13.5.07

TOY XΩΡΙΟΥ ΜΑΣ Η ΠΛΑΤΕΙΑ....

Στου χωριού μας την πλατεία,
ψησταριές και καφενεία,
καφετέριες και μπαράκια
με μοντέρνα τραπεζάκια
και ομπρέλες της... θαλάσσης,
τι να βρεις και.. τι να χάσεις.

Του χωριού μας η πλατεία,
κάποτε είχε....γοητεία ,
ομορφιά... παραδεισένια,
τραπεζάκια μαρμαρένια
και καρέκλες όλο νάζι
με πυκνόπλεχτο ραγάζι.

Στου χωριού μας την πλατεία
περασμένα ...μεγαλεία ,
τα διηγείσαι βουρκωμένος ,
νοσταλγώντας πικραμένος,
τις παλιές , όμορφες μέρες
και τις βραδυνές βεγγέρες .

Όλοι οι χωριανοί ενωμένοι ,
κερδισμένοι και χαμένοι ,
στα χαρτιά και στην αγάπη
στων..κομμάτων το κιτάπι ,
όλοι αδέρφια , μιά παρέα
κι’ ήταν η ζωή..ωραία .

Τώρα στη μικρή πλατεία
που άλλοτ’ είχε μεγαλεία ,
τις βραδυές , τα μεσημέρια ,
άνοιξες και καλοκαίρια ,
τζερτζελέδες , νταραβέρια
μαύρα κι’ άραχνα..χαμπέρια

Συνεχώς ..στριφογυρίζεις
μα κανένα δεν γνωρίζεις ,
φίλοι και γνωστοί...χαμένοι ,
με τα χρόνια... ξεχασμένοι ,
κι’ όσοι γύρω σου περνάνε ,
ούτε που σε χαιρετάνε....
Όμορφό μου Λιδορίκι ,
σε κατάντησαν...τσιφλίκι....

1 comment:

~Αερικό~ said...

Κύριε Καψάλη η ποίησή σας με έχει μαγέψει. Θα ήταν τιμή μου να προσθέσω το blog σας στα αγαπημένα μου. Να είστε πάντα καλά.