Λιδορίκι 1953 , ένα μπουκέτο μαθήτριες του Γυμνασίου μας μπροστά στα σκαλοπάτια του , από πάνω Χριστίνα Μαραζιάρη , Ασπασία Ανδρεοπούλου , Ασημούλα Παναγιωτοπούλου , Τασία Δούκα , Σωτηρία Σταυροπούλου και Ευμορφία Πάζα
Καλησπέρα Λιδορικιώτες ..
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΗΜΕΡΑ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 06:27
Δύση Ήλιου: 20:35
Σελήνη 17 ημερών
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
π. Χ.
338
Η Μάχη της Χαιρώνειας: Ο Φίλιππος Β' ο Μακεδών νικά τις ενωμένες δυνάμεις Αθηναίων και Θηβαίων και καθίσταται κυρίαρχος του τότε ελληνικού χώρου.
216
Η μάχη των Καννών: Ο στρατηγός των Καρχηδονίων, Αννίβας, συντρίβει τις ρωμαϊκές λεγεώνες. 50.000 Ρωμαίοι πέφτουν στο πεδίο της μάχης. «Hannibal ante portas» αναφωνούν οι Ρωμαίοι.
46
Ο Ιούλιος Καίσαρας νικά τον βασιλιά του Πόντου Φαρνάκη Γ' και αναφωνεί «Veni,Vidi, Vici» («Ήλθον, είδον, ενίκησα») για την ευκολία της επικράτησής του.
μ. Χ.
1903
Επαναστατούν οι βουλγαρόφωνοι πληθυσμοί στη Μακεδονία, ανήμερα της γιορτής του προφήτη Ηλία(Παλαιό Ημερολόγιο). Η επανάσταση, την οποία έχει σχεδιάσει η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (VMRO), καταπνίγεται από τα τουρκικά στρατεύματα. Το γεγονός αυτό γίνεται αφορμή για να ξεκινήσει ο Μακεδονικός Αγώνας. Στην ιστορία έμεινε ως η «Επανάσταση του Ίλιντεν» (Ίλιντεν=Ημέρα του Αη Λιά).
1913
Ο Χρήστος Κάκαλος, ο Φρεντερίκ Μπουασονά και ο Ντανιέλ Μπο-Μποβί πατούν για πρώτη φορά στον Μύτικα, την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου (2.917 μ.).
1990
Το Ιράκ εισβάλει και καταλαμβάνει το Κουβέιτ. (Α' Πόλεμος του Κόλπου)
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
μ. Χ.
1799
Ευανθία Καΐρη, αδελφή του Θεόφιλου Καΐρη, λόγια των επαναστατικών χρόνων και πρόδρομος του φεμινιστικού κινήματος στη χώρα μας (Θαν. 8/8/1866)
1829
Θεόδωρος Αρεταίος, ιατρός, καθηγητής της Χειρουργικής (1864-1893), Πρύτανης (1879-1880) και μέγας ευεργέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών(Αρεταίειο Νοσοκομείο). (Θαν. 24/3/1893)
1942
Ιζαμπέλ Αλιέντε, χιλιανή συγγραφέας.
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1922
Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, αμερικανοσκωτσέζος φυσικός, εφευρέτης του τηλεφώνου. (Γεν. 3/3/1847)
1945
Πιέτρο Μασκάνι, ιταλός συνθέτης. (Cavalleria Rusticana) (Γεν. 7/12/1863)
1970
Γιάννης Ντεσσές, διάσημος ελληνοαιγύπτιος μόδιστρος τις δεκαετίες '40, '50 και '60. Οι δημιουργίες του ήταν κυρίως πτυχωτές τουαλέτες, κατασκευασμένες από μουσελίνα και σιφόν, επηρεασμένες από τα αρχαία ελληνικά και αιγυπτιακά ενδύματα. (Γεν. 6/8/1904)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0208#ixzz3hflsaRA3
Η Μάχη της Χαιρώνειας
435
Μία από τις πολυσυζητημένες μάχες της αρχαιότητας. Διεξήχθη στις 2 Αυγούστου 338 π.Χ. στην πεδιάδα του Βοιωτικού Κηφισού, κοντά στην οχυρή πόλη της Χαιρώνειας, ανάμεσα στους Μακεδόνες του Φιλίππου Β’ και στις συμμαχικές δυνάμεις των Θηβαίων και των Αθηναίων. Ο Φίλιππος επικράτησε και αναδείχθηκε κυρίαρχος του ελληνικού χώρου.
Το 339 π.Χ. ο Φίλιππος βρήκε την αφορμή να επέμβει στη Νότιο Ελλάδα. Το αμφικτιονικό συνέδριο των Δελφών κατηγόρησε τους Λοκρούς της Άμφισσας ότι σφετερίστηκαν γη του Μαντείου και ζήτησαν την κήρυξη ιερού πολέμου για την τιμωρία τους. Οι εκπρόσωποι των πόλεων, χωρίς τη συμμετοχή της Αθήνας και της Θήβας, όρισαν αρχιστράτηγο τον Φίλιππο.
Ο Φίλιππος, με 30.000 πεζούς και 2000 ιππείς, με επικεφαλής τον 18χρονο γιο του Αλέξανδρο, εξόρμησε στη Νότια Ελλάδα και αφού πέρασε τις Θερμοπύλες, κατέλαβε την Ελάτεια, όπου και στρατοπέδευσε, ενώ τμήμα του στρατού του κατέστρεψε την Άμφισσα. Η κατάληψη της Ελάτειας παρείχε στον Φίλιππο τον έλεγχο της οδού προς τη Βοιωτία και την Αττική και η κίνησή του έδειχνε πως ήταν αποφασισμένος να τελειώνει τους λογαριασμούς του με την Αθήνα και τη Θήβα. Η είδηση αυτή προκάλεσε ταραχή στους δυο «προαιώνιους» εχθρούς, οι οποίοι με πρωτοβουλία του ρήτορα Δημοσθένη (ηγέτη της αντιμακεδονικής μερίδας στην Αθήνα) παραμέρισαν τις διαφορές τους και συνέπηξαν συμμαχία.
