Ο αξέχαστος μπάρμπα Κώστας Μαργέλλος , ο Σαψαρής , με την κόρη του Ευθυμία και τα δυό του εγγόνια , Λάκη και Κώστα Γεωργακόπουλο .Πέρασαν μερικοί μήνε και είχε γίνει υπόδειγμα νομοταγούς πολίτη και καλού οικογενειάρχη , γιατί από νωρίς μαζευότανε στο σπίτι του κοντά στη γυναίκα του και το παιδί του.
Το διάστημα όμως αυτό ο μπάρμπα Κώστας δεν μπόρεσε να κατανικήσητο μποέμικο ένστικτό του και του φαινόταν , σαν να ήταν φυλακισμένος και έξω από το κρατητήριο , γιατί του είχε αφαιρεθεί η χαρά και απόλαυση της παρέας με το μεζεδάκι στην ταβέρνα και το καλό κρασί και σε συνέχεια το κέφι με τα τραγούδια στα καλντερίμια του χωριού . Αφού έμαθε , εν τω μεταξύ , ότι και ο Ειρηνοδίκης είχε συμπάθεια στο καλο μεζεδάκι και στο παλιό κρασί , σοφίστηκε σχέδιο εξουδετερώσεώς του . Η αυτός η εγώ είπε και ξεκίνησε .
Μιά μέρα χτυπάει η πόρτα του Ειρηνοδίκη στο γραφείο του , και με το άνοιγμα προβάλει ο μπάρμπα Κώστας , καλοντυμένος και επιβλητικός .
- Εσύ εδώ ; τι γυρεύεις ; τον ρωτάει ξαφνιασμένος ο Ειρηνοδίκης .
- Ήρθα κ. Ειρηνοδίκη να σ' ευχαριστήσω γιατί μ' έσωσες . Ήμουνα ένα ρεμάλι , ένας κακός οικογενειάρχης που παραμελούσα τη γυναίκα μου και το παιδί μου και γύριζα τις νύχτες στους δρόμους σαν αλήτης . Σου χρωστάω ευγνωμοσύνη που με έβαλες στη φυλακή και με έσωσες .
Ο Ειρηνοδίκης κολακεύτηκε , τον είδε με συμπάθεια , του είπε να καθίση και του πρόσφερε καφέ . Όπως , δε , ήταν κοσμοπολίτης ο μπάρμπα Κώστας , έδειξε τις ικανότητές του γιά καλή παρέα και σαν αντάλλαγμα γιά το καλό που του έκαμε ο Ειρηνοδίκης του πρότεινε ένα βράδυ , σε κλειστό χώρο , να φτάσει λαγό στο γιουβέτσι και να έχει και ένα κρασί τριών χρόνων και παρέα με το διευθυντή του Ταμείου , που ήταν κοινός φίλος και μερικούς δημόσιους Υπαλλήλους , να τα πιούνε .
Ο Ειρηνιδίκης στην αρχή ήταν επιφυλακτικός , αλλά στην επανάλειψη της παρακλήσεως του μπάρμπα Κώστα δεν άντεξε στον πειρασμό και έφψσε υπόσχεση .
Βρέθηκαν συό λαγοί και ένα κρασί που άναβε στο σπίρτο , ετοιμάστηκε ο νοστιμώτατος μεζές με λίγο περισσότερο αλμυρή σάλτσα γιά να τραβιέται το κρασί και ένα Σαββατόβραδο , πέντε η παρέα , ανταμώσανε στην ταβέρνα ( εκεί που ήταν το καφενείο του Α.Ευσταθίου ) . Τρώγοντας και πίνοντας με τα καλαμπούρια του μπάρμπα Κώστα η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε και περασμένα μεσάνυχτα ο Ειρηνοδίκης ζητάει απ' τον μπάρμπα Κώστα να τραγουδήση , αλλά αυτός αρνείται γιατί έχει ορκισθεί να μην ξανατραγουδήση νύχτα , εκτός αν ο Ειρηνοδίκης του υποσχεθεί , ότι δεν θα τον ξανατιμωρήσει .
Στο άκουσμα αυτής της πρότασης ο Ειρηνοδίκης παίρνει το ύφος του αδέκαστου και βροντοφωνεί : " από αύριο πρωί ούτε σε ξέρω ούτε με ξέρεις , κι αν σε ξαναφέρουν κατηγορούμενο θα σε στείλω συό μήνες στην ψειρού " .
Ο μπάρμπα Κώστας ήρεμος τον καθησυχάζει και δέχεται να τραγουδήσει μόνο γιά εκείνο το βράδυ . Το τραγούδι φέρνει μεγάλο κέφι και ο Ειρηνοδίκης κατεβάζει τα ποτήρια του ρητινίτη το ένα πάνω στ' άλλο , ώσπου τα ξημερώματα πέφτει σε βαθύ ύπνο .
Εν τω μεταξύ όλοι οι άλλοι , πλην του μπάρμπα Κώστα , μισομεθυσμένοι είχαν σκορπίσει .
Τότε ο μπάρμπα Κώστας βγάζει δυό τραπέζια έξω από την ταβέρνα , στο πεζοδρόμιο του κεντρικού δρόμου , βάζει ένα μαξιλάρι και μεταφέρει και τοποθετεί τον Ειρηνοδίκη , σχεδόν αναίσθητο , εκεί . Του σταυρώνει τα χέρια , όπως στους πεθαμένους , τοποθετεί γύρω-γύρω μερικά ποτήρια μέσα στα οποία έβαλε από ένα κερί , και αφού τα άναψε όλα , κάθησε δίπλα .
Είχε πιά ξημερώσει , κι' ο κόσμος άρχισε να κυκλοφορεί , έβλεπε τον μπάρμπα Κώστα , που έκανε το σταυρό του λέγοντας " θεός σχωρέστον " και οι περαστικοί , νομίζοντας ότι ο Ειρηνοδίκης είναι νεκρός , σταυροκοπούνταν και αυτοί επαναλαμβάνοντας το " Θεός σχωρέστον ".
Λίγο αργότερα , μεταφέρανε τον Ειρηνιδίκη στο δωμάτιό του , και όταν συνήλθε , κι' έμαθε τα γεγονότα , ζήτησε αμέσως άδεια και μετάθεση από το Λιδωρίκι . έτσι κι' έγινε , κι΄ο αντικαταστάτης του , έμεινε δυό χρόνια , περίπου , νοίκιασε ένα απόκεντρο δωμάτιο , καλημέρα δεν είπε σε Λιδωρικιώτη , και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε γιά τη ..διατάραξη της νυχτερινής ..κοινής ησυχίας ....."
Μύθος , πραγματικός , ο , αξέχαστος , μπάρμπα Κώστας ο Σαψαρής , γιά τους Λιδορικιώτες , απίθανες οι ιστορίες του , και έχουμε και παλιότερα αναφερθεί σ' αυτές , μπορείτε αν θέλετε να..ενημερωθείτε σχετικά μπαίνοντας στην κατηγορία " ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ " της σελίδας μας , εκεί θα βρείτε πολλές , πραγματικό..θησαυρό...γέλιου , με πρωταγωνιστή τον Σαψαρή , και ..συμπρωταγωνιστές του , τον αλησμόνητο Διαμαντή Καρανδρέα , Θόδωρο Σερεντέλο , Ανδρέα Γκομόζια κ.α . αξίζει να τις διαβάσετε , και απ' αυτές και μόνο , θα ...πεισθείτε πως το όνομα του χωριού μας έχει σαν ρίζα του το ρήμα ...Λοιδορώ .και γράφεται ΛΟΙΔΟΡΙΚΙ ........Κ.-
No comments:
Post a Comment