Από το στρατό , μας είπαν να πάμε να πληρωθούμε στο σταθμό , που ήταν μισή ώρα απ' τη Βασιλίτσα . Ήταν νύχτα , αλλά ο σταθμός είχε μεγάλη κίνηση . Φορτώνανε τσιμέντα και άλλα υλικά στα τραίνα , πηγαινοερχόντουσαν στρατιώτες και εργάτες...Τότε εμείς ρωτάμε που να πάμε γιά να πληρωθούμε και μας λένε " να πάτε στην Αξιούπολη , πούναι κοντά ". Εκείνη την ώρα , ακούμε ένα στρατιώτη που φωνάζει : " Όποιος βοηθήσει να φορτώσουμε τα τραίνα , θα φάει ψωμί και τυρί ". Λέω στον Κώστα το Μαργέλλο " δεν πάμε να βοηθήσουμε , γιά να φάμε ;" Όταν σε δυό ώρες τελειώσαμε το φόρτωμα , πήγαμε γιά το ψωμοτύρι . Αλλά ενώ μας είχαν πει πως θα μας δίνανε μισή κουραμάνα , επειδή είμασταν πολλοί , μας δώσανε μόνο ένα τέταρτο της κουραμάνας και καμιά πενηνταριά δράμια κεφαλοτύρι . Διαμαρτυρηθήκαμε , αλλά δεν γινόταν τίποτα .
Πριν φύγουμε , ρωτάω ένα στρατιώτη , γιατί γίνεται τόση φασαρία και γιατί τόση βιασύνη . Μου λέει τότε αυτός , πως οι Γερμανοί μπήκαν από τη Δοιράνη , αλλά δεν πρόλαβε να μου τελειώσει , γιατί ένας λοχίας τον τράβηξε με το ζόρι , βρίζοντάς τον και φύγανε . Εγώ δεν το πίστεψα , γιατί την προηγούμενη μέρα , έγραφε η εφημερίδα από τη Θεσσαλονίκη , ότι τα στρατεύματά μας προχωρούν . Βέβαια , καταλαβαίναμε πως κάτι συμβαίνει , αλλά δεν ξέραμε τίποτα σίγουρο . Κοιμηθήκαμε τότε καμιά ώρα πάνω στα μαδέρια και όταν έφεξε λέω στον " Ελλάδα " , να πάμε στην Αξιούπολη να πληρωθούμε . Χαρήκαμε , νομίζοντας πως πληρώθηκαν , και βέβαια θα πληρωνόμασταν κι εμείς . Ρωτήσαμε τους εργάτες και στενοχωρηθήκαμε πολύ , που μας είπαν όχι . Πρέπει να πάμε στη Θεσσαλονίκη , εκεί θα πληρώσουν . Γυρίσαμε πίσω απογοητευμένοι , αλλά πως να πάμε , που δεν έβαζαν στα τραίνα πολίτες , απογορευόταν . Όταν γυρίσαμε πίσω προσπαθήσαμε να μπούμε στο τραίνο , αλλά δεν μας αφήνανε . Βλέπω τον Μπάφα , αρπακολλήθηκε πίσω απ' το τελευταίο βαγόνι , εν κινήσει , και δεν ξέρω αν πήγε στη Θεσσαλονίκη η όχι . ( Τον ρώτησα όταν ήρθε στο Λιδωρίκι αν πήγε η όχι , γιατί ήταν εδώ στο αντάρικο , αλλά δεν μου απαντούσε , έκανε πως δεν με γνώριζε κι' απόφυγε να μου απαντήσει ).
Αφού δεν μπορούσαμε να πάμε με το τραίνο καθήσαμε σ' ένα πάγκο . Τότε ήρθε έναε δεκανέας και μας είπε , εμένα και του Ελλάδα , και μας διέταξε αμέσως να πάρουμε ένα μεγάλο καζάνι να του το φέρουμε ως το τραίνο , του είπα : εμείς είμαστε πολίτες , να εύρεις στρατιώτες να το μεταφέρουνε , και μου λέει : κι' εσείς στρατιώτες είστε , το απάντησα , σε παρακαλώ άφησέ μας στα χάλια μας .
Ο Ελλάδας μου λέει , έλα Σπύρο , πιάσε να το μεταφέρουμε , εκείνη τη στιγμή ήρθε ένας λοχαγός , κι' ο δεκανέας του λέει : Κύριε λοχαγέ , διέταξα αυτούς τους δύο να ματαφέρουν το καζάνι και αρνήθηκαν ! Ο λοχαγός είπε : Δεν βλέπεις που βρισκόμεθα ; θα μας πιάσουν οι Γερμανοί αιχμαλώτους κι εσύ τσακώνεσαι με τους πολίτες ;Τον πήρε και φύγανε .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι........
No comments:
Post a Comment