταχτου αρματωλού , στη σύλληψη δηλαδή του ανθρώπου . Η ανησυχία του ποιητή στην αρχή του τραγουδιού γίνεται παρευθύς και δική μας με τις λεπτομέρειες της αποκοτιάς του αρματωλού , που ιστορίζουνται ευθύς ύστερα , φλέγεται η ψυχή μας - άπειρα μάτια έχουν ανοίξει και λαχταρούν την παρουσίαση του ανυπόταχτου και απόκοτου αρματωλού , η συνάντηση καθώς και η μονομαχία δικαιώνουν και αποκορυφώνουν τη λαχτάρα μας γιά τον άνθρωπο >> .
Και ο Γιώργος Λαμπρινός , που αποκαλεί τον Μηλιόνη τον << πιό ξακουστό αρματολό την περίοδο εκείνη ( γύρω στα 1750 ) >> , σημειώνει πως << το τραγούδι είναι από τα περιφημότερα αρματολικά κι' ο λαός μας ( προ παντός της Θεσσαλίας ) τόσωσε ως τα σήμερα στο στόμα του ολοζώντανο , μαζί με τους θρύλους γιά τη ζωή και τη δράση του ξακουσμένου αρματολού . Ύμνος στη λεβεντιά - να το τραγούδι του Μηλιόνη . Το μίσος γιά τον καταχτητή κι' η περηφάνια , του επιβάλλουν ν' απαντήσει στο κάλεσμα του βασιληά και των αγάδων πως δεν προσκυνάει Τούρκους όσο ζει . Είναι λεβέντης λοιπόν γιατί δεν σκύβει το κεφάλι στους τύραννους και στυλώνει ορθό το κορμί του γιά να πολεμήσει μαζί τους . Το νόημα της λεβεντιάς δε στέκει στον αέρα , μα ξεπηδάει από την πάλη μ' έναν εχθρό - τον τούρκο τύραννο . Η πάλη τούτη δεν έχει άπλα καθολική , είναι στενή , πολύ προσωπική , μα τι σημαίνει ! Από τη σύνθεση ενός πλήθους με προσωπικά στοιχεία , θα ξεπηδήσει αύριο η συνειδητή ομαδική δράση ολάκερου του λαού . Γιά την ώρα , ο λαός ετούτος τραγουδάει τους προσωπικούς του ήρωες και ξαίρει περίλαμπρα πως να τους τραγουδήσει >> .
Άλλος σπουδαίος Κλέφτης , από τη Δωρίδα , είναι ο Λουκάς Καλιακούδας που δεν φαίνεται να διατέλεσε αρματολός , ιδιότητα που του αποδίδει ο Βαλαωρίτης λαθεμένα . Ο Α. Ιατρίδης γράφει πως πατρίδα του ήταν κάποιο κεφαλιχώρι κοντά στη Βιστρινίτσα και σημειώνει γιά τη δράση και το θάνατό του : << Πολεμούντος πολλάκις του λησταρματολού Λουκά Καλιακούδα και νικώντος τας απείρους ορδάς του Αλή , τυράννου της Ηπείρου , κατασφάξαντος δε και πλήθος τουρκών εν τω τελευταίω μάλιστα τούτω πολέμω , άνωθεν της εν Ναυπάκτω Γαυρολίμνης , μεθ ' ων και τον υπεραγαπώμενον υπό του τυράννου τούτου πρώτον των των δορυφόρων του , Πάσιον Κολώνιαν , ον μετακόμισαν και έθαψαν εις Μεσολόγγιον . Οι δε Τούρκοι αλβανοί οπαδοί που βλέποντες την τοσαύτην φθοράν των ομοθρήσκων των , παρά του ατρομήτου τούτου ανδρός , εγένοντο μανιώδεις , διά πυροβολήσαντες επιβούλως εκ των οπισθίων , τον εφόνευσαν . Εις δε των συντρόφων αυτού Δασκαλάκης τούνομα , κόψας την κεφαλήν , έδειξεν αυτήν κρυφίως τω συνοπαδώ αυτού Σάκκω , ούτος δε διατάξας άραβά τινα Καραγιάννην ίνα μείνη εντός του πύργου μετ' άλλων τινών κλεπτών , εξήλθε νύκτωρ μετά των λοιπών , και ωχυρώδη εν άλλη ασφαλεί τινί θέσει εις αντίστασιν . Το δε πρωί , δόντες πίστιν οι Τούρκοι εις τους λόγους του Άραβος βεβαιούντος ανακωχήν όπλων , ( μπέσα γιά μπέσα ) επλησίασαν περί τον πύργον , ότε ο Άραψ βαλλών πυρ εις δύο καδίσκους πλήρεις πυρίτιδος , κατέστρεψε πλείστους των Τούρκων , συγκαταστραφείς και ούτος μετά των λοιπών συντρόφων του . Όσοι δε των Τούρκων εσώθησαν , εζήτησαν μετά σπουδής το σώμα του Καλιακούδα , όπερ ευρόντες κεκαλυμμένον υπό σωρόν χαρτίων των φυσεκίων , μόλις εγνώρισαν ως εκ του σημείου επι της δεξιάς χειρός του ονόματος αυτού , κόψαντες δε αυτήν παρουσίασαν τω τυράννω εις Ιωάννινα , ην δε το έτος 1805 >> .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.......
Η ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ΜΑΣ.....
Καλό μου Αερικό , με συγκίνησαν τα όμορφά σου σχόλια , τα διάβασα πολύ αργά το βράδυ ( περασμένα μεσάνυχτα ) ρεμβάζοντας στο μπαλκόνι μου κι' ακούγοντας τ' αηδόνια , σήμερα ( Τρίτη ) το πρωί ανέβηκα στο χωριό μου , το Λιδορίκι , και δεν σου κρύβω πως τα λόγια σου έκαναν πιό όμορφη την εδώ ατμόσφαιρα που είναι πραγματικά παραδεισένια . Δεν ξέρω αν έχεις κάποια σχέση με το χωριό μας και αν το έχεις επισκεφθεί , αν όχι τότε σίγουρα όταν θάρθεις να ενθουσιασθείς , αποφάσισέ το , ύστερα έχει κι' η Γκιώνα αερικά δεν θα...πλήξεις , μόνο ενημέρωσέ με , σ' ευχαριστώ και πάλι , θερμά .
Καλέ μας φίλε , Π.Κ , γιατί χάθηκες ; καιρό είχαμε να σ' ακούσουμε , βέβαια εσύ επικοινωνείς όταν έχεις κάτι να μας πεις , και τα σημερινά σου νέα είναι πράγματι άκρως ενδιαφέροντα .
Γιά τα σχόλια της Αμφισσιώτικης εφημερίδας " Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΦΩΚΙΔΑΣ " , σχετικά με τα εργολαβοδημοτικά του χωριού μας , δεν έχουμε τίποτα περισσότερο να πούμε είμαστε από..χωριό , βλέπεις , το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι πλησιάζει η ώρα της σανίδας η μάλλον του...Σανιδά.....
Γκρινιάρη Βαρουσιώτη , η ιστορία του ...Χάρου που εθεάθη στην Γκιώνα θα δει το φως της...δημοσιότητος πολυ σύντομα , η καθυστέρηση οφείλεται σε...τεχνικούς λόγους , έπρεπε βλέπεις να του πάρουμε και μιά ...συνέντευξη....
Δυστυχώς Λιδορικιώτη Νοσταλγέ ο Δήμος μας ετεροδημοτο...κρατείται , αλλά ποιός φταίει γι' αυτό ; πάντως όχι ο...Χατζηπετρής , εμείς και μόνον εμείς φταίμε , οι Λιδορικιώτες , έχεις μήπως κάτι να πεις πάνω σ' αυτό ;
Καλέ μας φίλε , Π.Κ , γιατί χάθηκες ; καιρό είχαμε να σ' ακούσουμε , βέβαια εσύ επικοινωνείς όταν έχεις κάτι να μας πεις , και τα σημερινά σου νέα είναι πράγματι άκρως ενδιαφέροντα .
Γιά τα σχόλια της Αμφισσιώτικης εφημερίδας " Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΦΩΚΙΔΑΣ " , σχετικά με τα εργολαβοδημοτικά του χωριού μας , δεν έχουμε τίποτα περισσότερο να πούμε είμαστε από..χωριό , βλέπεις , το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι πλησιάζει η ώρα της σανίδας η μάλλον του...Σανιδά.....
Γκρινιάρη Βαρουσιώτη , η ιστορία του ...Χάρου που εθεάθη στην Γκιώνα θα δει το φως της...δημοσιότητος πολυ σύντομα , η καθυστέρηση οφείλεται σε...τεχνικούς λόγους , έπρεπε βλέπεις να του πάρουμε και μιά ...συνέντευξη....
