ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ...

  Η  ΙΔΡΥΤΙΚΗ  ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ  

   ΛΙΔΩΡΙΚΙΩΤΩΝ    ΣΤΗΝ  ΑΜΕΡΙΚΗ   ΤΟ    1917  !!

                      

 

  Διαβάστε , προσεχτικά , αδέρφια , τον καταστατικό..χάρτη της Λιδορικιλωτικης αδελφότητας , διαβάστε και πίσω απ' τα..ξερά γράμματα την αγωνία , το πάθος και την απέραντη αγάπη των ξενητεμένων μας αδερφών , γιά την λατρευτή πατρίδα , γιά την γενέτειρά τους , το Λιδορίκι .

   Δύσκολη η ζωή τους , στην ξενητειά , πολύ δύσκολη , και οι συνθήκες εργασίας τους και..διαβίωσης ακόμα πιό δύσκολες , και φυσικά τα..δολλάρια δεν τα..μάζευαν στο..δρόμο , όπως πολλοί ίσως πίστευαν , δουλειά πολλή , και σκληρή , δύσκολο το μεροκάματο , ανύπαρκτες ανέσεις , πολλή νοσταλγία , πολλή ...πίκρα , και πιό πολλή..έγνοια γιά τους πίσω , γιά τη γενέτειρα , γιά το χωριό...γιά τις ανάγκες , όχι τις ..δικές τους , αλλά των δικών τους και του χωριού .

   Πόσα και πόσα δεν χρωστάμε στους ξενητεμένους μας , πόσα και πόσα όνειρά τους δεν τα..τσαλάκωσαν , δεν τα 'θαψαν γιά πάντα , γιά ν' αναστήσουν αδέρφια , να συντηρήσουν γονείς , να παντρέψουν αδερφές , να σπουδάσουν αδέρφια , και η δική τους ζωή πάντα σε..δεύτερη  μοίρα , προείχε βλέπεις η επιβίωση της οικογένειας , πίσω στην πατρίδα , να ζήσουν οι γέροι γονείς λιγάκι καλύτερα , και τ' αδέρφια να μη ζήσουν τις..στερήσεις που έζησαν αυτοί ...

  Βλέπουμε τα καλοκαίρια , αδέρφια , ηλικιωμένους ξενητεμένους χωριανούς μας , που έρχονται να ζήσουν γιά λίγες μέρες , στο χωριό τους , στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν , στον τόπο που βρίσκονται αναπαυμένοι οι δικοί τους , έρχονται και με βουρκωμένα μάτια , ξεθάβουν απ' τις αυλές των πατρικών σπιτιών τους , τα ..όνειρα που ..θάψανε γιά πάντα  , όταν έφευγαν γιά την ξενητειά , φύγαν παλληκαρόπουλα , αμούστακα παιδιά , γεμάτα ζωντάνια και λαχτάρα γιά..ζωή , γιά προκοπή , και γυρνάνε..ασπρομάλληδες..

 

ΣΑΝ ΤΑ…ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ…

 

Πέρασαν , λες , σαν το νερό , σχεδόν πενήντα χρόνια ,

τότε που ξεκινάγαμε , αμούστακα.. παιδιά…

στα τέσσερα , του ορίζοντα , σημεία , σαν χελιδόνια

σκορπίζοντας , με όνειρα , κι’ ελπίδες στην καρδιά .

 

Σαν τις σταγόνες της βροχής , που τις σκορπάει ο αγέρας

σκορπίσαμε ολόγυρα , σε τόπους μακρινούς ,

στον κόρφο ένα φυλαχτό , κι’η ευχούλα μιας ..μητέρας ,

π’ άναβε λαδοκάντηλα , σ’άγιους εσπερινούς .

 

Χρόνια σκληρά , ολόπικρα , μα και πολυαγιασμένα ,

ζήσανε μικροφαμελιές , ανάστησαν.. παιδιά ,

παντρέψαν ορφαναδερφές , πρόσωπα αγαπημένα ,

μα μείναν πάντα ζωντανές οι πίκρες στην καρδιά …

 

Τώρα , με γκρίζα τα μαλλιά , την ξενητειά στα μάτια ,

μα την ελπίδα , πάντοτε , φλογάτη στην καρδιά ,

Πατρίδα εδώ , Πατρίδα εκεί , γίναμε δυό… κομμάτια ,

πουλάκια του καλοκαιριού , γυρνάμε στα παλιά… ……..Κ.-

  

Πολλά , πάρα πολλά έκαναν , κι' ακόμα κάνουν τα ξενητεμένα μας αδέρφια , γιά μας και τον τόπο τους , τον αγαπημένο , τη γενέτειρα όπως συνηθίζουμε να λέμε , εμείς όμως ;....

                         Καλό σας βράδυ , Χρόνια Πολλά......Κ.-