Σκληρή μονομαχία στο EL - STROYGA , μονομάχοι : Γιώργος Ε . Καψάλης και Δημήτριος Βούλγαρης ( Τσελεμεντές ) , μάρτυρες : Τάκης Στρούζας , Ηλίας Κωστοποναγιώτου , Γιώργος Σπ. Καψάλης και Αθαν. Μοναχογιός , υπάλ . ΑΤΕ , πίσω η Ζωίτσα Δούκα και μπροστά , μάλλον , ο μικρός Γιαννάκης του μπαρμπα Χαράλαμπου .
Πάλι στη στρούγκα του μπαρμπα Χαράλαμπου , της Αναλήψεως του 1955 , πρώτη στο χορό η λυγερόκορμη Κρίνα Σουρμελή , Πανάγου μετά , ο Δημ . Βούλγαρης ( Τσελεμεντές ) , ο ....οικοδεσπότης , Χαράλ. Μαργέλλος , ο Βασ. Καραμήτσος και οι Γιώργος Ε . Καψάλης και Θανάσης Παλαιολόγου ...γιαουρτοασπροπροσώπως....
Ένα μικρό...αντιπροσωπευτικό δείγμα των παρευρεθέντων στην ανεπανάληπτη...δεξίωση της Αναλήψεως , στην στρούγκα του μπαρμπα Χαράλαμπου Μαργέλλου πάνω στην Γκιώνα το σωτήριον έτος ...1955 , από αριστερά : Γιώργος Αρβανίτης , Δημ . Καφέτσης ( Κοντοκράς ) , Παλούκης ( ; ) ( Λαναράς ) , Δημ . Βούλγαρης , Αθ. Μοναχογιός και Γιώργος Καψάλης , καθισμένα μπροστά δυό , απ' τα πολλά παιδιά του οικοδεσπότη...ΜΙΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΤΣΟΠΑΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΠΟΥ , ΔΥΣΤΥΧΩΣ , ΤΗΝ ΑΦΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ...ΞΕΘΩΡΙΑΣΕ.....ΕΣΒΥΣΕ...
Περίεργη ράτσα εμείς οι Λιδορικιώτες ( όσοι έχουμε απομείνει ) , όλοι κόβουμε...φλέβες γιά την παράδοση , όλα τα θέλουμε ...παραδοσιακά , αν και είναι αμφίβολο αν γνωρίζουμε όλοι μας τον ορισμό της , αλλά αλήθεια τι ακριβώς είναι η παράδοση ; μήπως είναι αυτό που κάνουν μερικοί νεοφτηνοκουλτουριάρηδες που , γιά φτηνή κατανάλωση , μιλάνε στα διάφορα τζερτζελοπανήγυρα , μισοτρώγοντας τα φωνήεντα μιμούμενοι , δήθεν , τους ..παλιότερους ; η μήπως είναι παράδοση το να στρογγυλοκάθεσαι στον πλάτανο ( απορώ πως δεν έχει ξεραθεί μ' αυτά που ακούει και βλέπει ) παραγγέλνοντας..δανατά : βάρα νιά τικίλα η ιένα μαρτίν...μι πάγου....
Όχι καλοί μας φίλοι , αυτή δεν είναι παραδοσιακή συμπεριφορά είναι απλώς ( λίαν επιεικώς ) θλιβερή κατάντια , ρεζιλίκι , αλλά ας δούμε τι λένε τα..κιτάπια γιά την π α ρ ά δ ο σ η : κάθε τι που μεταδίδεται προφορικά από γενιά σε γενιά και ο πληθυντικός της , π α ρ α δ ό σ ε ι ς : συνήθειες , ηθικές αντιλήψεις , αρχές καθιερωμένες .
