ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ : Κ . ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ( Ε.')

ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΠΩΣ...

Όλα τα πράγματά μου έμειναν όπως

νάχω πεθάνει πριν από καιρούς .

Σκόνη στη σκόνη εγέμισεν ο τόπος

και γράφω με το δάχτυλο σταυρούς .

Όλα τα πράγματά μου αναριθμούνται

μιά ώρα που περάσαμε μαζί ,

σ' εκείνη τα βιβλία μου λησμονούνται ,

σ' εκείνη το ρολόι ακόμα ζει .

Ήταν ευτυχισμένη τότε η ώρα ,

ήταν ένα δείλι ζωγραφιστό .

Έχω πεθάνει τόσα χρόνια τώρα

κι' έμεινε το παράθυρο κλειστό .

Κανένας , ούτε ο ήλιος πιά δεν μπαίνει .

Το ερημικό μου σπίτι αντιβοεί

στην ώρα εκείνη ακόμα , που σημαίνει

αυτή μονάχα , βράδυ και πρωί .

Δεν ξέρω δω ποιός είναι τώρα ο τόπος ,

δεν ξέρω ποιός χαράζει τους σταυρούς

κι' όλα τα πράγματά μου έμειναν όπως

νάχω πεθάνει πριν από καιρούς .

Ελεγεία και Σάτιρες .

Στο ίδιο ..καταθλιπτικό μήκος..κύματος κι' αυτό το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη , φίλοι μου , στο απέραντο περβόλι της ψυχής του , δυστυχώς , τα δέντρα , τα λουλούδια , τα πουλιά κι' αυτοί οι καρποί ακόμα της ..ζωής , η αγάπη , ο έρωτας , η φιλία , όλα γενικά είναι..παραμερισμένα , γιά να μην πούμε ..άγνωστα , η ρότα του ..καραβιού είναι ορισμένη , χαραγμένη με απόλυτη ακρίβεια , κι' η προκαθορισμένη πορεία ακολουθείται με ευλαβική ..συνέπεια , σκοπός της ζωής , πιά , ένας και μοναδικός , ο θάνατος , ο μέγας...εξιλεωτής...

Επειδή , κατά καιρούς , την εποχή εκείνη , λεχθήκανε πολλά , γιά ερωτική απογοήτευση , κι' ακόμα γιά την προσβολή του από αφροδίσιο νόσημα , βαρύ , θα θέλαμε να τονίσουμε πως , είναι ίσως λογικοφανής κάποια τέτοια εκδοχή , αλλά το ίδιο το έργο του ποιητή , αυτό καθ' αυτό , δεν επιβεβαιώνει , έστω και καθ' υποψίαν , κάτι τέτοιο , κάτι σχετικό .

Δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο που να ενισχύει αυτή την άποψη , ούτε ελάχιστο ..ίχνος , και αν κανείς βάλει σε χρονολογική σειρά τα έργα του ποιητή , εύκολα μπορεί να διακρίνει πως η πορεία αυτή , η συγκεκριμένη , έχει χαραχτεί απ' την πρώτη στιγμή της ποιητικής δραστηριότητάς του , δεν υπάρχει σε καμιά περίοδο της ζωής του η παραμικρή απόκληση απ' την σταθερά χαραγμένη πορεία που είπαμε , γιατί ούτε από πολύ νέος θα μπορούσε νάχει προσβληθεί απ' την αρρώστεια , και λόγω ..χαρακτήρος , αλλά και ο οποιοσδήποτε επηρρεασμός από την τυχόν , αισθηματική απογοήτευση , κάπου , κάπως θα αποτυπωνόταν σε κάποιο απ' τα έργα του , έστω και..συγκαλυμμένα , η..αυτοσαρκαστικά....

Δεν έχουμε ερωτικά ποιήματα του Κ.Καρυωτάκη , δεν έχουμε ποιήματα κοινωνικής ...διαμαρτυρίας , όλη η σκέψη του ποιητή κι' όλη η ποιητική του δραστηριότητα , εξαντλούνται στο συγκεκριμένο θέμα , και μάλιστα με συγκεκριμένο τρόπο , δεν αναζητάει κάτι ο ποιητής , δεν ψάχνει στόχους , ο στόχος είναι προεπιλεγμένος , υπαρκτός .

Ακολουθεί μιά περίεργη , πορεία η διαδρομή του ,΄σχεδόν ..αντιφατική με την πραγματικότητα , όλοι μας στη ζωή , ταξειδεύουμε , έχοντας κατά νού κάποιο ποθητό προορισμό , κατά κανόνα άγνωστο , κάπου θέλουμε να φτάσουμε , να πάμε , ο ποιητής μας όμως έχει τελείως διαφορετική άποψη , απόφαση , θα λέγαμε , έχει εξασφαλισμένο προορισμό , ο σκοπός του ταξειδιού του έχει επιτευχθεί , θεωρεί το ταξείδι του τελειωμένο , μετάβαση γι' αυτόν δεν υπάρχει , πριν ακόμα κάνει το ταξείδι του απογοητευμένος , ίσως , μελετάει , σιγά-σιγά , αλλά επίμονα και μεθοδικά τα της..επιστροφής , οξύμωρο το σχήμα , γιατί όλοι μας ξέρουμε , όλοι έχουμε ακούσει για ταξείδι χωρίς..επιστροφή , αλλά γιά ταξείδι χωρίς μετάβαση ..όχι....

Όσο γιά αυτό που συνηθίζουν να λένε οι ποιηματο..κριτικοί , εξηγώντας κατά το δοκούν , τι ..εννοεί ο ποιητής , και τα τοιαύτα , πιστεύω πως δεν αξίζει να το θίξουμε καν , γιατί αν πράγματι διαβάζοντας ένα οποιοδήποτε ποίημα , ενός οποιουδήποτε ποιητή , χωρίς να ξέρουμε κάτω από ποιές συγκεκριμένες συνθήκες ψυχικής πίεσης , μέσα σε ποιά..τέλος πάντων ατμόσφαιρα γράφτηκε , και κάτω από ποιούς ..επηρρεασμούς , μπορούμε να ..γνωματεύουμε , αποφαινόμενοι για το τι θέλει να πει ο ποιητής , τότε αγαπημένοι μου φίλοι έχουμε..κληρονομικό χάρισμα , και ..κάλλιστα μπορούμε να δίνουμε..χρησμούς στις΄η στους διάφορους πονεμένους κι' απογοητευμένους συνανθρώπους μας , προσφέροντας και..σημαντικό κοινωνικό έργο , με λίγα λόγια..άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων και ...ανεξιχνίαστες οι...σκέψεις μας....

Το επόμενο ποιητικό μας αφιέρωμα , φίλοι μου , ανήκει , δικαιωματικά , γιά..ευνόητους λόγους , στην ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη , που στο σύντομο ..ταξείδι της ζωή της , συνταξείδεψε , μοιραία , γιά λίγες...στάσεις με τον Κώστα Καρυωτάκη ......

Καλό σας βράδυ και καλό..ξημέρωμα.........Κ.-