ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ : Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ( Β.' ) .

Ποιητής της μελαγχολίας , όπως είπαμε , ο Καρυωτάκης , πληγωμένος από τα παιδικά του χρόνια , γιά μιά αποτυχία του αισθηματική , ίσως γιά τη Μαρία Πολυδούρη , φυματική στο Νοσοκομείο , ευαίσθητος και αδύνατος όπως ήταν , έκανε την ανία του μόνιμη και την απελπισία του βαρύ άγχος . Ο ίδιος θα πει γιά τον εαυτό του πως είναι ένα " παράξενο παιδάκι γερασμένο ". Και δεν άργησε να οδηγηθεί στην αυτοκαταστροφή . Θα πρέπει να άναφέρουμε εδώ , πως καμιά κληρονομική επιβάρυνση δεν παίδευε τον ποιητή , ούτε οικογενειακά , οικονομικά η άλλα προβλήματα υπήρχαν , οι δε γονείς του αναγνωρίζοντας τον πολύ ευαίσθητο χαρακτήρα του και την εν γένει ψυχική του κατάσταση , του πρότειναν να παραιτηθεί απ' τη δημοσιουπαλληλία , και να περαμείνει μόνιμα στο Παρίσι , αναλαμβάνοντας οι ίδιοι να τον συντηρούν με εμβάσματα . Όπως επίσης και η φήμη πως έπασχε από αφροδίσια αρρώστια - λαβή γι' αυτό , ίσως , έδωσε ο ίδιος με το ποίημά του " Ωχρά σπειροχαίτη " - απεδείχθει , απ' τους βιογράφους του αναληθής . Κάτι που , ίσως , άφησε έντονα ..σημάδια στην υπερευαίσθητη ψυχή του ποιητή είναι το πρώιμο τραύμα της ευαισθησίας του από τον παιδικό έρωτα των Χανίων , με την κοπέλα που παντρεύτηκε όταν αυτός έλειπε φοιτητής και του σχημάτισε στη φαντασία του ένα ανύπαρκτο ρομαντικό δράμα , πως τάχα την ανάγκασαν με τη βία ν' απαρνηθεί το μεγάλο της αίσθημα . Κι' εδώ όμως η γρήγορη διαπίστωση πως τίποτα παρόμοιο δεν συνέβη , του έφερε μιά οδυνηρή διάψευση , που τόνωσε την ευπάθειά του , που ήταν ήδη αρκετά ..οξυμένη από το πνεύμα της άρρωστης φιλολογίας - με τις αναίτιες αποθαρύνσεις και το πεισιθανάτιο παράπονο - που όλοι τότε , όπως κι' αυτός , καλλιεργούσαν . Η φιλολογία εξ άλλου , του " μεγάλου έρωτα " με την Πολυδούρη , που ..ωραιοποίησε με αισθηματικές υπερβολές τη χειρονομία του αυτόχειρα , έφερε ξαφνικά τον άσημο ποιητή των 32 χρόνων στο προσκήνιο της επικαιρότητας και τον επέβαλαν πομπωδώς , έτσι όπως αντιπροσώπευε μιά παράξενη νότα στα λιμνασμένα ποιητικά μας πράγματα . Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την πορεία του αδικοχαμένου ποιητή , αν δεν έφευγε , όπως έφυγε , και φυσικά τόσο πρόωρα , βέβαια άφησε το έργο του το οποίο αξιολογήθηκε , αγαπήθηκε και εκτιμήθηκε ανάλογα , πρέπει όμως να λάβουμε υπόψη μας όλες τις παραμέτρους που προαναφέραμε . Ανάλογη , κατά κάποιο τρόπο , περίπτωση έχουμε μεταγενέστερα , σε διεθνές επίπεδο , την περίπτωση του Αμερικανού ηθοποιού-ινδάλματος , του Τζέιμς Ντην , γιά την οποία υπάρχουν τα ίδια ερωτηματικά , που πάντως μένουν αναπάντητα .

Ο Καρυωτάκης δεν έκαμε " σχολή ", ο όρος " Καρυωτακισμός "δεν νομίζουμε πως ισχύει , ο ποιητής εξέφραζε με σπαραγμό το ανίατο άλγος του , σε ..απόπειρες διεξόδου του , έκαμε στίχο την απεγνωσμένη του κραυγή , έτσι όπως σκάρωνε ..φάρσες και σάτιρες την ώρα που η ψυχή του μαραίνονταν στη φθορά , αιμορραγούσε...

" Εξόριστος της πραγματικότητας ", απέφευγε ν' αντιμετωπίσει τη ζωή και γευόταν καρτερικά την πίκρα της ήττας του , ο στίχος του είναι ποτισμένος από πίκρα , ειρωνία και σαρκασμό . Τεχνικά άρτιος , μελωδικός , κλαίει περισσότερο παρά ..τραγουδάει...



ΜΟΝΟ..


Αχ ! όλα έπρεπε νάρθουν καθώς ήρθαν !
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν .
Βαρκούλες , να μου φύγουνε τα χρόνια ,
να φύγουνε , να σβύσουν...


Έτσι όπως εχωρίζαμε τα βράδια ,
γιά πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι .
Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι
ν' αφήσω κάποιο δείλι .


Τα ωραία κι' απλά κορίτσια - ω αγαπούλες ! -
η ζωή να μου τα πάρει , χορού γύρος .
Ακόμη ο πόνος , άλλοτε που ευώδα ,
να με βαραίνει στείρος .


Όλα έπρεπε να γίνουν . Μόνο η νύχτα ,
δεν έπρεπε γλυκειά έτσι τώρα νάναι ,
να παίζουνε τ' αστέρια εκεί σαν μάτια
και σα να μου γελάνε...



Το πραγματικά υπέροχο αυτο ποίημα του Καρυωτάκη , που είναι απ' τη συλλογή του " Νηπενθή ", το μελοποίησε " θεία " ο πατέρας της Ελληνικής μελοποιημένης ποίησης , ο μεγάλος μας Γιάννης Σπανός , αφαιρώντας το τρίτο τετράστιχο ( στροφή ) , με την εμπνευσμένη του δε μελωδία και ενορχήστρωση αναδεικνύει..ολοζώντανα όλα τα στοιχεία της .. αντιφατικής Καρυωτακικής ποίησης , συνταιριάζοντας αρμονικά , μελωδία , πίκρα , πόνο , νοσταλγία , ειρωνία , σαρκασμό και κυρίως ..πάθος , πάθος υπαρκτό και ..απύθμενο..
Είναι ίσως δε απ' τις ελάχιστες μουσικές ...στιγμές , που η..μικρούλα φυσαρμόνικα δίνει έντονα το στίγμα της στο ονειρικό μουσικό αυτό ταξείδι του μοναδικού Γιάννη Σπανού , αν δεν τόχετε ακούσει , να το αναζητήσετε , να το βρείτε , είναι στην " Τρίτη ποιητική ανθολογία " και είμαι βέβαιος πως θα το...ερωτευθείτε , το αξίζει , είναι..συλλεκτικό κομμάτι . Στην ίδια ανθολογία , έχει συμπεριλάβει ο συνθέτης και ένα στιρικό , πικρό σαρκαστικό ποίημα του ποιητή μας τον " Μιχαλιό ", έχει κι' αυτό την ομορφιά και τη φρεσκάδα , που διακρίνουν τους στίχους του Κώστα Καρυωτάκη .

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ......