ΤΑ ΣΠΗΛΑΙΑ ΤΗΣ ΔΩΡΙΔΑΣ

ΤΟ  ΣΠΗΛΑΙΟ  ΤΟΥ  ΚΑΛΛΙΟΥ -  Β.'

  Ο δρόμος γιά το Βελούχοβο , απ' το γεφύρι του Στενού , δεξιά ο Μόρνος και στο βάθος το πανέμορφο χωριό , που σήμερα είναι στον πάτο της ...λίμνης .

 

   Μπαίνοντας στη σπηλιά μέσα , το καλοκαίρι , δεν υποπτεύεται κανείς τίποτα , αφού ούτε νερό συναντά ούτε και άλλο σημάδι νερού , εκτός πό κάτι γραμμές στάθμης του , , ασαφείς χαμηλά και σαφείς στα 1,8 και 2,1 , μέτρα ύψος από το έδφος .

   Αυτού , συναντούμε δύο διακλαδώσεις . Η προς τα δεξιά σε λίγα μέτρα στενεύει και γίνεται απρόσιτη , χωρίς διάνοιξη . Η προς τ' αριστερά προχωρεί περί τα 20 μ και συναντά μιά ήρεμη λίμνη 5μ μήκους περίπου , που πίσω της συνεχίζει η σπηλιά .

   5μ από την είσοδο , βρίσκεται ένα κοίλωμα βαθύ , στο οποίο εύκολα είναι δυνατή η κατάβαση έως μιά τρύπα διαμέτρου 1 μ και ύψους 0,3μ . Ένα άγριο μουγκρητό μας υποδέχεται σ' αυτό το σημείο και ένα κρύο ρεύμα αέρος .

   1.μ. πιό μέσα από την τρύπα βρίσκεται μιά δίνη φρενιασμένου νερού , που έρχεται εκεί από μιά κοίτη πολύ κατωφερική από το εσωτερικό του βουνού και καταπίνεται γιά να βγείθ πιό κάτω και να σχηματίσει το γνωστό κεφαλάρι .

   Πάνω από τη δίνη είναι εύκολο να περάσει κανείς πατώντας στους πλευρικούς καταφαγωμένους βράχους . Είναι δυνατόν και να προχωρήσει ακόμα πάνω από το ορμητικό ρεύμα , όμοια περνώντας , περί τα 8-10 μ. στο εσωτερικό του βουνού . Πιό μέσα να προχωρήσει είναι αδύνατο χωρίς ειδικά εφόδια .

   Λίμνη 1μ βάθους στην αρχή , άγνωστο πόσου πιό μέσα , εμποδίζει . Το κεφαλάρι έχει παροχή 15 κυβικά μέτρα νερού το λεπτό περίπου κα΄τά το τέλος φθινοπώρου , στην ξηρότερη εποχή . Το χειμώνα ξεχειλίζει , έως το μισό ύψος , την είσοδο της σπηλιάς και σαν άγριος χείμαρρος ξεχύνεται στην από κάτω της χαράδρα , γιά να χυθεί στο Μόρνο . Η θερμοκρασία του αέρα της σπηλιάς το Σεπτέμβριο 1951 ήταν 14 β.C , του νερού 11β ,C , ενώ η θερμοκρασία του ελεύθερου αέρα ήταν 21 β. C.

   Το νερό του κεφαλαριού σήμερα κινεί δυό αγροτικούς νερόμυλους . Ασφαλώς θα μπορούσε να ηλεκτροφωτίσει και το χωριό και το Λιδωρίκι , που είναι κοντά του με μιά διαρρύθμιση , ύστερα από μιά πλήρη εξερεύνηση της σπηλιάς αυτής .

   Πάντως , το ορμητικό , στο εσωτερικό της σπηλιάς  , νερό , ο βόγγος της δίνης , η ψύχρα του αέρα της και η άγρια όψη των βράχων της , με την ηρεμία του απ' έξω τοπίου , δίνουν , αλήθεια , ανυπέρβλητη αντίθεση .

   Όποιος περάσει από το μέρος αυτό , θα 'χει οπωσδήποτε εντυπώσεις αξέχαστες .

Το γραφικό και καταπράσινο Βελούχοβο ( Κάλλιο ) , στο βάθος της φωτογραφίας , στα ριζά του Βαρδουσιού , είναι η πηγή και το σπήλαιο που αναφέραμε .

ΣΤΟ  ΕΠΟΜΕΝΟ : Το  Κάρκαρο Ξεροβουνίου Πενταγιών .

 

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ........