Μπομπότα , όχι όμως..χαμοκούκι...
Τούτες τις μέρες , με τα στολοσμένα δέντρα και τα πλούσια τραπέζια , με τις διασκεδάσεις , τις απανωτές , και τα πανάκριβα ..ποτά , εισαγωγής , ο νους μου γυρνάει στη δυστυχία - την τόσο ..έντιμη όμως - των προπολεμικών χρόνων , τότε που περιμέναμε τα Χριστούγεννα και το Πάσχα γιά να γευτούμε ..κρέας , και όχι..όλοι..
Τούτους τους καιρούς , που τα ψυγεία είναι κατα..γιομάτα , τρέχει η σκέψη μου στις δυσκολίες εκείνες , στη μπομπότα , το αυγό που δεν τόκανε η κότα , στην ελιά που ήταν πανάκριβη , στο χαμοκούκι...
Το χαμοκούκι ήταν το πρόχειρο ψωμί γιά τον τσοπάνο , γιά το μουσαφίρη , γιά τον μοναχοτροβιάρη , γιά το γέρο . Γινόταν γρήγορα , ψηνόταν γρήγορα , ήταν μαλακό , ζεστό ..νόστιμο . Δε στενοχωριόταν καμιά νοικοκυρά σα θα της ερχόταν μουσαφίρης και δεν είχε ζυμωμένο ψωμί . Στη στιγμή έφκιαχνε το χαμοκούκι , τηγάνιζε δυό αυγά με τυρί και το πρόβλημα ήταν λυμένο . Αυτό ήταν το πρόχειρο χαμοκούκι . Καλαμποκίσιο αλεύρι - νερό - αλάτι , όλα αυτά , ανακάτωμα και στη φωτιά το ζυμάρι .
Βέβαια υπήρχε και το...μερακλητικο χαμοκούκι , αλλά αυτό...αύριο...
Καλό σας...ξημέρωμα........Κ.-
No comments:
Post a Comment