Οι δυο αντίπαλες στρατιές έλαβαν θέση μάχης στην πεδιάδα της Χαιρώνειας στις 2 Αυγούστου 338 π.Χ. Οι Μακεδόνες παρέταξαν 30.000 πεζούς και 2000 ιππείς, ενώ οι σύμμαχοι 30.000 άνδρες και 500 ιππείς. Επικεφαλής των Αθηναίων ήταν οι στρατηγοί Στρατοκλής, Χάρης και Λυσικλής, ενώ των Θηβαίων ο Θεαγένης. Ο στρατός του Μακεδόνων με επικεφαλής τον Φίλιππο υπερτερούσε σε συνοχή και πολεμική πείρα. Επιπλέον, διέθετε ηγήτορες υψηλού επιπέδου, όπως ο Αλέξανδρος, ο Αντίπατρος και ο Παρμενίων, ενώ οι στρατηγοί των συμμάχων ήταν περιορισμένων ικανοτήτων, με ελάχιστη πολεμική εμπειρία. Εξαίρεση στην πολεμική μετριότητα της συμμαχικής δύναμης οι επίλεκτοι Θηβαίοι του Ιερού Λόχου.
Ο Φίλιππος ηγείτο της δεξιάς πτέρυγας και ήταν αντιμέτωπος των Αθηναίων, ενώ ο Αλέξανδρος ήταν επικεφαλής του ιππικού και ήταν αντιμέτωπος με τους Θηβαίους. Με την έναρξη της μάχης, ο Φίλιππος τήρησε αμυντική στάση έναντι των Αθηναίων, ενώ ο Αλέξανδρος ανάγκασε σε υποχώρηση τους Θηβαίους, όταν οι ιερολοχίτες, που μάχονταν με πείσμα, έπεσαν μέχρις ενός. Τότε στράφηκε προς τα δεξιά και πλευροκόπησε τους Αθηναίους, οι οποίοι βαλλόμενοι από δύο σημεία υποχώρησαν. Η μάχη σ’ αυτό το σημείο είχε κριθεί. Οι Αθηναίοι έχασαν 1000 άνδρες, ενώ 2000 αιχμαλωτίσθηκαν. Ανάλογες ήταν και οι απώλειες των Θηβαίων.
Μετά τη μάχη, ο Φίλιππος έδειξε επιείκεια στους Αθηναίους, αφού ελευθέρωσε τους αιχμαλώτους τους και δεν προχώρησε στην κατάκτηση της πόλης τους. Απαίτησε, όμως, να αναγνωρίσουν την ηγεμονία του. Αντίθετα, συμπεριφέρθηκε σκληρά στους Θηβαίους. Θανάτωσε ή εξανδραπόδισε όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους και επανέφερε τους εξόριστους φίλους του. Στην Καδμεία εγκατέστησε μακεδονική φρουρά. Μετά τη βαριά ήττα τους στην Χαιρώνεια, οι Θηβαίοι έθαψαν τους νεκρούς του «ιερού λόχου» σ’ ένα κοινό τάφο κι έστησαν στον χώρο αυτό, πάνω σε ψηλό βάθρο, ένα μαρμάρινο λιοντάρι. Είναι ο γνωστός «Λέων της Χαιρωνείας», ο οποίος σήμερα έχει αναστηλωθεί.
Ο Φίλιππος εγκατέστησε μακεδονικές φρουρές στη Χαλκίδα, στην Αμβρακία, τα Μέγαρα και την Κόρινθο, ενώ συνήψε συνθήκες με τους Ηλείους, Αρκάδες και Μεσσηνίους, ενώ τους Σπαρτιάτες τους περιόρισε στην πόλη τους. Έχοντας κατά νου την ένωση των Ελλήνων και την εκστρατεία κατά των Περσών, ο Φίλιππος συγκάλεσε το 337 π.Χ. στην Κόρινθο συνέδριο των Ελλήνων. Όλες οι πόλεις έστειλαν αντιπροσώπους τους εκτός από τη Σπάρτη. Το Συνέδριο αποφάσισε τη διάλυση όλων των συνασπισμών, την επίλυση όλων των διαφορών μεταξύ των πόλεων από διαιτητικό δικαστήριο υπό την προεδρία του Φιλίππου και τη διενέργεια της εκστρατείας στην Περσία υπό την ηγεσία του μακεδόνα στρατηλάτη.
Για πολλούς αιώνες, η Μάχη της Χαιρώνειας οριοθετούσε στην ιστορική αντίληψη και θεώρηση του αρχαίου κόσμου το τέλος τής ελληνικής «πόλεως» και της ελευθερίας. Ας σημειώσουμε εδώ ότι στη Χαιρώνεια συγκρούστηκαν η Μακεδονία υπό μοναρχικό καθεστώς και οι πόλεις της Νότιας Ελλάδας, που άλλες είχαν δημοκρατικό και άλλες ολιγαρχικό πολίτευμα. Για πολλούς, η Χαιρώνεια ήταν το τέλος της πιο αξιόλογης εποχής της ελληνικής ιστορίας, της κλασικής. Πόσοι μετά τον Δημοσθένη πολιτικοί, ιστορικοί και φιλόλογοι δεν θρήνησαν για την ταφόπετρα της Ελλάδας που μπήκε στη Χαιρώνεια! Με μεγαλύτερη νηφαλιότητα και με ευρύτερη προοπτική κρινόμενη η μάχη αυτή μετά τον 19ο αιώνα (καθοριστική η συμβολή του γερμανού ελληνιστή Κ. Γ. Ντρόιζεν), φαίνεται να αποβάλλει μεγάλο μέρος της δραματικότητας που της είχε αποδοθεί και να θεωρείται πια ως ένα γεγονός που ανοίγει μια νέα εποχή, την Ελληνιστική, με ηγεμονεύουσα δύναμη τώρα τον Μακεδονικό Ελληνισμό.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/956#ixzz3hfm3YHnD
Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ
1847 – 1922
372
Αμερικανοσκωτσέζος φυσικός, ειδικευμένος στην ακουστική. Είναι περισσότερο γνωστός ως ο εφευρέτης του τηλεφώνου, αν και στις μέρες μας αμφισβητείται η πρωτιά του αυτή.
Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ (Alexander Graham Bell) γεννήθηκε στο Εδιμβούργο της Σκωτίας στις 3 Μαρτίου 1847. Περίπου ένα χρόνο πήγε σε ιδιωτικό σχολείο και δύο χρόνια στο Βασιλικό Γυμνάσιο του Εδιμβούργου, από το οποίο αποφοίτησε σε ηλικία 14 ετών. Δεν χρειάστηκε παραπάνω μαθήματα, καθώς μελετούσε κατ’ οίκον με τον πατέρα του που ήταν καθηγητής πανεπιστημίου.
Η λέξη «ήχoς» ήταν αυτή που σημάδεψε την πορεία της οικογένειας Μπελ. Η μεν μητέρα του, Ελάιζα Γκρέις Σάιμοντς Μπελ, καθότι κωφή, δεν γνώρισε την έννοιά της ποτέ. Ο δε πατέρας του, ο δόκτωρ Αλεξάντερ Μέλβιλ Μπελ, αφιέρωσε τη ζωή του στην παραγωγή της ηχητικής ομιλίας από κωφά άτομα όπως η γυναίκα του. Αυτό ήταν και το αντικείμενο της διδασκαλίας του: απαγγελία, ορθοφωνία και αποκατάσταση ομιλίας. Το σύγγραμμά του «Κλασική μέθοδος της σωστής άρθρωσης» είχε ανατυπωθεί περίπου 200 φορές στην αγγλική γλώσσα.
Τα δε παιδιά του κλήθηκαν να εκπαιδευθούν έτσι, ώστε να συνεχίσουν το πατρικό έργο. Αυτοδίδακτος, λοιπόν, κατά βάσιν, ο Αλεξάντερ Γκράχαμ φοίτησε για λίγο στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και αργότερα στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου. Η πρώτη επαγγελματική απασχόλησή του είχε, φυσικά, να κάνει με την ακουστική. Σε ηλικία 17 ετών, το 1864, βρέθηκε να διδάσκει μουσική και ορθοέπεια σ’ ένα σχολείο του Έλγκιν της Σκωτίας. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1868, γίνεται βοηθός του πατέρα του στο Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου.
Η υγεία του εικοσάχρονου Αλεξάντερ Γκράχαμ, όμως, δεν συμβαδίζει ούτε με την ισχυρή του θέληση, ούτε με το νεαρό της ηλικίας του. Κλονίζεται. Η οικογένεια Μπελ είναι τυχερή που ζει τουλάχιστον ο δευτερότοκος γιος της. Τα άλλα δύο αδέλφια του έχουν προσβληθεί από φυματίωση και χάνουν τη μάχη μαζί της. Συγκλονισμένοι από τον θάνατο των δύο γιων τους και ανήσυχοι για την ασθενική υγεία του τρίτου, οι Μπελ αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το υγρό και «αρρωστιάρικο» κλίμα της Μεγάλης Βρετανίας και να μεταναστεύσουν στον Καναδά. Έτσι, το 1870 εγκαθίστανται στο Μπράντφορντ του Οντάριο.
Μετανάστης στον Καναδά
O Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ με την οικογένειά του
Ένα χρόνο αργότερα, ο Αλεξάντερ Γκράχαμ όχι απλώς έχει προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον, αλλά κι έχει αρχίσει να διδάσκει στη Βοστώνη το σύστημα «ομιλία μέσω οράσεως» που περιέγραφε ο πατέρας του στο έργο του «Visible Speech». Η μέθοδος βασίζεται στην εξής αρχή: κάθε φωνητικό σύμβολο αποδίδεται από συγκεκριμένη θέση των οργάνων ομιλίας, όπως τα χείλη, η γλώσσα και ο ουρανίσκος. Έτσι, οι κωφάλαλοι, μιμούμενοι τις κινήσεις, μπορούν να μάθουν να μιλούν. Δεν χρειάζεται να ακούνε. Τα αποτελέσματα της μεθόδου είναι εκπληκτικά. Οι διαλέξεις του για την «οπτική μέθοδο διδασκαλίας σε κωφαλάλους» σημειώνουν τεράστια επιτυχία. Και το 1873 ο μοναδικός πλέον γιος των Μπελ γίνεται καθηγητής Φυσιολογίας των Φωνητικών Οργάνων στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στα 26 χρόνια του.
Οι προτάσεις για διδασκαλία διαδέχονται η μία την άλλη. Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ, όμως, έχει ήδη ανοίξει τη δική του σχολή στη Βοστώνη και αφιερώνεται στην εκπαίδευση διδασκάλων για κωφαλάλους. Διδάσκει, αλλά εξακολουθεί τη μελέτη του πάνω στη «μαγική λέξη» της οικογένειας: ήχος. Τώρα οι έρευνές του δεν αφορούν μόνο την εκμάθηση της εκφοράς λόγου από τους κωφαλάλους, αλλά και τη μετάδοση του ήχου. Πώς; Με ηλεκτρισμό.
Στάθηκε διπλά τυχερός, διότι όχι μόνο ανακάλυψε και ενέπνευσε τον Τόμας Γουότσον, ένα νεαρό επισκευαστή μηχανών που με ιδιαίτερο ενθουσιασμό πειραματιζόταν για την κατασκευή μιας διάταξης, η οποία θα μπορούσε να μεταδίδει ήχο με τη βοήθεια του ηλεκτρισμού, αλλά γνωρίστηκε με τις οικογένειες δύο κωφάλαλων μαθητών του, του Τζορτζ Σάντερς και της Μέιμπελ Χούμπαρντ. Ο Μπελ τους βοήθησε με όλη του την ψυχή. Και οι γονείς τους δεν στάθηκαν αχάριστοι. Ενθουσιασμένοι με την αποτελεσματικότητα του έργου του νεαρού δασκάλου, αποφάσισαν να ενισχύσουν οικονομικά τις έρευνές του.
Η εφεύρεση του τηλεφώνου
Την ίδια ημέρα, όμως, μαζί με τον Μπελ είχε καταθέσει αίτηση για παρόμοιο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και ο αμερικανός φυσικός Ελίσα Γκρέι. Αρχίζει τότε ένας μαραθώνιος δικαστικών αγωγών. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία μία εφεύρεση δεν διεκδικήθηκε από τόσους «πατέρες» και ποτέ άλλοτε η πατρότητα ευρεσιτεχνίας δεν δέχθηκε περισσότερες προσφυγές. Τελικά, το συγκεκριμένο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας παραχωρήθηκε στον Γκρέι, αλλά η πατρότητα του τηλεφώνου στον Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ο οποίος εν τω μεταξύ με νέα διπλώματα ευρεσιτεχνίας είχε κατοχυρώσει και την καινούργια, εξελιγμένη τηλεφωνική συσκευή του.
