Η ΔΩΡΙΔΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ - 17ο

ΑΡΜΑΤΟΛΟΙ ΚΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ Δ ' .

Το τραγούδι του Καλιακούδα - λέει ο Αποστολάκης - αρχίζει με τον πόθο του ποιητή να ήτανε πουλί , να μπορούσε να πετάξει , ψηλά στο Θιάκι , γιά ν' ακούσει τα μοιρολόγια της Λούκαινας . Το μοτίβο , γνωστό και πολυμεταχειρισμένο , μπαίνει γιά να θεμελιώσει την ένωση του ποιητή με το θέμα του τραγουδιού του . Η συνέχιση πάλι γίνεται με το συνηθισμένο μοτίβο της ξενητειάς η ερωτικό , όπου η μητέρα , η γυναίκα , η αρραβωνιαστικιά , ανήσυχη γιά τον ξενητεμένο δικό της , ρωτάει τους διαβάτες , τα πλοία , τα πουλιά , κάθε τι τέλος που ταξειδεύει , να μάθη την τύχη του ξενητεμένου της .Σ' άλλη παραλλαγή , τελειώνει το τραγούδι με το συνηθισμένο παράπονο της γυναίκας που δεν άκουσε τα λόγια της ο άντρας της παρά πήγε και έμπλεξε σε πόλεμο και σκοτώθηκε . Το παράπονο της γυναίκας είναι πλάγιος τρόπος να ειπωθεί και το περιστατικό του θανάτου .
Και στο ένα και στ'άλλο τραγούδι το πένθος και το κλάμα ξεκαθαρίζει στο τέλος σε παινέματα και σε ύμνο του σκοτωμένου >> .
<< Με το σύντομο μοιρολόγι της γυναίκας του Καλιακούδα - γράφει ο Κώστας Ρωμαίος - μαθαίνουμε χρήσιμες πληροφορίες . Προπάντων αποχτούμε εμπειρία γιά το μέτρο παλληκαριάς και τόλμης , με το οποίο ζύγιζε την αρετή του άντρα της η ίδια η γυναίκα του . Γιατί αληθινά , μέσα από το μοιρολόγι της απελπισμένης γυναίκας προβάλλει , έμμεσα αλλά καθαρά , το εγκώμιο της τόλμης του . Φανερώνει , στο βάθος , τον θαυμασμό της σε ένα τέτοιον άντρα , και ας μη πειθάρχησε ποτέ του εκείνος στους γυναικείους φόβους της και στις φρόνιμες συμβουλές της . Η συνομιλία της φρόνιμης Ανδρομάχης με τον ανυποχώρητο Έκτορα , όπως έγινε πάνω στο κάστρο της Τροίας , δεν ήταν η μοναδική . Πάντοτε μιά φρόνιμη γυναίκα συμβουλεύει , προφητεύοντας άθελά της ένα βέβαιο σκοτωμό >> .
Ό Καλιακούδας πήρε μέρος με τον Αντρούτσο και στη σύγκρουση του καπετάνιου του και του Κατσώνη με Τούρκους και Φραντσέζους συο Πόρτο Κάγιο και διέσχισε το Μωριά , από κει ως τη Βοστίτσα με το ασκέρι που απόμεινε , γιά να συνεχίσει τον αγώνα του στη Δωρίδα .
Η πληροφορία του Γ.Αντωνόπουλου , σε βιογραφία του Ζαχαριά , ότι σκοτώθηκε στην πορεία εκείνη είναι λαθεμένη . Κι' ας έρθουμε τώρα , ολοκληρώνοντας γιά τον Καλιακούδα , στο τραγούδι του Α. Ιατρίδη , που είναι το παρακάτω :

Ένας αετός εκάθονταν , ψηλά 'ς τη Γαβρολίμνη ,
μοιρολογούσε κ' έλεγε , πικρό τραγο'υδι λέγει .
Γράφη ο Σάκκος μιά γραφή , στέλλει του Καλλιακούδα .
-Υγειαίς και χαιρετίσματα , προς ' σένα Καλλιακούδα ,
τώμου να ιδής το γράμμα μου , και λάβης τη γραφή μου ,
να μάσης τα μπουλούκια σου κι' όλον τον ταιφά σου .
Ν' αύγης κατά Μαλάματα , πάνω ' ς τη Γαυρολίμνη .
Με τον πασσά του Νέπαχτου , και με τον Μουσελίμη .
Σαράντα μέρες πόλεμο , και ' ξήντα ' μερονύχτια .
Κι' ο Δασκαλάκης ' φώναξεν από το μετερίζι :
-Άιτε Λουκά μ' να φύγωμε , 'ς την Πρέβεζα να πάμε ,
κι' ο Μέτσε - Μπόνος έρχεται , με τριάντα δυό χιλιάδες .
Μπουλούκ-μπασάδες δώδεκα , κι' ατός του παληκάρι ,
κι' ο Κλλιακούδας 'ρέκαξε , σαν άλογο βαρβάτο .
- Σαν έρθη καλώς έρχεται , κανένα δεν φοβούμε ,
σαράντα πέντε σκότωσα , όλους μπουλούκ-μπασάδες .-
Λύσε Λουκά μου τα παιδιά απόλυσ' τα μπεγόμπλα ,
σωροί κωφάρια Κοναργιά , ς' του Σάκκου το ταμπούρι .
Σωροί κωφάρια αρβανιτιά , 'μπρισθά 'ς του Κλλιακούδα .
Κι' οι άπιστοι συντρόφοι του , οι Τουρκοαρβανίταις ,
έρριξαν και τον σκότωσαν , μεσ' από το ταμπούρι .
Κι' ο Δασκαλάκης 'πρόφθασε , του πήρε το κεφάλι ,
κι' οι αρβανίταις τα σκυλιά του κόψανε το χέρι .
Το πήραν και το πήγανε , 'ς τα Γιάννενα 'ς τη χώρα .
Όλοι φλωριά τους κέρασαν , άλλοι τρία και πέντε ,
κι' Αλή- Πασάς ο άπιστος , δίνει σαπάντα πέντε .
Ετούτος είν 'ο κερατάς , είπεν , ο Καλλιακούδας ;
Που κίρτισε τ' ασκέρι μου
κι' όλους τους τσαρκαντσίδες .

Σ υ ν ε χ ι ζ ε τ α ι......