ΥΠΟ...ΤΟΝ...ΠΛΑΤΑΝΟΝ...

Μέλι... το χθεσινό βραδάκι , γλυκειά , υπέροχη βραδιά και η ..μικρή ..Βουλή , συνεδρίασεν εκτάκτως , με περιορισμένη σύνθεση , και εξήτασεν τα..φλέγοντα και..στουρουφλίζοντα θέματα του χωριού μας , αποφάσεις...δεν ελήφθησαν ελλείψει..ομοφωνίας....
Είδαμε , όμως , με έκπληξη και μεγάλη χαρά , στα μάτια , αλλά και στα λόγια , ενός παλιού Λιδορικιώτη φίλου , που ξενητεύτηκε παιδί , έζησε πολλά χρόνια πέραν...του Ατλαντικού , σπούδασε και καταξιώθηκε επαγγελματικά , την παθιασμένη φλόγα του Έλληνα , του Λιδορικιώτη , του παιδιού που γύρισε στο σπίτι του , μετά από χρόνια , και προσπαθεί να βρει τα χαμένα όνειρα που κουβάλαγε , χρόνια και χρόνια στην ξενητειά , μέσα στην παιδική , αθώα του ψυχή , έχει αρκετά χρόνια που γύρισε κι' ακόμα....ψάχνει....άτιμη...καινωνία....
Σπίθες , φλόγες , ξεπήδαγαν απ' τα πυρωμένα του μάτια , ξεχείλιζε το πάθος του , και τι ζητούσε ; αγάπη , σύμπνοια και ομόνοια των χωριανών του , τίποτ' άλλο , ούτε διορισμούς , ούτε ρουσφέτια , ούτε κομματικές εύνοιες και ..αργομισθίες , τίποτα , απολύτως τίποτα γιά τον εαυτό του , μόνο και μόνο το καλό και την πρόοδο του χωριού του...καυμένε Τ.....πόσο μακρυά νυχτωμένος...είσαι....πολύ μακρυά....
Αγνός έφυγες , αγνός...γύρισες και ..αγνός Λιδορικιώτης...έμεινες , τι να σου πω... σε καλύπτει άραγε το παρακάτω τετράστιχο ;
<< Πάντα επιστρέφεις , στη γωνιά τη φτωχική , τη λατρεμένη ,/ να κοιμηθείς , παιδί , ξανά , κάτω απ' τη γέρικη...μουριά.../μ' αλλοίμονο..απ' όσα ήξερες παλιά , τίποτα πιά δεν απομένει ,/ μόνο στα βάθη της ψυχής , η απέραντη της...μάνας η αγκαλιά...>>
Παλιέ , καλέ μου φίλε , μην μένεις πολύ καιρό στο χωριό...κινδυνεύεις να καταστρέψεις το..όνειρο πούχεις φτιάξει και κουβαλάς χρόνια ..στην ψυχή σου , θα πληγωθείς.....άκου κι' εμένα....καθότι...παθός και...μαθός.....