Ο ΧΑΡΟΣ...ΣΤΙΣ ΠΛΑΓΙΕΣ ΤΗΣ...ΓΚΙΩΝΑΣ....

Μιά ιστορία απόλυτα αληθινή , αυθεντικά μεταφερμένη σ' εμάς απ' τις γενιές που πέρασαν και έφυγαν αφήνοντάς μας αυτό το θησαυρό που σήμερα απολαμβάνουμε .
Πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα , δύσκολα ίσως χρόνια γιά όσους έζησαν τότε , γιά μας όμως ονειρεμένα , αφού τα βλέπουμε όπως τις παλιές , πανέμορφες ασπρόμαυρες φωτογραφίες , με τις σπάνιες κορνίζες , που στολίζουν τα πατρικά μας σπίτια , κλείστε λοιπόν τα μάτια κι' ονειρευτείτε , αν υπάρχει κι' ένα ποτηράκι...κόκκινο κρασί ακόμα καλύτερα , τα όνειρά σας θάχουν περισσότερο....χρώμα ...
Την εποχή εκείνη λοιπόν ένας Λιδορικιώτης μεγαλονοικοκύρης , ο Μπαζές , είχε φέρει στο χωριό μας , στη δούλεψή του , ένα μαύρο , κατάμαυρο , κατράμι , που ήταν γενικών καθηκόντων , σκούπα δηλαδή , ο άνθρωπος γιά όλες τις δουλειές .
Ο μαύρος λοιπόν , πήγαινε φαί στους εργάτες , στα πρόβατα , στα χωράφια αλλά κυρίως πήγαινε τα άλογα πέρα στο Λευκαδιώτικο , πάνω απ' την Παπαντή , στα γουρνόπρασα όπως λένε το μέρος , τα βόλευε , τα άφηνε και γύρναγε στο χωριό γιά άλλες δουλειές , μιά μέρα όμως έχασε το δρόμο , στριφογύρναγε , μα αντί να ' ρθεί προς Λιδορίκι ξεμάκραινε . Στα γύρω βέβαια χωριά δεν είχε ακόμα μαθευτεί η ύπαρξη μαύρου στο Λιδορίκι , και είναι αμφίβολο αν γνώριζαν οι πατριώτες μας ότι υπάρχουν και ...μαύροι άνθρωποι , από που να το μάθουν .
Την ίδια περίπου ώρα που ο έρμος ο μαύρος βολόδερνε προσπαθώντας να βρει το δρόμο γιά το Λιδορίκι , δυό Λευκαδιώτες τσοπάνηδες ο Τσιόλας , Μήτσος Ζαχαρής κατά κόσμον , κι' άλλος ένας γύρναγαν στο χωριό απ' τα πράματα , περπάτησαν παρέα μέχρι που χώρισαν οι δρόμοι τους κι' ο καθένας τράβηξε το δικό του . Ο Τσιόλας λοιπόν καθώς περπάταγε αμέριμνος είδε από μακρυά νάρχεται καταπάνω του καταιδρωμένος , χειρονομώντας και φωνάζοντας ο ...χάρος αυτοπροσώπως , κατάμαυρος σωστό δαιμονικό , τάχασε , κοπήκαν τα γόνατά του , τον έπιασε τρεμούλα , λαβάτωσε ο άνθρωπος είδε το χάρο με τα μάτια του που λένε . Τι να κάνει ο έρμος ; κατατρομαγμένος τόβαλε στα ποδάρια για το χωριό , ενώ πίσω του ο φουκαράς ο μαύρος προσπαθούσε απεγνωσμένα , με χειρονομίες και φωνές , με τα λίγα Ελληνικά που ήξερε , να δώσει στον Τσιόλα να καταλάβει πως έχει χαθεί και ζητάει βοήθεια .
Ο Τσιόλας απ' την πλευρά του πιστεύοντας πως τον κυνηγάει ο...μαυροχάρος να τον πάρει , κάπου βρήκε μονοπάτι , έκοψε δρόμο , γιά να γλυτώσει απ' το..χάρο , κι' απάνω στην απόγνωσή του βλέπει από μακρυά το φίλο του που πριν από λίγο ήταν παρέα , πήρε ανάσα , ξεθάρρεψε λίγο και άρχισε τις φωνές , σώσε με αδερφέ , σώσε με , με φέρνει ο χάρος κατά πόδας , τουν είδα ου ίδιους...αυτουπρουσώπους , σώσι μι . Πάγωσε ο καυμένος ο τσοπάνης βλέποντας το φίλο του σ' αυτά τα χάλια , κατακόκκινο , ιδρωμένο , σε έξαλλη κατάσταση , τι είναι ρε Μήτσο τι ναι αυτά που λες , τι συμβαίνει , τι έπαθες ; τον ρωτάει , ο Τσιόλας όμως τα ίδια , σώσε με φίλε σώσε με , μέχει πάρει ο χάρος κατά πόδας , βόηθα με , χάνομαι...
Μέχρι να καταλάβει ο τσοπάνης τι γίνεται , φάνηκε κι' ο μαύρος ο ταλαίπωρος φωνάζοντας κι' αυτός τα δικά του , και ποιός να τον καταλάβει , έφτασε λοιπόν ο Τσιόλας κοντά στο φίλο του , αναθάρρεψε , κρύφτηκε πίσω του κι'άρχισε , λαχανιασμένος όπως ήταν και με την ψυχή στα δόντια , να λέει τι τον βρήκε , πλησίασε εν τω μεταξύ κι' ο τρυγώνης ο μαύρος , σε ...μαύρα χάλια κι' αυτός , και προσπαθούσε να τους δώσει να καταλάβουν , εύκολο ήταν ; πως θέλει βοήθεια γιά να γυρίσει στο Λιδορίκι και πως έχει χαθεί , απ' την άλλη ο Τσιόλας κρυμένος πίσω απ' το φίλο του , τρέμοντας , σπαρταρώντας κυριολεκτικά , ρώταγε το μαύρο :
τι είσαι συ ωρέ ; τι μείγμα άνθρωπος είσαι ; τι θες από μένα ;γιατί με κυνηγάς , τι θες ; δεν είσαι ο μαυροχάρος ; τι είσαι ; τι θες ;
Λέγοντας ο ένας , λέγοντας ο άλλος η κατάσταση άρχισε να...μαλακώνει , να εκτονώνεται , χάρος και Τσιόλας άρχισαν να καλμάρουν , σ' αυτό βοήθησε κι' η αναφορά του μαύρου στ' αφεντικό του , Μπαζε , Μπαζέ , Λιδορίκι και επί τέλους ηρεμώντας είδαν πιό ψύχραιμα τα πράγματα κι' ο μαυροχάρος αποδείχθηκε πως δεν ήταν παρά ένας ταλαίπωρος εργάτης πούχε χαθεί και ζητούσε μοναχά βοήθεια κι' όχι την...ψυχή του .
Αφού τα είπαν και δόθηκαν οι...αμοιβαίες εξηγήσεις , έγιναν και φίλοι Λευκαδιώτες και ..μαυροχάρος , το περιστατικό όμως έμεινε στην Λοιδορικιώτικη ίστορία κι' έφτασε , με τις σχετικές φυσικά ..τροποποιήσεις και ..βελτιώσεις , μέχρι σήμερα και την απολαμβάνουμε κι' εμείς....