Το 1877 είναι έτος - ορόσημο για τις τηλεπικοινωνίες. Ο Μπελ ιδρύει την πρώτη μεγάλη τηλεφωνική εταιρεία στον κόσμο. Το όνομά της «Bell Company». Την ίδια χρονιά νυμφεύεται την εκλεκτή της καρδιάς του, την κωφάλαλη μαθήτριά του και κόρη των χορηγών του Μέιμπελ Χούμπαρντ, που ήταν κατά δέκα χρόνια μικρότερή του και με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Το γραφόφωνο
Δέκτης φωτοφώνου
Το 1879 ο Μπελ εγκαθίσταται στην Ουάσιγκτον, όπου συνεχίζει τις έρευνές του. Το νέο επιστημονικό «παιδί» του τώρα είναι μία συσκευή, η οποία μεταδίδει τον ήχο με τη δημιουργία ταλαντώσεων σε μία ακτίνα φωτός: το φωτόφωνο (πρόδρομος των οπτικών ινών). Θα ακολουθήσει αμέσως μετά το γραφόφωνο, ο πρόδρομος του γραμμοφώνου, το οποίο θα καταφέρει να επινοήσει χάρη στο τεράστιο για τότε ποσόν των 10.000 δολαρίων που συνόδευαν το γαλλικό βραβείο «Βόλτα» (από το όνομα του ιταλού φυσικού Αλεσάντρο Βόλτα), με το οποίο τιμήθηκε. Τι ακριβώς είναι το γραφόφωνο; Μία συσκευή εγγραφής ήχου, η οποία βασίζεται στη χρήση μιας ελεγχόμενης ταχύτητας, ενός χαρακτικού στελέχους και κυλίνδρων ή δίσκων από κερί.
Τα κέρδη από τις εφευρέσεις είναι μεγάλα τώρα. Ο Μπελ, όμως, δεν τα συσσωρεύει, αλλά τα διοχετεύει στη χρηματοδότηση της Αμερικανικής Εταιρείας για την Προώθηση της Διδασκαλίας Ομιλίας σε Κωφαλάλους (από το 1956 μετονομάσθηκε σε «Εταιρεία για τους Κωφαλάλους - Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ») και το Γραφείο Βόλτα (σήμερα είναι το σημαντικότερο ίσως διεθνές κέντρο πληροφόρησης για θέματα εκπαίδευσης κωφαλάλων).
Το 1898 ο Μπελ, ο οποίος έχει συμβάλει στην ίδρυση του περιοδικού «Science» κι έχει αποκτήσει την αμερικανική υπηκοότητα από το 1882, διορίζεται διευθυντής του Ινστιτούτου Σμιθσόνιαν της Ουάσιγκτον. Ο πεθερός του είναι πρόεδρος της Εθνικής Γεωγραφικής Εταιρείας. Και ο Μπελ τον διαδέχεται στην προεδρία. Σε μία εποχή όπου τα μεγάλα ταξίδια ήταν προνόμιο των λίγων, εκείνος εκπονεί ένα πρόγραμμα για την κατανόηση του τρόπου ζωής των κατοίκων σε μακρινές και ανεξερεύνητες περιοχές. Και πεπεισμένος ότι οι επιστήμες - ιδιαίτερα η γεωγραφία - μπορούν να διδαχθούν καλύτερα με τη βοήθεια εικόνων, προωθεί την έκδοση του εκπαιδευτικού εντύπου της Γεωγραφικής Εταιρείας: του «National Geographic».
Τα πειράματα αεροναυτικής
Στο πρόσωπο του μελλοντικού γαμπρού του Γκίλμπερτ Γκρόσβενορ θα βρει το κατάλληλο άτομο που θα μεταμορφώσει αργότερα το τότε μέτριο διδακτικό έντυπο - εφημερίδα στο πιο έγκυρο περιοδικό, με κυκλοφορία εκατομμυρίων αντιτύπων σε όλο τον κόσμο. Ο ίδιος εξάλλου, εδώ και τρία χρόνια, από το 1895, είναι απορροφημένος σε άλλο τομέα: την αεροναυτική. Πειραματίζεται διαρκώς. Ειδικά με γιγαντιαίους χαρταετούς, οι οποίοι μπορούν να σηκώσουν το βάρος ενός ανθρώπου.
Έτσι επινοεί τετράεδρες συσκευές, κατάλληλες για επανδρωμένη μηχανική πτήση και το 1907, με τη βοήθεια της συζύγου - μούσας του, ιδρύει την «Aerial Experiment Association» (Εταιρεία Αεροπορικών Πειραμάτων), το πρώτο ερευνητικό ίδρυμα που δημιουργείται και υποστηρίζεται οικονομικά από μία γυναίκα. Αποτέλεσμα των ερευνών του, το (βασισμένο στο τετράεδρο) υδρόπτερο, το οποίο ζυγίζει 4,5 τόνους, αλλά αναπτύσσει την ιλιγγιώδη για την εποχή ταχύτητα των 114 χλμ. την ώρα.
Είναι 60 ετών, αλλά οι ιδέες του γίνονται ολοένα και πιο δημιουργικές. Κάνει έρευνα τώρα για την ανίχνευση του ήχου και την ηλιακή ακτινοβολία. Δημοσιεύει άρθρα, παραδίδει σεμινάρια, συμμετέχει σε επιστημονικά συνέδρια. Εξακολουθεί να εκδίδει τις μελέτες του ως τις τελευταίες ημέρες της ζωής του. Στις 2 Αυγούστου 1922 θα αφήσει την τελευταία του πνοή στη Νέα Σκωτία του Καναδά, σε ηλικία 75 ετών.
Το μέγεθος της εφευρετικής δραστηριότητας του Μπελ αντιπροσωπεύεται μόνο κατά ένα μέρος από τα 30 διπλώματα ευρεσιτεχνίας που απέκτησε (18 δικά του και 12 με συνεργάτες του). Από αυτά 14 αναφέρονται στο τηλέφωνο και τον τηλέγραφο, 4 στο φωτόφωνο, 1 στο γραφόφωνο, 5 στα ιπτάμενα οχήματα, 4 στα υδροπτέρυγα σκάφη και 2 στο κύτταρο σελινίου. Εξάλλου, ελάχιστες από τις ιδιοφυείς ιδέες του βρήκαν πρακτική εφαρμογή τότε. Οι περισσότερες καρποφόρησαν ύστερα από πολλά χρόνια.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1235#ixzz3hfmOKTa1
Επιχείρηση «Μύτικας»
Ο Φρεντερίκ Μπουασονά στην πρώτη ανάβαση στον Όλυμπο
463
Στο διάβα των αιώνων πολλές απόπειρες έγιναν για την κατάκτηση της ψηλότερης κορυφής του Ολύμπου, του Μύτικα (2.918 μ.), αλλά μόλις το 1913 ευοδώθηκαν. Ίσως να έπαιξε αποτρεπτικό ρόλο η παρουσία και η δράση πολλών και γνωστών λήσταρχων (Γιαγκούλας, Μπαμπάνης, Λιόλιος) στο «Βουνό των Θεών». Πάντως, μέχρι τον Οκτώβριο του 1912, το μεγαλύτερο μέρος του βουνού και η κορυφή Μύτικας ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η ιστορία αναφέρει τον Άγιο Διονύσιο ως τον πρώτο σύγχρονο εξερευνητή και οδοιπόρο του Ολύμπου στις αρχές του 16ου αιώνα. Τον τίτλο διεκδικεί και ο σουλτάνος Μεχμέτ Δ' ο Κυνηγός, σύμφωνα με άλλους ιστορικούς. Τον Ιούλιο του 1780 ο γάλλος αξιωματικός του ναυτικού Σονινί προσπάθησε ανεπιτυχώς να φθάσει στις ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου. Από τότε, οι προσπάθειες ήταν συνεχείς, μέχρι τις 2 Αυγούστου 1913, όταν δύο ελβετοί, ο Φρεντ Μπουασονά και ο Ντανιέλ Μπο-Μποβί, με οδηγό τον ντόπιο κυνηγό Χρήστο Κάκαλο, πάτησαν την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα.
Ο Φρεντ Μπουασονά (1858 - 1946) ήταν πολύ γνωστός φωτογράφος με έδρα τη Γενεύη. Με τον φακό του αποτύπωσε την Ελλάδα των αρχών του 20ου αιώνα, μέσα από μια συλλογή 7.000 φωτογραφιών. Ο Ντανιέλ Μπο-Μποβί (1870 - 1958) ήταν ποιητής και ζωγράφος, πατέρας του ελληνιστή μουσικολόγου Σαμιέλ Μπο-Μποβί.
Ο Χρήστος Κάκαλος
Οι τρεις ορειβάτες ξεκίνησαν την προσπάθειά τους στις 29 Ιουλίου 1913, ακολουθώντας την κλασσική διαδρομή προς το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία. Στις 30 Ιουλίου φθάνουν στον προορισμό τους και αντικρίζουν τον Μύτικα, αλλά αποφασίζουν να επιστρέψουν στη βάση τους, επειδή νυχτώνει. Την επομένη, έχοντας πάρει το δρόμο της επιστροφής, το μετανοιώνουν και αποφασίζουν να επιχειρήσουν το μεγάλο κατόρθωμα.
Περνούν τη νύχτα μέσα σε θύελλα και την 1η Αυγούστου φτάνουν σε μια καλύβα στον Μαυρόλογγο, όπου διανυκτερεύουν. Τα χαράματα της 2ας Αυγούστου ξεκινούν την τελική τους προσπάθεια και μέσα σε ομίχλη φτάνουν στις 9 το πρωί σε μία κορυφή, την οποία θεωρούν την πιο ψηλή. Τη βαπτίζουν «Κορυφή της Νίκης», προς τιμή της Μάχης του Σαρανταπόρου (5 Οκτωβρίου 1912) και σε μια πρόχειρη κατασκευή τοποθετούν τις κάρτες τους και την ελβετική σημαία. Έξαφνα, η ομίχλη διαλύεται και ανακαλύπτουν ότι η πραγματική κορυφή βρίσκεται ακόμη πιο ψηλά. Η επιμονή του Χρήστου Κάκαλου, ο οποίος αναρριχάται ξυπόλητος, οδηγεί τους ορειβάτες στις 10:25 το πρωί στην ψηλότερη κορυφή, τον Μύτικα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν και άλλοι ορειβάτες έγραψαν το όνομά τους στο Πάνθεον των κατακτητών του Μύτικα:
- Γιώργος Κωνσταντάκος, πρώτη μοναχική ανάβαση: (20 Ιουλίου 1920).
- Τασία Αποστολοπούλου και Έφη Νομίδη - Μαρκεζίνη από την Αθήνα, πρώτη ανάβαση από γυναίκες με οδηγό τον Χρήστο Κάκαλο. (20 Ιουλίου 1920)
- Ζορζ Ντοριέ, Ηρακλής Ιωαννίδης και Κώστας Νάτσης, πρώτη χειμερινή ανάβαση. (20 Μαρτίου 1931)
- Άννα Πετροχείλου, πρώτη χειμερινή ανάβαση γυναίκας. (27 Δεκεμβρίου 1953).
Ο Χρήστος Κάκκαλος συνέχισε τις αναβάσεις έως το 1972. Προς τιμή του, ένα καταφύγιο στον Όλυμπο, στα 2.660 μέτρα, φέρει το όνομά του.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/303#ixzz3hfmrh98D
Ευανθία Καΐρη
1799 – 1866
380
Ελληνίδα λόγια και πρώιμη φεμινίστρια.
Η Ευανθία Καΐρη γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1799 στην Άνδρο. Ήταν το προτελευταίο από τα οκτώ παιδιά του προκρίτου του νησιού Νικολάκη Τωμάζου Καΐρη και της συζύγου του Ασημίνας, το γένος Καμπανάκη. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά της και σε ηλικία 13 ετών μετακόμισε στις Κυδωνιές (Αϊβαλί της Μικράς Ασίας), όταν ο αδελφός της Θεόφιλος Καΐρης (ο μετέπειτα γνωστός φιλόσοφος) κλήθηκε να διδάξει στην ονομαστή Ακαδημία της πόλης, ένα από τα σπουδαιότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του τουρκοκρατούμενου ελληνισμού.
