ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ...ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ.....

Γέρνει η ζωή στην αγκαλιά του Οκτώβρη αποσταμένη , φθινοπωριάζει , /
τα φύλλα , κίτρινα , σωριάζονται νεκρά , κάτω στων δέντρων τα ριζά , /
τ’ όνειρο του καλοκαιριού , έωλο , μακρυνό , μέρα τη μέρα ξεθωριάζει , /
κι’ όλα προσμένουν , φοβισμένα , τα σημάδια του χειμώνα , σιωπηλά . /

Πέρα , στο δάσος με τις κουμαριές , δάκρυα κρυσταλλένια , της δροσιάς /
της πρωινής , πολύτιμα πετράδια , παίζουνε με τις πρώτες ηλιαχτίδες , /
αστραφτερά διαμάντια ,σκορπισμένα , στην νοτισμένη αγκαλιά της καταχνιάς /
που απλώνεται , σκεπάζοντας της γερασμένης λίμνης τις βαθειές ρυτίδες . /

Τα ξωτικά του Βαρδουσιού , αποκαμωμένα , σέρνουνε το στερνό χορό ,/ στου Βασιλιά χειμώνα το γκριζόχρωμο παλάτι , θλιβερά , λαβατωμένα , /
καθώς σκορπάει , το φως της μέρας , πυρωμένο , του ήλιου το σπαθί το λαμπερό , /
σκίζοντας , λες , θριαμβευτικά , τα μαύρα σύννεφα πουν’ μαζεμένα . /

Πέρα μακριά , που σμίγει η γη κι’ ο ουρανός , στον τελειωμό της λίμνης ,/
ο ποιητής , τυφλός προφήτης , του κόσμου τα μελλούμενα αγναντεύει /
στο σκουριασμένο θρόνο της ζωής , απομεινάρια θλιβερά , μιάς μνήμης /
που ξεθωριάζει διαρκώς , καθώς , του Σείριου το ευλογημένο φως θεριεύει…./


Λιδορίκι Φθινόπωρο 2006 . Κ.-