ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΔΩΡΙΔΑΣ Δ .' ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΦΤΙΣΙΑ...

Οι παλιότερες κολυμπήθρες , που αδειάζονταν , υποχρεωτικά , στο χωνευτήρι της Εκκλησίας , ήταν..αρβαλοκάζανα σε σχήμα ..κόλουρου ( ...κολοβού ) κώνου , με τη βάση προς τα κάτω . Το μωρό ποτέ δεν κοιμάται στο κρεβάτι των γονιών του , έχει τη δική του κούνια , το μπεσίκι η σαρμανίτσα , όπως τη λένε .

Είναι ξύλινη , κατάλληλη γιά κούνημα και έχει ένα ξύλινο χερούλι γιά τη μεταφορά της αλλά και γιά να κρατάει το σκέπασμα . Το καλοκαίρι γίνεται κούνια στην αυλή , με τριχιές και μ' ένα σκουτί , τη δένουν δε με ένα σχοινί απ' τη μιά άκρη και το κούνημα γίνεται και ξεκούραστο και...απολαυστικό , η πρόχειρη αυτή κούνια γίνεται , η μάλλον...στήνεται εύκολα και στην εξοχή, όταν η μικρομάνα είναι αναγκασμένη να εργάζεται μακριά απ' το σπίτι γιά πολλές ώρες .

Το μωρό μεταφέρεται φορτωμένο στην πλάτη της μάνας του και καλά-καλά δεμένο , αφού τα χέρια της μάνας πρέπει να είναι ελεύθερα , στο δρόμο δεν χρειάζεται κούνημα , γιατί το βάδισμα και οι φωνές το νανουρίζουν και ..κοιμάται , σ' άλλες όμως ώρες ακούγονται νανουρίσματα , αυτοσχέδια , συνήθως , τραγουδάκια , που ηρεμούν και κοιμίζουν τα μωρά :


Ω , ω , ω , ώη . Ναν' -ναν , ναν-ναν(ι)
νάνι το παιδί να καν (ι)...
Το παιδάκι μου το ρούσο
να τ' αλλάξω , να το λούσω ,
να το στείλω στη δασκάλα ,
ναν' καλύτερο 'πο τ' άλλα ...
Ναν - ναν ....ναν
Ω , ω , ωη , ι , ι , ι

Η..

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά ,
έλα πάρε και τούτο..
μικρό-μικρό σου τόδωσα
μεγάλο ..φέρε μού το .....


Ιδιαίτερη είναι η φροντίδα της μάνας να μαζεύονται τα μωρουδιακά ρούχα , πριν απ' τη δύση του ηλίου , απ' τη φράχτη που είναι απλωμένα . Αν μείνουν αποβραδίς έξω απ' το σπίτι , υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να πιαστούν απ' τ' αερικά ( νεράιδες ) και το μωρό , που θα το φορέσει , θ' αρρωστήσει .

Μεγάλη είναι η εκτίμηση που έχουν οι σπιτικοί στο νουνό , θεωρείται πολύ στενός συγγενής , αλλά κι' αυτός τρέφει μεγάλη αγάπη , γιά το βαφτιστικό του , του κάνει δώρα , του δίνει χρήματα , ενώ η νουνά δεν ξεχνάει τη λαμπροκουλούρα , το κόκκινο αυγό και τη λαμπάδα , επειδή δε ο κουμπάρος διαλέγεται , η κουμπαριά πολλές φορές είναι ισχυρότερη απ' τη συγγένεια .

Χρήσιμο είναι , τελειώνοντας το κομμάτι γέννησης - βάφτισης , να αναφέρουμε και ένα εύθυμο τραγουδάκι που τραγουδιέται στο τραπέζι της βάφτισης :



Οι γιέμορφες .

Γύρω στου χωριού τ' αλώνια
πέρδικες λαλούν κι' αηδόνια .
Και οι γιέμορφες ξυπνάνε ,
γιά νερό στη βρύση πάνε...
Μιά στο άλογο καβάλα ,
κι' άλλη μία τραγουδάει ,
γιά νερό στη βρύση πάει...
Κι' άλλη μιά 'ρρεβωνιασμένη
όλο κλαίει η καημένη ,
που δεν είναι παντρεμένη...