Δυστυχώς Λιδορικιώτη Νοσταλγέ ο Δήμος μας ετεροδημοτο...κρατείται , αλλά ποιός φταίει γι' αυτό ; πάντως όχι ο...Χατζηπετρής , εμείς και μόνον εμείς φταίμε , οι Λιδορικιώτες , έχεις μήπως κάτι να πεις πάνω σ' αυτό ;
13.5.07
TOY XΩΡΙΟΥ ΜΑΣ Η ΠΛΑΤΕΙΑ....
Στου χωριού μας την πλατεία,
ψησταριές και καφενεία,
καφετέριες και μπαράκια
με μοντέρνα τραπεζάκια
και ομπρέλες της... θαλάσσης,
τι να βρεις και.. τι να χάσεις.
Του χωριού μας η πλατεία,
κάποτε είχε....γοητεία ,
ομορφιά... παραδεισένια,
τραπεζάκια μαρμαρένια
και καρέκλες όλο νάζι
με πυκνόπλεχτο ραγάζι.
Στου χωριού μας την πλατεία
περασμένα ...μεγαλεία ,
τα διηγείσαι βουρκωμένος ,
νοσταλγώντας πικραμένος,
τις παλιές , όμορφες μέρες
και τις βραδυνές βεγγέρες .
Όλοι οι χωριανοί ενωμένοι ,
κερδισμένοι και χαμένοι ,
στα χαρτιά και στην αγάπη
στων..κομμάτων το κιτάπι ,
όλοι αδέρφια , μιά παρέα
κι’ ήταν η ζωή..ωραία .
Τώρα στη μικρή πλατεία
που άλλοτ’ είχε μεγαλεία ,
τις βραδυές , τα μεσημέρια ,
άνοιξες και καλοκαίρια ,
τζερτζελέδες , νταραβέρια
μαύρα κι’ άραχνα..χαμπέρια
Συνεχώς ..στριφογυρίζεις
μα κανένα δεν γνωρίζεις ,
φίλοι και γνωστοί...χαμένοι ,
με τα χρόνια... ξεχασμένοι ,
κι’ όσοι γύρω σου περνάνε ,
ούτε που σε χαιρετάνε....
Όμορφό μου Λιδορίκι ,
σε κατάντησαν...τσιφλίκι....
ψησταριές και καφενεία,
καφετέριες και μπαράκια
με μοντέρνα τραπεζάκια
και ομπρέλες της... θαλάσσης,
τι να βρεις και.. τι να χάσεις.
Του χωριού μας η πλατεία,
κάποτε είχε....γοητεία ,
ομορφιά... παραδεισένια,
τραπεζάκια μαρμαρένια
και καρέκλες όλο νάζι
με πυκνόπλεχτο ραγάζι.
Στου χωριού μας την πλατεία
περασμένα ...μεγαλεία ,
τα διηγείσαι βουρκωμένος ,
νοσταλγώντας πικραμένος,
τις παλιές , όμορφες μέρες
και τις βραδυνές βεγγέρες .
Όλοι οι χωριανοί ενωμένοι ,
κερδισμένοι και χαμένοι ,
στα χαρτιά και στην αγάπη
στων..κομμάτων το κιτάπι ,
όλοι αδέρφια , μιά παρέα
κι’ ήταν η ζωή..ωραία .
Τώρα στη μικρή πλατεία
που άλλοτ’ είχε μεγαλεία ,
τις βραδυές , τα μεσημέρια ,
άνοιξες και καλοκαίρια ,
τζερτζελέδες , νταραβέρια
μαύρα κι’ άραχνα..χαμπέρια
Συνεχώς ..στριφογυρίζεις
μα κανένα δεν γνωρίζεις ,
φίλοι και γνωστοί...χαμένοι ,
με τα χρόνια... ξεχασμένοι ,
κι’ όσοι γύρω σου περνάνε ,
ούτε που σε χαιρετάνε....
Όμορφό μου Λιδορίκι ,
σε κατάντησαν...τσιφλίκι....
12.5.07
Η ΔΩΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ - ΜΕΡΟΣ 14ο
ΑΡΜΑΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ . Α΄.
Από τα πρώτα χρόνια της Τούρκικης σκλαβιάς η Δωρίδα στάθηκε προπύργιο της Κλεφτουριάς . Άνθρωποι , από ιδιοσυγκρασία , φιλελεύθεροι οι κάτοικοι , ζώντας σ' ένα ορεινό χώρο που προσφερόταν γιά αντίσταση και κρησφύγετο στους διωγμούς , δημιούργησαν κλέφτικα σώματα από τα πιό σημαντικά στην Κεντρική Ελλάδα και οι καπεταναίοι της στάθηκαν φημιστοί στην εποχή τους . Θ' αναφερθούμε σους πιό σημαντικούς .
Από τους πρώτους που σήκωσαν κεφάλι ενάντια στην Τουρκιά και στάθηκε περίφημος γιά την αξιοσύνη του , είναι ο Χρήστος Μιλιόνης από την Ποτιδάνεια ( Άπάνω Παλιοξάρι ) της Δωρίδας . Τα περισσότερα στοιχεία γιά τη δράση του τα βρίσκουμε στον Φωριέλ , που γράφει :
<< Από όλα τα κλέφτικα τραγούδια της συλλογής μου το τραγούδι του Μηλιόνη είναι χρονολογικώς το παλαιότερον , και ο οπλαρχηγός διά τον οποίον αυτό εστιχουργήθη , είναι πιθανώτατα ο παλαιότερος όλων εκείνων , τους οποίους ο λαός τραγουδεί ακόμη και σήμερον . Κατήγετο από την μεσημβρινήν Ακαρνανίαν και από αυτόν αρχίζει δι' ημάς η μακρά σειρά των περιφήμων Κλεφτών των Αγράφων . Το επώνυμο Μηλιόνης προστεθέν εις το όνομά του Χρήστος υπονοεί το είδος του όπλου , το οποίον εμάχετο . Εις την νεοελληνικήν υπάρχουν ιδιαίτερα ονόματα διά τα διάφορα είδη όπλων : τα μακρύτερα ονομάζονται μ η λ ι ό ν ι α , εις τον ενικόν μ η λ ι ό ν ι καιένα μηλιόνι έφερε ο Χρήστος ο ίδιος , φοβερό τουφέκι , του οποίου η ανάμνησις διατηρείται ακόμη εις την Ακαρνανίαν , Δεν είναι εύκολον να καθορίσωμεν πότε έζησε ο Μηλιόνης , δυνάμεθα μόνον να βεβαιώσωμεν ότι απέθανε προ του τέλους του ΙΖ' αιώνος , και συνεπώς το τραγούδι , εις το οποίον εξυμνείται , είναι παλαιότερον των 130 ετών . Το ότι διετηρήθη περισσότερον άλλων τραγουδιών εις το στόμα του λαού οφείλεται μάλλον εις την τραγικήν παραδοξότητα της περιπετείας , η οποία είναι το θέμα του , παρά την ποιητικήν του αξίαν . Όταν κάποτε ήτο Κλέφτης επαναστατημένος επάνω εις τα όρη , ο Χρήστος Μηλιόνης επέδραμε απροόπτως κατά της Άρτας και ανήρπασε τον καδή , τον οποίον μετέφερε αιχμάλωτον με δύο αγάδες της χώρας , εις αυτούς διεννοείτο να επιβάλη βαρειά λύτρα . Η θρασεία αυτή πράξις επροκάλεσε θόρυβον και ο μουσελίμης - ο αντιπρόσωπος του πασά εις την επαρχίαν - θεώρησε καθήκον του νατον τιμωρήση . Ανέθεσε εις τον προεστόν Μαυρομάτην και τον δερβέναγα Μουχτάρ Κλεισούραν , να του φέρουν τον Χρήστον νεκρόν η ζωντανόν . Ο Μουχτάρ θεωρήσας ευκολώτερον να φέρη εις πέρας την επικίνδυνον αποστολήν του διά του δόλου παρά διά της δυνάμεως , ανέθεσεν τούτο εις ένα Τούρκον της φρουράς του , τον Σουλειμάνην , ο οποίος συνδεόμενος διά φιλίας με τον Χρήστον , ηδύνατο να τον πλησιάση , χωρίς να γεννήση υποψίας , και ούτω να εύρη την ευκαιρίαν να τον φονεύση η να τον συλλάβη . Μετ' ολίγον ο Σουλειμάνης συνήντησε πράσματι τον Χρήστον εις το μικρόν χωρίον του Αλμυρού , επί των κλιτύων των λόφων του Βάλτου , και η συνάντησίς των ήτο πολύ φιλική . Φαίνεται ότι ο Τούρκος , συγκινηθείς από την φιλικήν υποδοχήν και την εμπιστοσύνην του Κλέφτη , παλαιού του φίλου , μετά του οποίου << είχε φάει ψωμί και αλάτι >> , δεν ηθέλησε να τον συλλάβη προδοτικώς και του απεκάλυψε τιμίως τον σκοπόν της αποστολής , με την οποίαν ήτο επιφορισμένος . Συνήφθη λοιπόν ματαξύ γενναίων μιά μάχη , κατά την οποίαν κατά ιδιοτροπίαν της μοίρας , εφονεύθησαν και οι δύο >> .
Ο Κωνσταντίνος Σάθας τοποθετεί τη δράση του Μηλιόνη στο τέλος περίπου του 18ου αιώνα , σημειώνοντας :
<< Κατά τα 1750 προς τα 1760 οι αρματωλοί Βλαχαρμάτας Βέργος εκ Μαυρολιθαρίου , Χρήστος Μηλιόνης εκ Λοιδορικίου , Λάμπρος και Μήτρος Τσεκούρας εκ Γαλαξειδίου , Γιάννης Βουνιχωριώτης , Κώστας Ντράλλος εκ Δαδίου και άλλοι , ων τα ονόματα δεν διέσωσεν η παράδοσις , ύψωσαν την σημαίαν της επαναστάσεως εις τας επαρχίας Παρνασσίδος και Δωρίδος . Αγνοείται ο αριθμός των μεθεξάντων εν τη καταπνιγείση εκείνη ανταρσία κλεπτών . Η παράδοσις όμως αναφέρει , ότι ήσαν πολλοί , και τοσούτον επήροντο εις τας εαυτών δυνάμεις , ώστε ανέκραζον << κατέβα Παναγιά , να πολεμήσωμεν >> . Οι εν λόγω επαναστάται κατετρόπωσαν εις διαφόρους συμπλοκάς τους Τούρκους του Μαλανδρίνου και του Λοιδορικίου , φονεύσαντες και τινα βέην Μπεκήρην ονομαζόμενον , ένεκα όμως της επελθούσης διαιρέσεως οι μεν υπό την αρχηγίαν του εκ Γαλαξειδίου Λάμπρου Τσεκούρα διηυθύνθησαν κατά των Σαλόνων , οι δε υπό την αρχηγίαν του Χρήστου Μηλιόνη προς την Αιτωλίαν >> .
Στη συνέχεια περιγράφει τις μάχες που έδωσε ο Λάμπρος Τσεκούρας κύρια στην περιοχή της Παρνασσίδας και τον θάνατό του από τον μπέη των Σαλώνων με μπαμπεσιά στο λιοστάσι , που βρίσκεται μπροστά στην πολιτεία , κι επανέρχεται στη δράση του Μηλιόνη , αφού αναφερθεί και στον αγώνα του Γαλαξειδιώτη Γιάννη Τραγανή και του Βλαχαρμάτα , που σκοτώθηκαν , ο πρώτος σε μάχη και ο δεύτερος με βασανιστήρια , αφού πιάστηκε με προδοσία .
<< Μετά τον θάνατον του Λάμπρου ο επιζήσας αυτάδελφος αυτού Μήτρος Τσεκούρας , ηνώθη μετά του εν Αιτωλο-Ακαρνανία τότε διατρ'ιβοντος αρματωλού Χρήστου Μηλιόνη , μεθ ου πρότερον συνηγωνίσθη . Το επόμενον άσμα , δυστυχώς ελλιπές διατηρηθέν , αναφέρει την ένωσιν ταύτην . Ο ήλιος βγήκε στα βουνά , ψηλά στα κορφοβούνια. Πουκάτου σ' έναν έλατο , κοντά σε κρύα βρύση , ο Μήτρος ελημέριαζε με τον Χρήστο Μηλιόνη . Εκουβεν΄τιάζαν κι' έλεγαν τα δυό καπετανάτα..... Ο Χρήστος Μηλιόνης μετά του Τσεκούρα , εκ του Βάλτου , κατέφυγον εις την Ήπειρον , και εισελθόντες εις την Άρταν ηχμαλώτισαν τον κατήν και δύο αγάδες . Η τολμηρά αυτή πράξις μέγαν εποίησεν κρότον , και διά Σουλτανικού φιρμανίου διετάχθη ίνα καταδιωχθή συντόνως ο τολμηρός αρματωλός , ο μουσελίμης προσεκάλεσε τους εν Ακαρνανία δερβεναγάδες Μουχτάρ Κλεισούραν και Μαυτομάτην ίνα τω φέρωσι την κεφαλήν του Μηλιόνη . Αλλ' ούτοι γνωρίζοντες φαίνεται , προς τινα έμελλον να πολεμήσωσι , δεν ενήργησαν εντόνως την καταδίωξιν . Σουλειμάνης τις γνωστός τω Μηλιόνη , απεφάσισεν ίνα , καταχρώμενος της φιλίας , δολοφονήση τούτον . Συναντηθέντες εις Αλμυρόν ησπάσθησαν , καθ' όλην την νύκτα ηυθύμησαν , την δε πρωίαν ο Σουλειμάνης εξεφράσθη προς τον Μηλιόνη την αιτίαν της αφίξεώς του , προσκαλέσας τούτον εις παράδοσιν , επειδή δε ο Χρήστος ηρνήθη , ο Σουλειμάνης επυροβόλησεν , αλλά και ο Μηλιόνης έπραξεν το αυτό , αι δύο σφαίραι ταυτοχρόνως εξήλθον , και αμφότεροι έπεσαν νεκροί >> .
Τρία πουλάκια κάθονται στη ράχη στο λημέρι .
Τόνα τηράει τον Αλμυρό , τ' άλλο κατά το Βάλτο ,
το τρίτο το καλλίτερο μυριολογάει και λέγει .
<< Κυριέ μου , τι να γίνηκεν ο Χρήστος ο Μηλιόνης ; Μηδέ στο Βάλτο φάνηκε , μηδέ στην κρύα βρύσι , μας είπαν πέρα πέρασε κι' εμβήκε μες την Άρτα , κι' επήρε σκλάβο τον κατή , μαζί μεδυό αγάδες . Κι' ο Μουσελίμης τ' άκουσε βαρειά του κακοφάνη , τον Ματρομάτην έκραξε και τον Μουχτάρ Κλεισούρα. << Εσείς αν θέλετε ψωμί , αν θέλετε πρωτάτα , τον Χρήστο να σκοτώσετε , τον Καπετάν Μηλιόνη , έτζι προστάζ' ο Βασιληάς και μώστειλε φερμάνι >> .
Παρασκευή ξημέρωνε , ποτέ να μ' είχε φέξει ,
κι' ο Σουλειμάνης στάλθηκε να πάγη να τον εύρη .
Στον Αλμυρό τον έφτασε , κι' ως φίλοι φιληθήκαν ,
ολονυχτίς επίνανε , όσο να ξημερώση ,
και πριν να φέξη η αυγή , πέρασαν στα λημέρια ,
κι' ο Σουλειμάνης φώναξε του καπετάν Μηλιόνη :
<< Χρήστο , σε θέλει ο Βασιληάς , σε θέλουν οι αγάδες >> .
<< Όσο ν' ο Χρήστος ζωντανός , Τούρκο δεν προσκυνάει >> .
Με το τουφέκι τρέξανε ένας να φάη τον άλλον ,
φωτιά εδώσαν στη φωτιά , πέφτουν κι' οι δυό στο τόπο...
Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης στο συνθετικό του ποίημα << Από την κυρά- Φροσύνη >> ( 1859 ) γράφει πως << αστράφτει ακόμα φλογερό , ανάμεσ' απ' τ' άλλα / του Χρήστου το περήφανο το φλογερό μηλιόνι >> και στον << Θανάση Διάκο >> ( 1867 ) τον αποκαλεί << του Βάλτου το θεριό >> , και γράφει πως << δυσκόλως δύναταί τις να προσδιορίση ακριβώς την εποχήν καθ' ην έζησεν . Μόνο δυνάμεθα μετά πιθανότητος να είπωμεν ότι περί τα τέλη της ΙΖ' εκατονταετηρίδος δεν υπήρχεν πλέον . Το πυροβόλον αυτού εφημίζετο αδιαμαρτητον , ώστε και μιλιόνια ονομάσθησαν μετά ταύτα πάντα τα έχοντα την αξίαν και το σχήμα εκείνου . Δεν παραδέχομαι την γνώμην του Φωριέλου πιστεύοντος ότι ο περιβόητος ούτος κλέπτης επωνομάσθη Μιλιόνης , διότι το πυροβόλον αυτού ήτο εκ των διακρινομένων διά του επιθέτου μιλιόνι . Νομίζω εξ εναντίας ότι το οικογενειακό του Χρήστου επώνυμον διαιωνίσθη μετά θάνατον υπό των εταίρων αυτού , επιτιθέμενον εις όσα πυροβόλα εφαίνοντο ομοιόσχημα προς το εκείνου . Σώζεται δημοτικόν άσμα εκ των παλαιοτέρων , εν ω εξυμνέίται ο θάνατος του ήρωος και όπου διαλάμπει ο εξής στίχος : Όσο είναι ο Χρήστος ζωντανός , Τούρκους δεν προσκυνάει >> .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι........
Από τα πρώτα χρόνια της Τούρκικης σκλαβιάς η Δωρίδα στάθηκε προπύργιο της Κλεφτουριάς . Άνθρωποι , από ιδιοσυγκρασία , φιλελεύθεροι οι κάτοικοι , ζώντας σ' ένα ορεινό χώρο που προσφερόταν γιά αντίσταση και κρησφύγετο στους διωγμούς , δημιούργησαν κλέφτικα σώματα από τα πιό σημαντικά στην Κεντρική Ελλάδα και οι καπεταναίοι της στάθηκαν φημιστοί στην εποχή τους . Θ' αναφερθούμε σους πιό σημαντικούς .
Από τους πρώτους που σήκωσαν κεφάλι ενάντια στην Τουρκιά και στάθηκε περίφημος γιά την αξιοσύνη του , είναι ο Χρήστος Μιλιόνης από την Ποτιδάνεια ( Άπάνω Παλιοξάρι ) της Δωρίδας . Τα περισσότερα στοιχεία γιά τη δράση του τα βρίσκουμε στον Φωριέλ , που γράφει :
<< Από όλα τα κλέφτικα τραγούδια της συλλογής μου το τραγούδι του Μηλιόνη είναι χρονολογικώς το παλαιότερον , και ο οπλαρχηγός διά τον οποίον αυτό εστιχουργήθη , είναι πιθανώτατα ο παλαιότερος όλων εκείνων , τους οποίους ο λαός τραγουδεί ακόμη και σήμερον . Κατήγετο από την μεσημβρινήν Ακαρνανίαν και από αυτόν αρχίζει δι' ημάς η μακρά σειρά των περιφήμων Κλεφτών των Αγράφων . Το επώνυμο Μηλιόνης προστεθέν εις το όνομά του Χρήστος υπονοεί το είδος του όπλου , το οποίον εμάχετο . Εις την νεοελληνικήν υπάρχουν ιδιαίτερα ονόματα διά τα διάφορα είδη όπλων : τα μακρύτερα ονομάζονται μ η λ ι ό ν ι α , εις τον ενικόν μ η λ ι ό ν ι καιένα μηλιόνι έφερε ο Χρήστος ο ίδιος , φοβερό τουφέκι , του οποίου η ανάμνησις διατηρείται ακόμη εις την Ακαρνανίαν , Δεν είναι εύκολον να καθορίσωμεν πότε έζησε ο Μηλιόνης , δυνάμεθα μόνον να βεβαιώσωμεν ότι απέθανε προ του τέλους του ΙΖ' αιώνος , και συνεπώς το τραγούδι , εις το οποίον εξυμνείται , είναι παλαιότερον των 130 ετών . Το ότι διετηρήθη περισσότερον άλλων τραγουδιών εις το στόμα του λαού οφείλεται μάλλον εις την τραγικήν παραδοξότητα της περιπετείας , η οποία είναι το θέμα του , παρά την ποιητικήν του αξίαν . Όταν κάποτε ήτο Κλέφτης επαναστατημένος επάνω εις τα όρη , ο Χρήστος Μηλιόνης επέδραμε απροόπτως κατά της Άρτας και ανήρπασε τον καδή , τον οποίον μετέφερε αιχμάλωτον με δύο αγάδες της χώρας , εις αυτούς διεννοείτο να επιβάλη βαρειά λύτρα . Η θρασεία αυτή πράξις επροκάλεσε θόρυβον και ο μουσελίμης - ο αντιπρόσωπος του πασά εις την επαρχίαν - θεώρησε καθήκον του νατον τιμωρήση . Ανέθεσε εις τον προεστόν Μαυρομάτην και τον δερβέναγα Μουχτάρ Κλεισούραν , να του φέρουν τον Χρήστον νεκρόν η ζωντανόν . Ο Μουχτάρ θεωρήσας ευκολώτερον να φέρη εις πέρας την επικίνδυνον αποστολήν του διά του δόλου παρά διά της δυνάμεως , ανέθεσεν τούτο εις ένα Τούρκον της φρουράς του , τον Σουλειμάνην , ο οποίος συνδεόμενος διά φιλίας με τον Χρήστον , ηδύνατο να τον πλησιάση , χωρίς να γεννήση υποψίας , και ούτω να εύρη την ευκαιρίαν να τον φονεύση η να τον συλλάβη . Μετ' ολίγον ο Σουλειμάνης συνήντησε πράσματι τον Χρήστον εις το μικρόν χωρίον του Αλμυρού , επί των κλιτύων των λόφων του Βάλτου , και η συνάντησίς των ήτο πολύ φιλική . Φαίνεται ότι ο Τούρκος , συγκινηθείς από την φιλικήν υποδοχήν και την εμπιστοσύνην του Κλέφτη , παλαιού του φίλου , μετά του οποίου << είχε φάει ψωμί και αλάτι >> , δεν ηθέλησε να τον συλλάβη προδοτικώς και του απεκάλυψε τιμίως τον σκοπόν της αποστολής , με την οποίαν ήτο επιφορισμένος . Συνήφθη λοιπόν ματαξύ γενναίων μιά μάχη , κατά την οποίαν κατά ιδιοτροπίαν της μοίρας , εφονεύθησαν και οι δύο >> .
Ο Κωνσταντίνος Σάθας τοποθετεί τη δράση του Μηλιόνη στο τέλος περίπου του 18ου αιώνα , σημειώνοντας :
<< Κατά τα 1750 προς τα 1760 οι αρματωλοί Βλαχαρμάτας Βέργος εκ Μαυρολιθαρίου , Χρήστος Μηλιόνης εκ Λοιδορικίου , Λάμπρος και Μήτρος Τσεκούρας εκ Γαλαξειδίου , Γιάννης Βουνιχωριώτης , Κώστας Ντράλλος εκ Δαδίου και άλλοι , ων τα ονόματα δεν διέσωσεν η παράδοσις , ύψωσαν την σημαίαν της επαναστάσεως εις τας επαρχίας Παρνασσίδος και Δωρίδος . Αγνοείται ο αριθμός των μεθεξάντων εν τη καταπνιγείση εκείνη ανταρσία κλεπτών . Η παράδοσις όμως αναφέρει , ότι ήσαν πολλοί , και τοσούτον επήροντο εις τας εαυτών δυνάμεις , ώστε ανέκραζον << κατέβα Παναγιά , να πολεμήσωμεν >> . Οι εν λόγω επαναστάται κατετρόπωσαν εις διαφόρους συμπλοκάς τους Τούρκους του Μαλανδρίνου και του Λοιδορικίου , φονεύσαντες και τινα βέην Μπεκήρην ονομαζόμενον , ένεκα όμως της επελθούσης διαιρέσεως οι μεν υπό την αρχηγίαν του εκ Γαλαξειδίου Λάμπρου Τσεκούρα διηυθύνθησαν κατά των Σαλόνων , οι δε υπό την αρχηγίαν του Χρήστου Μηλιόνη προς την Αιτωλίαν >> .
Στη συνέχεια περιγράφει τις μάχες που έδωσε ο Λάμπρος Τσεκούρας κύρια στην περιοχή της Παρνασσίδας και τον θάνατό του από τον μπέη των Σαλώνων με μπαμπεσιά στο λιοστάσι , που βρίσκεται μπροστά στην πολιτεία , κι επανέρχεται στη δράση του Μηλιόνη , αφού αναφερθεί και στον αγώνα του Γαλαξειδιώτη Γιάννη Τραγανή και του Βλαχαρμάτα , που σκοτώθηκαν , ο πρώτος σε μάχη και ο δεύτερος με βασανιστήρια , αφού πιάστηκε με προδοσία .
<< Μετά τον θάνατον του Λάμπρου ο επιζήσας αυτάδελφος αυτού Μήτρος Τσεκούρας , ηνώθη μετά του εν Αιτωλο-Ακαρνανία τότε διατρ'ιβοντος αρματωλού Χρήστου Μηλιόνη , μεθ ου πρότερον συνηγωνίσθη . Το επόμενον άσμα , δυστυχώς ελλιπές διατηρηθέν , αναφέρει την ένωσιν ταύτην . Ο ήλιος βγήκε στα βουνά , ψηλά στα κορφοβούνια. Πουκάτου σ' έναν έλατο , κοντά σε κρύα βρύση , ο Μήτρος ελημέριαζε με τον Χρήστο Μηλιόνη . Εκουβεν΄τιάζαν κι' έλεγαν τα δυό καπετανάτα..... Ο Χρήστος Μηλιόνης μετά του Τσεκούρα , εκ του Βάλτου , κατέφυγον εις την Ήπειρον , και εισελθόντες εις την Άρταν ηχμαλώτισαν τον κατήν και δύο αγάδες . Η τολμηρά αυτή πράξις μέγαν εποίησεν κρότον , και διά Σουλτανικού φιρμανίου διετάχθη ίνα καταδιωχθή συντόνως ο τολμηρός αρματωλός , ο μουσελίμης προσεκάλεσε τους εν Ακαρνανία δερβεναγάδες Μουχτάρ Κλεισούραν και Μαυτομάτην ίνα τω φέρωσι την κεφαλήν του Μηλιόνη . Αλλ' ούτοι γνωρίζοντες φαίνεται , προς τινα έμελλον να πολεμήσωσι , δεν ενήργησαν εντόνως την καταδίωξιν . Σουλειμάνης τις γνωστός τω Μηλιόνη , απεφάσισεν ίνα , καταχρώμενος της φιλίας , δολοφονήση τούτον . Συναντηθέντες εις Αλμυρόν ησπάσθησαν , καθ' όλην την νύκτα ηυθύμησαν , την δε πρωίαν ο Σουλειμάνης εξεφράσθη προς τον Μηλιόνη την αιτίαν της αφίξεώς του , προσκαλέσας τούτον εις παράδοσιν , επειδή δε ο Χρήστος ηρνήθη , ο Σουλειμάνης επυροβόλησεν , αλλά και ο Μηλιόνης έπραξεν το αυτό , αι δύο σφαίραι ταυτοχρόνως εξήλθον , και αμφότεροι έπεσαν νεκροί >> .
Τρία πουλάκια κάθονται στη ράχη στο λημέρι .
Τόνα τηράει τον Αλμυρό , τ' άλλο κατά το Βάλτο ,
το τρίτο το καλλίτερο μυριολογάει και λέγει .
<< Κυριέ μου , τι να γίνηκεν ο Χρήστος ο Μηλιόνης ; Μηδέ στο Βάλτο φάνηκε , μηδέ στην κρύα βρύσι , μας είπαν πέρα πέρασε κι' εμβήκε μες την Άρτα , κι' επήρε σκλάβο τον κατή , μαζί μεδυό αγάδες . Κι' ο Μουσελίμης τ' άκουσε βαρειά του κακοφάνη , τον Ματρομάτην έκραξε και τον Μουχτάρ Κλεισούρα. << Εσείς αν θέλετε ψωμί , αν θέλετε πρωτάτα , τον Χρήστο να σκοτώσετε , τον Καπετάν Μηλιόνη , έτζι προστάζ' ο Βασιληάς και μώστειλε φερμάνι >> .
Παρασκευή ξημέρωνε , ποτέ να μ' είχε φέξει ,
κι' ο Σουλειμάνης στάλθηκε να πάγη να τον εύρη .
Στον Αλμυρό τον έφτασε , κι' ως φίλοι φιληθήκαν ,
ολονυχτίς επίνανε , όσο να ξημερώση ,
και πριν να φέξη η αυγή , πέρασαν στα λημέρια ,
κι' ο Σουλειμάνης φώναξε του καπετάν Μηλιόνη :
<< Χρήστο , σε θέλει ο Βασιληάς , σε θέλουν οι αγάδες >> .
<< Όσο ν' ο Χρήστος ζωντανός , Τούρκο δεν προσκυνάει >> .
Με το τουφέκι τρέξανε ένας να φάη τον άλλον ,
φωτιά εδώσαν στη φωτιά , πέφτουν κι' οι δυό στο τόπο...
Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης στο συνθετικό του ποίημα << Από την κυρά- Φροσύνη >> ( 1859 ) γράφει πως << αστράφτει ακόμα φλογερό , ανάμεσ' απ' τ' άλλα / του Χρήστου το περήφανο το φλογερό μηλιόνι >> και στον << Θανάση Διάκο >> ( 1867 ) τον αποκαλεί << του Βάλτου το θεριό >> , και γράφει πως << δυσκόλως δύναταί τις να προσδιορίση ακριβώς την εποχήν καθ' ην έζησεν . Μόνο δυνάμεθα μετά πιθανότητος να είπωμεν ότι περί τα τέλη της ΙΖ' εκατονταετηρίδος δεν υπήρχεν πλέον . Το πυροβόλον αυτού εφημίζετο αδιαμαρτητον , ώστε και μιλιόνια ονομάσθησαν μετά ταύτα πάντα τα έχοντα την αξίαν και το σχήμα εκείνου . Δεν παραδέχομαι την γνώμην του Φωριέλου πιστεύοντος ότι ο περιβόητος ούτος κλέπτης επωνομάσθη Μιλιόνης , διότι το πυροβόλον αυτού ήτο εκ των διακρινομένων διά του επιθέτου μιλιόνι . Νομίζω εξ εναντίας ότι το οικογενειακό του Χρήστου επώνυμον διαιωνίσθη μετά θάνατον υπό των εταίρων αυτού , επιτιθέμενον εις όσα πυροβόλα εφαίνοντο ομοιόσχημα προς το εκείνου . Σώζεται δημοτικόν άσμα εκ των παλαιοτέρων , εν ω εξυμνέίται ο θάνατος του ήρωος και όπου διαλάμπει ο εξής στίχος : Όσο είναι ο Χρήστος ζωντανός , Τούρκους δεν προσκυνάει >> .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι........
11.5.07
ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗ..ΡΕΡΕΣΗ...
Άλλη μιά αναμνηστική φωτογραφία από κάποια Πρωτομαγιά στην Πεντάπολη , απ' τα πρώτα χρόνια της ονειρεμένης δεκαετίας του 50....Αυτός που...σέρνει το χορό είναι ο αείμνηστος Δημοσθένης Παπαθανασόπουλος , Έφορος Δωρίδος γιά πολλά-πολλά χρόνια , η κυρία που κρατάει τον.... πρωτοχορευτή μας είναι δυστυχώς , άγνωστη , ακολουθεί ο Ιωάννης Γεωργίου ( Γαζόγιαννος ) , η Ρεβέκκα Παπαθανασοπούλου , σύζυγος Δημοσθένους , βεβαίως-βεβαίως.. , ο κ. Γάτος , Ταμιακός υπάλληλος , αλλά και πολύ καλός ψάλτης , και τελευταία η αξέχαστη Λιδορικιώτισσα Αγγελική ( Κικούλα ) Ε .Καψάλη , η προτελευταία κυρία θα πρέπει να είναι η σύζυγος του κ . Γάτου , δυστυχώς η φωτογραφία είναι και πολύ παλιά αλλά είναι και πολύ ταλαιπωρημένη και δεν βοηθάει....
Πρωτομαγιά στην Πεντάπολη , είμαστε στη δεκαετία του 50 , κάπου γύρω απ' το μαγαζάκι του Παπανικολάου , αν θυμόμαστε καλά , σπίτια σχεδόν δεν υπήρχαν εκτός από τους...περιστερώνες που άρχιζε να χτίζει το κράτος , φιλοδοξώντας να δημιουργήσει μιά καινούργια...πόλη , την Πεντάπολη , γιά πολλά-πολλά χρόνια οι Λιδορικιώτες γιόρταζαν την Πρωτομαγιά εκεί , όπου υπήρχαν ελάχιστα σπίτια και απέραντες αλάνες .Στη φωτογραφία μας από αριστερά , ο αξέχαστος Γιώργος Ε . Καψάλης , ο Γιάννης ( ; ) Σουβλερός , Ταμιακός υπάλληλος , ο αείμνηστος Γιώργος Ζέκιος και η ..ταπεινότητά μου , τροφαντούλης ων ψάχνω στο κοφίνι γιά τι άλλο ; γιά φαί , πίσω στο βάθος διακρίνονται μαθητές , αλλά και μεγάλοι που παρακολουθούσαν τα τότε...πολιτιστικά... δρώμενα( !! ) , όπως θάλεγαν και κάποιοι όψιμοι χωριανοί μας ...λογοτεχνοκουλτουριάρηδες.... κατακαυμένη..Αράχωβα....
ΜΕΡΟΣ Β ' .
'Ολα λοιπόν ήταν 'ετοιμα , τα εκδρομικά φαγητά , στα κοφίνια , οι νταμουζάνες με το απαραίτητο κρασί , απ' όλα τα καλούδια είχε ο μπαξές , μα εκείνο που ήταν άφθονο και περίσσευε , ήταν το κέφι , η δίψα γιά διασκέδαση , όλοι είχαν την ανάγκη να ξεδώσουν , να ξεσκάσουν πνιγμένοι τόσα χρόνια απ' τις στενοχώριες και τις ταλαιπωρίες , ήταν κι' αυτός ένας τρόπος να ξεφύγουν απ' τη δυστυχία και τη μιζέρια που τους κατάτρωγε , τόσα χρόνια , τη ζωή .
