Το πρώτο Λιδορικιώτικο Ζαχαροπλαστείο είναι γεγονός , σωτήριον ..έτος 1930 , δυό φίλοι ο Τάσος Καντά κι' ο Θύμιος Καψάλης ξεκίνησαν με αγάπη και μεράκι αυτή την προσπάθεια , η περιγραφή του μπάρμπα Γιώργου , πιό κάτω , τα λέει όλα .
Δημοσιεύουμε απόψε , αδέρφια , μιά γλαφυρότατα περιγραφική επιστολή , σχετικά με το πρώτο Λιδορικιώτικο Χριστουγεννιάτικο δέντρο στο χωριό μας , είναι γραμμένη από ένα αγαπημένο μας μπάρμπα , ξάδερφο της μάνας μας , τον Γεώργιο Νικ. Πέτρου , Ταλτογιώργο , ένα γνήσιο Λιδορικιώτη , συγκεκριμένα Βαρουσιώτη , που έζησε γιά πολλα χρόνια στην Αμερική , και επέστρεψε στο χωριό μας όπου περνάει όμορφα κι' ωραία . Η επιστολή αυτή είναι γραμμένη το 1983 , και απευθύνεται στον Γιώργο Καψάλη , διαβάστε κι' απολαύστε :
" Αγαπητέ μου Γιώργο .
Με την εφημερίδα σου το " Λιδωρίκι ", που λαβαίνω εδώ στο Σικάγο , με φέρνεις πάντα κοντά στη γενέτειρά μου και μου ξαναζωντανεύεις τα παιδικά μου χρόνια .
Με το " Γράψτε εσείς το Χριστουγεννιάτικο Τεύχος ", μου θύμισες το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο που έκαμε την εμφάνισή του στο Λιδωρίκι . Και είναι τόσο χαραγμένο το γεγονός στο μυαλό μου , που θυμάμαι πότε ακριβώς έγινε αυτό : Προ πενηντατριών χρόνων , το 1930 .
Τότε , ο μακαρίτης ο πατέρας σου , μαζί με τον Τάσο Καντά είχαν ανοίξει το ζαχαροπλαστείο , λίγα μέτρα μακρυά από το Δημοτικό Σχολείο , στο κτίριο του Κωσταντέλλου - του Κώστα Πέτρου. Ο Θύμιος ο Καψάλης και ο Τάσος Καντάς , είχαν μάθει τη ζαχαροπλαστική στην Αθήνα , στο φημισμένο , τότε , ζαχαροπλαστείο " Ζαβορίτη ", που ήταν στο κέντρο της Αθήνας , στη δυτική πλευρά της Πλ. Συντάγματος .
Και οι δυό τότε ήταν , δραστήριοι εικοσιπεντάρηδες και τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1930 έφτιαξαν το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο . Πιστεύω , δε , πως ήταν το πρώτο , γιατί μας πήγε ο δάσκαλος να το δούμε , γιατί πρωτύτερα ξέραμε το τι είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο μόνο από φωτογραφίες !...
Όσες μέρες το είχαν στη βιτρίνα , καθόμαστε ώρες ολόκληρες και το κοιτάζαμε . Και μαζί με τα παιδιά , κάθονταν και μεγάλοι . Και θυμάμαι ένα Κωσταριτσιώτη η Βοστνιτσιώτη , που αναρωτήθηκε όλο έκπληξη " Μπα , του κακόμοιρου του διντράκι . Πως φύτρουσι μέσα στου μαγαζί ; ".
Το δέντρο το είχαν φτιάξει με τέτοια τέχνη , που νόμιζες πως ήταν έλατος χιονισμένος ! Τούχαν ρίξει σκόνη ζάχαρης από πάνω και είχαν κρεμάσει και κουραμπιέδες μισοφάγγαρα και ήταν ακριβώς σαν χιονισμένος έλατος . Δίπλα , είχαν χτίσει μιά φάτνη με λουκούμια και γιά σκεπή είχαν βάλει σοκολάτες που έμοιαζαν με κεραμίδια . Ήταν κι' εκείνο με τέτοια τέχνη μαστορεμένο , που φάνταζε σαν αληθινό .
Μπροστά στη φάτνη ήσαν οι μπακλαβάδες και τα καταίφια που γιά μας , τότε , ήσαν απλησίαστα . Άν θάτρωγε κανείς καταίφι τις εποχές εκείνες , ήταν σα να έπιασε Λαχείο . Εγώ π΄ντως , δεν έπιασα ποτέ τέτοιο λαχείο !...Αργότερα ππου ο Θύμιος παντρεύτηκε την Κικούλα - με την οποία είμαστε τρίτα ξαδέρφια - του έκανα το συγγενή και μούδινε μερικές καραμέλες . Φυσικά , καταλάβαινε ο μακαρίτης γιατί διαφήμιζα τη συγγένια....
Πιστεύω , πολλοί συμμαθητές μου θα θυμηθούν το δέντρο του Καψάλη . Και τι εποχές εκείνες... " .
Λογοτεχνική η περιγραφή του αγαπητού μας μπάρμπα Γιώργου , ολοζώντανη , συναρπαστική , και μετά από 25..χρόνια παραμένει δροσερή και γάργαρη , νάσαι καλά μπάρμπα Γιώργο , να σε καμαρώνουμε ..........Κ.-
No comments:
Post a Comment