Του ρημαγμένου , διπλανού σπιτιού , η σκάλα δεν θα τρίξει ,
την Άγια Νύχτα αυτή των Χριστουγέννων , που προσμένουμε ,
ούτε τ’ αστέρι το λαμπρό , το μονοπάτι το κρυφό θα δείξει ,
στους μάγους , που , αιώνες , το μικρό Χριστό μας περιμένουνε .
Χρόνια και χρόνια , τώρα , το φτωχό το λαδοκάντηλο..σβυσμένο ,
χέρι δεν βρέθηκε , θαρρείς , παραμονή Χριστούγεννα , ν’ ανάψει ,
έφυγ’ η μάνα , τέλειωσε η ζωή , βουβό το σπίτι , έρμο , ξεχασμένο ,
τι κι’ αν το γυρισμό του , τέτοια Νύχτα , της φτωχειάς της είχε τάξει..
Χαράζει , κι’ όπου να’ναι θα χτυπήσουνε χαρμόσυνα οι καμπάνες ,
κάθε χρονιά , τέτοια βραδιά , η ξεχασμένη ελπίδα μας ..γεννιέται ,
θ’ανοίξουνε για λίγο , πάλι οι ουρανοί , κι’ όλες του κόσμου οι μάνες ,
μες στη ζεστή τους αγκαλιά τα’ όνειρο θ’ αναστήσουν που..ξεχνιέται..
Νύχτα ελπίδας , τα βουβά τα μάτια , σαν λαμπρά αστέρια λαμπυρίζουν ,
στην προσμονή καινούργιας μέρας , στην πικρή , λειψή..ζωή μας ,
κι’ όλα τα βλέματα , με δέος στ’ ουρανού την περατιά ..στριφογυρίζουν ,
προσμένουν όλοι , ένας μικρός Χριστός να γεννηθεί μες στην ψυχή μας…….Κ.-
Λιδορίκι 23- 28/12/08
No comments:
Post a Comment