AΠΟ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ ΣΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ - Γ'.

Ας γυρίσουμε όμως πάλι στα του..ηλεκτροφωτισμού του χωριού μας .
Όπως μου έλεγε ο Βαγγέλης Σταράκης , με τον οποίο πηγαίναμε μαζί στη Β΄τάξη του Γυμνασίου - παρά τα 10 χρόνια που μας χώριζαν - η μηχανή ξεχρεώθηκε τον πρώτο κιόλας χρόνο , μόνο από τις εγκαταστάσεις των σπιτιών . Επομένως δεν είχαν παθητικό , εξάλλου είχε και τα έσοδα του αλευρόμυλου , δεν λέω πως κέρδισαν πολλά , αλλά δεν ζημίωσαν .
Μιά και αναφέραμε όμως το μύλο , θυμάμαι και το παρακάτω επεισόδιο , που , παραλίγο να 'χε άσχημη κατάληξη .
Ο Κλωσσογιώργος , σαν παλιός μυλωνάς , έδειχνε στο μυλωνά των Σταράκηδων , Γ.Νιανιάρα η Πασαντάγια , τον τρόπο λειτουργίας του μύλου . Όταν έπεσε το πρώτο αλεύρι , ο Κλώσσας πήρε λίγο στην παλάμη του , τό 'φερε στη μύτη του κι είπε πως , τάχα , μύριζε πετρέλαιο . Το 'φερε κατόπιν στη μύτη του Νιανιάρα και του 'πε να το μυρίσει κι' αυτός , γιά να δει αν συμβαίνει κάτι τέτοιο . Ο Νιανιάρας έσκυψε απονήρευτος να το μυρίσει , αλλ' εκείνη τη στιγμή ο Κλώσσας του τό 'φερε στη μούρη και τον πασάλειψε . Κόντεψαν να σφαχτούν , μπήκαν , όμως , στη μέση ο Βαγγέλης κι' ο Σουρμελοτάσιος και τους ησύχασαν .
Στο συνεργείο τοποθέτησης του δικτύου δούλεψαν , μαζί με το Βαγγέλη , ο Η.Κάγκαλος ( Κφολιάς ) , ο Καψαλοσπύρος , κι ο Κ. Πλιάνος , οι δυό αυτοί , τρέλαναν το Βαγγέλη , μιλώντας μιά δική τους φτιαχτή διάλεκτο ( βάζοντας αντίστροφα τις συλλαβές των λέξεων )κι εκείνος νόμισε πως μιλούσαν στο Λιδωρίκι αρβανίτικα !! Κι 'ηταν τόσο καλό παιδί ο Βαγγέλης , τίμιος κι ευσυνείδητος , ήταν υπαρχηγός στους προσκόπους , μ' αρχηγό τον καθηγητή Θεολόγο Χρήστο Νικολόπουλο . Ήταν τριαντάρης σχεδόν και την ημέρα που δεν είχε δουλειά στη μηχανή ερχόταν στο Γυμνάσιο να συμπληρώσει τις σπουδές του .
Τον βοηθούσαν οι καθηγητές κι οι συμμαθητές του , όσο γινόταν . Με την κήρυξη του πολέμου , επιστρατεύτηκε και δεν ξαναφάνηκε στο χωριό μας . Πρόπερσι έμαθα πως τον έφαγε κι' αυτόν η " καταραμένη " αρρώστια , Θεός σχωρέσ' τον , γιατί αγάπησε το Λιδωρίκι κι ήταν σωστός άνθρωπός .
Τώρα έρχομαι στο θέμα , που έχει σχέση με τους πολιτικούς του τόπου μας : τους μακαρίτες Θεμιστοκλή Παπαιωάννου και Αθανάσιο Λαλαγιάννη . Εγώ πιστεύω πως κι οι δυό τους δεν ήταν δυνατόν να φέρουν προσκόμματα κι εμπόδια στον Καραλίβανο , έστω κι αν ακόμα το΄'θελαν , και εξηγούμαι :
Εκείνο τον καιρό - επί 4ης Αυγούστου - δεν τους περνούσε και δεν είχαν καμι΄απολύτως δύναμη . Το καθεστώς εκείνης της εποχής , τους είχε αλφαδιάσει και δεν τους λογάριαζε κι ο άνθρωπος που είχε δύναμη τότε στη Δωρίδα ήταν μόνον ο αξιωματικός της Πυροσβεστικής Παν . Ζούκος . Οι δυό απόμαχοι Λιδορικιώτες πολιτικοί , τώρα ήταν ανήμποροι γιά κάθε αντίδραση . Κάτω απ' τον πλάτανο της Βαθιάς μάλιστα δώσανε τα χέρια και φιλήθηκαν , που είχαν να μιλήσουν σαράντα - ναι σαράντα - ολόκληρα χρόνια οι δυό τους , επομένως , ποιά αντίδραση να προβάλουν ;

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ...