Δεν πρόφταινα της άνοιξης
να κόψω ένα λουλούδι ,
με προσπερνάγαν οι καιροί
λες κι' ήμουν μισερός ,
ακόμα και του αηδονιού
το θεικό..τραγούδι ,
μέσα βαθειά μου φώλιαζε
σκοπός...λυπητερός .
Κάθε που ο Μάης έρχεται ,
πικρό μαράζει φέρνει ,
να λησμονήσω προσπαθώ ,
μ' αυτός με..παρασέρνει ,
κι' ενώ τριγύρω ανθοβολούν
χιλιόχρωμα ..λουλούδια ,
εμένα η ψυχή μου...τραγουδάει ,
τα πιό πικρά τραγούδια .
Κάλλιο , μην έρχετ' άνοιξη ,
τα δέντρα μην..ανθίζουν ,
τ' αηδόνια να μην κελαιδούν
κάτω στις ρεματιές ,
κι' αυτές του κόσμου οι ομορφιές
να μη την βασανίζουν ,
την πονεμένη μου καρδιά
πούχει..λαβωματιές...
Λιδορίκι 010506 Κ.-
21.5.07
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Αχ τούτη η πικρή άνοιξη πόσο με άγγιξε να ξέρατε μόνο. Γράφετε τόσο όμορφα που δεν έχω λόγια να εκφράσω το θαυμασμό μου. Είναι κρίμα να μη σας διαβάζει ο κόσμος. Εννοώ τον κόσμο της μπλογκόσφαιρας. Αυτή είναι Ποίηση για μένα. Έχει κάτι το ξεχωριστό και φέρνει στο νου ξεχασμένες αλλοτινές εποχές. Καλό απόγευμα.
τα λογια ειναι περιτα..
τα σχολια φευγατα.
μα του λιδωρικι η λαλια..
εδω θα ζη αιωνια..
Post a Comment