Το τι έγινε , δεν περιγράφεται !...Ευθύς , σαν από σύνθημα , μαύτισαν τα σοκκάκια από κόσμο . Που βρέθηκαν τόσες ψυχές ; Τα δίστρατα και τα ξέφωτα μπούκωσαν , όλο το Λιδωρίκι μαζώχτηκε να θαυμάση !Κι ως άστραφταν τα καριοφίλια τ' ασημιά και τα σπαθιά , δεν ξεχώριζες σε ποιόν απάνω έφεγγε η φλόγα τ' αρχηγού : Στον πρωτοκαπετάνιο , το Δήμο Σκαλτσά , η στα μαυρισμένα παλικάρια του ;Δυνάμωνε ο κουρνιαχτός κι' η οχλοβοή . Η σύναξη - Τούρκοι κι' Έλληνες - με τούμπανα και καραμούζες , τράβηξε στην εκκλησιά , με τα ξαφτέιγα και το σταυρό μπροστά !Εκεί , ψάλαν όλοι το " Τη υπερμάχω " και το " Σώσον Κύριε τον λαόν σου " και μίλησε ο Λιδωρίκης : " Αδελφοί , είπε , έφτασε και των Γραικών ο καλός καιρός . Και έφτασε με τόση ορμή , ώστε καμμιά ανθρώπινη δύναμη δεν είναι ικανή να τον γυρίση πίσω . Οι πίκρες και τα βάσανά μας τέλειωσαν . Οι βασιλιάδες αποφάσισαν να στεργιώσουν πάλι το Ρωμαίικο . Στη Βελά βρίσκεται ένας γκενεράλες ( στρατηγός ) του Μόσκοβου , πούρθε να παραλάβη το βιλαέτι του Λιδωρικιού , στ' όνομα των βασιλιάδων ".Δεν απόσωσε την κουβέντα και παρουσιάστηκε ο Γκενεράλες , με χρυσοκέντητηστολή και όπλα σκαλισμένα και σωρό παράσημα στα στήθια .Δεν ήταν Ρώσος Στρατηγός . Ήταν ο Φιλικός Σακελλίων που - συνεννοημένος με τους Λιδωρικιώτες , Γαλαξειδιώτες και Μαλαντρινιώτες μυημένους - ντύθηκε έτσι , να πιστέψουν οι Έλληνες , να φοβηθούν οι Τούρκοι .Ο Λαός , στα γιορινά του , έτρεξε μελίσσι να τον δη . Σταφύλιασε στα ψηλά δέντρα και στους βράχους , του άνοιγε πέρασμα και τον φήμιζε , σειώνυας σημαίες και λάβαρα και λουλούδια και κλαδιά .Αυτός , χαιρετούσε δεξιά - ζερβά , με το χαμόγελο στα χείλη και γοργό πάτημα , όπως ταίριαζε σ' ένα Γκενεράλε . Διάβαινε , και πρόσωπο δεν έμεινε αδάκρυτο . Όλοι χαίρονταν τον νέο ανασασμό . Κανένας δεν αναλογιζόταν πόσες φορές η φυλή είχε βγή γεκασμένη !....Βρέθηκε μεσ' στο λαό , πήρε κι' έδωσε λόγους , ο Σακελλίων . Ώρες τον κράταγαν , τον ψηλαφούσαν , τον θωρούσαν .Ύστερα , ξέσφιξαν λίγο τον κλοιό , κι' αυτός τράβηξε στο προσωρινό διοικητήριο - το Σαράι των Λιδωρίκηδων - έβγαλε προκήρυξη και καλούσε όλους στην τάξη και πρόσθετε πως " όσοι Τούρκοι υποταχθούν , θέλουν πληρώνει εις το Ρωμαίικο φόρον ".Αργοσάλευε το πλήθος κάτω και σιγά-σιγά διαλυόταν , να συνεχίση σ΄τα σπίτια του το γλέντι . Το βράδυ ο αστροχυμένος ουρανός άναψε ολόκληρος , γιά να δοξάση τη λευτεριά του Λιδωρικιού . Σττην ξαστεριά του χειμώνα , η φωτοδοσιά του έλαμπε καθαρά , φουντωμένη , λες , απ' το κρύο αγέρι . Κρεμόταν από ψηλά , άγγιζε τα κορφοχιόνιστα γύρω βουνά κι' έσπαζε σε χιλιάδες παιγνιδίσματα στα ελάτια και τος πλατανιάδες .Το Λιδωρίκι ήταν λεύτερο ! Πρώτο κομμάτι λευτερωμένη γη στη Ρούμελη .Στο μεταξύ , οι Τούρκοι του Μαλαντρίνου κρατιόνταν . Ήρθαν κι' άλλες δυνάμεις στο Χαλβατζή - ο Κατσικαπής κι' ο Κουτρούκης , μ' εκατό μαζί τπυς , απ' την Ξυλογαιδάρα και τη Βιτρινίτσα - αλλά κείνοι βάσταγαν με τα δόντια . Κατείχαν το κέντρο του χωριού - οι 5-10 ελληνικές οικογένειες μέναν στις άκρες - και κλείστηκαν στους πύργους των προυχόντων Χασάν Αγά , Αχμετ Αγά , Αβδή Αγά , αποφασισμένοι .Λύσσαγαν αυτοί , λύσσαγαν κι' οι απόξω .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment