ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ : ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ( Β.')

Ονειροπόλος ταξιδευτής των θαλασσών και των ωκεανών , ο Καββαδίας , βιογράφος , πραγματικός , καταγράφει με ζηλευτή επιδεξιότητα αλλά και λεπτομερειακή παρατηρητικότητα την ηθογραφία της μικρής ..επιπλέουσας κοινότητας - του εμπορικού καραβιού - που ταξιδεύει τον Ελληνικό χαρακτήρα μέσα σε μακρινούς ορίζοντες , πάνω από αχανείς υγρές εκτάσεις ..

Παντρεύει την Ελληνική του καθημερινότητα  με το ξένο έθιμο , με τους τρόπους των άλλων θαλασσινών λαών , δημιουργώντας ένα κόσμο ..ιδιότυπο , ζώντας επικίνδυνα , τη γοητεία και τη δεισιδαιμονία , σε μιά εικονική πολλές φορές πραγματικότητα , που θάθελε , ίσως , να ζήσει ...

                   KURO  SIWO...

Πρώτο ταξίδι , έτυχε ναύλος γιά το Νότο .

Δύσκολες βάρδιες , κακός ύπνος και μαλάρια .

Είναι παράξενα της Ίντιας τα φανάρια ,

και δεν τα βλέπεις -καθώς λένε - με το πρώτο .

 

Πέρ' απ' τη γέφυρα του Αδάμ , στη Νότιο Κίνα ,

χιλιάδες παραλάβαινες τσουβάλια σόγια .

Μα ούτε στιγμή δεν ελησμόνησες τα λόγια ,

που σούπανε μιά κούφιαν ώρα στην Αθήνα .

 

Στα νύχια μπαίνει το κατράμι και τ' ανάβει .

Χρόνια στα ρούχα το ψαρόλαδο μυρίζει .

Κι ο λόγος της μες στο μυαλό σ. ου να σφυρίζει :

"..Ο μπούσουλας είναι που στρέφει η το καράβι ; "

 

Νωρίς μπατάρισε ο καιρός κι έχει χαλάσει .

Σκαντζάρισες , μα σε κρατάει λύπη μεγάλη .

Απόψε ψόφησαν οι δυό μου παπαγάλοι

κι ο πίθηκος πούχα με κούραση γυμνάσει .

 

Η λαμαρίνα ! ..-η λαμαρίνα όλα τα σβύνει !

Μας έσφιξε το Κούρο Σίβο σα μιά ζώνη

κι εσύ κοιτάς ακόμη πάνω απ' το τιμόνι

πως παίζει ο μπούσουλας καρτίνι με καρτίνι !...

                                         ( Πούσι )

Κι αυτό το ποίημα του Καββαδία , μελοποιήθηκε απ' το Θάνο Μικρούτσικο , με πρώτο εκτελεστή τον Γιάννη Κούτρα , έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία , όπως άλλωστε όλα τα τραγούδια με στίχους Καββαδία , και με τον καιρό πέρασε στο χώρο των ..κλασσικών πιά τραγουδιών και τόχουν τραγουδήσει όλοι σχεδόν οι μεγάλοι Έλληνες τραγουδιστές .

 

ΕΝΑΣ ΝΕΓΡΟΣ  ΘΕΡΜΑΣΤΗΣ  ΑΠΟ  ΤΟ ΝΤΖΙΜΠΟΥΤΙ   ( Απόσπασμα )

Ο Γουίλυ , ο μαύρος θερμαστής από το Ντζιμπουτί ,

όταν από τη βάρδια του τη βραδινή σχολούσε ,

στην κάμαρά μου ερχότανε , γελώντας να με βρει

κι ώρες πολλές γιά πράγματα περίεργα μου μιλούσε .

 

Μούλεγε πως καπνίζουνε στο Αλγέρι το χασίς ,

και στο Άντεν πως , χορεύοντας πίνουν την άσπρη σκόνη ,               

κι έπειτα πως φωνάζουνε και πως μονολογούν

όταν η ζάλη μ' όνειρα περίεργα τους κυκλώνει .

                                   ( Μαραμπού )

 

Πολυσύλλαβος και χασμωδιακός , πολλές φορές , ο στίχος του , μοιάζει συχνά με ..ήρεμη διήγηση ενός ..αποστρατευμένου ναυτικού , που άλλοτε ανέμελα ..σφυρίζει μποέμικα κι' άλλοτε παίρνει τέμπο αλλοιώτικο  και γίνεται μουσικά ..νευρώδης...Δεν είναι απλά ποιητής ο Καββαδίας , είναι ο τραγουδιστής που τραγουδάει την πλατειά ατέρμονη θάλασσα , τραγουδάει τον καυμό της αποδημίας , τις μαγικές συναντήσεις των εξωτικών ονομάτων , κι' ακόμα των διαστροφών και των απαγορευμένων περιπετειών . Κρύβει μιά κλίση προς την ακολασία , είναι " ένας τρυγητής λουλουδιών του κακού , ένας αμαρτωλός που μας εκμυστηρεύεται τις πιό απίθανες και τις πιό..ανυπόληπτες περιπέτειες . Αφοπλιστικά ειλικρινής και..προσωπιδοφόρος " , όπως είπε κι' ο Αρίστος Καμπάνης . Ένα τραγούδι συνεχές , είναι η ζωή του , κάθε μέρα που περνάει προσθέτει κι' ένα στίχο , μιά στροφή , στο ατέρμονο τραγούδι του που είναι αυτή η ίδια η ζωή του , ένα τραγούδι που δεν τελειώνει ποτέ , παρά μόνο με το θάνατο του τραγουδιστή...γιατί δεν είναι παρά ένα..ονειροτράγουδο....

Δεν ξέρω αγαπημένοι μου φίλοι αν είναι..ιεροσυλία , απρέπεια ...η υπέρβαση , αλλά θα αποτολμήσω , με..ταπεινότητα όμως , να παραθέσω ένα ασήμαντο πόνημα που αφορά στην κατηγορία αυτών των ανθρώπων , που θα μπορούσε να έχουν ..οποιοδήποτε όνομα , να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά , αλλά νάχουν το ίδιο όνειρο , και φυσικά νάναι..τραγουδιστές του..ονείρου...

Ζ Η Σ Ε ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ....

Σήκω νωρίς το χάραμα , έβγα στο παραθύρι,

τρύγα ,την πρώτη, του ηλιού τη χρυσωμένη αχτίδα ,

χωρίς ανάσα , ρούφηξε τ’ολόγιομο ποτήρι

με της ζωής τις ομορφιές , πάντα... υπάρχει ελπίδα.

 

Μη σταματάς τα ονείρατα , ταξίδευε στο χρόνο

όσο έχει το κορμί αντοχές και το ποθεί η καρδιά σου ,

άσ’ το τραγούδι ατέλειωτο , κράτα για σένα μόνο

του στίχου το τελείωμα , βαθειά , μεσ’ στα όνειρά σου…

 

Κι’ αν σε προδώσει η ζωή , εσύ θα τόχεις νοιώσει

το υπέρτατο συναίσθημα , βαθειά , μεσ’ στην ψυχή σου

κι’έτσι , το ονειροτράγουδο ποτέ δεν θα τελειώσει ,

θα το ‘χεις πάντα συντροφιά , ως να σβηστεί η ζωή σου …..K-

Λιδορίκι 12 12 06.

Καλό σας βράδυ , αγαπημένοι μου φίλοι ..........Κ.-