ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΧΟΙΡΙΝΟ ΚΑΙ.." ΚΟΡΩΝΑ - ΓΡΑΜΜΑΤΑ " - Β.'

 

   Γιά την ιστορία , ο πρώτος που χρησιμοποίησε έγχρωμο καραβάκι ήταν ο Γ.Καραχάλιος ( Φιλόσοφος ) , κι' ένας ψαράς , ο μπάρμπα Γιάννης , ο ξυπόλυτος , που όταν φώναζε ακουγόταν ως την Πενταγιού , και που κανένας ποτέ δεν έμαθε την καταγωγή του , ούτε και ποιό ..καράβι τον άδειασε στο Λιδορίκι . Κι' όπως 'ηρθε , το ίδιο κι' έφυγε , " μονάτος " και μυστηριώδης ψαράς , ομπρελάς , καρεκλάς , κλουβάς , πολυτεχνίτης κι' ερμοσπίτης , που λένε .

   Κάποτε δυό χωριανοί μας - πολύ παλιότεροι από μένα -ήταν φαίνεται κουμπούρες στα γράμματα και , θέλοντας να πρωτοτυπήσουν , αποφάσισαν να πουν τα συριανά απ' το βιβλιαράκι . Κι ενώ εμείς , σύμφωνα με τα δικά μας κάλαντα , ζητούσαμε γιά πληρωμή μας " ένα ζευγάρι κότες " , αυτοί -κατά το βιβλίο - ζητούσαν " ισπανικά και γαλλικά , βενέτικα ..φλωρία ! ". Αλλά αντί να διαβάζουν σωστά , διάβαζαν " σπανίκα λαι..γαλίκα ", μ' αποτέλεσμα να μείνει η γαλλίκα ( μεγάλο κοφίνι ) σαν παρατσούκλη του ενός .

   Το προιόν των καλάντων , 5-10 δραχμές - θησαυρός γιά τα παιδιά εκείνης της εποχής - ξοδευόταν σε κοκοτάκια από το Ζήσιμο , σε καραμούζες , μπαλόνια , γλυκά , κόλλες αεροστάτου και στο στριφτό στ' αλώνια . Κι' άκουγες φωνές : " Τσέλι κι άλλοοοοο ", " ρίξτες φρούζες ρε , αλλοιώς κομμένες " , " κορόνα κι' άλλη ". Και τα πενηνταράκια άλλαζαν , ως το βράδυ , συνέχεια χέρια , και ο Ψαλάς , τ' Αρπάλη , του Κανδρή και του Ζώη τ' αλώνια γνώριζαν δόξες από το παιδομάνι .

   Την παραμονή ακόμα , όλοι - όσοι είχαν - έσφαζαν το γουρούνι ( του...γρούν' τ'ς ) . Τα περισσότερα σπίτια έτρεφαν από ένα , που τ' αγόραζαν μικρά π' τους Πενταορίτες , το Μάρτη συνήθως . Ήταν τα λεγόμενα .." σγατζογούρουνα " , που δε σήκωναν βάρος , όπως τα μπουλντόγκ , και σπάνια ξεπερνούσαν τις 100 οκάδες , τα τάιζαν μ' ό,τι περίσσευε - αν υποτεθεί ότι περίσσευε - απ' το τραπέζι , με πίτουρα , λιοκόκι , σαπιοκαλάμποκο , βελάγκι , σαπιοκολόκυθα , κ.α .τέτοια , μα η καλύτερη τροφή τους ήταν το αίμα .

   Τότες , όλοι οι χασάπηδες , είχαν το..σφαγείο τους έξω απ' το...μαγαζί τους . Δεν υπήρχε τουρισμός και ..τέτοια , σφάζανε το ζώο εκεί μπροστά , να βλέπει ο κόσμος , κι' είχαν μιά σκαφούλα να μαζεύει το αίμα . Το αίμα αυτό , πάγωνε , έπηζε κι΄' ήταν σα συκώτι . Πετούσαν μέσα σ' αυτό και τ' άχρηστο..κωλάντερο - λιχουδιά γιά το θρεφτάρι γουρούνι - κι οι διάφοροι .. " χοιροτρόφοι " το 'παιρναν με ντενεκέδες , ακι τάιζαν τα γουρούνια τους .

   Κατά τις 9 με 10 το πρωί , άρχιζε η ομαδική σφαγή των χοίρων και γινόταν ..χαλασμός , απ' τα γουίσματά τους . Ειδικοί σφάχτες γύριζαν , από σπίτι σε σπίτι , γιά τη σφαγή , που δεν ήταν και εύκολη δουλειά . Γινόταν ως επί το πλείστον , με μακριά ξιφολόγχη - καλύτερη γι' αυτή τη δουλειά ήταν η Βουλγάρικη - γιατί , λόγω του λίπους το συνηθισμένο μαχαίρι , δεν έφτανε εύκολα ως την καρδιά του ζώου . Μετά τη σφαγή του ζώου , η νοικοκυρά έβαζε στο στόμα του σφαγμένου ζώου , ένα λεμόνι και δίπλα έκαιγαν , πάνω σ' ένα κεραμίδι με κάρβουνα λίγο λιβάνι . Αυτό , πιστεύω , ότι κρατάει κατευθείαν απ' την ειδολολατρική αρχαιότητα και δείχνει την αδιάσπαστη ενότητα της φυλής μας .

 

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ........