Ο ΒΕΝΕΤΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ( 1684-1699 ) - Δ'.

Η αποχώρηση των Βενετσιάνων και η επιστροφή των Τούρκων στη Δωρίδα , πίκρανε κι' απογοήτευσε τους κατοίκους , που είχαν στηρίξει πολλές ελπίδες γιά τη λευτεριά τους στην εξέγερση αυτή . Αρκετοί ξαναπήραν τα βουνά , άλλοι με τις οικογένειές τους αναγκάστηκαν να εκπατρισθούν και να εγκατασταθούν στις απέναντι ακτές του Μοριά και κυρίως στο Αίγιο , όπου η τους παραχωρήθηκαν χωράφια με πληρωμή του ανάλογου φόρου στο νοικοκύρη τους και τη βενετσιάνικη διοίκηση η ξενοδούλευαν σε κτήματα προυχόντων . Έτσι ο Γενικός Πρπβλεπτής Μιχιέλ έγραφε από το Άργος ( 18 Ιουνίου 1694 ) προς το δόγη ότι " εις την νησίδα Σουλειμάν αγά , επονομασθείσαν Άγιος Μάρκος ήλθον και εγκατεστάθησαν τριακόσιαι οικογένειαι από Λιδωρίκι και ευρίσκονται ήδη εκεί υπό την επίβλεψιν του καπετάν Κώστα , διορισθέντος με μισθοδοσίαν 30 δουκάτων κατά μήνα ". Βλέπουμε πως ο εκπατρισμός αρχίζει νωρίτερα από την υπογραφή της συνθήκης του Κάρλοβιτς ( Γενάρης 1699 ) , γιατί άρχισε πιά η κατάρευση της Βενετσιάνικης αντεπίθεσης , είτε πολλοί διέβλεπαν ότι τελικά οι Βενετσιάνοι θα υποχωρήσουν και θα τους εγκαταλείψουν στην τρομακτική μανία των Τούρκων . Είναι η περίοδος που την περιοχή λεηλατεί ο Λιμπεράκης , άλλωστε και η φυγή είναι μία λύση . Σύμφωνα με κατάθεση του ιερομονάχου Ιακώβου του μοναστηριού της Βαρνάκοβας , που περιλαμβάνεται σε αναφορά του ίδιου Προβλεπτή από την Κόρινθο ( 6 Αυγούστου 1694 ) " προ 12 ημερών ο Λιμπεράκης έστειλεν 80 άνδρας του εις τα χωρία του Λιδωρικίου ,μ ίνα εισπράξη 400 ρεάλια , που τους επέβαλεν ως φόρον . Οι κάτοικοι μόλις είδαν τους ατάκτους αυτούς , έστειλαν τους Δημογέροντας εις Θήβας , προς συνάντησιν του Λιμπεράκη και κατώρθωσαν να συμβιβασθούν , δίδοντες μόνον 100 ρεάλια και μερικά δώρα " Σχετικά με την πρώτη μαρτυρία του Γενικού Προβλεπτή πως έφτασαν στο Μοριά τριακόσιες οικογένειες " από Λιδωρίκι " ,πρέπει να εννοεί από την περιοχή του Λιδορικίου , γιατί η πρωτεύουσα της Δωρίδας , δεν είχε την περίοδο αυτή τόσες οικογένειες , ούτε και υπήρξε ποτέ ολικός εκπατρισμός των κατοίκων της .
Σύμφωνα με κατάθεση μάρτυρα ( Ναύπακτος , 25 Μαρτίου 1697 ) η κατάσταση στην περιοχή της Δωρίδας εξακολουθεί να είναι καταπιεστική από μέρους των Τούρκων και μάλιστα από τους Σπαχήδες ( καβαλλάρηδες ), επισημαίνεται η δράση κλεφτών , ενώ η εγκατάλειψη , όπως φαίνεται , από τους Βενετσιάνους της περιοχής , είναι φανερή . Αναφέρεται στην κατάθεση :

" Παρουσιάσθη ο Μπεκήρ Φούρα από το Λιδωρίκι , ο οποίος συνελήφθη ως αιχμάλωτος και μετήχθη χθες ενταύθα . Κατέθεσεν ότι ήσαν επτά , οι οποίοι εκτυπήθησαν από τον καπιτάν Ζαφείρη , δύο εφονεύθησαν , ο ίδιος συνελήφθη αιχμάλωτος και οι άλλοι τέσσαρες που ήσαν Σπαχήδες διέφυγον προς το Πατρατζίκι . Οι Σπαχήδες ούτοι είχον έλθει ίνα εισπράξουν τα δικαιώματά των . Ερωτηθείς διατί οι Σπαχήδες διέφυγον ολίγον προτήτερα , απήντησεν ότι οι Σπαχήδες δεν είχον φέρει μαζί των τα χαρτιά διά την είσπραξιν πουεπρόκειτο να κάμουν από τους χωρικούς και οι χωρικοί ηρνήθησαν να τοις δώσουν τα δικαιώματα εις σιτάρι και χρήματα και ως εκ τούτου ηναγκάσθησαν να επιστρέψουν εις το Πατρατζίκι , ίνα εφοδιασθούν με τας καταλλήλους διαταγάς ".
Με την υπογραφή της συνθήκης του Κάρλοβιτς ( 1699 ) αρκετοί Δωριείς αλλά και κάτοικοι της Παρνασσίδας , γενικά της Στερεάς Ελλάδας και ειδικότερα της Φωκίδας , εγκαταλείπουν χωριά , οικισμούς και πολιτείες και καταφεύγουν στο Μοριά , να σωθούν . Προοπτική τους να μείνουν ένα διάστημα εκεί και σαν ησυχάσει κάπως ο τόπος , να επιστρέψουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους .

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι............