Α Υ Τ Ο Γ Ν Ω Σ Ι Α.....

Πως να σ’αντέξει , βρε καρδιά μου , το κορμί ,
έτσι , όπως είσαι εσύ φτιαγμένη ,
πονάς , λυπάσαι , αγαπάς , μα ούτε στιγμη ,
δεν σε θυμάμαι νάσαι ευτυχισμένη .

Σε έρημους δρόμους , πάντα μόνη περπατάς ,
και στου ονείρου , τα πελάγη ταξιδεύεις ,
όλοι τριγύρω σου γελούν , μα εσύ πονάς ,
αχ βρε καρδιά μου , πάψε πια να με παιδεύεις .

Του κόσμου οι πίκρες , μια δικιά σου ενοχή ,
κι’όλα τα δάκρυα των παιδιών , δικό σου δάκρυ ,
ζεις , βρε καρδιά μου , σε μια λάθος εποχή ,
σ’’ενα δικό σου κόσμο ζεις , σε κάποια άκρη . Κ .-