ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

  ΕΝΑΣ  ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟΣ  ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗΣ  ΜΑΣ .

   Όλοι αδέρφια , οι παλιότεροι τουλάχιστον , θυμόμαστε τον αξέχαστο Παναγιώτη Δημητρακόπουλο , κλασσική Λιδορικιώτικη φιγούρα , με τα όποια προβλήματά του , λίγοι όμως γνωρίζουμε , τον πρότερο ..βίο του και κυρίως τα αίτια που του προκάλεσαν τα προβλή ματα αυτά .

   Προσωπικά , συμπαθούσα , όπως και όλοι άλλωστε , τον σχωρεμένο Παναγιώτη , και μάλιστα τελευταία είχα μιά συζήτηση με τον πρωτανηψιό του τον Τάσο Τσώνο , σχετικά με τη ζωή του αξέχαστου Λιδορικιώτη , πήρα τις απαντήσεις που ήθελα , ψάχνοντας όμως στο " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " ( αριθ.φύλ 39 Φεβρουαρίου 1985 ) , την εφημερίδα του Γιώργου Καψάλη , βρήκα μιά πολύ ενδιαφέρουσα επιστολή του Σπύρου Τσώνου , αδέρφου του Τάσου , που με λίγα λόγια ρίχνει ..φως στις απορίες όλων μας , γύρω απ' τη ζωή του αγαπημένου μας Παναγιώτη , διαβάστε τη , αξίζει τον κόπο , απευθύνεται στον αξέχαστο Γιώργο Καψάλη .

   " Δεν ξέρω , αγαπητέ Γιώργο , εάν έχει δημοσιευτεί το ιστορικό του αείμνηστου θείου μου Παν .Δημητρακόπουλου , της προσωπικότητας του χωριού , πάντως , τα ακόλουθα ασφαλώς θα δώσουν μιά διαφορετική εικόνα από την επιφανειακή , που έβλεπε ο κόσμος .

   Χωρίς να εξιστορήσω τον βίο του , μάθε ότι όταν πήγε στο στρατό , έλαβε μέρος και στην Μικρασιατική επιχείρηση και πέρασε πολλά στην καταστροφή ( από εκεί και έπαθε ) .

   Όταν επέστρεψε , οι εφιάλτες από τις Τουρκικές απανθρωπιές , δεν τον άφηναν ήσυχο . Η αδέλφή του - και μητέρα μου - Αικατερίνη  Κ. Τσώνου , ακόμα το λέει : " έφαγε το μπαρούτι με τη χούφτα ο αδερφούλης μου γιά την πατρίδα ". Διηγείται δε , ότι αρκετές φορές , στον ύπνο του , έβγαζε φωνές και βογγητά . Από το φόβο της δε , μήπως πεθάνει , η μάνα μου έκανε θόρυβο γιά να τον ξυπνήσει και ρωτώντας τον αν είναι καλά , εκείνος απαντούσε : " έβλεπα στο όνειρό μου τους Τούρκους , άλλους να σφάζουν , άλλους να βάζουν στο αλέτρι , άλλους να πετάνε στη θάλασσα ".

   Πρέπει να γύρισε πολλά μέρη στη Μικρά Ασία , γιατί ήξερε πολλές τοποθεσίες και αρκετές Τουρκικές λέξεις . Ήταν και από τους λίγους στο Λιδορίκι που ήξερε καλό ζειμπέκικο ( χόρευε στα μεράκια του , σε ιδιωτικό κύκλο ) . Το μεγάλο του όνειρο ήταν να επισκεφθεί τη Μακεδονία που δεν χόρταινε να την παινεύει .

   Όταν ήθελε , έδειχνε λογική σε συζητήσεις και σε συμβουλές στους μικρούς . Αναλόγως διαβασμένος κατείχε από ιστορία και στοιχειώδη φιλοσοφία . Αρκετές φορές ζητούσε να διαβάσει βιβλία και περιοδικά μας . Ήταν καλός στο σπάρσιμο και στο θέρισμα και το καυχόταν σε ένα από τα πολλά ρητά του  "...γοργά σπέρνω ...γοργά θερίζω...".

   Μιά φορά μάλιστα , κουρεύτηκε , έκανε τα μαλλιά του χωρίστρα , φόρεσε κουστούμι και πήγε στην εκκλησία πολύ ευπαρουσίαστος .

                                        Φιλικώτατα

                                 Σπύρος  Κ .  Τσώνος

 

   Μιά σπάνια φωτογραφία του αξέχαστου Παναγιώτη , σε κάποια στιγμή..Εθνικής του..έξαρσης , δίπλα του ( μάλλον ) ο Μπάμπης Σουρμελής , ο αλησμόνητος Λιδορικιώτης και φίλος Αλέκος Κωστάκης (..Καφτανιαλέκος ) με το μικρό , τότε , Αλέκο Λαλαγιάννη .

 

   Πολλά έχουμε να θυμηθούμε αδέρφια , γιά τον αξέχαστο φίλο των ..παιδικών , και όχι μόνο , χρόνων μας , τον Παναγιώτη , και θα 'ταν πολύ χρήσιμο να μάθουμε και περισσότερες λεπτομέρειες , γιά τη ζωή του , αυτά όμως κάποια άλλη φορά .

                   Καλό σας  βράδυ..........Κ.-