Την προηγούμενη μέρα ο Παπαγεωργίου , ο Μοίραρχος , σχωρεμένος από χρόνια , πήγε με το τζίπ και ...επιθεώρησε το χώρο και έκανε και τη σχετική...χωροταξική μελέτη , κι' έτσι λοιπόν δεν πηγαίναμε στα...τυφλά , η επιχείρηση ήταν απόλυτα οργανωμένη παρακαλώ....
Ανήμερα λοιπόν , πρωί-πρωί φορτώθηκαν τα πράγματα , ταχτοποιήθηκαν στα αυτοκίνητα και με πρώτες- πρώτες τις κυρίες βολευτήκαμε όλοι στο λεωφορειάκι του Κωστόγιαννη και τα ...οχήματα της Αστυνομίας , εμείς βέβαια τα παιδιά , χωθήκαμε όπως-όπως όπου υπήρχε χώρος , άλλωστε ποιόν νοιαζόταν για κάθισμα , μας έφτανε η βόλτα με αυτοκίνητο , η καβάλα όπως λέγαμε τότε , λίγο ήταν ;
Η αναχώρηση είχε πανηγυρικό χαρακτήρα , με τα τραγούδια μας , τα καλαμπούρια και τα πειράγματα που συνεχίστηκαν , ασταμάτητα , μέχρι τη Ρέρεση , διαδρομή όχι και τόσο μικρή ( χρονικά τουλάχιστον ) για την εποχή εκείνη , που οι δρόμοι ήταν στα κακά τους χάλια , αλλά και τα αυτοκίνητα σε ακόμα χειρότερα .
Εγώ στριμωγμένος , πίσω- πίσω στο λεωφορειάκι , καθόμουνα κάτω με την πλάτη ακουμπισμένη στα κοφίνια και τις νταμουζάνες , έχοντας ανάμεσα στα ανοιχτά μου πόδια ένα μπακράτσι με γιαούρτι , σκεπασμένο με μιά , κλασσική για την εποχή πιά , μπλέ καρώ πετσέτα και ήμουνα υπεύθυνος για την ασφάλειά του .
Φτάσαμε λοίπόν κάποτε , κόντευε μεσημέρι , στη Ρέρεση βραχνιασμένοι απ' τα τραγούδια και τις φωνές και στρατοπεδεύσαμε στον προκαθορισμένο χώρο , στρώθηκαν οι απαραίτητες κουρελούδες , ανοίχτηκαν τα τροφοδέματα και ξεκίνησε μετά τις ευλογίες του παπά Κοράκη το πανηγύρι , παιχνίδια , τραγούδια , πειράγματα , γέλια και φωνές αντιλαλούσαν στη ρεματιά που ήταν δίπλα μας , ενώ απ' το χάνι , που ήταν λίγο πιό πάνω , μας κοίταγαν και μας χαιρετούσαν .
Όπως ήταν επόμενο , τσάκα-τσάκα στήθηκε χορός και σε λίγο το γλέντι άναψε του καλού καιρού , όλοι ξεφάντωναν σαν μικρά παιδιά , όλες οι έγνοιες είχαν μείνει στο χωριό , εδώ υπήρχε μόνο κέφι , γλέντι και ξενοιασιά , πραγματικό παραλήρημα....
Τα παιδιά παρέες - παρέες παίζαμε όλα τα παιχνίδια της ..εποχής , κρυφτό , κυνηγητό , μακρυά γαιδούρα , μπάλα , στριφογυρίζοντας ανάμεσα στο χορό και τα..τραπέζια τσιμπολογώντας απ' τα απλωμένα πάνω στις κουρελούδες φαγητά , φροντίζοντας να φέρνουμε νερό από έναν άμπλα , που ήταν παρα κάτω κοντά στη ρεματιά , κι' αφού ξεθεωθήκαμε απ' το τρεχαλητό αρχίσαμε το μπίζ και τα σχετικώς πιό ξεκούραστα παιχνίδια ενώ οι μεγάλοι χόρευαν και ταγουδούσαν ασταμάτητα .
Μεταξύ των εκδρομέων ήταν κι' όλη ,σχεδόν , η αστυνομική δύναμη του Λιδορικίου , ένας δε χωροφύλακας , Νιόνιο τον έλεγαν θυμάμαι , ήταν φοβερός καλαμπουρτζής και έκανε διάφορα αστεία νουμεράκια , είχε κι' ένα ψεύτικο μουστάκι , που μιά το φορούσε και μιά τόβγαζε και στην αρχή μας έκανε μεγάλη εντύπωση , σε κάποιο ...χορευτικό λοιπόν νούμερο , σε στυλ καν-καν , τούφυγε το παπούτσι που αφού διέγραψε μιά τροχιά αρκετών μέτρων περνώντας πάνω απ' τα κεφάλια των χορευτών , προσγιαουρτώθηκε ..ανωμάλως μέσα στο μπακράτσι με το γιαούρτι κάνοντας όλους ήταν γύρω απ' αυτό κάτασπρους . Το γέλιο που έπεσε φυσικά και δεν περιγράφεται , όπως είναι δύσκολο να περιγραφεί η ατμόσφαιρα που επικρατούσε όλη την ώρα απ' τη στιγμή που φτάσαμε , σιγά-σιγά κατέβηκαν κι' απ' το χάνι περαστικοί και έγιναν ένα με μας και ήμασταν πιά όλοι μια μεγάλη-μεγάλη παρέα που ξεφάντωνε .
Σιγά-σιγά όμως απ' το φαγητό , το κρασί, το χορό και το τραγούδι άρχισε να εμφανίζεται και η νύστα , πολλοί λοιπόν ξάπλωσαν στον ίσκιο , κάτω απ' τα δέντρα που ήταν γύρω , και πήραν και τον υπνάκο τους ενώ ο χορός , το φαγοπότι και το τραγούδι καλά κρατούσαν .
Μόλις ο ήλιος άρχισε να πέφτει άρχισαν οι ετοιμασίες της επιστροφής , μαζεύτηκαν όλα τα συμπράγκαλα , ο χορός βέβαια συνεχιζόταν , και σε κάποια στιγμή δόθηκε το πρόσταγμα της ...αναχώρησης , που έγινε βέβαια με βαρειά καρδιά , έτσι όμως είναι τα ωραία πράγματα στη ζωή μας , κρατάνε , δυστυχώς ...πολύ-πολύ.. λίγο....
Το άσχημο είναι πως από αυτή την ονειρεμένη Πρωτομαγιά , δεν έχουν περισωθεί φωτογραφίες , γιά να μη σας αφήσουμε όμως παραπονεμένους δημοσιεύουμε δυό φωτογραφίες από Πρωτομαγιά στην Πεντάπολη , με την υπόσχεση ότι θα αναφερθούμε σύντομα και σε άλλες....Πρωτομαγιές.....
'Ολα λοιπόν ήταν 'ετοιμα , τα εκδρομικά φαγητά , στα κοφίνια , οι νταμουζάνες με το απαραίτητο κρασί , απ' όλα τα καλούδια είχε ο μπαξές , μα εκείνο που ήταν άφθονο και περίσσευε , ήταν το κέφι , η δίψα γιά διασκέδαση , όλοι είχαν την ανάγκη να ξεδώσουν , να ξεσκάσουν πνιγμένοι τόσα χρόνια απ' τις στενοχώριες και τις ταλαιπωρίες , ήταν κι' αυτός ένας τρόπος να ξεφύγουν απ' τη δυστυχία και τη μιζέρια που τους κατάτρωγε , τόσα χρόνια , τη ζωή .
Την προηγούμενη μέρα ο Παπαγεωργίου , ο Μοίραρχος , σχωρεμένος από χρόνια , πήγε με το τζίπ και ...επιθεώρησε το χώρο και έκανε και τη σχετική...χωροταξική μελέτη , κι' έτσι λοιπόν δεν πηγαίναμε στα...τυφλά , η επιχείρηση ήταν απόλυτα οργανωμένη παρακαλώ....
Ανήμερα λοιπόν , πρωί-πρωί φορτώθηκαν τα πράγματα , ταχτοποιήθηκαν στα αυτοκίνητα και με πρώτες- πρώτες τις κυρίες βολευτήκαμε όλοι στο λεωφορειάκι του Κωστόγιαννη και τα ...οχήματα της Αστυνομίας , εμείς βέβαια τα παιδιά , χωθήκαμε όπως-όπως όπου υπήρχε χώρος , άλλωστε ποιόν νοιαζόταν για κάθισμα , μας έφτανε η βόλτα με αυτοκίνητο , η καβάλα όπως λέγαμε τότε , λίγο ήταν ;
Η αναχώρηση είχε πανηγυρικό χαρακτήρα , με τα τραγούδια μας , τα καλαμπούρια και τα πειράγματα που συνεχίστηκαν , ασταμάτητα , μέχρι τη Ρέρεση , διαδρομή όχι και τόσο μικρή ( χρονικά τουλάχιστον ) για την εποχή εκείνη , που οι δρόμοι ήταν στα κακά τους χάλια , αλλά και τα αυτοκίνητα σε ακόμα χειρότερα .
Εγώ στριμωγμένος , πίσω- πίσω στο λεωφορειάκι , καθόμουνα κάτω με την πλάτη ακουμπισμένη στα κοφίνια και τις νταμουζάνες , έχοντας ανάμεσα στα ανοιχτά μου πόδια ένα μπακράτσι με γιαούρτι , σκεπασμένο με μιά , κλασσική για την εποχή πιά , μπλέ καρώ πετσέτα και ήμουνα υπεύθυνος για την ασφάλειά του .
Φτάσαμε λοίπόν κάποτε , κόντευε μεσημέρι , στη Ρέρεση βραχνιασμένοι απ' τα τραγούδια και τις φωνές και στρατοπεδεύσαμε στον προκαθορισμένο χώρο , στρώθηκαν οι απαραίτητες κουρελούδες , ανοίχτηκαν τα τροφοδέματα και ξεκίνησε μετά τις ευλογίες του παπά Κοράκη το πανηγύρι , παιχνίδια , τραγούδια , πειράγματα , γέλια και φωνές αντιλαλούσαν στη ρεματιά που ήταν δίπλα μας , ενώ απ' το χάνι , που ήταν λίγο πιό πάνω , μας κοίταγαν και μας χαιρετούσαν .
Όπως ήταν επόμενο , τσάκα-τσάκα στήθηκε χορός και σε λίγο το γλέντι άναψε του καλού καιρού , όλοι ξεφάντωναν σαν μικρά παιδιά , όλες οι έγνοιες είχαν μείνει στο χωριό , εδώ υπήρχε μόνο κέφι , γλέντι και ξενοιασιά , πραγματικό παραλήρημα....
Τα παιδιά παρέες - παρέες παίζαμε όλα τα παιχνίδια της ..εποχής , κρυφτό , κυνηγητό , μακρυά γαιδούρα , μπάλα , στριφογυρίζοντας ανάμεσα στο χορό και τα..τραπέζια τσιμπολογώντας απ' τα απλωμένα πάνω στις κουρελούδες φαγητά , φροντίζοντας να φέρνουμε νερό από έναν άμπλα , που ήταν παρα κάτω κοντά στη ρεματιά , κι' αφού ξεθεωθήκαμε απ' το τρεχαλητό αρχίσαμε το μπίζ και τα σχετικώς πιό ξεκούραστα παιχνίδια ενώ οι μεγάλοι χόρευαν και ταγουδούσαν ασταμάτητα .
Μεταξύ των εκδρομέων ήταν κι' όλη ,σχεδόν , η αστυνομική δύναμη του Λιδορικίου , ένας δε χωροφύλακας , Νιόνιο τον έλεγαν θυμάμαι , ήταν φοβερός καλαμπουρτζής και έκανε διάφορα αστεία νουμεράκια , είχε κι' ένα ψεύτικο μουστάκι , που μιά το φορούσε και μιά τόβγαζε και στην αρχή μας έκανε μεγάλη εντύπωση , σε κάποιο ...χορευτικό λοιπόν νούμερο , σε στυλ καν-καν , τούφυγε το παπούτσι που αφού διέγραψε μιά τροχιά αρκετών μέτρων περνώντας πάνω απ' τα κεφάλια των χορευτών , προσγιαουρτώθηκε ..ανωμάλως μέσα στο μπακράτσι με το γιαούρτι κάνοντας όλους ήταν γύρω απ' αυτό κάτασπρους . Το γέλιο που έπεσε φυσικά και δεν περιγράφεται , όπως είναι δύσκολο να περιγραφεί η ατμόσφαιρα που επικρατούσε όλη την ώρα απ' τη στιγμή που φτάσαμε , σιγά-σιγά κατέβηκαν κι' απ' το χάνι περαστικοί και έγιναν ένα με μας και ήμασταν πιά όλοι μια μεγάλη-μεγάλη παρέα που ξεφάντωνε .
Σιγά-σιγά όμως απ' το φαγητό , το κρασί, το χορό και το τραγούδι άρχισε να εμφανίζεται και η νύστα , πολλοί λοιπόν ξάπλωσαν στον ίσκιο , κάτω απ' τα δέντρα που ήταν γύρω , και πήραν και τον υπνάκο τους ενώ ο χορός , το φαγοπότι και το τραγούδι καλά κρατούσαν .
Μόλις ο ήλιος άρχισε να πέφτει άρχισαν οι ετοιμασίες της επιστροφής , μαζεύτηκαν όλα τα συμπράγκαλα , ο χορός βέβαια συνεχιζόταν , και σε κάποια στιγμή δόθηκε το πρόσταγμα της ...αναχώρησης , που έγινε βέβαια με βαρειά καρδιά , έτσι όμως είναι τα ωραία πράγματα στη ζωή μας , κρατάνε , δυστυχώς ...πολύ-πολύ.. λίγο....
Το άσχημο είναι πως από αυτή την ονειρεμένη Πρωτομαγιά , δεν έχουν περισωθεί φωτογραφίες , γιά να μη σας αφήσουμε όμως παραπονεμένους δημοσιεύουμε δυό φωτογραφίες από Πρωτομαγιά στην Πεντάπολη , με την υπόσχεση ότι θα αναφερθούμε σύντομα και σε άλλες....Πρωτομαγιές.....
ΣΕΡΓΙΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΙΣ...ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ.....
Σαβατιάτικο πρωινό , κόντευε μεσημέρι , ανηφορίσαμε στο Γυφτομαχαλά μας , με προορισμό τον πανέμορφο Σερεντέλη , να κάτσουμε κάτω απ' το λεβεντοπλάτανο , να θυμηθούμε τα παλιά , να καπνίσουμε το τσιγαράκι μας , απολαμβάνοντας τη μοναδική θέα , και να ρεμβάσουμε..
Από κει ψηλά η θέα είναι συγκλονιστική , έχεις την αίσθηση πως ταξειδεύεις σ' ένα αλλοιώτικο κόσμο , πνιγμένο στο πράσινο και στο γαλάζιο , κι' αν είσαι και λιγάκι..παθιάρης τότε...σε μαραζώνει τ' αηδονιού το θείο το τραγούδι . Το ανέβασμα δύσκολο , ας είναι καλά το τσιγαράκι , κοντανασαίνοντας και με ..χαμηλή, πάντα , ταχύτητα , φτάσαμε στην μικρή , απεριποίητη πλατείτσα με την όμορφη , βρυσούλα και τον αιωνόβιο πλάτανο , καιρός να κάτσουμε , να πάρουμε μιά ανάσα , να ξαποστάσουμε , αλλά πού ; δεν είχαμε βλέπεις προβλέψει να πάρουμε μαζί μας κι' ένα κάθισμα , γιατί θυμόμασταν πως ΚΑΠΟΤΕ υπήρχαν στον πλάτανο ωραία ξύλινα παγκάκια , κούνια που μας κούναγε....βέβαια υπάρχουν μερικά σπασμένα- σαπισμένα απομεινάρια , σκορπισμένα γύρω απ' τον πλάτανο , με το απαραίτητο πιά , για το χωριό μας , σκουπιδοντεκόρ , αλλά για να κάτσεις και ν' απολαύσεις τη μαγευτική θέα του χωριού μας δεν υπάρχει τίποτα απολύτως . Παραδίπλα υπήρχαν μεγάλες μαύρες σκουπιδοσακούλες ξέχειλες από σκουπίδια , ποιός ξερει από πότε ...αλλά από φώτα όμως , δεν μπορείς να πεις...σκίζουμε , υπάρχουν ( το σωστό να λέγεται.. ) 3-4 φανοστάτες βαλμένοι όπως-όπως , με καλώδια εν πολλοίς εξέχοντα , ενώ παράμερα υπάρχουν και μερικά κομμάτια τους , γιατί ένας η δύο είναι μισοκατεστραμένοι , η απόλυτη εγκατάλειψη σε όλο της το...μεγαλείο , τ' ακούς ; τ' ακούω να λες ...
Για την αισθητική , βέβαια , του όλου χώρου..καλύτερα να μην συζητήσουμε , η βρύση σε άθλια κατάσταση , η πλατείτσα ..το ίδιο , ο αρχιτέκτων..εξωτερικού χώρου που σχεδίασε την ...ανάπλαση ( μάλλον...κατάπλαση ) θα ήταν φαίνεται της σχολής...καλών τεχνών και καλά όλα αυτά , γιά την καθαριότητα όμως ; χρειάζονται ειδικά προσόντα και γνώσεις ; όχι σύντροφοι κοινός νους χρειάζεται και ..θέληση , είκολο όμως είναι.....
Απογοητευμένοι και οργισμένοι απ' το θέαμα που αντικρύσαμε , πήραμε τον κατήφορο της επιστροφής και τραβήξαμε προς τον Αντώνη , δεν μπορεί σκεφτήκαμε εκεί είναι μέσα στο δρόμο , τα πράγματα θα είναι καλύτερα , αμ δε..ίδια περίπου γεύση , πικρή , στιφή και...
Δεν ζητάμε καλοί μας φίλοι , πολυτέλειες και φιγούρες , ούτε μάρμαρα και ..πολυελαίους μιά ΚΑΘΑΡΗ , ζεστή , ανθρώπινη γωνίτσα ζητάμε να μπορέσουμε να κάτσουμε λίγο , να ξανασάνουμε και ν' αναπολήσουμε τα παλιά , ούτε παριστάνουμε τους επιθεωρητές , είμαστε δημότες αυτού του έρμου Δήμου και η νοσταλγία μας σπρώχνει εκεί , όχι τίποτα άλλο , ούτε μας ενδιαφέρει ποιοί είναι οι αρμοδιουπεύθυνοι , αδιαφορόύμε γι αυτό , μας ενδιαφέρει όμως πολύ και άμεσα η εικόνα του χωριού ΜΑΣ , και θα κάνουμε οτιδήποτε και με οποιοδήποτε κόστος , γιά να γίνει η εικόνα αυτή , τουλάχιστον , ευπρεπής . Εδώ βέβαια υπάρχει σχήμα....οξύμωρον , γιατί , δυστυχώς , η Δημοτική ηγεσία δέν έχει καμμιά απολύτως σχέση με τη Λιδορικιώτικη , παράδοση , τη Λιδορικιώτικη κοινωνικοπολιτιστική ζωή , γιά τον απλούστατο λόγο : δεν είναι Λιδορικιώτες , δεν τους κατηγορούμε γι' αυτό , απλώς το επισημαίνουμε και τους δικαιολογούμε....τι φταίνε κι' αυτοί , βρήκαν την πόρτα ανοιχτή και... μπήκαν , με τον Καποδίστρια φίλοι μου τάχουμε , κι' οχι βέβαια με τον μπάρμπα Γιάννη.....
Έτσι τελείωσε άδοξα η βόλτα μας στις όμορφες ( ! ) γωνιές του χωριού μας , δεν την συνεχίσαμε γιατί δεν αντέχαμε και τρίτο...χτύπημα , έφταναν αυτά τα δυό για να περάσουμε ένα υπέροχο...μαύρο Σαβατοκύριακο....
ΣΗΜ : και μη σπεύσει κανεις να μας...διαψεύσει γιατί έχουμε φωτογραφίες....πολλές...πολλές...
Από κει ψηλά η θέα είναι συγκλονιστική , έχεις την αίσθηση πως ταξειδεύεις σ' ένα αλλοιώτικο κόσμο , πνιγμένο στο πράσινο και στο γαλάζιο , κι' αν είσαι και λιγάκι..παθιάρης τότε...σε μαραζώνει τ' αηδονιού το θείο το τραγούδι . Το ανέβασμα δύσκολο , ας είναι καλά το τσιγαράκι , κοντανασαίνοντας και με ..χαμηλή, πάντα , ταχύτητα , φτάσαμε στην μικρή , απεριποίητη πλατείτσα με την όμορφη , βρυσούλα και τον αιωνόβιο πλάτανο , καιρός να κάτσουμε , να πάρουμε μιά ανάσα , να ξαποστάσουμε , αλλά πού ; δεν είχαμε βλέπεις προβλέψει να πάρουμε μαζί μας κι' ένα κάθισμα , γιατί θυμόμασταν πως ΚΑΠΟΤΕ υπήρχαν στον πλάτανο ωραία ξύλινα παγκάκια , κούνια που μας κούναγε....βέβαια υπάρχουν μερικά σπασμένα- σαπισμένα απομεινάρια , σκορπισμένα γύρω απ' τον πλάτανο , με το απαραίτητο πιά , για το χωριό μας , σκουπιδοντεκόρ , αλλά για να κάτσεις και ν' απολαύσεις τη μαγευτική θέα του χωριού μας δεν υπάρχει τίποτα απολύτως . Παραδίπλα υπήρχαν μεγάλες μαύρες σκουπιδοσακούλες ξέχειλες από σκουπίδια , ποιός ξερει από πότε ...αλλά από φώτα όμως , δεν μπορείς να πεις...σκίζουμε , υπάρχουν ( το σωστό να λέγεται.. ) 3-4 φανοστάτες βαλμένοι όπως-όπως , με καλώδια εν πολλοίς εξέχοντα , ενώ παράμερα υπάρχουν και μερικά κομμάτια τους , γιατί ένας η δύο είναι μισοκατεστραμένοι , η απόλυτη εγκατάλειψη σε όλο της το...μεγαλείο , τ' ακούς ; τ' ακούω να λες ...
Για την αισθητική , βέβαια , του όλου χώρου..καλύτερα να μην συζητήσουμε , η βρύση σε άθλια κατάσταση , η πλατείτσα ..το ίδιο , ο αρχιτέκτων..εξωτερικού χώρου που σχεδίασε την ...ανάπλαση ( μάλλον...κατάπλαση ) θα ήταν φαίνεται της σχολής...καλών τεχνών και καλά όλα αυτά , γιά την καθαριότητα όμως ; χρειάζονται ειδικά προσόντα και γνώσεις ; όχι σύντροφοι κοινός νους χρειάζεται και ..θέληση , είκολο όμως είναι.....
Απογοητευμένοι και οργισμένοι απ' το θέαμα που αντικρύσαμε , πήραμε τον κατήφορο της επιστροφής και τραβήξαμε προς τον Αντώνη , δεν μπορεί σκεφτήκαμε εκεί είναι μέσα στο δρόμο , τα πράγματα θα είναι καλύτερα , αμ δε..ίδια περίπου γεύση , πικρή , στιφή και...
Δεν ζητάμε καλοί μας φίλοι , πολυτέλειες και φιγούρες , ούτε μάρμαρα και ..πολυελαίους μιά ΚΑΘΑΡΗ , ζεστή , ανθρώπινη γωνίτσα ζητάμε να μπορέσουμε να κάτσουμε λίγο , να ξανασάνουμε και ν' αναπολήσουμε τα παλιά , ούτε παριστάνουμε τους επιθεωρητές , είμαστε δημότες αυτού του έρμου Δήμου και η νοσταλγία μας σπρώχνει εκεί , όχι τίποτα άλλο , ούτε μας ενδιαφέρει ποιοί είναι οι αρμοδιουπεύθυνοι , αδιαφορόύμε γι αυτό , μας ενδιαφέρει όμως πολύ και άμεσα η εικόνα του χωριού ΜΑΣ , και θα κάνουμε οτιδήποτε και με οποιοδήποτε κόστος , γιά να γίνει η εικόνα αυτή , τουλάχιστον , ευπρεπής . Εδώ βέβαια υπάρχει σχήμα....οξύμωρον , γιατί , δυστυχώς , η Δημοτική ηγεσία δέν έχει καμμιά απολύτως σχέση με τη Λιδορικιώτικη , παράδοση , τη Λιδορικιώτικη κοινωνικοπολιτιστική ζωή , γιά τον απλούστατο λόγο : δεν είναι Λιδορικιώτες , δεν τους κατηγορούμε γι' αυτό , απλώς το επισημαίνουμε και τους δικαιολογούμε....τι φταίνε κι' αυτοί , βρήκαν την πόρτα ανοιχτή και... μπήκαν , με τον Καποδίστρια φίλοι μου τάχουμε , κι' οχι βέβαια με τον μπάρμπα Γιάννη.....
Έτσι τελείωσε άδοξα η βόλτα μας στις όμορφες ( ! ) γωνιές του χωριού μας , δεν την συνεχίσαμε γιατί δεν αντέχαμε και τρίτο...χτύπημα , έφταναν αυτά τα δυό για να περάσουμε ένα υπέροχο...μαύρο Σαβατοκύριακο....
ΣΗΜ : και μη σπεύσει κανεις να μας...διαψεύσει γιατί έχουμε φωτογραφίες....πολλές...πολλές...
Subscribe to:
Posts (Atom)
