ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ..66 .

Ονειρεμένο .. Λιδορικιώτικο ηλιοβασίλεμα ....

Μη με φιλάς στα μάτια μούχες πει , θυμάσαι ;
κι’ ήταν ακόμα , στα μισά το καλοκαίρι ,
την άλλη άνοιξη , ποιός άραγε το ξέρει ,
που τάχα θάμαι εγώ , κι’εσύ που θάσαι.

Πεθαίνει η αγάπη το χειμώνα , μούπες , χάνεται ,
και κάποια άλλη , με την άνοιξη γεννιέται , .
κάθε παλιός καυμός , περνάει , ξεχνιέται ,
σαν η καρδιά , σε άλλα δίχτυα πιάνεταi...

Κι’έκείνο , το καυτό , τ΄Αυγούστου απόγευμα ,
που όλα , τα πύρωνε η ανάσα σου , τριγύρω ,
απ’του κορμιού σου , μεθυσμένος , τ' άγιο μύρο ,
έγειρα , και σε φίλησα , στο πορφυρένιο λιόγερμα .

Ένα σου δάκρυ τότε , καστανό , ακριβό πετραδι ,
κύλισε στα βουβά , τα βουρκωμένα σου , τα μάτια ,
κι΄όλα , τα νεκρωμένα , του κορμιού μου , τα κομμάτια ,
πήραν ζωή , με μιάς , απ΄τής ανάσας σου το χάδι....
.
Πέρασαν χρόνια , κύλισε η ζωή , μα μένει ακόμα ,
μεσ’στη ψυχή , ολοζώντανο , το 'λιόγερμα εκείνο ,
κι’ενώ , της περασμένης μου ζωής , τα πάντα σβύνω ,
η φλόγα , εκείνου του ...φιλιού, μου καίει το στόμα……..K.-

Αθήνα 080506