ΔΥΟ..ΟΨΕΙΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ...

Με μιά ελαφριά..παράφραση των στίχων της αξέχαστης Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου , αγαπημένοι μου φίλοι , ξεκινάμε σήμερα τη μέρα μας , γιατί δεν έχει μόνο δυό πόρτες η ζωή , έχει και δυό ..όψεις , για να μην πω περισσότερες..
Προς τι , θα ρωτήσετε , αυτή η...βαθυστόχαστη και κάπως..φιλοσοφική διάθεση ; 'Ετσι χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο , κάτι το εξαιρετικό , αλλά όχι πάντως από απλή..περιέργεια , με φανερή συγκίνηση , λοιπόν , πέρασα απ' το σπίτι του αδικοχαμένου κοντογείτονα , κι' αγαπημένου ηθοποιού , του αείμνηστου Νίκου Σεργιανόπουλου .
Στο τέλος της οδού Δαμάρεως και στη διασταύρωσή της με τη Ματεώρων , σ ένα συνηθισμένο , ήσυχο Παγκρατιώτικο δρόμο , απέναντι απ' το Α' νεκροταφείο , έμενε ο άτυχος Νίκος , μη φαντασθείτε καμιά περιοχή..ξεχωριστή και..φημισμένη , μιά γειτονιά σαν τις περισσότερες της Αθήνας , κι' ο δρόμος...

" Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλουςδρόμους της Αθήνας
Είναι ας πούμε – ο δρόμος που κατοικούμε .
Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός , μα κι απέραντα ευγενικός .
Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά , πολλές μητέρες , μα και πολύ σιωπή.
Κι όλα σκεπασμένα από έναν τρυφερό ,μα κι αβάστακτο ουρανό.
Εδώ , σ’αυτόν τον δρόμο , γεννιόνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών , ίσαμε την στιγμή που η αναπνοή τους , θα ενωθεί με τ’ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί...
Όμως την νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος .
Κι όταν δεν ονειρεύονται – τραγουδούν ..."

Έτσι περιγράφει το δικό του..δρόμο , αγαπημένοι μου φίλοι , ο μεγάλος μας , ο..μέγιστος , Μάνος Χατζηδάκις , στην " Οδό ονείρων " του , κάπως έτσι λοιπόν θα λέγαμε πως είναι κι' οδρόμος που έμενε ο αξέχαστος Νίκος , και η μεγαλύτερη , ίσως , ..δόξα , που είχε ποτέ αυτός ο δρόμος είναι το ότι έμενε εκεί ο πολύ καλός ηθοποιός μας γιά κάποια χρόνια...
Βαθειά συγκινητική η ατμόσφαιρα , πνιγμένη στα λουλούδια και τα ..γράμματα , η είσοδος , κι' απέξω κόσμος , ερχόταν έφερνε τα λουλουδάκια του , κάρφωνε στην πόρτα και τον τοίχο , το συγκινητικό του μήνυμα , στον αγαπημένο του ηθοποιό , και αθόρυβα , σιωπηλά , σέμνά , έφευγε , σκουπίζοντας ..κρυφά κάποιο ..δάκρυ του ..
Άνθρωποι απ' όλες τις ηλικίες , απ' όλες τις..συνοικίες , απ' όλες τις..κοινωνικές τάξεις , νοικοκυρές , εργαζόμενοι , νεόι , μαθητές , φοιτητές , με τις ανθοδέσμες τους , ήρθαν στον τόπο ..μαρτυρίου , του Νίκου , το πρωί ξαναπεράσαμε , αλλά δεν σταθήκαμε , γιατί ; γιατί τότε ήταν η ...'αλλη όψη της ζωής , τα..κανάλια ...ετοίμαζαν το...μπρέκφαστ , των..σαρκοβόρων...
Τελείως διαφορετική η ατμόσφαιρα το βραδάκι , γαλήνη , συγκίνηση , ηρεμία και κυρίως..ΑΝΘΡΩΠΙΑ.., η αισιόδοξη πλευρά του..νομίσματος , η ..ανθρώπινη , κι' όλοι αναρωτιούνταν , γιατί τόση απανθρωπιά , γιατί τόσοι ..μεταθανάτιοι..θάνατοι , λένε οι ειδικοί πως τα ..μεταθανάτια χτυπήματα , συνήθως , δείχνουν ..μίσος , απύθμενο μίσος , ετούτες οι..αναρίθμητες ..καθημερινές ..χαριστικές βολές , τι μπορεί να ..σημαίνουν αδέρφια , τι ;
Είναι , όμως , πραγματικά παρήγορο , το ότι υπάρχει ακόμα και η άλλη πλευρά , η..άλλη όψη της ζωής , εκείνη η ανθρώπινη , η ταπεινή , που μετράει την ανθρωπιά και τη ζωή , όχι με..δημοσκοπήσεις , με..γκάλοπ που λένε , αλλά με τους..χτύπους της καρδούλας τους , που ακόμα δεν έγινε..ηλεκτρονική...χτυπάει ακόμα..ανθρώπινα...

Με όλο το σεβασμό στο Νίκο , που έφυγε , μη αποβλέποντας σε κάτι παρά μόνο στο να σας δώσουμε μιά ..εικόνα της συγκινητικής ..ατμόσφαιρας που υπάρχει στο δρόμο που..περιέγραψε γλαφυρά ο Μάνος Χατζηδάκις , δημοσιεύουμε κάποιες απ' τις φωτογραφίες , χωρίς κανένα , μα..κανένα σχόλιο ..

...προς τι αυτός ο ..σάλαγος ; αυτή η..χλαλοή ;

ποιός είν' αυτός , που όλοι τους σκληρά..ποδοπατούσαν ;

μα..φυσικά , ο..Βασιλιάς ..

που όλοι μέχρι χθες..χειροκροτούσαν !!!

Καλό σας απόγευμα φίλοι μου..κι' ο Θεός να μας φυλάει .....Κ.-