Υπό την επίβλεψη του αδελφού της και χάρη στην ευφυΐα της και την ιδιαίτερη κλίση της στα γράμματα έλαβε εξαιρετική μόρφωση. Σύμφωνα με το γάλλο φιλέλληνα τυπογράφο Αμβρόσιο-Φιρμίνο Διδότο (Ambroise-Firmin Didot) η Καΐρη μιλούσε άπταιστα γαλλικά και ιταλικά, ερμήνευε με άνεση τα αρχαία ελληνικά κείμενα και ήταν σε θέση να παρακολουθεί ανώτερα μαθηματικά και υψηλές φιλοσοφικές θεωρίες.
Εκτός από τον αδελφό της, στη μόρφωσή της συνέβαλε και ο Αδαμάντιος Κοραής, που την καθοδηγούσε μέσω αλληλογραφίας. Σε ηλικία 15 ετών τού έγραψε επιστολή και του ζητούσε «κανέν γαλλικόν βιβλίον δια να το μεταφράση και ωφελήση το γένος». Με την προτροπή του Κοραή μετέφρασε από τα γαλλικά τα βιβλία:
- Συμβουλαί προς την θυγατέρα μου του γάλλου συγγραφέα και πολιτικού Ζαν-Νικολά Μπουγί (1763-1842). Στα πλούσια προλεγόμενα του έργου, η Καΐρη αναφέρει ότι η αρετή και η παιδεία, αρχές του Διαφωτισμού, είναι απαραίτητα συστατικά της διαπαιδαγώγησης των γυναικών της εποχής της.
- Περί ανατροφής των νεανίδων του γάλλου ιερωμένου και ποιητή Φρανσουά Φενελόν (1651-1715).
- Μάρκου Αυρηλίου Εγκώμιον του γάλλου ακαδημαϊκού Αντουάν-Λεονάρ Τομά (1732-1785).
Μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, η Ευανθία Καίρη επέστρεψε με τον αδελφό της στην Άνδρο. Στις 10 Μαΐου 1821 ο Θεόφιλος Καΐρης ύψωσε πρώτος την επαναστατική σημαία στο νησί, σε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Αμέσως μετά έφυγε για να πολεμήσει και αργότερα για να παραστεί ως πληρεξούσιος της Άνδρου σε διάφορες εθνικές συνελεύσεις. Από τότε άρχισε η πυκνή αλληλογραφία της Ευανθίας με τον Θεόφιλο, που συνεχίστηκε έως το 1844, όταν ο τελευταίος επέστρεψε στο νησί.
Το καλοκαίρι του 1824 η Ευανθία ακολούθησε τον αδελφό της Δημήτριο Καΐρη στην Ερμούπολη της Σύρου, όπου εκείνος ασχολήθηκε με το εμπόριο. Το καλοκαίρι του 1839 επέστρεψε πάλι στην Άνδρο, όπου και παρέμεινε οριστικά μέχρι το θάνατό της (1866), γιατί, όπως έγραψε σε μια επιστολή της, φοβόταν «καθ’ υπερβολήν την θάλασσαν».
Μεσούσης της Ελληνικής Επανάστασης, το 1825 συνέταξε και συνυπέγραψε με 31 ελληνίδες της εποχής την «Επιστολή Ελληνίδων τινών προς τας φιλελληνίδας συντεθείσα παρά τινός των σπουδαιοτέρων ελληνίδων», με την οποία ζητούσε από τις ευρωπαίες και αμερικανίδες φιλελληνίδες την ηθική και υλική υποστήριξή τους υπέρ της Ελληνικής Επανάστασης.
Τον επόμενο χρόνο (1826) εξέδωσε στο Ναύπλιο το τρίπρακτο δράμα Νικήρατος, που αναφέρεται στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Είναι το πρώτο τυπωμένο ελληνικό έργο για τον αγώνα του Εικοσιένα. Η Καΐρη παρουσιάζει τους ηρωικούς υπερασπιστές του Μεσολογγίου με αρχαϊκά ονόματα (Νικήρατος, Λυσίμαχος, Κλεονίκη) και παρεμβάλλει στο πεζό κείμενο έμμετρα χωρικά. Το 1837 το θεατρικό έργο ανέβηκε στην Αθήνα με τον τίτλο Η Άλωσις του Μεσολογγίου, ενώ τμήμα του μεταφράστηκε στα ιταλικά το 1841 από τον Ιταλό λόγιο και επαναστάτη Σεβεριάνο Φογκάτσι.
Η Ευανθία Καΐρη έζησε μια εξαιρετικά περιορισμένη ζωή. Οι επαφές της με άλλους λόγιους και οι σχέσεις της εκτός από το οικογενειακό της περιβάλλον ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ίσως λόγω του φιλοσοφικού συστήματος της «θεοσέβειας» (αίρεση για την Ορθόδοξη Εκκλησία), στο οποίο ανήκε (ιδρυτής ήταν ο αδελφός της Θεόφιλος Καΐρης) και στο οποίο ο γάμος επιτρέπονταν μόνο μεταξύ των οπαδών της.
Οι περιπέτειες του αδελφού της Θεόφιλου και ο μαρτυρικός θάνατός του το 1853 την κατέβαλαν ψυχικά, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια της ζωής της να τα περάσει μακριά από τα εγκόσμια. Την τελευταία περίοδο της ζωής της ζούσε στο παλιό σπίτι των γονιών της μαζί με την οικογένεια του αδελφού της Δημήτριου. Συχνά πήγαινε στα Αηδόνια του Κορθίου και περνούσε λίγο καιρό στο σπίτι του Μιχαήλ Μπίστη, πεθερού του αδελφού της και τότε δημάρχου Κορθίου.
Η Ευανθία Καΐρη πέθανε στην Άνδρο στις 8 Αυγούστου 1866. Το έργο της (πρωτότυπο και μεταφραστικό) είναι γραμμένο στην καθαρεύουσα, με φανερή την επίδραση του Κοραϊσμού. Η Ευανθία Καΐρη είναι η πρώτη Ελληνίδα που εργάστηκε για την γυναικεία διαπαιδαγώγηση στην Ελλάδα. Ανταποκρίθηκε έτσι στο γενικότερο πνευματικό κλίμα της εποχής της με αίτημα τη μόρφωση του γένους. Για να την τιμήσει, ο Δήμος Ερμούπολης έδωσε το όνομά της σ' ένα μικρό θέατρο στην περιοχή Λαζαρέττα, στις πρώην αποθήκες μονοπωλίου.
Σχετικά Βιβλία:
- Αλληλογραφία Θεόφιλου Καΐρη (Καίρειος Βιβλιοθήκη). Περιλαμβάνεται η αλληλογραφία με την αδελφή Ευανθία Καΐρη.
- Γυναίκες θεατρικοί συγγραφείς στα χρόνια της επανάστασης και το έργο τους (Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη). Περιλαμβάνεται το θεατρικό της Ευανθίας Καΐρη Νικήρατος.
- Ευανθία Καΐρη (Καίρειος Βιβλιοθήκη). Πρακτικά του Συμποσίου «Διακόσια χρόνια από τη γέννηση της Ευανθίας Καΐρη, 1799-1999», που έγινε στην Άνδρο στις 4 Σεπτεμβρίου 1999.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/502#ixzz3hfnDNFUe
Γιάννης Ντεσσές
1904 – 1970
143
Αιγυπτιώτης σχεδιαστής μόδας, από τους σημαντικότερους παγκοσμίως. Έμεινε στην ιστορία της μόδας ως ο βασιλιάς της μουσελίνας.
Ο Γιάννης Ντεσσές (Jean Dimitre Verginie Dessès) γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου 1904 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σε ηλικία 11 ετών σχεδίασε ένα φόρεμα για τη μητέρα του, με πολύ μεγάλη επιτυχία. Άρχισε να σπουδάζει νομικά, προκειμένου να ακολουθήσει καριέρα στο διπλωματικό σώμα, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, επειδή τον κέρδισε η μόδα. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1924 και από το 1925 άρχισε να σχεδιάζει για τον οίκο ραπτικής Maison Jane. Το 1937 δημιούργησε το δικό του οίκο ραπτικής.
Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου ταξίδεψε στην Ελλάδα και την Αίγυπτο και οι δημιουργίες του επηρεάστηκαν από τα ταξίδια του αυτά. Κατασκεύαζε, κυρίως, πτυχωτές βραδινές τουαλέτες από μουσελίνα και σιφόν (επηρεασμένες από τα αρχαία ελληνικά και αιγυπτιακά ενδύματα), ολοκέντητα φορέματα, σύνολα από φορέματα με εφαρμοστά σακάκια και αέρινες φούστες.
Οι δημιουργίες του ήταν πολύ δημοφιλείς στις ευρωπαίες γαλαζοαίματες και στις ηθοποιούς του κινηματογράφου. Ανάμεσα στις πελάτισσές του ήταν η ελληνική βασιλική οικογένεια (βασίλισσα Φρειδερίκη, πριγκίπισσες Ειρήνη και Σοφία), η Δούκισσα του Γουίντσορ, η γνωστή κουτσομπόλα δημοσιογράφος Έλσα Μάξγουελ, η Τίνα Ωνάση, η Ρίτα Χέιγουορθ, η Μάρλεν Ντίτριχ, η Μαρία Κάλλας κ.ά. Το 1962 σχεδίασε το νυφικό φόρεμα της πριγκίπισσας Σοφίας των Ελλήνων για τον γάμο της με τον πρίγκιπα των Βουρβώνων Χουάν Κάρλος, μετέπειτα βασιλιά της Ισπανίας.
Το 1946 δημιούργησε την εταιρία αρωμάτων Jean Dessès. Τα αρώματα με την υπογραφή του ήταν τα Celui de Jean Dessès, Gymkana και Kalispera. Το 1949 άρχισε την παραγωγή ετοιμοφόρετων ενδυμάτων (prêt-à-porter) για την αγορά της Αμερικής και τον ίδιο χρόνο προσέλαβε στην εταιρεία του ένα πολλά υποσχόμενο σχεδιαστή, τον Γκι Λαρός. Ανακάλυψη του Ντεσέ ήταν και ο γνωστός μόδιστρος Βαλεντίνο, που δούλεψε μαζί του τη δεκαετία του 1950 και όπως αναφέρει ο ίδιος ήταν σταθμός για την εξέλιξή του.
Το 1956 στην Αθήνα άνοιξε σε συνεργασία με τον οίκο γουναρικών Σιστοβάρη τον Οίκο Σιστοβάρη-Dessès και τον επόμενο χρόνο σχεδίασε τις πρώτες στολές της νεοσύστατης Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Στην ακμή της επιχειρηματικής του δραστηριότητας, ο Γιάννης Ντεσσές απασχολούσε 200 εργαζόμενους και οι επιχειρήσεις τους έκαναν τζίρο 275 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων. Από τις αρχές της δεκαετίας του '60 άρχισε σταδιακά να απομακρύνεται από την υψηλή ραπτική και να επικεντρώνεται στο ετοιμοφόρετο ένδυμα (prêt-à-porter), επειδή πίστευε ότι «η υψηλή ραπτική είναι ξεπερασμένη και το πρετ-α-πορτέ είναι το μέλλον».
Το 1963, στα 60 του, λόγω της κακής κατάστασης της υγείας του μετακόμισε οριστικά στην Αθήνα και ασχολήθηκε με τον οίκο ραπτικής που είχε ανοίξει πριν από επτά χρόνια. Πέθανε στην Αθήνα στις 2 Αυγούστου 1970, σε ηλικία 66 ετών.
Τη δεκαετία του '90 αναβίωσαν οι δημιουργίες του, με το ενδιαφέρον που υπήρχε για τα ενδύματα τις δεκαετίας του '50. Το 1991το γνωστό μοντέλο Ναόμι Κάμπελ φόρεσε μία τουαλέτα του σε δεξίωση των Christie’s. Αργότερα, το 2001 και το 2006, η ηθοποιός Ρενέ Ζιλγουίγκερ και η ηθοποιός και τραγουδίστρια Τζένιφερ Λόπεζ φόρεσαν τουαλέτες του στην απονομή των Βραβείων Όσκαρ.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/504#ixzz3hfnYtZ00
Πίτερ Ο’ Τουλ
1932 – 2013
295
Σπουδαίος Ιρλανδός ηθοποιός, που απέκτησε διεθνή φήμη χάρη στην επιτυχημένη ερμηνεία του Τ. Ε. Λόρενς στην κινηματογραφική ταινία του Ντέιβιντ Λιν «Ο Λόρενς της Αραβίας» (1962).
Ο Πίτερ Σέιμους Ο' Τουλ (Peter Seamus O’ Toole) γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου του 1932 στην Κονεμάρα της Ιρλανδίας, αν και τον διεκδικεί και το Λιντς της Αγγλίας. Ο ίδιος δεν διευκρίνισε ποτέ στη ζωή του ποιος από τους δύο ήταν ο τόπος της γέννησής του. Ήταν γιος του λιθογράφου, ποδοσφαιριστή και μπουκμέικερ Πάτρικ Ο’ Τουλ και της σκωτσέζας νοσοκόμας Τζέιν Φέργκιουσον.
Μεγάλωσε στο Λιντς και φοίτησε σε καθολικό σχολείο, όπου συχνά οι καλόγριες δασκάλες του τον έδερναν, επειδή ήταν αριστερόχειρας. Σε νεανική ηλικία ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, αλλά καθώς το όνειρό του ήταν να γίνει ηθοποιός, φοίτησε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου, με συμμαθητές τον Άλμπερτ Φίνεϊ, τον Ρίτσαρντ Χάρις και τον Άλαν Μπέιτς, μεγάλα ονόματα του θεάτρου και του κινηματογράφου τα κατοπινά χρόνια.
Ο Πίτερ Ο’ Τουλ ως Λόρενς της Αραβίας
Καταξιώθηκε αρχικά ως θεατρικός ηθοποιός, παίζοντας ρόλους του κλασικού ρεπερτορίου και ιδιαίτερα σαιξπηρικούς. Με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση ασχολήθηκε ελάχιστα έως το 1962, οπότε ο Ντέιβιντ Λιν τον επέλεξε να πρωταγωνιστήσει στο ρόλο του συνταγματάρχη Λόρενς στην ταινία «Ο Λόρενς της Αραβίας». Η ερμηνεία του αυτή του χάρισε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Ακολούθησαν άλλες επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου, για τις ερμηνείες του στις ταινίες «Μπέκετ» (1964), «Το Λιοντάρι του Χειμώνα» (1968), «Αντίο κύριε Τσιπς» (1969), «Η άρχουσα τάξη» (1972), «Στάντμαν, ο ριψοκίνδυνος δραπέτης» (1980), «Η τυχερή μου χρονιά» (1982) και «Venus» (2007). Δεν κέρδισε ποτέ το πολυπόθητο αγαλματάκι, παρά μόνο το 2003, όταν η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου τον τίμησε με ένα βραβείο για το σύνολο της καριέρας του. Το 2000 είχε τιμηθεί με το βραβείο «Λόρενς Ολίβιε» για τις αξιοσημείωτες επιδόσεις του στο θέατρο.
Οι καταχρήσεις -έπινε και κάπνιζε πολύ- επιβάρυναν την υγεία του και τη δεκαετία του '70 έφτασε κοντά στο θάνατο, καθώς διαγνώστηκε με καρκίνο και του αφαιρέθηκε ένα μεγάλο μέρος του στομάχου του. Από τον γάμο του με την ηθοποιό Σαν Φίλιπς είχε αποκτήσει δύο κόρες, ενώ σε ηλικία 50 ετών έγινε πατέρας για τρίτη φορά, αποκτώντας ένα γιο από το μοντέλο Κάρεν Μπράουν. Το 1987 αρνήθηκε τον τίτλο του «σερ» για πολιτικούς λόγους.
Στις 10 Ιουλίου του 2012, ο Πίτερ Ο’ Τουλ ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση, λόγω της επιβαρυμένης κατάστασης της υγείας του. Πέθανε στις 14 Δεκεμβρίου του 2013, σε ηλικία 81 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/744#ixzz3hfnrWu6p
Η Γιωργία Δούκα και η Γιαννούλα Μπούγαλη σε αναμνηστική φωτογραφία της δεκαετίας του ‘5ο
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Δευτέρα
3/8
03:00
20°C
73%
2 Μπφ B
9 Km/h 
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
09:00
22°C
75%
2 Μπφ NA
9 Km/h 
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
15:00
31°C
48%
3 Μπφ NA
16 Km/h
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
21:00
26°C
60%
2 Μπφ NA
9 Km/h
ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ..
“ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΤΕ…ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ …”
Τρομάξαμε αγαπημένοι μου φίλοι να δούμε στο χωριό μας τον κ. Καπεντζώνη και μάλιστα σε βραδινή ώρα …Πως έγινε αυτό ; έλα μου ντε ; βέβαια τον έχουμε δει κάποιες φορές να φεύγει..βιαστικά , μετά από Δ.Συμβούλια , αλλά τώρα ό λόγος δεν ήταν υπηρεσιακός αλλά …δημοσιοσχετίστικος , μάλιστα ΔΗΜΟΣΙΟΣΧΕΤΙΣΤΙΚΟΣ , και συγκεκριμένα ΠΑΡΈΣΤΗ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ Δ.ΓΚΙΚΆ , ΟΠΟΥ , ΟΠΩΣ ΚΑΑΤΑΛΑΒΑΊΝΕΤΕ ΕΊΧΕ ΜΑΖΕΥΤΕΙ ΚΟΣΜΟΣ ..( παλιά μου τέχνη….)
Βέβαια , θα ΜΟΥ ΠΕΊΤΕ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΙ ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ ; ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ; ΓΙΑΤΙ ; ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ , ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΙ ΤΟ ΛΙΔΟΡΊΚΙ …” ΣΚΕΤΟ “ , ΕΝΏ ΑΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΚΑΝΈΝΑ ΤΖΕΡΤΖΕΛΟΠΑΝΗΓΥΡΟ , ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟ..ΛΟΓΆΚΙ ΤΟΥ , ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΑ..ΣΧΕΤΙΚΑ ΤΟΥ , ΤΌΤΕ ΑΛΛΆΖΕΙ ΤΟ..ΠΡΑΓΜΑ ..ΠΑΕΙ ΜΕ..ΧΙΛΙΑ ..ΓΙΑΤΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΧΕΙ…ΨΩΜΙ …
Γι’ αυτό λοιπόν , αν θέλετε να έρχεται ο Δημοτικός μας άρχοντας ταχτικότερα στο χωριό μας , και να λύνει και κανένα πρόβλημα , ή ΚΑΝΤΕ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ Ή…ΕΓΑΚΙΝΙΑ …!!!
ΣΗΜ : Όλα αυτά γράφονται , με την προϋπόθεση πως η πληροφορία μας , για την παρουσία του κ. Καπεντζώνη στα εγκαίνια , είναι αληθής ….
Καλό σας Κυριακόβραδο
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment