Οι νεώτεροι , ακούγοντας όλα αυτά , θα νομίζουν ότι υπερβαλλω . Δυστυχώς είναι λίγα μπροστά στην πραγματικότητα αυτά που γράφω. Θυμάμαι στα 1939 δυό παπάδες απ' τα γύρω χωριά , απ' αυτούς που έρχονταν να βοηθήσουν τον παπα- Τσονάκα στα ψυχοσάββατα και που κόντεψαν γιά μιά λειτουργιά , η οποία περίσσευε , νάρθουν στα χέρια στο ιερό . Κι ' άλλη μιά φορά στο γάμο του Θανάση Αλεξ. Ποτρνιά , που ο Νίκος ο Τσεργάς απ' την Κωστάρτσα κόντεψε να πνιγεί απ' το φαί . ( Έτσι πήγε σκαστός κι ο πατέρας του , φορτοεκφορτωτής αυτοκινήτων ) . Ο μπάρμπα Αλέξης , σαν γερός τσοπάνης , είχε σφάξει κι εγώ δεν ξέρω πόσα αρνιά , είχε και το γαμπρό του το μακαρίτη πρόεδρό μας Κώστα Πανάγο , νεοφερμένο τότε απ' την Αμερική , με 4 εκατομμύρια εκείνου του καιρού , που ξόδευς αλόγιστα γιά τον κουνιάδο του κι οι μεζέδες πήγαιναν κι' έρχονταν . αεαμείς , όλα τα πιτσιρίκια , και δεν είμασταν και λίγα , καθόμασταν , ακούγοντας τα κλαρίνα , μαζεμένα προς τη μάντρα του Σεπετζή και θυμάμαι μας έφεραν ένα μεγάλο πανέρι με κομμάτια " πρεβέντα " κάτασπρη , πασπαλισμένη με ζάχαρη , κι' ένα άλλο με κομμάτια ψημένο κρέας . Μόλις τα 'δαμε εμείς τα παιδιά , πέσαμε - σαν παιδιά - στο φαί . Έπεσε κι' ο Νικολάκης , αλλά κάποια στιγμή τον βλέπω να γουρλώνει τα μάτια . Ο φουκαράς , από τη λίμα και τη βιασύνη του , κόντεψε να πνιγεί !!! " Βρε Νικολάκη, θα πνιγείς ! Κρέας έχει γιά ένα μήνα εδώ , του λέω , αλλ' αυτός , αφού συνήλθε β, γυάλισε το μάτι του και έπεσε ξανά στο φαί , σαν τον Καραγκιόζη , λέγοντας με την Κωσταρτσιώτικη προφορά του , ξεψυχισμένα : " Κριάς Αλέκου μ' , κριάς π' αναθιμά του , που θα του ματαιδού ; " . Αλλά ας γυρίσουμε πάλι στις εκλογές ... Την Κυριακή , πρωί-πρωί , κανόνιζαν όλοι οι ψηφοφόροι των γύρω χωριών του τέως Δήμου Αιγιτίου και κατέβαιναν όλοι μαζί στο Λιδορίκι , όπου και οι κάλπες . Μόλις ξαγνάντιαζαν στον Τραγδάκη η στη ράχη του Κούστη , με τα μπαιράκια και τα νταούλια , έριχναν με τους γκράδες να δώσουν χαμπέρι για τον ερχομό τους . Από το μπαλκόνι τότε του ομοιδεάτη τους δήμαρχου , απαντούσαν οι μπράβοι και τα πρωτοπαλλήκαρά του και σε λίγο ντουμάνιαζε ο τόπος απ' τη μπαρούτη .
Τραγουδώντασ , λοιπόν , και πυροβολώντας , έφταναν στο σπίτι του υποψήφιου . Εκεί στρώνονταν στο φαί και το πιοτό μέχρι σκασμού . Το κρασί έδιωχνε κάθε ίχνος εκλογικής αντίρρησης και ..ιδεολογικού ενδοιασμού και το σταρένιο δημαρχιακό ψωμί - καλύτερο οπωσδήποτε απ' το χαμοκούκι - επισφράγιζε την απόφαση της εκλογής . Αφού , λοιπόν έπαιρναν την πρώτη δόση γιά..ζέσταμα , πήγαιναν στο Δημοτικό στην κάλπη , όπου έριχναν με πείσμα κι..ιδεολογικό φανατισμό , χάριν της προκοπής του..τόπου , το δαγκωτό σφαιρίδιό τους . Κι' όταν το δείλι άνοιγαν οι κάλπες , τότε οι μεν ηττημένοι " εξαφανίζονταν " κυριολεκτικά και " γίνονταν διάργυρος " , ενώ οι κερδισμένοι...
Οι κερδισμένοι γιόρταζαν δυό και τρεις μέρες τη νίκη τους , τρώγοντας και πίνοντας απ' τα κελάρια του δημάρχου . Παλιόγιδες , δόξα τω θεώ , υπήρχαν άφθονες , χοντρά μαύρα " μακαρούνια " το ίδιο , κρεμμύδια βιτρινιτσιώτικα , κοφίνια ολόκληρα , τα πλυστοκάκκαβα σκόρπαγαν τον αχνό τους , κρασί από τ' αμπέλια του δήμαρχου η κάδη γεμάτη . Ε, όσο γιά όρεξη...Αυτή πιά κι' α΄υπήρχε !! Το τραγούδι και το ξεφάντωμα έδιναν κι' έπαιρναν , ώσπου βαριόταν , κάποτε , ο νικητής της εκλογής κι' έλεγε τους ζυγούς λύσατε και τότε καθένας ξαναγύρισε στον πάγκο του ..." κι ο μυλωνάς στ' αυλάκι του ".
Αυτά ..σ' εκείνα τα παλιά τα όμορφα ..χρόνια !
No comments:
Post a Comment