Παράδοση , φίλοι μας , είναι το άρωμα , η υπέροχη γεύση του παρελθόντος , η μυρωδιά των ασβεστωμένων πεζοδρομίων και των αυλών , τις γιορτές και τα Σαβατοκύριακα , η ευωδιά της μοσχομολόχας με το κυδώνι το γλυκό , πούφτιαχνε η μάνα στην παραστιά , κι' ακόμα η ευωδιά της τραχανόπιτας , της λαχανόπιτας και των σαρμάδων , που πλημμύριζε τις γειτονιές μας τις Κυριακές τα μεσημέρια , είναι η υπέροχη μελωδία , απ' τα κουδούνια και τα κύπρια των κοπαδιών καθώς γυρνούν το σούρουπο κι' ο τρυφερός χαιρετισμός του χωριανού που σου προσφέρει την καρδιά του , ολάνοιχτη , μ' ένα χαμόγελο , με μιά κουβέντα , κι' ακόμα ο απόηχος του αργαλειού και το γλυκό τραγούδι των κοριτσιών που κάνουν όνειρα , υφαίνοντας τη ζωή τους , η παράδοση είναι πάντα ζωντανή , είναι διαρκώς ανάμεσά μας , μέσα στην ψυχή μας , μέσα στο.. αίμα μας , είναι η ίδια μας η ζωή...η βαρειά κληρονομιά των προγόνων μας , ένας πραγματικός θησαυρός....
Γι' αυτό το θησαυρό λοιπόν που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας εμείς τι κάναμε ; τι κάνουμε ; γιά να τον διατηρήσουμε και να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας ; στα εγγόνια μας ; τι ; απολύτως τίποτα και ξέρετε γιατί ; γιατί το θέμα δεν...πουλάει , δεν φέρνει...ψήφους και κέρδος , βέβαια κάποτε- πότε όταν μας βολεύει , την ξεθάβουμε , την έρμη την παράδοση , την ξεσκονίζουμε , την ψευτογυαλίζουμε , την στήνουμε κάπου όρθια , φωτογραφιζόμαστε μαζί της ( παλιά μας τέχνη... κόσκινο ) και την ...ξαναθάβουμε μέχρι να την ...ξαναχρειαστούμε ....κατά τα άλλα κοβόμαστε γιά το Λαογραφικό Μουσείο , λες κι' αυτό θα ...ζωντανέψει την παράδοσή μας πούναι νεκρή...από χρόνια , κούνια που μας κούναγε....α..δεν ξέρουμε ίσως η κατασκέυή του παρουσιάζει ...ξεχωριστό ..ενδιαφέρον...ίσως ,
βλέπεις μερικά θέματα είναι πολύ λεπτά....
Θα μας πει όμως , και με το δίκιο του , κάποιος αναγνώστης μας , προς τι όλη αυτή η παραδοσολογία ; προς τι Σαβατιάτικα ; η απάντηση είναι απλούστατη , από νοσταλγία και μόνο , και ξέρετε γιατί ; γιατί προχθές ήταν της Αναλήψεως , και όλοι γνωρίζουμε τι ήταν η γιορτή αυτή γιά τους τσοπάνηδες και την περιοχή μας γενικότερα . 'Ολο το χωριό ήταν στο πόδι τέτοια μέρα , οι τσοπάνηδες καλούσαν φίλους , γνωστούς και συγγενείς στις στρούγκες τους , πάνω στα βουνά , όπου μέσα στην ανοιξιάτικη ομορφιά και την θερμή φιλοξενία των τσελιγκάδων μας γίνονταν ονειρεμένα , αξέχαστα γλέντια , Π Α Ρ Α Δ Ο Σ Ι Α Κ Α , άνιφ τικίλας κι μαρτνιού ουν δη ροκς , αλλά με σούβλα , πίτες , ψιμοτύρια , γιαούρτια και ζυμωτό ψωμί , μα πάνω απ' όλα με Α Γ Α Π Η και αλληλοεκτίμηση . ( ειδη δυστυχώς... υπό...εξαφάνισιν...).
Είμαστε και μεις απ' τους τυχερούς που ζήσαμε τέτοιες όμορφες στιγμές , που γευτήκαμε την υπέροχη , την άδολη και Α Ν Ι Δ Ι Ο Τ Ε Λ Η φιλοξενία των χωριανών μας αυτή τη μέρα και αξίζει να σας μεταφέρουμε με την αφήγησή μας , εστω και..νοερά , γιά λίγο στην υπέροχη ατμόσφαιρα αυτών των πολύ-πολύ ανθρώπινων συνάξεων όπως είναι χαραγμένη - ανεξίτηλα - στο...σκληρό δίσκο της νεανικής μας ( τότε ) καρδιάς , αυθεντικά και αφτιασίδωτα...σε πολύ - πολυ λίγες μέρες όμως ....
Μέχρι τότε ...βελευτείτε με μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες από μιά Ανάληψη - αξέχαστη - στη στρούγκα του αξέχαστου μπάρμπα Χαράλαμπου Μαργέλλου ( Αρπάλη ) που τον θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη....
Περίεργη ράτσα εμείς οι Λιδορικιώτες ( όσοι έχουμε απομείνει ) , όλοι κόβουμε...φλέβες γιά την παράδοση , όλα τα θέλουμε ...παραδοσιακά , αν και είναι αμφίβολο αν γνωρίζουμε όλοι μας τον ορισμό της , αλλά αλήθεια τι ακριβώς είναι η παράδοση ; μήπως είναι αυτό που κάνουν μερικοί νεοφτηνοκουλτουριάρηδες που , γιά φτηνή κατανάλωση , μιλάνε στα διάφορα τζερτζελοπανήγυρα , μισοτρώγοντας τα φωνήεντα μιμούμενοι , δήθεν , τους ..παλιότερους ; η μήπως είναι παράδοση το να στρογγυλοκάθεσαι στον πλάτανο ( απορώ πως δεν έχει ξεραθεί μ' αυτά που ακούει και βλέπει ) παραγγέλνοντας..δανατά : βάρα νιά τικίλα η ιένα μαρτίν...μι πάγου....
Όχι καλοί μας φίλοι , αυτή δεν είναι παραδοσιακή συμπεριφορά είναι απλώς ( λίαν επιεικώς ) θλιβερή κατάντια , ρεζιλίκι , αλλά ας δούμε τι λένε τα..κιτάπια γιά την π α ρ ά δ ο σ η : κάθε τι που μεταδίδεται προφορικά από γενιά σε γενιά και ο πληθυντικός της , π α ρ α δ ό σ ε ι ς : συνήθειες , ηθικές αντιλήψεις , αρχές καθιερωμένες .
Παράδοση , φίλοι μας , είναι το άρωμα , η υπέροχη γεύση του παρελθόντος , η μυρωδιά των ασβεστωμένων πεζοδρομίων και των αυλών , τις γιορτές και τα Σαβατοκύριακα , η ευωδιά της μοσχομολόχας με το κυδώνι το γλυκό , πούφτιαχνε η μάνα στην παραστιά , κι' ακόμα η ευωδιά της τραχανόπιτας , της λαχανόπιτας και των σαρμάδων , που πλημμύριζε τις γειτονιές μας τις Κυριακές τα μεσημέρια , είναι η υπέροχη μελωδία , απ' τα κουδούνια και τα κύπρια των κοπαδιών καθώς γυρνούν το σούρουπο κι' ο τρυφερός χαιρετισμός του χωριανού που σου προσφέρει την καρδιά του , ολάνοιχτη , μ' ένα χαμόγελο , με μιά κουβέντα , κι' ακόμα ο απόηχος του αργαλειού και το γλυκό τραγούδι των κοριτσιών που κάνουν όνειρα , υφαίνοντας τη ζωή τους , η παράδοση είναι πάντα ζωντανή , είναι διαρκώς ανάμεσά μας , μέσα στην ψυχή μας , μέσα στο.. αίμα μας , είναι η ίδια μας η ζωή...η βαρειά κληρονομιά των προγόνων μας , ένας πραγματικός θησαυρός....
Γι' αυτό το θησαυρό λοιπόν που μας κληροδότησαν οι πρόγονοί μας εμείς τι κάναμε ; τι κάνουμε ; γιά να τον διατηρήσουμε και να τον παραδώσουμε στα παιδιά μας ; στα εγγόνια μας ; τι ; απολύτως τίποτα και ξέρετε γιατί ; γιατί το θέμα δεν...πουλάει , δεν φέρνει...ψήφους και κέρδος , βέβαια κάποτε- πότε όταν μας βολεύει , την ξεθάβουμε , την έρμη την παράδοση , την ξεσκονίζουμε , την ψευτογυαλίζουμε , την στήνουμε κάπου όρθια , φωτογραφιζόμαστε μαζί της ( παλιά μας τέχνη... κόσκινο ) και την ...ξαναθάβουμε μέχρι να την ...ξαναχρειαστούμε ....κατά τα άλλα κοβόμαστε γιά το Λαογραφικό Μουσείο , λες κι' αυτό θα ...ζωντανέψει την παράδοσή μας πούναι νεκρή...από χρόνια , κούνια που μας κούναγε....α..δεν ξέρουμε ίσως η κατασκέυή του παρουσιάζει ...ξεχωριστό ..ενδιαφέρον...ίσως ,
βλέπεις μερικά θέματα είναι πολύ λεπτά....
Θα μας πει όμως , και με το δίκιο του , κάποιος αναγνώστης μας , προς τι όλη αυτή η παραδοσολογία ; προς τι Σαβατιάτικα ; η απάντηση είναι απλούστατη , από νοσταλγία και μόνο , και ξέρετε γιατί ; γιατί προχθές ήταν της Αναλήψεως , και όλοι γνωρίζουμε τι ήταν η γιορτή αυτή γιά τους τσοπάνηδες και την περιοχή μας γενικότερα . 'Ολο το χωριό ήταν στο πόδι τέτοια μέρα , οι τσοπάνηδες καλούσαν φίλους , γνωστούς και συγγενείς στις στρούγκες τους , πάνω στα βουνά , όπου μέσα στην ανοιξιάτικη ομορφιά και την θερμή φιλοξενία των τσελιγκάδων μας γίνονταν ονειρεμένα , αξέχαστα γλέντια , Π Α Ρ Α Δ Ο Σ Ι Α Κ Α , άνιφ τικίλας κι μαρτνιού ουν δη ροκς , αλλά με σούβλα , πίτες , ψιμοτύρια , γιαούρτια και ζυμωτό ψωμί , μα πάνω απ' όλα με Α Γ Α Π Η και αλληλοεκτίμηση . ( ειδη δυστυχώς... υπό...εξαφάνισιν...).
Είμαστε και μεις απ' τους τυχερούς που ζήσαμε τέτοιες όμορφες στιγμές , που γευτήκαμε την υπέροχη , την άδολη και Α Ν Ι Δ Ι Ο Τ Ε Λ Η φιλοξενία των χωριανών μας αυτή τη μέρα και αξίζει να σας μεταφέρουμε με την αφήγησή μας , εστω και..νοερά , γιά λίγο στην υπέροχη ατμόσφαιρα αυτών των πολύ-πολύ ανθρώπινων συνάξεων όπως είναι χαραγμένη - ανεξίτηλα - στο...σκληρό δίσκο της νεανικής μας ( τότε ) καρδιάς , αυθεντικά και αφτιασίδωτα...σε πολύ - πολυ λίγες μέρες όμως ....
Μέχρι τότε ...βελευτείτε με μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες από μιά Ανάληψη - αξέχαστη - στη στρούγκα του αξέχαστου μπάρμπα Χαράλαμπου Μαργέλλου ( Αρπάλη ) που τον θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη....
