Πρωινο...μεσήμερο στη Βαθειά , παρεούλα όμορφη , καφεδάκι και...κοινωνικός...σχολιασμός περί...τα...πάντα , Θανάσης και Θύμιος Καρέπης , Τάσος Τσώνος και η ταπεινότης μου , κάποια στιγμή κουβεντάζαμε γιά τους πρώτους χωριανούς μας μετανάστες , στις αρχές του 20 ου αιώνα , κι' οφίλος ο Τάσος μας διηγήθηκε ένα πραγματικό σχετικό περιστατικό του 1902...διαβάστε το....
Το 1902 λοιπόν ο παπούς του Αναστάσης Τσώνος με το μικρότερο αδερφό του , πήγαν , πολύ νέοι ακόμα , στην Αμερική , να ..καζαντίσουν . Οι...μπόσιδες τους πήγαν έξω στην ερημιά και δούλευαν σε συνεργεία που ετοίμαζαν την ...υποδομή για τους εργάτες που θάρχονταν να φτιάξουν τις γραμμές του ...τραίνου , στην..ερημιά του...Αδάμ....
Όταν χειμώνιασε , είχαν ήδη 4-5 μήνες που δούλευαν , τους πήγαν στην πολιτεία της Μοντάνα , να φτιάξιουν τις εγκαταστάσεις γιά νάρθουν οι εργάτες , κρύο , χιόνια , ψόφος κυριολεκτικά , χειρότερα κι' απ' το...Βόρειο...πόλο , έμεναν σε πρόχειρες ξύλινες καλύβες και το κρύο ήταν ανυπόφορο , τι να κάνουν όμως...
Ένα πρωί , ο μικρός αδερφός παγωμένος απ' το κρύο , που να κοιμηθεί , όλη τη νύχτα έριχνε χιόνι και τουρτούριζε , κάποια στιγμή κοιτάζει έξω , από ένα μικρό παραθυράκι που υπήρχε , και βλέπει κάτι σκυλιά που σέρναν ένα έλκηθρο , λαβάτωσε ο άνθρωπος , σκουντάει τον αδερφό του , Αναστάση..ξύπνα , ξύπνα ...Αναστάση , σήκω να...φύγουμε...
Ξυπνάει ο Αναστάσης και τον ρωτάει τι συμβαίνει και τον ξυπνάει...αχάραγο...
Σήκω αδερφέ , σήκου να φύγουμι , ιδώ ζέψαν τα...σκ'λιά , τα βάλαν και..δλέβ'νι ..ιμάς θα μας πεθάν' νι , σήκου πάμι να φύγουμι.....πάμι πίσου στου...χουριό μας.....
Καί γύρισαν πάλι στο χωριό , στην πατρίδα...σωτήριον έτος....1902 , το ..καζάντι τους ; από ένα παλτό , κι' από 'να...δίκανο..........Κ.-
No comments:
Post a Comment