Τάχα γιατί , ότι αγαπάμε , πάντα , μας…πονάει ,
γιατί διψάμε , σαν μας λείπει …το νερό…
κοίτα τριγύρω , όσο μακριά το μάτι φτάνει..
περβόλι απέραντο , είν’ ο κόσμος..δροσερό..
Τάχα ..γιατί να χάνονται οι αγάπες οι μεγάλες ,
που πάνε ; τόσα δάκρυα , που κύλησαν γι’ αυτές..
ποτάμια καυτερά , σαρώσαν , κι’ άλλες…κι’άλλες
ψυχές , αλύτρωτες , θλιμένες .. ιδανικά..μοναχικές…
Τάχα..γιατί , μεσ’ τη ζωή άλλοι γελάνε κι’ άλλοι..κλαίνε ,
γιατί να γεύονται , οι λίγοι της αγάπης τους..καρπούς..
πόσοι και πόσοι πικραμένοι πέρασαν , χαθήκανε μα..λένε..
τάχα γιατί.. δεν είν’ απλόχερη η μοίρα και γι’ αυτούς..
Τάχα ..γιατί της Κυριακής η μοναξιά..διπλοπονάει..
το Κυριακάτικο το δάκρυ..κατακαίει τις..καρδιές…
κι’ αυτό το..Κυριακόβραδο ..Θεέ μου..δεν..περνάει..
με συντροφιά , μονάχα αναμνήσεις..μακρινές…........Κ.-
Λιδορίκι 11 06 07
No comments:
Post a Comment