ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ : ΑΛΛΑ ΕΙΔΗ ΠΕΖΟΥ ΛΟΓΟΥ .

Εκτός απ' το διήγημα , το μυθιστόρημα και τη νουβέλλα , υπάρχουν και άλλα είδη πεζού λόγου , όπως ο μύθος , το παραμύθι , οι ταξειδιωτικές εντυπώσεις , το δοκίμιο , το χρονογράφημα , το ευθυμογράφημα , η επιφυλλίδα , η επιστολογραφία , τα θεατρικά έργα , οι βιογραφίες , η κριτική , οι μονογραφίες , μελέτες , πραγματείες και διατριβές .
Ο μ ύ θ ο ς είναι μιά μικρή διήγηση φανταστική , αλληγορική , που μοιάζει με το παραμύθι . Χρησιμοποιεί το διάλογο με πρόσωπα θεούς , ζώα , φυτά , και σκοπό του έχει να διδάξει η να κατακρίνει , με απλό κατανοητό λογο . Στο τέλος μπορεί να έχει ΄΄ενα ηθικό συμπέρασμα , το επιμύθιο . Από τους αρχαίους χρόνους , οι λαοί χρησιμιποιούσαν το μύθο , στην Ελλάδα όμως πήρε την αληθινή του μορφή . Ο Αίσωπος είναι ο μεγαλύτερος μυθοποιός , πολύ γνωστός και σήμερα .

Το π α ρ α μ ύ θ ι είναι μιά ωραία φανταστική διήγηση που αναφέρεται στα περασμένα χωρίς χρονική τοποθέτηση . Έχει λογοτεχνική μορφή , μοιάζει με το διήγημα και μπορεί να παρουσιάζει πράγματα υπερφυσικά και ψεύτικα δίχως περιορισμό φτάνει να προκαλούν το ενδιαφέρον .
Το παραμύθι είναι ο κόσμος της φαντασίας , τον αγαπούν τα παιδιά , αντίθετα απ' τους μεγάλους , γιατί τα ευχαριστεί και τα ψυχαγωγεί . Βρίσκουν σ' αυτά μιά ικανοποίηση , ομορφιά της ζωής , ενθουσιάζονται όταν ξαφνικά γίνεται κάποιο θαύμα και νικιέται το κακό απ' το καλό .
Το καλό παραμύθι , έχει διδακτική αξία και παιδαγωγική χρησιμότητα .

Οι τ α ξ ε ι δ ι ω τ ι κ έ ς ε ν τ υ π ώ σ ε ι ς είναι η περιγραφή που γίνεται γιά τόπους , γιά πρόσωπα και πράγματα , γιά γεγονότα που κάνουν ξεχωριστή εντύπωση , γιά φυσικές ομορφιές , γιά πολιτιστικά και κοινωνικά στοιχεία .
Με τον έντεχνο πεζό λόγο παίρνουν ωραία έκφραση , διαβάζοντας ευχάριστα και είναι αληθινά λογοτεχνικά κείμενα . Από τους Έλληνες συγγραφείς που ξεχώρισαν γιά τις ταξειδιωτικές εντυπώσεις είναι , ο Ν. Καζαντζάκης , ο Κ.Ουράνης κ.α.

Το δ ο κ ί μ ι ο είναι κριτική , επιστημονική , ιστορική , περισσότερο όμως αισθητική και φιλολογική μελέτη . Η έκτασή του είναι μικρή , δεν εξαντλεί λεπτομερειακά το θέμα , έχει ενδιαφέρον στις γενικότητές του και μπορεί να δώσει μιά εικόνα ολοκληρωμένη του συγγραφέα και να μεταφέρει το πνεύμα του στον αναγνώστη .

Το χ ρ ο ν ο γ ρ ά φ η μ α διαβάζεται από τις εφημερίδες και τα περιοδικά . Γεννιέται από την επικαιρότητα , αναφέρεται σε κάποιο γεγονός της ημέρας και ασχολείται με διάφορα θέματα πολιτικά , κοινωνικά , οικονομικά θρησκευτικά , εθνικά . Ο χρονογράφος διδάσκει , κατευθύνει διαπαιδαγωγεί . Στην Ελλάδα πρωτόγραψε χρονογράφημα ο Γ.Πωπ , στα περιοδικά " Ευτέρπη " , "Πανδώρα ", " Βύρων ", " Παρνασσός " και από τότε ακολούθησαν πολλοί άλλοι : Εμμ.Ροίδης , Δημ. Καμπούρογλου , Άγγελος Βλάχος , Μπάμπης Άννινος , Ι.Κονδυλάκης , Κ.Παλαμάς , Π.Νιρβάνας , Σπ.Μελάς , Π.Παλαιολόγος , Δ.Ρώμας , Δ.Ψαθάς κ.α. Το χρονογράφημα ξεκίνησε από τη Γαλλία , καλλιεργήθηκε όμως περισσότερο στην Ελλάδα .

Το ε υ θ υ μ ο γ ρ ά φ η μ α είναι λογοτεχνικό είδος και γράφεται με σκοπό να δημιουργήσει ευχάριστη ατμόσφαιρα στον αναγνώστη . Χρησιμοποιεί τη φαντασία και την υπερβολή γιά να δώσει με τη διήγησή του το γέλιο .
Πρόδρομος στο ευθυμογράφημα είναι ο Αριστοφάνης και πατέρας του ο Λουκιανός . Οι σπουδαιότεροι Έλληνες ευθυμογράφοι εκτός από τον ποιητή Γεώργιο Σουρή είναι οι : Κλ.Τριανταφύλλου , Μπάμπης Άννινος , Ν.Λάσκαρις , Πολ.Δημητρακόπουλος , Δ.Κόκκος , Γ.Πωπ , Κ.Σκόκος , Εμμ.Ροίδης , Αντ.Βώττης , Σ.Σταματίου ( Σταμ-Σταμ) , Τίμος Μωραιτίνης , Ν.Τσιφόρος , Π.Παπαδούκας , Δ.Ψαθάς κ.α.

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι....