Η δημοτική μούσα ύμνησε την αγάπη , τον έρωτα , τη ζωή , τη γυναίκα , την οικογένεια , ακόμα " κάλυψε " και τις δύσκολες ανθρώπινες στιγμές , πλησίασε κι' " ακούμπησε " μ' ευαισθησία κι' ανθρωπιά , τον πόνο του θανάτου , τη μοναξιά , την ξενητειά , δόξασε τη λεβεντιά , τη ντομπροσύνη και την παλληκαριά .
Τραγούδησε τ' ανθρώπινα πάθια , της καρδιάς τα ερωτικά σκιρτήματα , τις λύπες και τις χαρές της απλής χωριάτικης φαμελιάς , το μόχθο και τον καθημερνό αγώνα γιά το...καρβέλι , τραγούδησε ακόμα τους αποχωρισμούς , των γονιών απ' τα παιδιά , μ' αποκορύφωμα την ολόγιομη από , ανάμεικτα , συναισθήματα , ώρα του φευγιού της κόρης απ' το σπίτι , σαν παντρευτεί , το τραγούδι του λαού μας : " Μιά Παρασκευή κι' ένα Σαββάτο βράδυ ", είναι ένα απόλυτο ...ψυχογράφημα , μιά..αξονική..τομογραφία των ανθρώπινων συναισθημάτων , ενώ το άλλο μας δημοτικό τραγούδι : " Τώρα τα πουλιά , τώρα τα χελιδόνια..." είναι το πιό " βαθιά ερωτικό " τραγούδι , που θα μπορούσε ποτέ να γραφτεί , άδολη αγάπη , παθιασμένος έρωτας , καλοσύνη , στοργή , πάθος , όλα στον υπέρτατο βαθμό , ειπομένα με λιτά , απλά , γιομάτα νόημα , λίγα λόγια , που σε ταξειδεύουν σε γη κι' ουρανό , η αγνή , αφκιασίδωτη λαική ποίηση , μακριά από φόρμες και...τεχνοκριτικές , μ'οδηγό την ψυχή μοναχα και τη φωνή της .
Δεν θα μπορούσε όμως η λαική μας μούσα , να μη τραγουδήσει και την΄Άνοιξη , το φούντωμα της ζωής , την αναγέννηση της φύσης και της ομορφιάς , χαρακτηριστική είναι η..λαχτάρα , με την οποία περιμένει ο λαός μας , την Άνοιξη , πολλά προσμένει απ' αυτή , γιά να μην πούμε όλα , λαχταράει την ώρα και τη στιγμή , να σκάσουν τα πρώτα σημάδια του ερχομού της , και πανηγυρίζει γι' αύτο , ας δούμε μερικά τέτοια τραγούδια , γιά την άνοιξη :
" Θέλ'τε δεντρά μ' ανθίσετε , θέλ'τε να μαραθείτε ,
σ' τον ίσκιο σας , δεν κάθομαι , μήτε και στη δροσιά σας .
Μον' καρτερώ την άνοιξη , τ'όμορφο καλοκαίρι ,
να μπουμπουκιάσει το κλαρί , ν' ανοίξει το ροδάμι ,
να βγω ψηλά στον Αρμυρό , ψηλά στην Παλιοβούνα ,
γιά να σφυρίξω κλέφτικα , να μάσω τα μπουλούκια .
Ολοφάνερη η λαχτάρα του τσοπάνη να 'ρθει η άνοιξη , να ξανοίξει ο καιρός , να πρασινίσει η γης , ν' ανθίσουν τα κλαριά , ν' ανεβεί κι' αυτός με το κοπάδι του στα γνώριμα λημέρια του , στο καλοκαιρνό του κονάκι , πάνω στα βουνά , στα αγαπημένα τόπια του .
Τραγούδησε τ' ανθρώπινα πάθια , της καρδιάς τα ερωτικά σκιρτήματα , τις λύπες και τις χαρές της απλής χωριάτικης φαμελιάς , το μόχθο και τον καθημερνό αγώνα γιά το...καρβέλι , τραγούδησε ακόμα τους αποχωρισμούς , των γονιών απ' τα παιδιά , μ' αποκορύφωμα την ολόγιομη από , ανάμεικτα , συναισθήματα , ώρα του φευγιού της κόρης απ' το σπίτι , σαν παντρευτεί , το τραγούδι του λαού μας : " Μιά Παρασκευή κι' ένα Σαββάτο βράδυ ", είναι ένα απόλυτο ...ψυχογράφημα , μιά..αξονική..τομογραφία των ανθρώπινων συναισθημάτων , ενώ το άλλο μας δημοτικό τραγούδι : " Τώρα τα πουλιά , τώρα τα χελιδόνια..." είναι το πιό " βαθιά ερωτικό " τραγούδι , που θα μπορούσε ποτέ να γραφτεί , άδολη αγάπη , παθιασμένος έρωτας , καλοσύνη , στοργή , πάθος , όλα στον υπέρτατο βαθμό , ειπομένα με λιτά , απλά , γιομάτα νόημα , λίγα λόγια , που σε ταξειδεύουν σε γη κι' ουρανό , η αγνή , αφκιασίδωτη λαική ποίηση , μακριά από φόρμες και...τεχνοκριτικές , μ'οδηγό την ψυχή μοναχα και τη φωνή της .
Δεν θα μπορούσε όμως η λαική μας μούσα , να μη τραγουδήσει και την΄Άνοιξη , το φούντωμα της ζωής , την αναγέννηση της φύσης και της ομορφιάς , χαρακτηριστική είναι η..λαχτάρα , με την οποία περιμένει ο λαός μας , την Άνοιξη , πολλά προσμένει απ' αυτή , γιά να μην πούμε όλα , λαχταράει την ώρα και τη στιγμή , να σκάσουν τα πρώτα σημάδια του ερχομού της , και πανηγυρίζει γι' αύτο , ας δούμε μερικά τέτοια τραγούδια , γιά την άνοιξη :
" Θέλ'τε δεντρά μ' ανθίσετε , θέλ'τε να μαραθείτε ,
σ' τον ίσκιο σας , δεν κάθομαι , μήτε και στη δροσιά σας .
Μον' καρτερώ την άνοιξη , τ'όμορφο καλοκαίρι ,
να μπουμπουκιάσει το κλαρί , ν' ανοίξει το ροδάμι ,
να βγω ψηλά στον Αρμυρό , ψηλά στην Παλιοβούνα ,
γιά να σφυρίξω κλέφτικα , να μάσω τα μπουλούκια .
Ολοφάνερη η λαχτάρα του τσοπάνη να 'ρθει η άνοιξη , να ξανοίξει ο καιρός , να πρασινίσει η γης , ν' ανθίσουν τα κλαριά , ν' ανεβεί κι' αυτός με το κοπάδι του στα γνώριμα λημέρια του , στο καλοκαιρνό του κονάκι , πάνω στα βουνά , στα αγαπημένα τόπια του .
" Τώρα είναι Μάης κι' άνοιξη , τώρα 'ναι καλοκαίρι ,
τώρα φουντώνουν τα κλαριά κι' ανθίζουν τα λουλούδια .
Τώρα κι' ο ξένος πεθυμάει στον τόπο του να πάει ,
νύχτα σελλώνει τ' άλογο , νύχτα το καλλιγώνει ,
φκιάνει ασημένια πέταλα , καρφιά μαλαματένια ,
βάνει τα φτερνιστάρια του , ζώνει και το σπαθί του ".
Το..." νόστιμον ήμαρ " των αρχαίων προγόνων μας , η ώρα του γυρισμού ΄του ξενητεμένου στον αγαπημένο του τόπο , στην πατρίδα , είναι κι' αυτά συνυφασμένα με την άνοιξη , κι' αυτή η λαχτάρα του νόστου φουντώνει την άνοιξη , όπως φουντώνει κι' η αγάπη , κι' ο έρωτας γιά τη ζωή και την ολάνθιστη φύση , όλα ξαναγεννιούνται τη άνοιξη , όλα....
No comments:
Post a Comment